Εννέα μήνες αγωνίας μέχρι οι γονείς να σφίξουν στην αγκαλιά τους το μωράκι τους. Κι αυτό καμία αγωνία δεν έχει καθώς η ζεστή και φιλόξενη μήτρα της μαμάς είναι ο ιδανικός τόπος για την ανάπτυξή του. Σε αυτό το «κουκούλι» το μωρό μεγαλώνει, τρέφεται, κινείται, ζει… Και η ζωή του εκεί μέσα είναι παράξενη, ιδιαίτερη, μοναδική, σπουδαία… Γι’ αυτό αξίζει να τη δούμε για να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα το θαύμα της ζωής!
http://www.youtube.com/watch?v=8Stf0dri0II
Πηγή: εδώ
Επικεφαλής επιστημονικής έρευνας δηλώνει πως οι άμεση επαφή των μητέρων με τα μωρά τους μειώνει σημαντικά ανά τον κόσμο τα ποσοστά θνησιμότητας κι αναπηρίας λόγω πρόωρου τοκετού. Η καθηγήτρια Joy Lawn λέει πως το «σύστημα του καγκουρό» κι όχι η κοστοβόρα εντατική φροντίδα είναι η λύση.
Κάθε χρόνο από τα δεκαπέντε εκατομμύρια βρέφη γεννημένα την 37η εβδομάδα κύησης ή και νωρίτερα, το 10% πάσχουν από κάποια ασθένεια κι ένα εκατομμύριο από αυτά καταλήγει. Παράλληλα, από όσα νεογνά επιβιώνουν, μόλις το 3% παρουσιάσουν μέτριες ή πιο σοβαρές μορφές αναπηρίας, ενώ το 4,4% παρουσιάζει ήπιες διαταραχές.
Η καθηγήτρια Lawn του London School of Hygiene and Tropical Medicine (LSHTM) λέει: «Υπάρχει η αντίληψη πως αυτό που έχουν ανάγκη τα πρόωρα νεογνά είναι η εντατική νοσηλευτική φροντίδα. Το 85% αυτών των βρεφών, όμως, είναι πρόωρο περίπου κατά έξι εβδομάδες ή και λιγότερο. Χρειάζονται βοήθεια στο φαγητό, έλεγχο της θερμοκρασίας κι είναι πιο ευάλωτα σε μολύνσεις. Ακόμη πριν την 32η εβδομάδα οι πνεύμονές τους δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως και χρειάζονται αναπνευστική υποστήριξη. Αν δεν υπάρχουν τα αναπνευστικά προβλήματα, το “σύστημα του καγκουρό” είναι καλύτερο γιατί προωθείται ο θηλασμός και μειώνονται οι πιθανότητες μόλυνσης.»
Σε ομιλία για την Παγκόσμια Ημέρα Πρόωρου Τοκετού, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-Μουν, ο οποίος ηγείται το κινήματος «Every Woman Every Child» που προωθεί βελτιώσεις στην φροντίδα γυναικών και παιδιών, είπε: «Τα τρία τέταρτα ενός εκατομμυρίου βρεφών που καταλήγουν κάθε χρόνο από επιπλοκές συνδεδεμένες με τον πρόωρο τοκετό θα μπορούσαν να είχαν σωθεί με χαμηλού κόστους παρεμβάσεις, ακόμη και χωρίς την ανάγκη των υπηρεσιών μονάδων εντατικής θεραπείας.»
[quote_right]Σύμφωνα με έρευνες που δημοσιεύθηκαν στο Pediatric Research, τα αγόρια είναι κατά 14% πιο πιθανό να γεννηθούν πρόωρα. Εν συνεχεία τα πρόωρα αγόρια έχουν περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν ή να υποστούν κάποια αναπηρία σε σχέση με τα κορίτσια ή να εμφανίσουν μαθησιακές διαταραχές ή εγκεφαλική παράλυση.[/quote_right]Ο Duncan Wilbur της βρετανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης Bliss είπε: «το “σύστημα του καγκουρό” σώζει ζωές σε χώρες όπως εκείνες της Αφρικής κι είναι εξίσου σημαντικό για τα πρόωρα νεογνά σε όλον τον κόσμο. Εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο η ιατρική τεχνολογία που χρησιμοποιούμε είναι άκρως προηγμένη, αλλά προσφέροντας στο μωρό επαφή σώμα με σώμα μπορεί να βοηθήσει στο να εξισορροπηθεί η αναπνοή του κι η καρδιακή του λειτουργία. Μπορεί να ελαττώσει την ταλαιπωρία που υφίσταται το βρέφος κατά τη διάρκεια των ιατρικών διαδικασιών και φυσικά μπορεί να ωφελήσει το θηλασμό και το δεσμό ανάμεσα σ’ αυτό και τους γονείς του.»
Η Lawn δήλωσε: «Μία μερική εξήγηση για τις περισσότερες πρόωρες γεννήσεις αγοριών είναι πως οι γυναίκες που εγκυμονούν αγόρια είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν προβλήματα στον πλακούντα, προ-εκλαμψία κι υψηλή αρτηριακή πίεση, τα οποία όλα συνδέονται με τον πρόωρο τοκετό. Τα νεογέννητα αγόρια έχουν υψηλότερη πιθανότητα να προσβληθούν από μολύνσεις, ίκτερο, επιπλοκές κατά τη γέννα και κι εκ γενετής παθήσεις. Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται στις περιπτώσεις πρόωρου τοκετού. Ανάμεσα σε δύο μωρά που γεννήθηκαν το ίδιο πρόωρα, το αγόρι αντιμετωπίζει μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας ή αναπηρίας σε σύγκριση με το κορίτσι. Ακόμη και μέσα στη μήτρα, τα κορίτσια αναπτύσσονται πιο γρήγορα σε σχέση με τα αγόρια, παίρνοντας έτσι προβάδισμα, γιατί οι πνεύμονες κι άλλα όργανα στα κορίτσια είναι πιο ανεπτυγμένα.».
Προσωπικό σχόλιο: Ακούμε και διαβάζουμε πολύ συχνά για τα οφέλη της άμεσης σωματικής επαφής ανάμεσα στη μητέρα και το νεογνό. Αποδεικνύεται λοιπόν, πως αυτή η επαφή μπορεί να είναι σωτήρια σε περιπτώσεις όπως των πρόωρων βρεφών.
Σύμφωνα με ερευνητές, η τακτική σωματική άσκηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης βοηθά στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του νεογέννητου. Μάλιστα οι ερευνητές υποστηρίζουν πως αυτό θα ωφελήσει τα παιδιά καθ’ όλην τη διάρκεια της ζωής τους. Συγκεκριμένα, σε εγκεφάλους νεογνών των οποίων οι μητέρες ασκούνταν τουλάχιστον είκοσι λεπτά τρεις φορές τη βδομάδα παρουσιάστηκαν πιο ώριμα δείγματα δραστηριότητας.
Τα ευρήματα αυτά είναι τα πρώτα από μία τυχαιοποιημένη σειρά δοκιμών σε ανθρώπους προκειμένου να αποδείξουν πως η δημιουργία ενός προγράμματος άσκησης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης λειτουργεί καταλυτικά στην ανάπτυξη του βρεφικού εγκεφάλου.
Η Elise Labonte-LeMoyne του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ δηλώνει: «Γνωρίζουμε πως η σωματική άσκηση έχει πολλά οφέλη κατά την εγκυμοσύνη. Οι γυναίκες αισθάνονται καλύτερα, έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν την αύξηση του βάρους τους και φυσικά όλο αυτό έχει επίδραση στο βάρος του παιδιού. Τώρα το γεγονός πως η άσκηση ωφελεί και δίνει μεγάλο προβάδισμα στο παιδί αναφορικά με την εγκεφαλική λειτουργία είναι ένα ακόμη πλεονέκτημα.»
Οι γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα βρίσκονταν στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης τους και τυχαία μπήκαν είτε σε ομάδα άσκησης είτε σε ομάδα ελέγχου καθιστικής δραστηριότητας. Οι δέκα γυναίκες που ήταν στην ομάδα γυμναστικής έκαναν ποδήλατο, περπατούσαν, έτρεχαν ή κολυμπούσαν τρεις φορές τη βδομάδα, με την προσπάθειά τους να φτάνει ίσα ίσα στο σημείο να κουράζονται. Οι οκτώ γυναίκες του άλλου γκρουπ είχαν οδηγίες να μη γυμναστούν καθόλου. Οκτώ με δώδεκα μέρες μετά τις γεννήσεις των μωρών, οι ερευνητές μέτρησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα των νεογνών. Χρησιμοποιώντας μία σειρά 124 ηλεκτροδίων, κατέγραψαν ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα ενόσω έπαιζαν στα μωρά που κοιμούνταν μία σειρά ηχητικών βόμβων σε συνδυασμό με άλλους ήχους. Παρ’ όλο που τα μωρά κοιμούνταν, η δραστηριότητα περιοχών του εγκεφάλου τους έδειξε πως μπορούσαν να διαχωρίσουν τους παλιούς από τους καινούριους ήχους. Οι πιο ανεπτυγμένοι εγκέφαλοι όμως, αντιμετώπισαν πιο εύκολα τη δοκιμασία εν αντιθέσει με τους πιο πρώιμους.
