Να δώσει το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων με σκοπό την υποστήριξη των ανδρών και γυναικών του Αμερικανικού Στρατού αποφάσισε ο διάσημος αμερικανός ηθοποιός, Τσάρλι Σιν.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με τη βρετανική Τelegraph δήλωσε ότι, θα δωρίσει το 1% των κερδών από το νέο του σόου με ελάχιστο πόσο το 1 εκατομμύριο.
Μάλιστα όσο περισσότερα κερδίζει τόσο περισσότερα θα δίνει στο ταμείο που βοηθά τραυματισμένους στρατιώτες και τις οικογένειες τους.
Πηγή:http://www.24h.gr
Η εμπειρία της έκτρωσης είναι ένα ζήτημα το οποίο ακόμη και σήμερα αποτελεί ταμπού για ένα σύνολο δυτικών κοινωνιών μεταξύ των οποίων βρίσκεται και η ελληνική. Μία σειρά από έρευνες έχουν ασχοληθεί με την εμπειρία της έκτρωσης και ειδικότερα με τις συναισθηματικές διαστάσεις της εμπειρίας.
Οι επιπτώσεις της εμπειρίας της έκτρωσης στην ψυχολογική κατάσταση των γυναικών ποικίλουν ανάλογα με το σύνολο των μεταβλητών και παραγόντων που περιγράφουν τη ζωή τους. Υπολογίζεται γενικά πως το 25% των εκτρώσεων πραγματοποιούνται στις ΗΠΑ, ωστόσο στη χώρα μας υπάρχει μεγάλο ποσοστό που παραμένει κρυφό καθώς οι γυναίκες διστάζουν να αναφέρουν πως έχουν κάνει μία ή περισσότερες εκτρώσεις.
Μία κατηγορία των γυναικών που έχει την εμπειρία της έκτρωσης είναι εκείνες οι γυναίκες που ”αναγκάζονται” να προβούν σε μία τέτοια επιλογή καθώς το παιδί που κυοφορούν καθώς προκύπτουν σημαντικά προβλήματα υγείας για το έμβρυο. Σε αυτή την περίπτωση η εμπειρία της έκτρωσης συνδέεται με συναισθήματα θλίψης και πένθους και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις τα συγκεκριμένα συναισθήματα επηρεάζουν και βιώνονται και από το μέλλοντα πατέρα καθώς ακυρώνεται η εμπειρία της πατρότητας που έχουν προετοιμαστεί να βιώσουν.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι γυναίκες που επιλέγουν την έκτρωση επειδή είτε δεν είναι έτοιμες για ένα τέτοιο βήμα, είναι πολύ μικρές σε ηλικία, δεν έχουν τη στήριξη του πατέρα ή της οικογένειάς τους ή δεν μπορούν να αποκτήσουν ακόμη ένα παιδί. Εδώ η κατάσταση διαφέρει σημαντικά και μάλιστα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από ότι περιμένει ο πολύς κόσμος. Πιο συγκεκριμένα, το βασικό συναίσθημα αυτής της κατηγορίας γυναικών για τις οποίες η έκτρωση αποτελεί συνειδητή επιλογή ιδιαίτερα κατά το πρώτο τρίμηνο μετά την έκτρωση είναι η ανακούφιση. Άλλες έρευνες τονίζουν πως το 98% των γυναικών που έχουν επιλέξει την έκτρωση αναφέρουν πως δεν το μετανιώνουν και ακόμη και αν στο μέλλον βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση θα έκαναν την ίδια επιλογή. Επιπλέον, δεν υπάρχουν ενδείξεις πως οι γυναίκες που έχουν την εμπειρία της έκτρωσης είναι χειρότεροι γονείς στο μέλλον ή εκφράζουν λιγότερο συχνά την επιθυμία να αποκτήσουν ένα παιδί σε κάποια άλλη χρονική στιγμή.
