Την ακούω συχνά αυτή τη φράση. Κυρίως από τη μητέρα μου και τις φίλες μου. Αυτές που με ξέρουν καλά και δεν αντέχουν να με βλέπουν “πεσμένη” και “πιεσμένη”. Γιατί -θεωρητικά- η μιζέρια και η απαισιοδοξία δεν μου πάνε. Δεν τα πάω καλά με αυτές τις δύο έννοιες και δεν βγάζω άκρη μαζί τους.
Για να πω την αλήθεια, δεν τις θέλω καν στη ζωή μου όπως και δεν αντέχω τους μίζερους κι απαισιόδοξους ανθρώπους. Οκ, και τους βλάκες, αλλά γι αυτό δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Αλλά αν βλέπεις ότι σε παίρνει η κάτω βόλτα και μιζεριάζεις, κάνεις το μεγάλο βήμα για να ξεφύγεις. Αυτό προσπαθώ να κάνω. Δεν το καταφέρνω πάντα. Και τώρα είναι μία τέτοια περίοδος. Μπορεί να φταίει ότι κάτι μου λείπει, κι αυτό μου δημιουργεί ανασφάλειες, άρα μου φέρνει απαισιοδοξία. Στα προσωπικά μου…
Μέσα σε δύο μέρες είχα δύο μικρο-ατυχήματα με το αυτοκίνητο. Ευτυχώς κανείς δεν χτύπησε, μόνο υλικές ζημιές. Οδηγώ 23 χρόνια, δεν είχα ποτέ θέματα… δεν πίνω όταν οδηγώ και προσπαθώ να είμαι συνετή. Μου αρέσει η ταχύτητα αλλά δεν κάνω βλακείες. Προφανώς αυτές τις μέρες είμαι πιο αφηρημένη. Δεν μου έχει πάρει κάποιος τα μυαλά, δεν έχω ιδιαίτερα προβλήματα, αλλά όλο έχω κάτι στο μυαλό μου και με αποσυντονίζει. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην οδήγηση. Δεν συγκεντρώνομαι… είμαι αλλού, στο καλοκαίρι (που δεν κατάλαβα πώς φτάσαμε μέσα Ιουλίου), στον γιο μου, στη δουλειά που έχει αρκετά σημεία που με αγχώνει, στις σχέσεις με τους γύρω μου…Εκεί νομίζω δημιουργούνται οι ανασφάλειες μου. Δεν υπάρχει μία σταθερότητα, μία βάση. Το άγνωστο με συναρπάζει… με γοητεύει το παιχνίδι των δύο φύλων, ακόμα κι όταν δεν αφορά εμένα, μ’ αρέσει να ακούω ιστορίες φλερτ, πάθους, σεξ και με “ανεβάζει” όταν ζητούν τη συμβουλή μου και την άποψή μου.
Δεν θέλω ζωή σαν μυθιστόρημα! Θέλω συναισθήματα, πάθη (και λάθη) που να με κάνουν να νιώθω δυνατή και ζωντανή. Με στεναχωρεί όταν ακούω (νέους) ανθρώπους να λένε “είμαι συναισθηματικά παράλυτος“, “δεν είμαι διαθέσιμος συναισθηματικά” γιατί έχουν πληγωθεί. Η ζωή είναι μικρή: ερωτευόμαστε, αγαπιόμαστε, πληγωνόμαστε και πάλι από την αρχή. Όλοι το έχουμε ζήσει, το ζούμε κι έχουμε βιώσει την έξαρση, αποθέωση και την απόρριψη. Κάνουμε τα λάθη μας και μαθαίνουμε από αυτά και γινόμαστε καλύτεροι…
Και όταν έρχεται στη ζωή μας ένας καινούργιος άνθρωπος που έρχεται γεμάτος ενθουσιασμό και θετική αύρα, που μας φέρεται όμορφα και με “στόχο” να απομακρύνει τον πόνο, την στεναχώρια και να μας κάνει να ξανανιώσουμε, δεν τον απορρίπτουμε! Τον αφήνουμε σιγά-σιγά να μας πλησιάσει, σαφέστατα με προσεκτικά και μικρά βήματα…
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ούτε οι άνδρες ούτε οι γυναίκες. Αλλά εφόσον έχουμε μία Χ ωριμότητα, αξιολογούμε και βλέπουμε ότι δεν βάζουμε στο ίδιο σακί όλες τις γυναίκες ή όλους τους άνδρες. Και πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις: οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν και θέλουν πραγματικά να σου κάνουν πιο όμορφη την ζωή και όταν σου λένε “”Ξέρω ότι θα είσαι καλά και ότι όλα θα πάνε καλά!” το πιστεύουν, γιατί πιστεύουν σε σένα και στη δύναμη που κρύβεις μέσα σου και το πιο σημαντικό; Είναι διατεθειμένοι (είτε από κοντά είτε από μακριά) να σε στηρίξουν και να δουν μέσα από τα μάτια σου ότι “η ζωή είναι ωραία!”
Να χαμογελάτε…κάνει καλό στην υγεία και είναι μεταδοτικό!!!!
Κατερίνα Μαντά
Περιμένουμε τις δικές σας ιστορίες….Εμείς το μόνο που θέλουμε από εσάς είναι να μιλάτε για εμάς….
Να μπαίνει κόσμος να μας διαβάζει και να μας στέλνει ιδέες για νέες έρευνες και ιστορίες!
Πείτε μας ποιόν θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα, ποιες συνταγές θέλετε να μάθετε, ποια μυστικά ομορφιάς
θέλετε να σας αποκαλύψουμε, για ποια δίαιτα χρειάζεστε πληροφορίες και ποιόν τομέα της ψυχολογίας θέλετε να αναλύσουμε!
Μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για το δικό σας site!
Υ.Γ1. Μπορείτε να μας γράφετε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας, αλλά και τις δικές σας ιστορίες στο προσωπικό μου mail katerina_manta@hotmail.com
Επίσης μπορείτε να μας ακολουθείτε στους λογαριασμούς μας στα social media:
twitter : @k-maggr,
instagram ως @thekmagazine
facebook: k-mag.gr στο http://www.facebook.com/kmaggr