«Τα μωρά των γυναικών που ασκούνταν σε τακτική βάση παρουσίασαν μία πιο ώριμη εγκεφαλική δραστηριότητα. Έτσι διαπιστώθηκε πως οι δικοί τους εγκέφαλοι αναπτύχθηκαν πιο γρήγορα.», λέει η Labonte-LeMoyne, η οποία παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνας στην συνάντηση της Society for Neuroscience στο San Diego. «Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε περισσότερο αυτό το στάδιο της ανάπτυξης, καθώς η ικανότητα διάκρισης των ήχων είναι η βάση της εκμάθησης της ομιλίας και της κατανόησης των ήχων του περιβάλλοντος».
Μία Δανέζικη έρευνα του 2008 έδειξε πως η σωματική άσκηση δεν είχε σχεδόν καμία επίδραση στο μωρό, αλλά μείωνε τον κίνδυνο το μωρό να είναι πολύ μικρό ή πολύ μεγάλο κατά την κύηση.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας συμβουλεύει τις γυναίκες να αποφεύγουν τα ομαδικά σπορ και να μην γυμνάζονται τόσο ώστε να μη μπορούν ούτε να συζητήσουν εξαιτίας της εξάντλησης. Οι γυναίκες που δεν ήταν δραστήριες πριν την εγκυμοσύνη θα έπρεπε να ξεκινήσουν μ’ ένα πρόγραμμα γυμναστικής τρεις φορές τη βδομάδα – κι η κάθε φορά να μην ξεπερνά τα δεκαπέντε λεπτά – και σταδιακά να το αυξήσουν σε τέσσερις φορές τη βδομάδα, διάρκειας μισής ώρας έκαστη.
Πηγή:The Guardian
Photos:Pinterest
Προσωπικό σχόλιο: Κυρίες μου, όσες αναμένετε το μικρό σας ανθρωπάκι… ώρα για άνετες φορμίτσες και καλή γυμναστική!
Σε μια πρόσφατη εκδρομή στο Βόλο, έγινα μάρτυρας ενός happening ταυτόχρονου δημόσιου θηλασμού που διοργανώθηκε στην παραλία της πόλης από το Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Υποστήριξης Θηλασμού και Μητρότητας. Εμψυχωτές και μαμάδες θέλησαν με αυτή την πρωτοβουλία να ευαισθητοποιήσουν μητέρες και μελλοντικές μητέρες για την αξία του θηλασμού, που, όπως λένε οι ειδικοί, προσφέρει πολλά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, για το μωρό, το πρωτόγαλα είναι ένα υγρό χρυσάφι, που πολλές φορές αποκαλείται και «το δώρο της ζωής». Είναι ένα «ζωντανό εμβόλιο» και είναι στην κατάλληλη ποσότητα για το μωρό.
Το κενό στην Ελλάδα σε σχέση με τον θηλασμό-πράγμα που μπορώ να επιβεβαιώσω και εγώ, από τη δική μου, προσωπική εμπειρία- είναι αφενός η ενημέρωση, αφετέρου η εμψύχωση από τον παιδίατρο, εκείνες τις πρώτες, κρίσιμες μέρες που η μητέρα καλείται να θηλάσει το νεογέννητο, πολύ συχνά και χωρίς διάλειμμα, μέχρι το μωρό να αρχίσει να μπαίνει σε ένα κανονικό πρόγραμμα μητρικών γευμάτων. Τότε είναι που η μητέρα αγχώνεται αν θα τα καταφέρει, αν το γάλα της επαρκεί για το μωρό ή χρειάζεται συμπλήρωμα. Τότε είναι που πολλές μητέρες τα παρατούν, επιλέγοντας τη λύση του τεχνητού γάλατος για να είναι σίγουρες ότι το μωρό χορταίνει.
Στην πραγματικότητα, όμως, οι περιπτώσεις γυναικών που πραγματικά δεν μπορούν να θηλάσουν είναι πολύ σπάνιες (περίπου 2% ή και λιγότερο). Σύμφωνα με το Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Υποστήριξης Θηλασμού και Μητρότητας, όσο περισσότερο θηλάζει ένα μωρό, τόσο περισσότερο γάλα παράγει η μητέρα του. Είναι, επίσης, μύθος ότι μόνο οι γυναίκες που γεννούν φυσιολογικά μπορούν να θηλάσουν. Όλες οι μητέρες, είτε γέννησαν φυσιολογικά, είτε με καισαρική τομή, με επισκληρίδιο ή ολική νάρκωση μπορούν να θηλάσουν τα μωρά τους.
Ο αποκλειστικός μητρικός θηλασμός είναι ο πιο ασφαλής, υγιεινός και εφαρμόσιμος τρόπος για να σιτιστεί το μωρό τους πρώτους έξι μήνες της ζωής του. Βέβαια, τόσο η Unicef όσο και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας συνιστούν ότι ο θηλασμός θα πρέπει να συνεχίζεται με κατάλληλες συμπληρωματικές τροφές για δύο ή και πλέον χρόνια.
Οδηγός επιτυχίας αν αποφασίσετε να θηλάσετε
Κατά την εγκυμοσύνη
Στο μαιευτήριο
Στο σπίτι
Ο ρόλος της οικογένειας και του συντρόφου
Φυσικά, σε αυτή τη δύσκολη αρχή, η μητέρα χρειάζεται συμμάχους.
Υποστήριξη στο χώρο εργασίας
Μπορεί να ακούγεται ουτοπικό, ειδικά στην εποχή που ζούμε, αλλά ένας σύγχρονος εργοδότης θα πρέπει να έχει μεριμνήσει ώστε στην επιχείρησή του να υπάρχει ένας κατάλληλος χώρος για μητέρες που θηλάζουν, ώστε να μπορούν να εξάγουν το γάλα τους ή ακόμη και να θηλάζουν το μωρό τους. Είναι εξίσου σημαντικό οι νέες μητέρες να τυγχάνουν υποστήριξης από τους συναδέλφους προκειμένου να ανταπεξέλθουν όσο το δυνατόν καλύτερα σε αυτό τον σημαντικό ρόλο.
Πού να απευθυνθείτε για περισσότερα:
Πηγή: Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Υποστήριξης Θηλασμού και Μητρότητας
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου σε παιδική ηλικία προσφέρει τεράστια οφέλη στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και διαρκεί μακροπρόθεσμα έως την ενήλικη ζωή. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έρευνά τους, ενήλικες που έπαιζαν ένα μουσικό όργανο όταν ήταν παιδιά, ακόμη κι δεν το έκαναν για δεκαετίες, παρουσιάζουν μία γρήγορη ανταπόκριση του εγκεφάλου στους ήχους ομιλίας. Όσο περισσότερα χρόνια εξασκούνταν στην παιδική τους ηλικία, τόσο πιο γρήγορη ήταν η αντίδραση του εγκεφάλου.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Neuroscience, όπου οι επιστήμονες μελέτησαν 44 άτομα ηλικίας από πενήντα έως εβδομήντα ετών. Οι εθελοντές άκουσαν τη συντεθιμένη μελωδικά συλλαβή «da», ενώ την ίδια στιγμή οι ερευνητές καταμετρούσαν την ηλεκτρική δραστηριότητα της περιοχής του εγκεφάλου που επεξεργάζεται τα ηχητικά ερεθίσματα, το ακουστικό στέλεχος.
Παρ’ ότι κανένας από τους συμμετέχοντες δεν είχε παίξει μουσικό όργανο για περίπου σαράντα χρόνια, αυτοί που συμπλήρωσαν τέσσερα έως δεκατέσσερα χρόνια μουσικής εκπαίδευσης σε νεαρή ηλικία είχαν γρηγορότερες αντιδράσεις σε ήχους συνομιλιών σε σχέση με εκείνους που δεν ασχολήθηκαν ποτέ με τη μουσική.
Ο Dr. Michael Kilgard του Πανεπιστημίου του Northwestern, είπε: «Το να ανταποκρίνεσαι γρηγορότερα κατά ένα μιλιδευτερόλεπτο ίσως δε μοιάζει τόσο σημαντικό, αλλά ο εγκέφαλος είναι πολύ ευαίσθητος στο συγχρονισμό κι ένα μιλιδευτερόλεπτο έξτρα λειτουργίας εκατομμυρίων νευρώνων μπορεί να κάνει τη διαφορά στη ζωή μεγαλύτερων σε ηλικία ατόμων. Όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει, συχνά υφίστανται αλλαγές στον εγκέφαλο που επηρεάζουν την ακοή. Για παράδειγμα, ο εγκέφαλος ενός ηλικιωμένου ατόμου παρουσιάζει μία πιο αργή ανταπόκριση σε γρήγορα εναλλασσόμενους ήχους, κάτι σημαντικό για τον επεξηγηματικό λόγο. Η μουσική εκπαίδευση μπορεί να βοηθήσει να αντισταθμιστεί αυτή η κατάσταση.»
