Το να κάνεις μία καλή φάρσα θέλει μαεστρία, γιατί στην ουσία πρέπει να καταφέρεις να πείσεις το υποψήφιο «θύμα» σου πως μπορεί ένας από τους μεγαλύτερους –αν όχι Ο μεγαλύτερος – έχει σάρκα κι οστά. Στη συνέχεια, απλά απολαμβάνεις τη φάτσα του «θύματος» όταν αποκαλύπτει τη «σκευωρία»!
Αυτό φαίνεται να το κατάφερε ένας φαρσέρ από την Πολωνία, ο SA Wardega ο οποίος αφότου σχεδίασε ένα τεράστιο κοστούμι αράχνης, το φόρεσε σ’ έναν μικρόσωμο σκύλο και μετά… τον άφησε να αλωνίζει στο δρόμο!
Το «τέρας» στεκόταν πάνω από ένα «πτώμα» μέσα στο ασανσέρ, περαστικοί στο πάρκο αντικρίζουν με φρίκη έναν άνθρωπο παγιδευμένο σ’ έναν τεράστιο ιστό, άλλα «θύματα» της απαίσιας «αράχνης» κρέμονται στους σταθμούς του μετρό… Και φυσικά όταν το «τέρας» πλησιάζει, ο κόσμος τρέχει να σωθεί! Μέσα στον πανικό τους προφανώς δεν αντιλήφθηκαν πως πρόκειται για έναν σκύλο ο οποίος απλά τους κυνηγούσε… για να παίξει, αγνοώντας φυσικά το λόγο για τον οποίο έτρεχαν όλοι έντρομοι μακριά του!
Στην αρχή το βίντεο, μια που είναι γυρισμένο νύχτα μπορεί να προκαλεί την τρίχα να σηκωθεί κάγκελο, αλλά αν το παρατηρήσεις λίγο καλύτερα, μπορείς και να γελάσεις! Βέβαια, αγνοώ την τύχη του φαρσέρ, εάν κι εφόσον αποκαλύφθηκε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο! Όσο για το σκύλο…. Ελπίζω μετά να πήρε τα χάδια που του αξίζουν!
Τις καλύτερες μητέρες του ζωικού βασιλείου έψαξε και βρήκε το βρετανικό πρακτορείο BBC, το οποίο με αφορμή την ημέρα της Μητέρας γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για το πώς συμπεριφέρονται στα παιδιά τους ζώα όπως οι ελέφαντες, οι ουρακοτάγκοι, τα φίδια αλλά και οι αράχνες.
Περισσότερο από κάθε άλλο ζώο, ταλαιπωρούνται για να γεννήσουν οι αφρικανικοί ελέφαντες, αφού η κύηση διαρκεί 22 μήνες και είναι η μεγαλύτερη χρονικά στο ζωικό βασίλειο.
Οι θηλυκές πολικές αρκούδες πρέπει να βάλουν περίπου 200 επιπλέον κιλά βάρους πάνω τους πριν ξεκινήσει η διαδικασία ζευγαρώματος, με το επιπλέον αυτό βάρος να αποτελείται κυρίως από λίπος φώκιας, που θα χρησιμεύσει στις εγκύους ώστε ο οργανισμός τους να αντέξει κατά τη διάρκεια της οκτάμηνης κύησης οπότε θα δυσκολεύονται να αναζητούν τροφή.
Οι φάλαινες όρκες και τα ρινοδέλφινα μετά τη γέννηση τους δεν κοιμούνται καθόλου για έναν μήνα και οι μητέρες τους παραμένουν άυπνες και αυτές στο πλευρό τους.
Από την άλλη μεριά, οι ουραγκοτάγκοι φροντίζουν τα παιδιά τους για διάστημα περίπου εννέα χρόνων.
Με εξαίρεση τον άνθρωπο, πρόκειται για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που αφιερώνει μητέρα για τη φροντίδα των παιδιών της στον κόσμο των θηλαστικών.
Οι ουραγκοτάγκοι χρειάζονται περίπου εννέα χρόνια για να μάθουν στα παιδιά τους όσα πρέπει για να μπορούν να επιβιώσουν μόνα τους στη φύση, από το πώς να βρίσκουν τροφή μέχρι το πώς να κατασκευάζουν ασφαλείς κατοικίες.
Βραβείο αυτοθυσίας
Αν υπάρχει βραβείο αυτοθυσίας αυτό θα το κέρδιζε χωρίς δεύτερη σκέψη η αράχνη Αmaurobius ferox που προσφέρει τον εαυτό της ως τροφή στα παιδιά της.
Η αράχνη γεννά μερικές εκατοντάδες αβγά. Τα πρώτα μικρά που κάνουν την εμφάνισή τους επιτίθενται αμέσως στα αβγά που δεν έχουν ακόμη επωαστεί και τρώνε τα αδέλφια τους.
Η πείνα τους όμως δεν σταματά και μόλις φάνε όλα τα αδέλφια τους στρέφονται εναντίον της μητέρας τους. Εκείνη, αν και μπορεί να αποφύγει την επίθεση, όχι μόνο δεν το κάνει αλλά αντίθετα ενθαρρύνει τα μικρά της να την κατασπαράξουν γιατί με αυτόν τον τρόπο θα πάρουν τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξή τους.
Πηγή: BBC