Λιγότερο από το 20% των γυναικών που έχουν κάνει έκτρωση βιώνουν συμπτώματα κατάθλιψης τα οποία όμως περνούν σχετικά γρήγορα και δεν διαφέρουν από τα συμπτώματα εκείνα που εμφανίζουν γυναίκες που διανύουν την περίοδο της λοχείας. Ακόμη, έφηβες που έχουν κάνει έκτρωση έχουν περισσότερες πιθανότητες να τελειώσουν επιτυχώς το σχολείο εν συγκρίσει με τις έφηβες του ίδιου κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου που έχουν κρατήσει το παιδί που κυοφορούσαν.Ακόμη και στις περιπτώσεις που υπάρχουν συμπτώματα διαταραχών άγχους και κατάθλιψης δεν υπάρχουν ξεκάθαρες αποδείξεις ότι αυτό οφείλεται στην ίδια την εμπειρία της έκτρωσης καθώς μπορεί να υπάρχει σύνδεση με την ίδια την εμπειρία της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
Από την άλλη, τα ευρήματα διαφέρουν για τις γυναίκες που έχουν επανειλημμένως επιλέξει την έκτρωση καθώς σε αυτή την περίπτωση είναι περισσότερο πιθανό να έχουμε αισθήματα ενοχής και σημαντικό πλήγμα στην αυτοπεποίθηση και την αίσθηση ελέγχου.
Συμπερασματικά, η εμπειρία της έκτρωσης διαφέρει για κάθε γυναίκα που την βιώνει και εξαρτάται από μία πληθώρα παραγόντων. Το καλύτερο από όλα είναι να υπάρχει μία σωστή πληροφόρηση σχετικά με τις μεθόδους προφύλαξης και την σεξουαλική υγεία του ατόμου. Ωστόσο, τόσο η απόφαση της απόκτησης ενός παιδιού όσο και η απόφαση της έκτρωσης είναι επιλογές που πρέπει να γίνονται συνειδητά και υπεύθυνα χωρίς την άμεση επίδραση από προκαταλήψεις, στερεότυπα και θρησκοληψίες καθώς έχουμε να κάνουμε με νέες ανθρώπινες ζωές οι οποίες δεν πρέπει να είναι καταδικασμένες αλλά πρέπει να γεννιούνται στο καλύτερο δυνατό περιβάλλον. Ας μην ξεχνάμε πως ο ερχομός ενός παιδιού ανεξάρτητα από το χώρο ή το χρόνο τον οποίο γεννιέται πρέπει εξ αρχής να είναι ένα γεγονός χαράς και ευτυχίας και να μην αντιμετωπίζεται ως πηγή προβλημάτων! Μόνο έτσι θα έχουμε έναν κόσμο με παιδιά χωρίς προβλήματα που απολαμβάνουν την αγάπη και την αθωότητα της παιδικής ηλικίας. Τέλος, στην περίπτωση εφήβων που έχουν μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη θα πρέπει να υπάρχει στήριξη από την οικογένεια και η έφηβη να απευθύνεται μόνο σε αρμόδιους φορείς και κέντρα ώστε να προστατέψει τον εαυτό της και την υγεία της.
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί οι γυναίκες που κακοποιούνται δεν φεύγουν από την καταστροφική αυτή σχέση. Τα πράγματα όμως δεν είναι απλά για αυτές τις γυναίκες καθώς συναντούν πολλά αδιέξοδα. Τις περισσότερες φορές οι γυναίκες αυτές είναι οικονομικά εξαρτημένες από τον σύντροφό τους, δεν έχουν άλλο μέρος να μείνουν, ενώ δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που εμπλέκονται ζητήματα επιμέλειας και φροντίδας των παιδιών όταν αυτά υπάρχουν. Ακόμη, η κοινωνία δίνει ιδιαίτερη σημασία στην διατήρηση της οικέγενειας και πολλές φορές οι γυναίκες αυτές θεωρούν πως είναι καλύτερο για τα παιδιά τους να μην είναι παιδιά χωρισμένων γονιών χωρίς να σκεφτούν τις καταστροφικές συνέπειες που έχουν οι εικόνες κακοποίησης που βιώνουν καθημερινά.