Κατά πάσα πιθανότητα η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου κατά την παιδική ηλικία δημιουργεί μία πάγια αλλαγή στον εγκέφαλο η οποία διαρκεί μακροπρόθεσμα. Ή τα μουσικά μαθήματα με κάποιον τρόπο προετοιμάζουν τον εγκέφαλο για μελλοντική ακουστική εκμάθηση, λένε οι ερευνητές.
Προηγούμενη έρευνα της ίδιας επιστημονικής ομάδας διαπίστωσε πως νερά ενήλικα άτομα ήταν καλύτεροι ακροατές αν αυτοί είχαν κάνει μαθήματα μουσικής ενόσω ήταν παιδιά. Επίσης οι ειδικοί πιστεύουν πως η μουσική εκπαίδευση – με έμφαση στις ρυθμικές ικανότητες – μπορούν να εξασκήσουν το ακουστικό σύστημα. Αυτές οι έρευνες, όμως, είναι σχετικά μικρές και δε μπορούν να επιβεβαιώσουν με ακρίβεια το κατά πόσο η μουσική εκπαίδευση μπορεί να προκαλέσει αυτό το φαινόμενο.
Αναμφισβήτητα, τα παιδιά που προσφέρεται η δυνατότητα να μάθουν να παίζουν ένα μουσικό όργανο, κάτι που μπορεί να κοστίζει αρκετά, πιθανώς προέρχονται από πιο εύπορες κοινωνικές ομάδες κι αυτό μπορεί να είναι μία επιρροή.
Προσωπικό σχόλιο: Η έρευνα νομίζω δικαιώνει τους γονείς που εντάσσουν και μουσικά μαθήματα στο πρόγραμμα των παιδιών τους, μια που προκύπτουν κι άλλα οφέλη, εκτός από την ανάπτυξη της καλλιτεχνικής φύσης. Αρκεί να μην τα «υπερφορτώνουμε». Άλλωστε, δική τους επιλογή πρέπει να είναι από ένα σημείο κι ύστερα η όποια εξωσχολική ενασχόληση.
από την Φανή Βαγγελάτου, Αναπτυξιακή Λογοθεραπεύτρια *
Οι περισσότεροι θα έχετε ακούσει πως το να κάνει ο γονιός μάθημα στο παιδί του είναι καταστροφικό για τη σχέση τους. Κάποιοι μάλιστα από εσάς σίγουρα θα μπορούν να το επιβεβαιώσουν από προσωπική εμπειρία. Στην πραγματικότητα, ο γονιός αποτελεί τον «φυσικό δάσκαλο» του παιδιού κατά τη διαδικασία ανάπτυξής του και μάλιστα με μεγάλη αποτελεσματικότητα.
Από τη βρεφική ηλικία, η μαμά και ο μπαμπάς είναι αυτοί οι οποίοι ακούν, νιώθουν και αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και τι έχει ανάγκη το μωρό και αναπτύσσουν έναν δικό τους, μοναδικό κώδικα επικοινωνίας. Είναι οι γονείς οι οποίοι μαθαίνουν στο παιδί να κοιτάζει και να παρατηρεί το περιβάλλον του, να ακούει και να προσέχει, να χαμογελάει, να κατανοεί και τελικά να μιλάει μία ή και περισσότερες γλώσσες.
Όταν το παιδί αρχίσει πλέον να καταλαβαίνει τους γονείς του, να κατανοεί οδηγίες και εντολές και να είναι στη διαδικασία παραγωγής λόγου (ή τουλάχιστον να περιμένουμε εμείς να μιλήσει), αρχίζουν τα δύσκολα! Μετά από 2 χρόνια, κατά μέσο όρο, γλυκιάς υπομονής με κλάματα, πάνες, παιχνίδια με μουσική και άστατα ωράρια ύπνου, το μικρό μας επιτέλους μπορεί να μας καταλάβει και τότε αρχίζουν οι απαιτήσεις. Αυτό που συνήθως ξεχνούν οι γονείς είναι πως εκείνη ακριβώς τη στιγμή που νομίζουμε πως ήρθε η «ώρα να συνεννοηθούμε», το παιδί απλώς έχει ξεκινήσει να δοκιμάζει έναν δεύτερο, ολοκαίνουργιο κώδικα επικοινωνίας με ήδη παγιωμένο βέβαια εκείνον της βρεφικής ηλικίας (το κλάμα και τη γκρίνια).
Όσο το μικρό μας αναπτύσσεται, αναπτύσσονται μαζί του όλες εκείνες οι δεξιότητες που έχει ένας άνθρωπος και όχι μόνο αυτές που θέλουμε εμείς να αναπτυχθούν. Μαζί λοιπόν με τις γνωστικές ικανότητες, αυξάνεται και η ικανότητα χειρισμού – ναι, είναι αυτή της πονηριάς, αυτή που κάνει το παιδί μας να «μη μας ακούει» και εδώ ο γονιός πρέπει να γίνει ο καλύτερος δάσκαλος για το παιδί του!
Με τη λέξη δάσκαλος, οι περισσότεροι νομίζουν ότι μιλάμε για τη σχολική μελέτη και τις υποχρεώσεις του σχολείου, αυτό όμως που έχει τεράστια σημασία είναι να καταλάβουμε πως για να φτάσουμε εκεί, υπάρχουν πρώτα άλλες δεξιότητες που θα πρέπει να διδάξουμε οι ίδιοι ως γονείς στα παιδιά μας.
Πρέπει το παιδί να μάθει να έχει υπομονή. Το μικρό μας μεγάλωσε, μας καταλαβαίνει και (μπορεί να) έχει ξεκινήσει να μιλάει. Χαιρόμαστε όλοι στην οικογένεια γι’ αυτό και το αφήνουμε να λέει ό,τι θέλει, όποτε θέλει. Το αφήνουμε να μας διακόπτει, να μιλάει πάνω από τη δική μας φωνή και να φωνάζει όταν δεν ανταποκρινόμαστε αμέσως! Μιλάμε με δυσκολία στο τηλέφωνο γιατί δεν μας αφήνει και καθόμαστε με το ζόρι να μιλήσουμε με φίλους σε συναντήσεις γιατί πάλι θέλει το παιδί να έχει τον πρώτο λόγο. Αυτή είναι μια κατάσταση που όσο χαριτωμένη και να είναι σε αυτή την ηλικία, είναι μη επιτρεπτή σε μεγαλύτερη. Το ότι το παιδί θα μεγαλώσει δε σημαίνει, πως θα μπορέσει να αλλάξει τη συμπεριφορά αυτή από μόνο του μεγαλώνοντας από τη μια μέρα στην άλλη.
Πρέπει το παιδί να μάθει να ακούει. Αν δεν έχει υπομονή, τότε δεν θα μπορέσει και να μας ακούσει. Συχνά τα παιδιά που δεν έχουν μάθει να περιμένουν, όταν δεν γίνεται το δικό τους αμέσως ξεσπούν σε δυνατές φωνές και κλάματα. Εμείς μπορεί εκείνη την ώρα να θέλουμε να εξηγήσουμε τι έγινε/τι θα ακολουθήσει με σκοπό να το ηρεμήσουμε, όμως το παιδί μας δεν μας ακούει παρά μόνο συνεχίζει να κλαίει ή να φωνάζει. Κάτι παρόμοιο μπορεί να συμβαίνει και με κάτι που μπορεί να του ζητήσουμε, ακόμα και όταν απλώς φωνάζουμε το όνομά του! Εμείς θέλουμε κάτι να του πούμε αλλά εκείνο κάτι άλλο κάνει και δεν ανταποκρίνεται καν στο όνομά του. Τότε, αντίστοιχα μπορεί να φωνάξουμε εμείς και να οδηγήσουμε τελικά και τις δύο πλευρές σε τεράστια ένταση.
Πρέπει το παιδί να μάθει να κάθεται: Όταν πια τα παιδιά φτάνουν στο δημοτικό και πρέπει να μελετήσουν, συνειδητοποιούμε πως το παιδί δεν κάθεται σε ένα σημείο (γραφείο) για πολλή ώρα. Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, θα παρατηρούσαμε πως καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του παιδιού μέχρι τώρα, επιτρέπαμε να γίνονται δραστηριότητες όπου να’ ναι, όποτε να’ ναι. Θα παρατηρήσουμε επίσης το παιδί μας να μην ολοκληρώνει και μόλις βαρεθεί/αποτύχει/δυσκολευτεί σε μια δραστηριότητα να του επιτρέπουμε να περνάει γρήγορα σε μια καινούργια. Αυτή η συμπεριφορά στα πρώτα χρόνια της ζωή του παιδιού είναι φυσικό να το ακολουθήσει και αργότερα και γι’ αυτό οφείλουμε να την τροποποιήσουμε από νωρίς.
Πρέπει το παιδί να μάθει να κάνει πράγματα μόνο του: Πάλι με αφορμή την αυτονομία στη μελέτη, η εξάρτηση του παιδιού από τους γονείς αναγνωρίζεται από πιο πριν. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορούμε να ζητήσουμε από το παιδί μας να ανεξαρτητοποιηθεί από τη μια μέρα στην άλλη στο δημοτικό. Πρέπει να υποστηρίξουμε το παιδί από νωρίς να κάνει πράγματα που μπορεί μόνο του και ας είναι, δυστυχώς, εις βάρος του δικού μας χρόνου. Το ξεκίνημα με την αυτονομία στο φαγητό (αντί του ταΐσματος), στο ντύσιμο, στο μπάνιο και γενικά σε δραστηριότητες που συχνά κάνουμε εμείς αντί των παιδιών για οικονομία χρόνου, είναι ιδιαίτερης σημασίας για την ομαλή εξέλιξή τους και την αυτονομία τους σε δραστηριότητες οι οποίες είναι απαραίτητο να γίνονται αποκλειστικά από αυτά αργότερα.
Πρέπει το παιδί να μάθει να εμπιστεύεται τους γονείς του: Με λίγα λόγια, αυτό που πρέπει πρωτίστως να διδάξουμε στα παιδιά, είναι να έχουν εμπιστοσύνη στις αποφάσεις που παίρνουν οι γονείς τους γι’ αυτά. Σίγουρα θέλουμε να οδηγήσουμε τα παιδιά μας στο να γίνουν αυτόνομοι και ανεξάρτητοι άνθρωποι, σε μικρές ηλικίες όμως, είμαστε εμείς που αποφασίζουμε πολλά πράγματα για αυτά και συνήθως αυτό δημιουργεί εντάσεις. Μέσα από διαδικασίες όπως αυτή της πάνας, της πιπίλας, του ύπνου σε χωριστό δωμάτιο και άλλα «ορόσημα» της παιδικής ηλικίας, ο γονιός μπορεί να δείξει τελικά στο παιδί του πως «ξέρει τι λέει και για τι επιμένει».
Αυτό βέβαια μπορεί να επιτευχθεί μέσα από κοπιώδεις και ατέρμονες διαδικασίες διεκδίκησης κάθε φορά που το παιδί θέλει να «τεστάρει» τα όρια του μπαμπά και της μαμάς αλλά και τα δικά του. Μόνο έτσι όμως θα είμαστε ως γονείς έτοιμοι και σίγουροι να λύσουμε όλα τα θέματα που θα προκύψουν στη σχέση μας με το παιδί, από τον ύπνο και την πιπίλα μέχρι το «πόση σοκολάτα μπορώ να φάω», «γιατί πρέπει να διαβάσω» και «τι ώρα να γυρίσω σήμερα»..
Γονείς μη φοβηθείτε λοιπόν το ρόλο του δασκάλου! Είναι μια πολύ όμορφη διαδικασία και είστε φτιαγμένη γι’ αυτή! Αν κάποια στιγμή νιώσετε άβολα και νιώσετε πως επηρεάζεται η σχέση σας με το παιδί σας αρνητικά, σκεφτείτε τι συμβαίνει με ψυχραιμία και θυμηθείτε πως ό, τι χτίζεται με κόπο για καιρό, δεν αρκεί μια κακή στιγμή για να το γκρεμίσει.
Περισσότερες πληροφορίες για την Φανή Βαγγελάτου, πατήστε εδώ και στο www.planitis.eu
Σχετικά άρθρα:
–6 + 1 λόγοι να επισκεφτείτε με το παιδί σας ένα λογοθεραπευτή, από τη Φανή Βαγγελάτου
–Πότε το παιδί χρειάζεται εργοθεραπεία : 10 σημάδια μέσα στην τάξη!, της Φανής Βαγγελάτου
–«Τι πρέπει να γνωρίζει το παιδί στο νηπιαγωγείο;» (2ο μέρος) ,από την Φανή Βαγγελάτου
Σημαντικό αντίκτυπο στην εξέλιξη του παιδιού φαίνεται ότι παίζει το επίπεδο μόρφωσης της μητέρας. Νέα έρευνα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Northwestern έδειξε ότι το χαμηλό επίπεδο μόρφωσης της μητέρας συνδέεται με πιο θορυβώδες νευρικό σύστημα των παιδιών της, το οποίο θα μπορούσε να επηρεάσει τη μάθησή τους.
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε σε επιστημονικό περιοδικό (Journal of Neuroscience), αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης πρωτοβουλίας για τα παιδιά σε δημόσια λύκεια του Σικάγο. Οι επιστήμονες εξετάζουν κατά πόσο η εμπειρία στη μουσική θα μπορούσε να αντισταθμίσει συγκεκριμένες αρνητικές επιπτώσεις της φτώχειας. Κυρίως, όμως, θέλουν να δουν τις αρνητικές βιολογικές επιπτώσεις της φτώχειας στον εγκέφαλο των εφήβων. Από τα 66 παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα, εκείνα των οποίων οι μητέρες είχαν χαμηλότερο επίπεδο μόρφωσης έτειναν να μην αποφοιτούν από το λύκειο. Αν και οι επιστήμονες δεν εξέτασαν ευθέως την παράμετρο του οικογενειακού εισοδήματος, τα περισσότερα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα είχαν κάνει αίτηση για δωρεάν μεσημεριανό γεύμα (το οποίο δικαιούνται μόνο αν το οικογενειακό εισόδημα δεν υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο, χαμηλό ποσό ετησίως).
Οι επιστήμονες βρήκαν ότι τα παιδιά που προέρχονται από χαμηλότερες κοινωνικοοικονομικές τάξεις δέχονται λιγότερο σύνθετα και γλωσσικά πλούσια ερεθίσματα ενώ, παράλληλα, ακούνε και λιγότερες λέξεις ανά ώρα από τους κηδεμόνες τους. Η νέα έρευνα έδειξε ότι σε ένα γκρουπ παιδιών από το Σικάγο, το νευρικό σύστημα διαφέρει ανάλογα με το ατομικό επίπεδο μόρφωσης της μητέρας, τόσο στην απουσία διέγερσης αλλά και όταν ο εγκέφαλος διεγείρεται από τον ήχο. Τα ίδια παιδιά που εμφάνισαν περισσότερο θόρυβο στο νευρικό τους σύστημα είχαν χειρότερες επιδόσεις σε σταθμισμένα τεστ μνήμης και ανάγνωσης.
Ανάμεσα στα παιδιά των λιγότερο μορφωμένων μητέρων οι συντάκτες της μελέτης βρήκαν περισσότερο θόρυβο στην απουσία ήχου, σε σύγκριση με τα παιδιά των μητέρων με υψηλότερο επίπεδο μόρφωσης. Επιπρόσθετα, η ανταπόκριση του νευρικού συστήματος στον ήχο ήταν λιγότερο δυνατή και ακριβής ανάμεσα στα παιδιά των μητέρων με χαμηλότερο επίπεδο μόρφωσης.
Ανάμεσα σε αυτά που βρήκαν οι μελετητές είναι και το γεγονός ότι όταν τα παιδιά των λιγότερο μορφωμένων μαμάδων ακούνε τον ίδιο ήχο επαναλαμβανόμενα, οι ανταποκρίσεις του νευρικού τους συστήματος ποικίλουν, ενώ, αντίθετα, τα παιδιά με πιο μορφωμένες μαμάδες ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά.
Αν και η έρευνα δεν μέτρησε ευθέως άλλες παραμέτρους που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής, φαίνεται ότι η χαμηλή μόρφωση της μητέρας συνδέεται με πιο φτωχό διατροφικό πρόγραμμα, λιγότερη διάθεση βιβλίων στο σπίτι, λιγότερη άσκηση και φτωχή ενθάρρυνση των παιδιών να κάνουν τις ασκήσεις που έχουν για το σπίτι. Όλες αυτές οι ελλείψεις μπορεί και να παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος του παιδιού.
Πηγή: CNN
Η ιδιαίτερη μαθηματική ικανότητα είναι κάτι με το οποίο εν μέρει γεννιέται κανείς, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που επιβεβαιώνει αυτό που πολλοί ανέκαθεν υποψιάζονταν: ότι τα μαθηματικά «μυαλά», σε ένα βαθμό τουλάχιστον, είναι έμφυτα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη νευροεπιστήμονα Ελίζαμπεθ Μπράνον του πανεπιστημίου Ντιουκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το «Science» και το «Nature», έκαναν μαθηματικά και νοητικά τεστ με 48 νήπια ηλικίας έξι μηνών, τα οποία επανέλαβαν μετά από τρία χρόνια.
Τα παιδάκια που κατά τον έκτο μήνα της ζωής τους μπορούσαν να διακρίνουν ανάμεσα στις δέκα και στις 20 κουκίδες σε μια οθόνη υπολογιστή, ήσαν αυτά επίσης που στην ηλικία των 3,5 ετών είχαν καλύτερες επιδόσεις στις απλές πράξεις της αριθμητικής (πρόσθεση, αφαίρεση, διάκριση μεταξύ μεγαλύτερων και μικρότερων αριθμών κ.α.).
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ορισμένα νήπια έχουν μια έμφυτη ικανότητα με τους αριθμούς, κάτι που τους συνοδεύει στην υπόλοιπη ζωή τους. Μάλιστα, η ικανότητα αυτή εμφανίζεται να υπάρχει άσχετα από το δείκτη νοημοσύνης (IQ) του παιδιού και τις επιδόσεις του στα μη αριθμητικά τεστ.
Η Ελίζαμπεθ Μπράνον διευκρίνισε πάντως ότι τα νέα ευρήματα δεν αποδεικνύουν πως η δεξιότητα με τους αριθμούς είναι απολύτως έμφυτη, καθώς, όπως είπε, ήδη στον έκτο μήνα ζωής, έχουν υπάρξει άφθονες ευκαιρίες περιβαλλοντικών επιρροών πάνω στις μαθηματικές ικανότητες ενός παιδιού.
Οι επιστήμονες γενικά συμφωνούν ότι η μαθηματική ικανότητα είναι πολύπλοκη και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Το πόσο ικανός στα μαθηματικά θα γίνει ένας ενήλικας, εξαρτάται π.χ. από το πόσο καλή είναι η μνήμη του, από το αν έχει καλούς δασκάλους στα μαθηματικά και, φυσικά, από το πόσο εξασκείται σε αυτά.
Πηγή: ΣΚΑΪ
Η τηλεόραση αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα για τους γονείς καθώς άλλοι επιτρέπουν στα παιδιά να βλέπουν τηλεόραση, ενώ άλλοι το απαγορεύουν «δια ροπάλου». Υπάρχει όμως σωστή και λάθος αντίληψη για το συγκεκριμένο θέμα;
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι γονείς έχουν την τάση να εστιάζουν την προσοχή τους στο χρόνο παραμονής του παιδιού στην τηλεόραση παρά στο χρόνο που μπορεί να έχει αφιερώσει στο παιχνίδι. Όσο περισσότερο οι γονείς απαξιώνουν το παιχνίδι και τους φίλους τόσο περισσότερο παροτρύνουν το παιδί να προσκολληθεί στην αποκλειστική συντροφιά της τηλεόρασης. Επομένως καλό θα ήταν οι γονείς να έχουν τα μάτια τους ανοικτά και να είναι αντικειμενικοί όσον αφορά στο χρόνο της κάθε δραστηριότητας.
Τι μαθαίνουν τελικά τα παιδιά από την τηλεόραση;
• Προσφέρει άμεση και έμμεση εμπειρία στο κοινωνικό και επικοινωνιακό δίκτυο επηρεάζοντας θετικά τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, τη γνώση αλλά και την ικανότητα των παιδιών να χειρίζονται τα ΜΜΕ.
• Μπορούν να εξασκηθούν για την εκμάθηση της ώρας και να αποκτήσουν αίσθηση του χρόνου και της διάρκειας.
• Τα παιδιά μπορεί φαινομενικά να δείχνουν παθητικοί δέκτες των εκπομπών, επί της ουσίας όμως δεν είναι. Αν υπάρχουν πραγματικές εμπειρίες και υγιή πρότυπα ενηλίκων τότε μπορούν να αναπτύξουν την κριτική σκέψη γιατί αποφασίζουν ποια στοιχεία θέλουν να συγκρατήσουν από το πρόγραμμα που παρακολούθησαν.
• Εκπαιδεύονται να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τα παιδιά όταν γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι η ταινία έχει happyend αντέχουν τη συναισθηματική ανασφάλεια αν όμως το τέλος είναι άγνωστο μαθαίνουν να αυτονομούνται και να αποκτούν μηχανισμούς αντιμετώπισης του άγχους και της αγωνίας τους. Όταν το περιεχόμενο της ταινίας είναι άγνωστο ή βίαιο προς το παιδί καλό θα ήταν οι γονείς να το ενημερώνουν για να προλαβαίνουν και να καταπραΰνουν τα βίαια και επιθετικά συναισθήματα με επεξηγηματικές συζητήσεις .
Βασικές αρχές για την τηλεοπτική διαπαιδαγώγηση
• Γονείς και παιδιά καλό είναι να λειτουργούν με στόχο στο τηλεοπτικό πρόγραμμα (συγκεκριμένες εκπομπές) φτιάχνοντας ένα ημερήσιο ή εβδομαδιαίο πρόγραμμα που να περιλαμβάνει και τηλεοπτικό χρόνο.
• Οι γονείς πρέπει να θέτουν όρια όταν η φαντασία που προκαλούν τα τεχνολογικά μέσα γίνονται δυσβάστακτα για την παιδική ψυχή.
• Δώστε χώρο και χρόνο στο παιδί να επεξεργαστεί τις συναισθηματικές επιδράσεις της τηλεόρασης.
• Συζητήσεις επεξηγηματικές για το πρόγραμμα που παρακολούθησαν τα παιδιά με ευαισθησία και κατανόηση χωρίς να είναι καθοδηγούμενες από τον ίδιο το γονέα για δική του ικανοποίηση.
• Ξεκάθαρες απαντήσεις στα προβλήματα, τις ερωτήσεις και τα σχόλια που κάνει το ίδιο το παιδί.
• Ύπνος και τηλεόραση δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Για να έχει το παιδί ήρεμο ύπνο χωρίς διαταραχές ή εφιάλτες θα πρέπει να έχει επεξεργαστεί ομαλά τα θέματα της εκπομπής που παρακολούθησε και να έχει ολοκληρώσει τη φάση της επεξεργασίας μειώνοντας το διεγερτικό στάδιο της φαντασίας.
• Η πλήρης απαγόρευση και ο αυταρχισμός γύρω από το θέμα της τηλεόρασης δημιουργεί κοινωνικό αποκλεισμό και είναι πιθανό -όπως συμβαίνει με τις απόλυτες απαγορεύσεις- να δημιουργηθούν εντάσεις και αντιδράσεις. Η πάλη εξουσίας γονιών και παιδιών θα οδηγήσει τα παιδιά να βλέπουν κρυφά τηλεόραση παρά θα τα απομακρύνει.
• Η τηλεόραση καλό θα ήταν να μην λειτουργεί ως ανταμοιβή αλλά ούτε και ως τιμωρία γιατί έτσι αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία.
Αν τηρηθούν κάποιες από τις παραπάνω συμβουλές οι γονείς επιτυγχάνουν μια ψύχραιμη και σταθερή στάση απέναντι στη χρήση της τηλεόρασης. Παράλληλα, τα παιδιά αισθάνονται σιγουριά καθώς οι γονείς τους είναι σε θέση πλέον να τα καταλάβουν χωρίς απαγορεύσεις και φόβους για ανάδυση αισθημάτων επιθετικότητας ή ανασφάλειας.
Πότε οι γονείς θα πρέπει να ανησυχήσουν ότι το παιδί τους βλέπει «πολύ» τηλεόραση;
Ο όρος «πολύ» δε μετριέται τόσο ποσοτικά όσο ποιοτικά. Όταν η τηλεθέαση αποκλείει ή εμποδίζει ένα παιδί από άλλες καθημερινές του δραστηριότητες και όταν παίζει καθοριστικό ρόλο στο ημερήσιο πρόγραμμα του παιδιού τότε «Ναι» τα ΜΜΕ αποκτούν μια αξία που δεν θα έπρεπε να έχουν.
Πολλά παιδιά υποκύπτουν στη γοητεία των ΜΜΕ και παρασύρονται όταν νιώθουν πιεσμένα από διαφόρου τύπου συναισθηματικές (άγχος, ανασφάλεια, φοβίες) ή κοινωνικές καταστάσεις (μοναξιά, εξαιρετικά φορτωμένο πρόγραμμα, υψηλή πειθαρχία) ή το περιβάλλον δεν προσφέρει δυνατότητες για δημιουργικότητα, φαντασία και κατά συνέπεια οι βασικές ανάγκες ικανοποιούνται μέσω της τηλεόρασης.
Η τηλεόραση συστήνεται να χρησιμοποιείται συμπληρωματικά μαζί με άλλες δραστηριότητες, γιατί τότε μπορεί να ωφεληθεί το παιδί ποικιλοτρόπως αποκτώντας ταυτόχρονα ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα.
Η ισορροπημένη σχέση του παιδιού με την τηλεόραση συνδέεται άμεσα και με την ισορροπημένη σχέση του και με τις υπόλοιπες καθημερινές του δραστηριότητες.
Για περισσότερες πληροφορίες και για επικοινωνία με την Ψυχολόγο – Λογοθεραπεύτρια, Νικολοπούλου Έφη, πατήστε εδώ
Σχετικά άρθρα:
–Παραμυθένια νανουρίσματα και όνειρα γλυκά… από την Έφη Νικολοπούλου
« Υγεία και κοινωνική πρόνοια στην Ελλάδα της κρίσης» είναι το θέμα διεθνούς συνεδρίου που οργανώνει το ίδρυμα «Παν. Χρ. Χατζηγάκη» στις 11-12 Οκτωβρίου στο Λαγονήσι.
Μια πλειάδα ειδικών γιατρών, Ελλήνων και ξένων, θα εκθέσουν τις επιπτώσεις που έχει η οικονομική κρίση στην υγεία των ενηλίκων αλλά και στην ανάπτυξη και συμπεριφορά των παιδιών, και θα διατυπώσουν προτάσεις για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των επιπτώσεων αυτών εκ μέρους της Πολιτείας και των φορέων της υγείας. Ειδικότερα, θα αναλυθούν οι ανησυχητικές επιπτώσεις του ψυχοκοινωνικού στρες. Επίσης, θα περιγραφούν οι κίνδυνοι από λοιμώδη νοσήματα που έχουν εμφανιστεί στη χώρα μας εξαιτίας της λαθρομετανάστευσης.
Στο πλαίσιο του συνεδρίου θα απονεμηθεί τιμητική διάκριση στον γνωστό καθηγητή Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου του Harvard κ. Δημήτρη Τριχόπουλο, ο οποίος θα μιλήσει για τους τρόπους αντιμετώπισης των ενδημικών νόσων.
Λίγα λόγια για το Ίδρυμα Χατζηγάκη
Ίδρυμα Χατζηγάκη: Ένα ίδρυμα με Όραμα & Στόχο
Το ίδρυμα Παναγιώτη Χρίστου Χατζηγάκη ιδρύθηκε το 2009.Οι σκοποί του ιδρύματος είναι ως επι το πλείστον πολιτιστικοί και κοινωφελείς. Παρ΄όλα αυτά στην παρούσα κατάσταση και δεδομένου των συνθηκών που επικρατούν στη χώρα δίνεται έμφαση στους κοινωφελείς σκοπούς. Το ίδρυμα Χατζηγάκη παρουσιάστηκε το Φεβρουάριο του 2012 σε εκδήλωση εγκαινίων που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής. Οι δράσεις του ιδρύματος ξεκινούν και επισήμως το Νοέμβριο του 2012 με τη συλλογική κινητοποίηση και διανομή τροφίμων σε οικογένειες με οικονομική αδυναμία σε περιφερειακό δήμο της Αθήνας. Τον Οκτώβριο του 2013 διοργανώνεται το πρώτο διεθνές ιατρικό συνέδριο υπο την αιγίδα του ίδρυματος με θέμα «Υγεία και Πρόνοια στην Ελλάδα της κρίσης». Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι όλες οι παραπάνω δράσεις και εκδηλώσεις οργανώνονται και πραγματοποιούνται με ίδια κεφάλαια καθώς και με ευγενικές προσφορές ανθρώπων που μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία όσο αφορά την κοινωνική προσφορά.
Στέλιος Χατζηγάκης, Πρόεδρος του Ιδρύματος «Παν. Χατζηγάκη»
Όσο για τις μελλοντικές δράσεις του ιδρύματος, προγραμματίζονται; επίδοση βραβείων αριστείας με οικονομικό έπαθλο σε μαθητές δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου (Νοέμβριο 2013). Εκδήλωση-Κονσέρτο στο Μέγαρο Μουσικής, τα χρήματα της οποίας θα δοθούν στις οικογένειες αστυνομικών, οι οποίοι έχουν «πέσει» στο καθήκον. Τέλος μέσα στο 2014, θα δοθεί σειρά υποτροφιών σε άριστους μεταπτυχιακούς φοιτητές με χαμηλά εισοδήματα.
Καταλήγοντας, το ίδρυμα Χατζηγάκη είναι ένα ίδρυμα ξεχωριστό που οραματίζεται την κοινωνική του προσφορά και δράση να επεκταθεί και σε περισσότερους τομείς της κοινωνίας μας. Τέλος και εφόσον σταθεροποιηθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας στοχεύει στο να ξεδιπλώσει και την πολιτισμική του πλευρά και να αγκαλιάσει τις τοπικές παραδόσεις της Ελλάδας.
Μπορείτε να δείτε τη συνέντευξη του Στέλιου Χατζηγάκη στην εκπομπή του ΣΚΑΪ Σαββατοκύριακο με Δράση, (1:19:08-1:26:36), http://www.skai.gr/player/TV/?mmid=243244
Πρόγραμμα συνεδρίου
Το παιχνίδι για τα παιδιά εκτός από ευχαρίστηση αποτελεί και την καθημερινή τους ενασχόληση, ένα είδος «εργασίας» κατάλληλης για παιδιά δηλαδή. Μπορεί για τους ενήλικες να είναι μόνο ένας τρόπος για να ξεφεύγουν από την καθημερινότητα, όμως για τα παιδιά είναι η ίδια η καθημερινότητά τους και είναι πολύ σημαντική για εκείνα.
Από την εποχή του Πλάτωνα κιόλας, ο οποίος παρακινούσε τα παιδιά να μαθαίνουν παίζοντας, μέχρι και σήμερα, όπου το παιδικό παιχνίδι είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, πολλοί επιστήμονες ασχολήθηκαν με τα παιχνίδια και τα οφέλη τους στην γνωστική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών. Το παιχνίδι είναι μια έκφραση της ενέργειας που έχει ένα παιδί. Ξεκινά από την ανάγκη να τεθεί σε κίνηση ένα βρέφος και λειτουργεί ενστικτωδώς σε κάθε παιδί.
Το παιχνίδι είτε είναι με αντικείμενα είτε χωρίς εξασκεί τις κινητικές και νοητικές λειτουργίες του παιδιού. Ταυτόχρονα, βοηθά στην ένταξή του στην κοινωνία και στη δημιουργία ομαδικού πνεύματος, αλλά και φαντασίας. Μέσα από το παιχνίδι αποκαλύπτονται στοιχεία του χαρακτήρα, της προσωπικότητας και της ατομικότητας ενός παιδιού.
Η πιο γνωστή θεωρία η οποία κατηγοριοποιεί το παιδικό παιχνίδι είναι αυτή του Piaget, ο οποίος ισχυρίζεται ότι υπάρχουν τρία είδη παιχνιδιού.
Το παιχνίδι της άσκησης: Στο παιχνίδι αυτό το παιδί επαναλαμβάνει πολλές φορές την ίδια κίνηση. Βοηθά στην αισθητικοκινητική ανάπτυξή του και το κάνει συχνά κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Το συμβολικό παιχνίδι: Το παιχνίδι γίνεται η ελεύθερη επέκταση του χειρισμού των συναισθημάτων και των αντικειμένων κατά συμβολικό τρόπο. Συνήθως συμβάλλει μια ομάδα στο συμβολικό παιχνίδι.
Το κοινωνικό παιχνίδι: Πρόκειται για ομάδες παιδιών που παίζουν παιχνίδια που έχουν έναν ορισμένο στόχο. Το παιδί απαλλάσσεται από τον εγωκεντρισμό του, κοινωνικοποιείται και μαθαίνει να συμπεριφέρεται με ορθολογισμό. Αυτή η περίοδος είναι ανάμεσα στα 3 και τα 6 χρόνια.
Το παιχνίδι είναι πολύ σημαντικό γιατί:
Ποια παιχνίδια θεωρούνται καλά για το παιδί;
Το ιδανικό παιχνίδι πρέπει να εξάπτει τη φαντασία του παιδιού. Πρέπει να το βοηθά να είναι δημιουργικό, να του διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον, να κεντρίζει την περιέργειά του, να το ικανοποιεί σαν μέγεθος αναλόγως της ηλικίας του, να μπορεί να φτιάξει χειροτεχνίες ή κατασκευές με αυτό, να μην καταστρέφεται εύκολα, να είναι ασφαλές και πολύχρωμο.
Για κάθε ηλικία προτείνονται συγκεκριμένα είδη παιχνιδιών. Από 0- 6 μηνών το μωρό πρέπει να παίζει με κουδουνίστρες και ηχητικά παιχνίδια, καθώς αυτή είναι η ηλικία που αναπτύσσεται η ακοή του. Από 6 έως 12 μηνών το παιδί πρέπει να μάθει να κάνει κατασκευές με τουβλάκια ή να παίζει με εικονογραφημένα πάνινα βιβλία. Από 1 έτους έως 2 πρέπει να παίζει με καρότσια που σπρώχνονται, με παζλ και με συναρμολογούμενα παιχνίδια. Από 2 ετών έως 3 πρέπει να παίζει με ποδήλατα, παζλ με 4- 6 κομμάτια, πλαστελίνη, κούνιες και αυτοκινητάκια.
Πηγή: περιοδικό 30 μέρες υγείας
Η ικανότητα ενός ανθρώπου να κινεί το σώμα του συντονισμένα μ’ ένα μουσικό ρυθμό, συνδέεται -και μάλιστα στενά- με την απόκτηση καλύτερων γλωσσικών ικανοτήτων, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη δείχνει ότι η μουσική εκπαίδευση από την παιδική ηλικία μπορει να έχει θετική επίδραση και σε άλλα πεδία, όπως η γλώσσα. Όπως τονίζουν οι επιστήμονες, ο ρυθμός αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γλώσσας, άρα όσο πιο σωστά ανταποκρίνεται κανείς στον ρυθμό, τόσο βελτιώνει και τη γλωσσική δεξιότητά του.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Νίνα Κράους του Εργαστηρίου Ακουστικής Νευροεπιστήμης του πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης “Journal of Neuroscience”, σύμφωνα με το BBC, έκαναν ρυθμικά τεστ με πάνω από 100 εφήβους και διαπίστωσαν ότι όσοι «έπιαναν» καλύτερα το ρυθμό, ήσαν επίσης αυτοί που ο εγκέφαλός τους έδειχνε ανώτερες νευρωνικές αντιδράσεις στους ήχους της γλώσσας.
Οι νέοι κλήθηκαν να χτυπούν ρυθμικά τα δάχτυλά τους, ανάλογα με τους ήχους που άκουγαν. Η ρυθμική ακρίβεια των κινήσεών τους καταγραφόταν με ειδικό όργανο μέτρησης, ενώ σε επόμενη φάση καταγραφόταν μέσω ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος η δραστηριότητα των εγκεφαλικών κυμάτων τους, έτσι ώστε να αξιολογηθεί η ικανότητα αντίδρασής τους στους ήχους της γλώσσας. Το συμπέρασμα ήταν ότι, όσοι νέοι είχαν καλύτερο «μουσικό αυτί» και σωστότερη αναπόκριση στον ρυθμό, είχαν επίσης καλύτερη αντίδραση στους γλωσικούς ήχους. Όπως είπε η Κράους, «διαπιστώθηκε πως τα παιδιά που δυσκολεύονται να διαβάσουν, έχουν επίσης δυσκολία να συντονίσουν τις κινήσεις τους με τον ρυθμό της μουσικής. Φαίνεται πως τα στοιχεία εκείνα που είναι σημαντικά για την ανάγνωση, ενδυναμώνονται με τη μουσική εμπειρία».
Πηγή: ΣΚΑΪ
από την Χρυσούλα Τράμπαρη, Πνευμονολόγο
Το κάπνισμα της μητέρας κατά την εγκυμοσύνη ή η έκθεση στο παθητικό κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών κατά την εγκυμοσύνη και τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού, μειώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος με συνέπεια την αύξηση των μολύνσεων ή έχει πιο άμεσες επιδράσεις μέσα από μηχανισμούς που ακόμη δεν είναι απόλυτα κατανοητοί στον επιστημονικό κόσμο.
Η έκθεση στον καπνό σε διαφορετικά στάδια της εγκυμοσύνης προκαλεί διαφορετικές συνέπειες, ενώ ο κίνδυνος είναι δοσοεξαρτώμενος. Το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να επηρεάσει την πορεία της κύησης και κατά συνέπεια, την ανάπτυξη του εμβρύου. Σημαντικές είναι οι αρνητικές συνέπειες του καπνίσματος κατά την εγκυμοσύνη, καθώς επηρεάζεται σημαντικά η αναπνευστική λειτουργία των νεογνών, αυξάνεται η συχνότητα των αναπνευστικών νοσημάτων κατά την παιδική ηλικία και ο κίνδυνος για χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια κατά την ενήλικη ζωή. Το κάπνισμα κατά την εγκυμοσύνη αυξάνει τις αυτόματες αποβολές, την περιγεννητική θνησιμότητα, τις συγγενείς ανωμαλίες και τους πρόωρους τοκετούς, ενώ επιδρά αρνητικά και στην υγεία της εγκύου, καθώς αυξημένη παρουσιάζεται στις καπνίστριες η συχνότητα της αποκόλλησης του πλακούντα, του πρόδρομου πλακούντα, των αιμορραγιών και της πρόωρης ρήξης του θυλακίου. Ακόμη, το κάπνισμα κατά την εγκυμοσύνη αυξάνει τις πιθανότητες γέννησης νεογνών με μικρό βάρος, μήκος σώματος και περίμετρο κεφαλής. Οι πιθανότητες να γεννηθούν νεογνά από καπνίστριες μητέρες με συγγενείς ανωμαλίες και καρδιοπάθειες διπλασιάζονται. Το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αυξάνει τις πιθανότητες γέννησης παιδιών που θα παρουσιάσουν κατά την παιδική ηλικία προβλήματα συμπεριφοράς, υπερκινητικότητα, προβλήματα συγκέντρωσης και χαμηλό νοητικό επίπεδο.
Ο θηλασμός κατά τους 6 πρώτους μήνες της ζωής του βρέφους μειώνει κατά 70% την πιθάνοτητα ανάπτυξης άσθματος ή αλλεργιών στην μετέπειτα ζωή. Οι ευεργετικές αυτές επιδράσεις του θηλασμού δεν υφίστανται για τα βρέφη των μητέρων που είναι καπνίστριες. Σύμφωνα με νέες μελέτες, οι μητέρες που θηλάζουν και καπνίζουν μπορεί να μειώνουν τη διάρκεια του ύπνου του βρέφους τους. Όσο μεγαλύτερη η δόση νικοτίνης στο γάλα, τόσο μεγαλύτερη η διαταραχή του ύπνου. Το γάλα μητέρων που καπνίζουν περιέχει ψηλές συγκεντρώσεις νικοτίνης.
Η νικοτίνη μειώνει την παραγωγή προλακτίνης, της ορμόνης που ρυθμίζει την παραγωγή του μητρικού γάλακτος. Το μητρικό γάλα των γυναικών που καπνίζουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης περιέχει λιγότερα ευεργετικά στοιχεία από αυτά που περιέχει το μητρικό γάλα των γυναικών που δεν καπνίζουν. Στα ούρα των βρεφών των οποίων η μητέρα κατά την εγκυμοσύνη ή το θηλασμό κάπνιζε, η συγκέντρωση της νικοτίνης είναι υψηλή. Οι μητέρες είναι σημαντικό να γνωρίζουν πως τα υπολείμματα καπνού μένουν στα μαλλιά και στα ρούχα της μητέρας και το μωρό εκτίθεται σε αυτά. Ανάλογη κατάσταση περιγράφεται και σε μητέρες που ενώ οι ίδιες δεν καπνίζουν, υποβάλλονται σε παθητικό κάπνισμα. Το κάπνισμα πρέπει να απαγορεύεται αυστηρά σε κλειστούς χώρους όπου υπάρχουν βρέφη ή μικρά παιδιά.
H περιβαλλοντική έκθεση στον καπνό αυξάνει τη συχνότητα παθήσεων και διαταραχών του αναπνευστικού συστήματος στα βρέφη και στα παιδιά με γονείς καπνιστές. Το παθητικό κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει αιφνίδιο βρεφικό θάνατο, ενώ ενδέχεται
να σχετίζεται με αυξημένη επίπτωση λευχαιμίας, λεμφώματος και εγκεφαλικών όγκων κατά την παιδική ηλικία. Επίσης, στα παιδιά συνδέεται αιτιολογικά με παθήσεις του κατώτερου αναπνευστικού, υποτροπιάζουσα μέση ωτίτιδα, εκκριτική μέση ωτίτιδα και την εκδήλωση άσθματος.
Το βρογχικό άσθμα και η σπαστική βρογχίτιδα, επιδεινώνεται στα πάσχοντα παιδιά κατά 67% από το κάπνισμα των γονέων, ενώ δεν ξεπερνά το 26% όταν δεν καπνίζουν οι γονείς. Συμπτώματα της παιδικής νοσολογίας, όπως ο μακροχρόνιος βήχας, η απόχρεμψη και ο συριγμός που επιμένει συνδέονται με το κάπνισμα των γονιών.
*η Πνευμονολόγος, Χρυσούλα Τράμπαρη, συνεργάζεται με το doctoranytime.gr , που σας εξασφαλίζει μια πιο εύκολη καθημερινότητα για τη φροντίδα της υγείας σας, καθώς:
– Βρίσκετε τον κατάλληλο γιατρό αξιολογώντας πληροφορίες όπως βιογραφικό, εμπειρία, εξειδίκευση, κόστος επίσκεψης, αξιολόγηση άλλων ασθενών κ.α.
– Κλείνετε το ραντεβού σας δωρεάν & online οποιαδήποτε στιγμή και σε λιγότερο από 1΄
– Έχετε τον πλήρη έλεγχο της παρακολούθησης της υγείας σας, διατηρώντας το ιατρικό ιστορικό σας στην προσωπική σας σελίδα!
Προσπαθείτε, μάταια, να το βάλετε για ύπνο αλλά εκείνο αντιδρά, καθώς ο ύπνος δεν του φαίνεται, τουλάχιστον πρόσκαιρα, ελκυστικός. Μην το πιέζετε! Όπως αποδεικνύει νέα επιστημονική μελέτη, δεν είναι κακό για το παιδί σας να μείνει ξύπνιο λίγο παραπάνω, αρκεί η ρουτίνα του ύπνου να είναι λίγο-πολύ η ίδια και την ίδια ώρα κάθε βράδυ. Στην πραγματικότητα, αυτή η μικρή παράταση μόνο να το ωφελήσει μπορεί.
Πιο αναλυτικά, έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Επιδημιολογίας και Κοινοτικής Υγείας (Journal of Epidemiology and Community Health) δείχνει ότι η συνέπεια στις ώρες του βραδινού ύπνου σχετίζονται με θετικές επιδόσεις σε μία σειρά από πνευματικά τεστ. «Αν το παιδί προτιμά να πηγαίνει για ύπνο λίγο αργότερα, αλλά αυτό γίνεται τακτικά, είναι εντάξει για εκείνο», λέει η Amanda Sacker, καθηγήτρια στο Τμήμα Επιδημιολογίας και Δημόσιας Υγείας του University College του Λονδίνου.
Περισσότερα για την έρευνα
Οι επιστήμονες μελέτησαν πληροφορίες για τις συνήθειες ύπνου και παραμετροποίησαν τα αποτελέσματα για περισσότερα από 11 χιλιάδες παιδιά τα οποία συμμετείχαν στην Millennium Cohort Study, μία εθνικά αντιπροσωπευτική έρευνα για παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στο πλαίσιο της έρευνας, οι ειδικοί παρακολούθησαν τα παιδιά στην ηλικία των 3, 5 και 7 ετών, ενώ συνέλεξαν πληροφορίες για την οικογενειακή ρουτίνα του ύπνου από τους γονείς τους.
Παράλληλα, τα παιδιά επιδόθηκαν σε παραμετροποιημένα τεστ στα Μαθηματικά, την ανάγνωση και σε δεξιότητες σχετικές με το χώρο, στην ηλικία των 7. Οι ερευνητές συνυπολόγισαν το κοινωνικό-οικονομικό προφίλ των οικογενειών των παιδιών, όπως, επίσης και παράγοντες όπως είναι η στρατηγική πειθαρχίας κάθε οικογένειας, το διάβασμα με τα παιδιά και η ώρα του πρωινού γεύματος.
Τα αποτελέσματα
Η μελέτη βρήκε ότι, σε γενικές γραμμές, οι συνεπής ώρα για ύπνο συνδέεται με καλύτερες επιδόσεις σε όλα τα μαθήματα. Μάλιστα αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο στην ηλικία των 7 για τα κορίτσια ανεξάρτητα από το κοινωνικό-οικονομικό τους υπόβαθρο. Αντίθετα, στα αγόρια της αντίστοιχης ηλικίας αυτό δεν προκύπτει.
Στα 3χρονα αγόρια και κορίτσια οι μη τακτικές συνήθειες ύπνου συνδέονται με χαμηλότερες επιδόσεις στα τεστ, αλλά αυτό δεν ισχύει για την ηλικία των 5.
Εξάλλου, οι συνήθειες ύπνου που δεν υπήρξαν ποτέ συνεπείς για κορίτσια και αγόρια ηλικίας 3,5και 7 ετών σχετίζονται με χαμηλότερες επιδόσεις. Όπως επισημαίνει η Sacker, «τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι εκείνο που επηρεάζει την ανάπτυξη του παιδικού δεν είναι ότι πέφτει αργά στο κρεβάτι του αλλά ότι έχει ακανόνιστες ώρες ύπνου.
Οι επιστήμονες βρήκαν, γενικά, ότι τα παιδιά που είχαν ακανόνιστες ώρες ύπνου ή πήγαιναν στο κρεβάτι τους μετά τις 9 το βράδυ προέρχονται από χαμηλά κοινωνικο-οικονομικά στρώματα.
Αυτά τα παιδιά είναι περισσότερο πιθανό να ζουν σε φτωχικά σπίτια και να έχουν μητέρες με φτωχότερη πνευματική υγεία. Επίσης, είναι λιγότερο πιθανό να παίρνουν πρωινό και να διαβάζουν με τους γονείς τους.
Πηγή: CNN
από τη Νέτη Φίλια–Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας*
Αυτή την εποχή που τα σχολεία είναι κλειστά και οι οικογενειακές διακοπές ακόμα αργούν, η κατασκήνωση μοιάζει με την ιδανική λύση για να περάσει το χρόνο του ένα παιδί, αρκεί βέβαια να είναι έτοιμο, εφ’ όσον πρόκειται για την πρώτη του φορά σ’ έναν τέτοιο χώρο. Ένα παιδί είναι έτοιμο να πάει κατασκήνωση όταν μπορεί να επεξεργαστεί ψυχικά τον αποχωρισμό από τους γονείς του.
Κι αυτό έχει μεγαλύτερη σχέση με τον τρόπο που έχει μεγαλώσει και λιγότερο με την ηλικία του.
Συνήθως, τα παιδιά από τα 6 τους περίπου χρόνια μπορούν να αποχωριστούν τους γονείς. Ωστόσο ένα παιδί που είναι προσκολλημένο στη μητέρα και στον πατέρα του, θα δυσκολευτεί να φύγει ξαφνικά για μεγάλο διάστημα μακριά τους. Aν το παιδί φανεί αρνητικό στην ιδέα της κατασκήνωσης, μπορείτε να συμφωνήσετε να μείνει λιγότερες μέρες.
Αναμφισβήτητα όμως υπάρχουν αρκετοί λόγοι που η κατασκήνωση αποτελεί το ιδανικό περιβάλλον για να ενισχυθεί η ψυχοκοινωνική ανάπτυξη και η ψυχοσωματική ωρίμανση ενός παιδιού. Ας δούμε τους σημαντικότερους:
– Ανακαλύπτει τον εαυτό του. Μέσα από την ποικιλία των ερεθισμάτων και δραστηριοτήτων, δίνεται η ευκαιρία στο παιδί να ανακαλύψει και να αναπτύξει τις κλίσεις και τις ικανότητες του.
– Γίνεται πιο ανεξάρτητο, καθώς καλείται να πάρει αποφάσεις για τον εαυτό του, χωρίς την καθοδήγηση των γονέων. Μαθαίνει να διαχειρίζεται τις καθημερινές επιλογές για τον εαυτό του και να διαπραγματεύεται τις ανάγκες του όχι μόνο με τους συνομηλίκους του, αλλά και με ενήλικες εκτός από τους γονείς και τους δασκάλους.
– Γίνεται πιο ανθεκτικό καθώς καλείται να προσαρμοστεί και να επιβιώσει. Άρα του δίνεται η δυνατότητα να αναπτύξει μια δυνατή αίσθηση της ταυτότητας, αυξάνοντας τις πιθανότητες αργότερα στη ζωή του να γίνει ικανότερο στο να λύνει προβλήματα σε νέες καταστάσεις.
– Μαθαίνει να αντιμετωπίζει τους φόβους του, καθώς καλείται να προσπαθήσει και να απολαύσει κατορθώματα και αλλαγές δίνοντας χώρο στη δημιουργικότητα του, στην έμφυτη τάση για μάθηση καθώς και στην ελεύθερη έκφραση.
– Εκπαιδεύεται σε κανόνες και όρια, μέσα από την ενίσχυση της ομαδικότητας και της συνεργατικότητας αποβάλει τον εγωκεντρισμό της παιδικής ηλικίας και γίνεται πιο υπεύθυνο.
– Έρχεται σε επαφή με τα αθλήματα και τη φύση και καλείται να υιοθετήσει ένα υγιεινό τρόπο ζωής, μακριά από την τεχνολογία (τηλεόραση, κινητά τηλέφωνα, internet) και ανακαλύπτει από την αρχή τη δημιουργική του δύναμη στον αληθινό κόσμο, με αληθινούς ανθρώπους, και αληθινά συναισθήματα. Η κατασκήνωση είναι αληθινή!!
– Η άμεση επαφή με τη φύση ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις κι έτσι διευκολύνει τη μάθηση. Ιδιαίτερα ευεργετική είναι η κατασκήνωση για παιδιά που έχουν ελλειμματική κοινωνική ανάπτυξη και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Το πιο σημαντικό είναι όμως πως το παιδί μπορεί να χαλαρώσει, να γελάσει, να παίξει και να κάνει φίλους. Δεν είναι απαραίτητο να μείνει το παιδί ένα μήνα στην κατασκήνωση για να φανούν τα ευεργετικά της αποτελέσματα, ακόμα και 10 μέρες αρκούν.
*Η Νέτη Φίλια είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεύτρια.
Για να επικοινωνήσετε μαζί της, μπορείτε να καλέσετε στο 6945-858780 ή να της γράψετε στο : [email protected]
Η εντατική ακρόαση των δίσκων των Black Sabbath βοηθάει τα φυτά να μεγαλώσουν και να αποφύγουν τις αρρώστιες, σύμφωνα με έρευνα του γεωπόνου Chris Beardshaw.
Ο Beardshaw, ο οποίος παρουσιάζει την εκπομπή του BBC4, “Gardener’s Question Time”, πρόκειται να μιλήσει στους ακροατές του για το πείραμά του.
Η μουσική των Black Sabbath αποδείχτηκε ότι έκανε θαύματα για τα φυτά στο θερμοκήπιο, ενώ ήρεμη μουσική όπως αυτή του Cliff Richard είχε καταστροφικά αποτελέσματα.
«Φτιάξαμε τέσσερα θερμοκήπια με διαφορετικά είδη μουσικής. Στο πρώτο δεν έπαιζε τίποτα, στο δεύτερο κλασική μουσική, στο τρίτο Cliff Richard και στο τέταρτο Black Sabbath. Τα φυτά που μεγάλωσαν με κλασική μουσική βγήκαν λίγο πιο κοντά και είχαν λίγο περισσότερα λουλούδια, ενώ είχαν επίσης και λιγότερες ασθένειες. Αυτά που μεγάλωσαν με Black Sabbath ήταν τα πιο κοντά, αλλά είχαν τα καλύτερα λουλούδια και την καλύτερη αντοχή στις ασθένειες. Τα φυτά στο θερμοκήπιο που έπαιζε Cliff Richard …πέθαναν. Υποπτευόμαστε το σαμποτάζ αλλά δεν μπορούμε να το αποδείξουμε.»
Πηγή: Rocking.gr , http://www.skai.gr