Ακόμη πολλές φορές στο φαινόμενο της κακοποίησης έχουμε στο νου μας μόνο τη σκηνή της καοποίησης αγνοώντας πως το φαινόμενο αυτό είναι μέρος ενός κύκλο. Ο κύκλος της βίας έχει τρεις φάσεις:
1) Στην πρώτη φάση δημιουργείται η ένταση ενώ η γυναίκα για να αποφύγει την κακοποίηση προσπαθεί να ικανοποιήσει το σύντροφό της, να αρνηθεί το θυμό της ή και να τον δικαολογεί.
2) Στην δέυτερη φάση η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και η γυναίκα κακοποιείται. Συνήθως ο δράστης ισχυρίζεται πως η γυναίκα του πρέπει να πάρει ένα μάθημα καθώς ‘δεν παίρνει από λόγια’
3) Στην τρίτη φάση, η δράστης αλλάζει εντελώς καθώς γυρνά μετανιωμένος και απόλυτα ευγενικός. Ισχυρίζεται πως υπεραγαπά τη σύντροφό του, πως ήταν ένα λάθος της στιγμής και ουσιαστικά αυτή είναι η φάση θυματοποίησης για τη γυναίκα. Πολλές φορές μεσολαβεί ένα αρκετά μεγάλο διάστημα ηρεμίας στο οποίο η γυναίκα πραγματικά νιώθει πως όλα έχουν αλλάξει και πως δεν απειλείται πια ώστε να είναι επιτακτική η ανάγκη να γίνει.
Είναι σημαντικό να τονισθεί σε αυτό το σημείο πως εφόσον η κακοποίηση συμβεί μία φορά στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ξανασυμβαίνει στο μέλλον, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα θύματα χάνουν τη ζωή τους καθώς η βία κλιμακώνεται. Ακόμη η βία δεν γνωρίζει μορφωτικό επίπεδο, οικονομική κατάσταση, εξωτερική εμφάνιση…Η βία είναι διαταξική!
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΒΙΑΣ
Να πας στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής σου. Εκεί δήλωσε την κακοποίηση και ζήτησε να σε προστατεύσουν. Μπορείς να ζητήσεις να γίνουν συστάσεις στο δράστη κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας. Επίσης μπορείς να του υποβάλεις μήνυση ή στο Αστυνομικό Τμήμα ή στον εισαγγελέα.
Να πας σε ένα εφημερεύον νοσοκομείο και να υποβληθείς σε εξέταση. Μη διστάσεις να αναφέρεις τα πραγματικά στοιχεία του συμβάντος. Εάν έχεις υποστεί σοβαρή σωματική κακοποίηση και δεν μπορείς να μετακινηθείς, κάλεσε το 166 για να σε μεταφέρει.
Να απευθυνθείς σε μια από τις εξειδικευμένες υπηρεσίες, οι οποίες είναι στελεχωμένες με συμβούλους που θα σε ακούσουν, θα σου προσφέρουν ΔΩΡΕΑΝ ψυχοκοινωνική στήριξη και νομικές συμβουλές και θα σε βοηθήσουν να ακολουθήσεις στη ζωή σου τους δρόμους που εσύ επιλέγεις και σου ταιριάζουν περισσότερο. Αν έχεις ανάγκη φιλοξενίας, υπάρχει η δυνατότητα να εξασφαλισθεί προσωρινή διαμονή για σένα και τα παιδιά σου.
Αν κάποιος χρησιμοποιεί την φυσική του δύναμη επάνω σου, αν σε παρακολουθεί, ελέγχει τα τηλεφωνήματά σου, σου απαγορεύει να δουλέψεις, σε εξαναγκάζει σε σεξουαλική επαφή, σε ταπεινώνει, σε υποτιμά, σε βρίζει…ΤΟΤΕ ΑΣΚΕΙ ΒΙΑ…ΜΗΝ ΣΙΩΠΑΣ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΜΙΛΗΣΕ