Πάνος Βλάχος, γελαστός άνθρωπος με θετική αύρα και με μέλλον στα ελληνικά δεδομένα. Ως ηθοποιός σίγουρα, αλλά δεν αποκλείεται και ως μουσικός, καθώς το μεγάλο του πάθος είναι η μουσική. Μας μιλά για την παράσταση που συμμετέχει “Ψύλλοι στα αυτιά”, αλλά και για την τηλεοπτική σειρά που πρωταγωνιστεί , στον Alpha, “Μην αρχίζεις τη μουρμούρα”. Εργασιομανής και τελειομανής αναλύει τα κακώς κείμενα της τηλεόρασης, αλλά και την προετοιμασία του για κάθε ρόλο.
The K-magazine: Ποιος είσαι; Πέρα από αυτό που βλέπουμε…!
Πάνος Βλάχος: Είμαι ο Πάνος Βλάχος, γεννήθηκα πριν 28 χρόνια στη Βούλα, διαμένω στο ίδιο σπίτι… ή μάλλον στην ίδια πολυκατοικία σε άλλο όροφο έκτοτε. Θέλω να πιστεύω ότι θα γίνω ηθοποιός, κάποιοι με λένε ηθοποιό. Η ταυτότητά μου…! (γέλια)
The K-magazine: (γέλια), Όχι, δε θέλω αριθμό ταυτότητας!
Πάνος Βλάχος: (γέλια) Είμαι ένας άνθρωπος που ασχολείται πολύ με τον αθλητισμό, τη μουσική. Μ’ αρέσει το διάβασμα, ο κινηματογράφος και μ’ αρέσει να πίνω καφέ με τους φίλους μου και να συζητάμε για ώρες.
Σιχαίνομαι τον υπολογιστή, σιχαίνομαι την αποχαύνωση και την αποξένωση του υπολογιστή. Ακόμη προτιμώ να μαζεύω πληροφορίες από το στόμα των φίλων μου και μετά θα πιάσω να τις διαβάσω και να τις μελετήσω.
Κι είμαι κι άλλα πολλά, αλλά όσο και να πεις, είναι λίγο δύσκολο να πεις τι είσαι εσύ. Ο άλλος σε μαθαίνει. Από αυτά που λες, από αυτά που δείχνεις στη δουλειά σου, από αυτά που εξωτερικεύεις. Από το πώς αντιδράς σε καταστάσεις, το πώς τις διαχειρίζεσαι. Νομίζω πως έτσι δείχνει ο καθένας ποιος είναι και τι κουβαλάει μέσα του και τι ποιότητα έχει..
The K-magazine: Πώς σε μάθαμε;
Πάνος Βλάχος: Με μάθατε από αυτό το μικρό κουτί που έχετε απέναντι από τον καναπέ σας όταν έπαιξα πρώτη φορά στους «Ατρόμητους» στον ALPHA, αν και πριν από αυτό είχα κάνει δύο – τρία μικρά guest στην «Εξαφάνιση» και στο «Ποιος μας πιάνει». Αλλά η πρώτη φορά που έπαιξα μεγάλο ρόλο ήταν στους «Ατρόμητους», όπου πρωταγωνιστούσε ο Αντώνης Καφετζόπουλος. Δεν είχε μεγάλη τύχη αυτό το σήριαλ. Πρώτη φορά δούλεψα στο θέατρο με το Νίκο Καλογερόπουλο πριν πάω ακόμη σε δραματική σχολή. Δούλευα τότε σε μία ναυτιλιακή εταιρεία – σπούδασα ναυτιλιακά στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Εκείνην την περίοδο ασχολιόμουν ερασιτεχνικά με το θέατρο. Σε μία παράσταση που παίζαμε στο δήμο όπου διαμένω, ένας συνεργάτης, ο Βασίλης Χριστομόγλου – τον οποίο δεν τον ξεχνάω ποτέ, είναι πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος, τον κουβαλάω πάντα μέσα μου κι έκτοτε πιστεύω ότι του οφείλω όλη τη ζωή μου, την καλλιτεχνική σίγουρα, γιατί χωρίς αυτόν δε θα έκανα αυτή τη δουλειά – με είδε και με πρότεινε στο Νίκο Καλογερόπουλο. Εγώ τότε όχι, ηθοποιός δεν ήμουν, δεν είχα καμία σχέση, είχα παίξει μόνο σ’ αυτές τις ερασιτεχνικές παραστάσεις. Του είπε «είναι ένας πιτσιρικάς ο οποίος παίζει και μπαγλαμά» – έπαιζα μπαγλαμά σ’ εκείνην την παράσταση – και μου λέει μετά από μία βδομάδα ο Καλογερόπουλος «έλα, φεύγουμε περιοδεία». Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου…
The K-magazine: Έτσι ξαφνικά;
Πάνος Βλάχος: Έτσι ξαφνικά, ναι! Το σκέφτηκα δύο μέρες και μετά έπαιξα πενήντα παραστάσεις και μετά ξεκίνησα τη σχολή. Ξεκίνησα να σπουδάζω ηθοποιός έχοντας στο ενεργητικό μου μία διαδρομή σε όλη την Ελλάδα όπου έπαιξα, έφτιαχνα σκηνικά, έστηνα – ξέστηνα, έπαιζα μουσική… Πήγα πιο πολύ συνειδητά. Κι έγινε όταν ήμουν είκοσι δύο χρονών. Έκτοτε ευτυχώς δουλεύω συνέχεια. Στο θέατρο είχα την τύχη να συνεργαστώ με τον Δημήτρη Μαυρίκιο, με το Νίκο Καραθάνο στο Εθνικό. Έχω παίξει με το Λάκη Λαζόπουλο, με τον Πέτρο Φιλιππίδη. Φέτος με το Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και τη Βίκυ Σταυροπούλου στο «Ψύλλοι στα Αυτιά».
Άλλαξε η ζωή μου πάρα πολύ, όλη η κοσμοθεωρία. Από τη στιγμή που ασχολήθηκα με κάτι που δε φανταζόμουν, ούτε το κυνήγησα. Και τα πιο ωραία πράγματα που μου έχουν συμβεί δεν τα έχω κυνηγήσει. Όσα φανταζόμουν κι όσα ποθούσα δεν ήρθαν. Η καριέρα στο ποδόσφαιρο, ας πούμε, γιατί έπαιξα ποδόσφαιρο μέχρι τα δεκαεννιά, είκοσί μου χρόνια και προσπαθούσα να φτάσω στις επαγγελματικές κατηγορίες. Ό, τι ονειρεύτηκα δεν το κατάφερα. Κι αυτό μάλλον ήταν κάτι που ήταν στο DNA μου, νιώθω ότι βγαίνει δίχως βία. Πιστεύω πάρα πολύ σε αυτό.
Ότι κάποια πράγματα που δε βγαίνουν με βία και βγαίνουν φυσιολογικά, χωρίς να τα πιέσεις, είναι όμορφα κι είναι και στην ώρα τους. Γι’ αυτό και λέμε «κάποιος είναι ωραίος»… είναι στην ώρα του.
The K-magazine: Άρα πιστεύεις στα παιχνίδια της φύσης;
Πάνος Βλάχος: Δε μπορώ να πω ότι δεν πιστεύω. Γιατί ήμουν πάρα πολύ τυχερός στη ζωή μου κι είμαι ακόμα! Γιατί μπορεί φαινομενικά να πεις «τι κάνεις φέτος;» και να σου πω «παίζω σε μία παράσταση».
The K-magazine: Επιτυχημένη, πάντως, το θέατρο ήταν γεμάτο Τετάρτη βράδυ.
Πάνος Βλάχος: Όταν είχα παίξει στο «Σιρανό ντε Μπερζεράκ» στο Εθνικό όπου δεν είχα μεγάλο ρόλο, σε μία παράσταση εξαιρετική δεν έκανα και τίποτα. Αλλά ήταν τόσο μεγάλη η τύχη να είμαι εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο, με τους συγκεκριμένους ανθρώπους, σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου όπου με διαμορφώνουν και κάθε χρόνος νομίζω πως έχει πολύ σημαντικό ρόλο στο να διαμορφώνομαι και να μεγαλώνω καλλιτεχνικά όπως πρέπει. Χωρίς να παραπατάω και χωρίς να κάνω βήματα τα οποία είναι πιο μεγάλα από το δρασκελισμό μου. Αλλά πιστεύω στο «συν Αθηνά και χείρα κίνει».
The K-magazine: K-Mag: Το βλέπεις εσύ καθημερινά αυτό;
Πάνος Βλάχος: Κάθε φορά που η τύχη μου κλείνει το μάτι, εγώ κλείνω και τα δύο μου μάτια. Ότι είμαι εργασιομανής είμαι, δουλεύω πάρα πολύ. Κι ο, τιδήποτε αναλαμβάνω θέλω να το φέρνω εις πέρας σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
The K-magazine: Συνεχίζεις ακόμα μαθήματα;
Πάνος Βλάχος: Πάντα κάνω μαθήματα. Και μουσικής – παίζω μουσικά όργανα, στην παράσταση παίζω ακορντεόν και κοντραμπάσο, τα έμαθα για την παράσταση. Τα βασικά μου όργανα είναι η κιθάρα, τα μπουζούκια κι έγχορδα. Δεν είχα ξαναπαίξει πλήκτρα ποτέ στη ζωή μου, ούτε κοντραμπάσο. Γενικά δεν είχα παίξει κάποιο όργανο χωρίς «τάστα». Ήταν η πρώτη φορά. Ούτε βιολί είχα πιάσει. Κι ήθελα πάρα πολύ να συνεισφέρω στην παράσταση με αυτόν τον τρόπο. Και νομίζω πως ικανοποίησα και το Γιάννη τον Κακλέα, ο οποίος ήθελα να έχει μία μυρωδιά «Belle Époque» η παράσταση και το ακορντεόν και το κοντραμπάσο ήταν χαρακτηριστικά.
The K-magazine: Κατά τη διάρκεια της παράστασης τραγουδάς στα γαλλικά. Είναι μία γλώσσα που την “κατέχεις”;
Πάνος Βλάχος: Μιλάω καλά Ιταλικά, Ισπανικά κι Αγγλικά.Αλλά πολλοί γαλλόφωνοι φίλοι μου μ’ έχουν βρίσει γι’ αυτό το τραγούδι! (γελιά)
The K-magazine: Όχι, η απόδοση είναι μια χαρά για κάποιον που δεν ξέρει γαλλικά!
Πάνος Βλάχος: Εγώ κλείνω το μάτι στον εαυτό μου και λέω ότι είμαι Αλγερινός! (γέλια)
Τα τραγούδια αυτά εχουν τόσους πολλούς στίχους που πραγματικά εγώ δυσκολεύτηκα. Αλλά εμένα επίτηδες μου έδωσαν ένα τέτοιο τραγούδι, που είναι και πιο χαρούμενο. Ήξερε τι έκανε ο ο Αλέξανδρος Πρίφτης.
Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει πάρα πολύ να ασχολούμαι, θέλω πάρα πολύ να κάνω πράγματα που έχουν κάνουν με κάποια γλώσσα, με κάποιο ιδίωμα. Θέλω πάρα πολύ να δουλεύω προς αυτήν την κατεύθυνση. Κι εννοείται προς κάποια μουσική κατεύθυνση. Φέτος όταν έπεσε η ιδέα πως θα έχουμε ζωντανή μουσική με πιάνο είπα «θα βοηθήσω εγώ». Κι ήθελε ο Γιάννης Κακλέας.
The K-magazine: Θα ήθελες να συμμετάσχεις σε musical;
Πάνος Βλάχος: Ναι, θα ήθελα. Είναι σαν την ευκαιρία με το κοντραμπάσο. Άνθρωποι που μιλάω για το μιούζικαλ μου έχουν πει «αφού είσαι τόσο εργασιομανής, είναι σίγουρο πως θα το καταφέρεις, αφού έκανες τέτοια άλματα». Το κοντραμπάσο δεν είναι φυσαρμόνικα, ούτε το ακορντεόν, ούτε το βιολί. Δεν είμαι πολύ μεγάλος φαν του μιούζικαλ όταν δεν έχει πρόζα. Και κάποια μιούζικαλ τα έχω ερωτευτεί. Εννοείται πως θα το ήθελα, αλλά μερικά από αυτά έχουν μία ιδιαιτερότητα σε αυτό το είδος του θεάτρου. Επειδή δε δίνεται πολλή βάση στην πρόζα κι είναι απλά τραγούδια, έχω κάποιες αναστολές. Αλλά θα πέθαινα για να παίξω σε ορισμένα μιούζικαλ.
The K-magazine: Όπως;
Πάνος Βλάχος: Ούτως ή άλλως θα σου πω ένα μιούζικαλ το οποίο δεν το ξέρει κανείς, ούτε την ταινία πιστεύω πως την έχει δει κανείς. Είναι το «Once».
The K-magazine: Αν και λάτρης των μιούζικαλ, ομολογώ δεν το ξέρω.
Πάνος Βλάχος: Μπορεί να είμαστε τυχεροί και να το δεις πρώτη φορά με μένα!
The K-magazine: Γιατί όχι; Πες μας για την προετοιμασία γι’ αυτήν την παράσταση. Πιστεύω πως το θεατρικό έχει πολύ μεγαλύτερη προετοιμασία από την τηλεόραση. Κι είναι ένας πολύ δύσκολος ρόλος.
Πάνος Βλάχος: Σαφώς. Ήταν η πρώτη φορά που δούλεψα με το Γιάννη τον Κακλέα. Από τα είκοσι τρία ως τα εικοσιέξι περνούσα οντισιόν κάθε χρόνο. Έχω δει πάρα πολλές παραστάσεις του κι ήταν για μένα καρδιοχτύπι μεγάλο. Ειλικρινά το λέω, δεν έχω κανένα θέμα και το έλεγα από πριν. Όταν γνωριστήκαμε είπα «επιτέλους τα κατάφερα». Κι ήταν η συγκυρία για να δείξω – με την καλή έννοια – τι έχω να προσφέρω σε αυτήν την παράσταση.
Είναι μία παράσταση συνόλου. Κι αυτό συνήθως το λέμε οι ηθοποιοί για να κρυφτούμε πίσω από το αν κάνουμε ή όχι κάτι καλά. Είναι μία πραγματικότητα. Είναι μια παράσταση συνόλου, γιατί έτσι είναι η φάρσα. Ο ένας δίνει τη σκυτάλη στον άλλο και παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο αν θα έχει αποθέωση μία σκηνή το τι έχει συμβεί πριν. Πράγμα που συμβαίνει στο θέατρο, αλλά όχι τόσο πολύ όσο στη φάρσα. Γιατί η φάρσα είναι κωμωδία καταστάσεων και χρόνου, οπότε αυτή η αίσθηση του ρυθμού, της μουσικής και του πώς θα «ατακάρεις» μπορεί να παίξει ρόλο πέντε σκηνές πριν.
Εγώ εκείνη την περίοδο έκανα μαθήματα ακορντεόν και κοντραμπάσο, τα βράδια ξενυχτούσα να μάθω τα γαλλικά, δούλεψα αρκετά γι’ αυτήν την παράσταση. Και όλοι μας.
The K-magazine: Το θέμα της ορθοφωνίας σε ζόρισε;
Πάνος Βλάχος: Ξεκίνησα με το προσπαθώ να καταλαβαίνει ο παρτενέρ μου τι λέω. Μπλέχτηκα αρκετά κι έφτασα σ’ ένα σημείο όπου ήταν κατανοητό το τι έλεγα. Έπρεπε να περάσω από αυτό το σημείο, έβγαζα κι έβγαζα σύμφωνα ώσπου μία βδομάδα πριν τα έβγαλα τελείως.
Ήμουν λίγο μπερδεμένος στο πόσο έπρεπε να είναι κατανοητό στο κοινό το τι λέει ο συγκεκριμένος ρόλος. Στην αρχή ήταν αδύνατο. Κι αυτό που σκέφτομαι και τώρα είναι ότι δεν είναι ένας μουγκός.
Το έργο το έγραψε ο Feydeau για ένα φίλο του ηθοποιό που του ζήτησε να παίξει έναν τέτοιο ρόλο. Είναι γραμμένο το έργο γι’ αυτό το ρόλο. Και σαφώς για τον Βικτόρ/Πος, τον πρωταγωνιστή, που τον ερμηνεύει ο φοβερός και τρομερός Χρήστος Χατζηπαναγιώτης. Όταν εγώ το διάβασα κι είδα το ρόλο, επειδή είναι η τάση μου του σωματικού θεάτρου κι έχω μεγαλύτερη άνεση να παίζω εξωτερικά, αυτό έχει τον κίνδυνο να γίνει ένας ρόλος καρικατούρα.
Η πρώτη κουβέντα του Κακλέα όταν κάναμε πρόβα ήταν «πώς έχεις εσύ στο μυαλό σου τη φάρσα ως νέος ηθοποιός;». Και του απάντησα πολύ ειλικρινά «ό,τι κάνει ο Τσιβιλίκας. Feydeau κι ό,τι κάνει ο Τσιβιλίκας». Είναι τρία πράγματα στη φάρσα. «Πόρτα ανοίγει –πόρτα κλείνει – Feydeau». Ήμουν πολύ ευθύς. Κι από αυτό είδαμε πώς θα οδηγηθούμε. Προφανώς στόχος της φάρσας είναι να πάει γρήγορα στις καταστάσεις. Θα μπορούσα να σου αναλύσω χίλια δυο μηνύματα που κρύβει το κείμενο, για την αστική τάξη, το ψέμα, την υποκρισία… όλα υπάρχουν στο Feydeau. Είναι σπουδαίος συγγραφέας.
Όλοι οι ρόλοι του στο έργο είναι καταπληκτικοί. Από γραφής του Feydeau και λόγω της καταπληκτικής απόδοσης του Θοδωρή του Πετρόπουλου, που είναι αριστουργηματική. Θα μπορούσαμε να παίζουμε εναλλάξ ο ένας κάποιο ρόλο άλλου. Είναι τόσο σπουδαίοι και φωτισμένοι, δεν υστερεί κανένας. Όλοι έχουν υπόσταση, βρίσκονται για κάποιο λόγο εκεί και συνεισφέρουν. Αν ένας που θεωρητικά έχει μικρότερο ρόλο δε βγει να κάνει μία δράση ή πει την ατάκα του, καταστρέφεται όλη η ροή.
Είναι ένας καλοκουρδισμένος μηχανισμός. Είναι ένας τέλειος ωρολογοποιός ο Feydeau με ακρίβεια.
Στη φάρσα είναι ξεκάθαρη η στόχευσή σου να διασκεδάσεις και να ψυχαγωγήσεις τον κόσμο. Δεν το λέω υποτιμώντας τη φάρσα, είναι το είδος αυτό. Και πρέπει να το δούμε με πολλή αγάπη εμείς οι ηθοποιοί και να μην υποτιμήσουμε τη φάρσα. Γιατί αυτό έκανε ο Γιάννης ο Κακλέας. Φώτισε ένα υπέροχο Παρίσι της εποχής. Μπήκαμε σα να κάνουμε ένα γενικό πλάνο του Παρισιού και μπήκαμε στην Όπερα. Δεν είναι τυχαίο αυτό
The K-magazine: Μπαίνετε, όμως μέσα στο σπίτι και την καθημερινότητα. Δε σου δείχνει κάτι διαφορετικό από αυτό που συνέβαινε εκείνην την εποχή.
Πάνος Βλάχος: Προφανώς και δε μπορεί να δείξει κάτι διαφορετικό. Αυτό ήταν ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων. Και βέβαια οι άνθρωποι πέθαιναν στο δρόμο, και βέβαια η αριστοκρατία είχε τους ανθρώπους να εργάζονται ώρες ατελείωτες κι υπήρχε καταδυνάστευση. Αυτό που δίνει είναι η διακωμώδηση της κατάστασης.
The K-magazine: Δεδομένων όσων μου είπες για τη φάρσα, δεν υπάρχουν περιθώρια να αυτοσχεδιάσεις…
Πάνος Βλάχος: Ενώ λατρεύω τον αυτοσχεδιασμό, νομίζω δεν υπάρχουν στη συγκεκριμένη παράσταση.
The K-magazine: Stand-up comedy θα έκανες;
Πάνος Βλάχος: Όχι, όχι.
The K-magazine: Σε φοβίζει ή δεν ταιριάζει στο στυλ σου;
Πάνος Βλάχος: Ο αυτοσχεδιασμός είναι κομμάτι του ηθοποιού. Μακάρι να μου έκανες αυτήν την ερώτηση και να κάναμε πρόβες. Όταν κάνει ο Γιάννης Κακλέας πρόβες, ο ηθοποιός αυτοσχεδιάζει από τη στιγμή που μπαίνει στο θέατρο, πριν αφήσει τον καφέ του και το κείμενο. Ο αυτοσχεδιασμός είναι λίγο παρεξηγημένος στην Ελλάδα. Οι μεγάλοι κωμικοί ηθοποιοί, τους οποίους λατρεύω, μελετώ και προσεύχομαι κάθε μέρα να μου διοθεί η ευκαιρία να δουλέψω μαζί τους και να αντλήσω κάτι από αυτή τη μελέτη, είναι αυτοσχεδιαστικοί.
Ο ηθοποιός αυτοσχεδιάζει από τη στιγμή που πηγαίνει στη σχολή. Αυτοσχεδιάζει στο πώς θα πει ένα κείμενο, στο πώς θα κινηθεί και μέσα στον ίδιο ρόλο. Ο αυτοσχεδιασμός χωρίς καμία συνθήκη, όπως συμβαίνει στο standup comedy, είναι ένα είδος που είναι δυσκολο, αλλά το εμπεριέχει ο κωμικός ηθοποιός σε τεράστιο βαθμό. Και σε λεπτές αποχρώσεις, γιατί το standup comedy έχει τις – ας πούμε – πιο βαριές και πιο χοντροκομμένες. Οι αυτοσχεδιασμοί κωμικών του παρελθόντος έχουν περάσει στην ιστορία.
The K-magazine: Θα μπορούσες να γράψεις ένα σενάριο, ίσως…
Πάνος Βλάχος: Δεν ξέρω. Πρόσφατα παρουσίασα τα Βραβεία του Αθηνοράματος που είχε ένα κομμάτι τέτοιο, ένας άνθρωπος μόνος στη σκηνή.
The K-magazine: Διάβασα πολύ καλές κριτικές κι ότι ήσουν πολύ καλός.
Πάνος Βλάχος: Εκεί αυτοσχεδίασα ατάκες και πράγματα που πέτυχαν πάνω σ’ ένα κείμενο και μία δράση που είχαμε προσυμφωνήσει. Κατάλαβα πως είναι πολύ άγριο να έχει τόσο κόσμο από κάτω και να είσαι μόνος σου. Δεν έχεις τίποτα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, πολύ σκληρό. Να τα καταφέρεις με μία λέξη, με μία αντίδραση ένα κείμενο. Και με πολύ δύσκολο κοινό. Παρ’ όλα αυτά, θέλω τον αυτοσχεδιασμό μου, τον ιδρώτα μου και την ενέργειά μου να τα βάλω σε είδη θεάτρου που αγαπώ.
The K-magazine: Και σε δραματικό ρόλο θα μπορούσαμε να σε δούμε;
Πάνος Βλάχος: Δεν ξέρω. Σε αμιγώς δραματικό ρόλο όχι. Νομίζω, όμως πως ένας ηθοποιός παίζει τα πάντα. Και με γοητεύουν έργα που έχουν τέτοιους ρόλους και φυσικά θα ήθελα να παίξω.
The K-magazine: Ποιου ηθοποιού την καριέρα θα ήθελες; Δεν εννοώ κάποιον που θεωρείς καλό ηθοποιό, και δε χρειάζεται να είναι από την Ελλάδα.
Πάνος Βλάχος: Κι από το εσωτερικό κι από το εξωτερικό θα μπορούσα να σου πω. Επειδή υπάρχουν βήματα που ακολουθούν συνάδελφοί μου – και καλά κάνουν κι είναι κι από την αρχή της καριέρας τους σίγουροι κι έχουν οριοθετήσει τα πράγματα κι έχουν δημιουργήσει μία πορεία – εγώ δεν έχω δημιουργήσει τίποτα και δεν αντλώ πληροφορίες από την καριέρα κάποιου άλλου ηθοποιού. Προσπαθώ να παίρνω από τις πράξεις άλλων σπουδαίων συναδέλφων. Όχι από βήματα καριέρας, όπως έναν ατζέντη ή να επιλέξω δραματικούς αυτήν την τριετία ή να πάω στο Εθνικό σ’ αυτό το κομμάτι της καριέρας μου ώστε να με δουν πως έχω μία βάση γιατί αποδυναμώθηκε αυτή πριν και τώρα πρέπει να την ενισχύσω.
credits: Ολυμπία Κρασαγάκη
Δεν το έχω καθόλου στο μυαλό μου και σ’ το λέω ειλικρινά. Γίνεται αυτό το πράγμα, και καλώς γίνεται. Απλά εγώ δεν το έχω στο μυαλό μου, γιατί νομίζω πως η ζωή μου έχει δημιουργηθεί και μου τα φέρνει μ’ έναν τέτοιο τρόπο γιατί προετοιμάζομαι εγώ για να μου έρθουν έτσι.
Γι’ αυτό δε μπορώ να απαντήσω.
Θα ήθελα να έχω τη δυναμική και την εξωστρέφεια του Bardem. Λατρεύω τον τρόπο που δουλεύει σε μία ταινία ο Gael García Bernal. Τον Robert Downey jr. πραγματικά τον έχω μελετήσει πάρα πολύ. Είναι ένας εμφανίσιμος άντρας ο οποίος έχει μέσα του φοβερό κωμικό πλεόνασμα. Δε μπορώ να σου πω συγκεκριμένα έναν τρόπο καριέρας. Ας πούμε συγκεκριμένα, έβλεπα το «Seven» με το Brad Pitt, ο οποίος πρέπει να έχει τον καλύτερο ατζέντη και τις καλύτερες επιλογές στον κόσμο. Οι ταινίες που έχει κάνει είναι σχεδόν πάντα οι καλύτερες της χρονιάς. Σενάρια, ρόλοι… Αυτά είναι επιλογές καριέρας.
The K-magazine: Πιστεύεις ότι θα ξαναγύριζες ποτέ στα ναυτιλιακά; Αν δεν υπήρχε οικονομικός λόγος δε θα ξαναγύριζες;
Πάνος Βλάχος: Όχι! Δε θα ξαναγύριζα, κι οικονομικός λόγος να υπήρχε. Είναι άλλη ζωή.
The K–magazine: Ποια είναι η φιλοσοφία σου;
Πάνος Βλάχος: Να πηγαίνω μπροστά, νομίζω. Χωρίς να αφήνω στεναχωρημένους κι απογοητευμένους ανθρώπους. Με τρόπο που δε θα υποβαθμίζει. Αυτό. Να γοητεύω, να μην αφήνω πίσω μου ανθρώπους που θα έχουν προσβληθεί από κάποια δική μου δράση. Να προχωρώ μπροστά με γνώμονα τι έχει ετοιμάσει η τύχη για μένα και σε ποιο έδαφος πρέπει να πατήσω για να κάνω πράγματα που με αφορούν και πηγάζουν από μέσα μου. Πολύς κόσμος κάνει πράγματα που δεν τον αφορούν. Εμένα η παράσταση που κάνω φέτος με αφορά πάρα πολύ. Το είδος με αφορά. Ο σκηνοθέτης με αφορά. Ο θίασος με αφορά.
The K–magazine: Σε σχέση με την τηλεόραση; Θέλεις να μας πεις για τη σειρά;
Πάνος Βλάχος: Η τηλεόραση είναι ένα μέσο που μπορεί να κάνει θαύματα. Αν δεις παγκόσμια πού έχει φτάσει και τι δίνει η τηλεόραση, τι παρουσιάζει είναι απίστευτο.
The K–magazine: Θαύματα αλλά και χάλια!
Πάνος Βλάχος: Σαφώς. Αλλά και θαύματα. Εμείς επιλέγουμε μόνο τα πολύ χάλια και τα πολύ μέτρια.
Ολοι οι πρωταγωνιστές του σίριαλ “Μην αρχίζεις τη μουρμούρα”
The K–magazine: Πάντως έχει την τύχη φέτος να είσαι σε μία σειρά που ακόμη και κάποιοι που δεν είναι fan της τηλεόρασης, βλέπουν ότι κάτι τους αγγίζει.
Πάνος Βλάχος: Το «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» είναι ένα τρανταχτό παράδειγμά πως η τηλεόραση μπορεί να κάνει κάτι όμορφο και έχει αξιοπρέπεια. Μπορεί να έχει κι οφείλει να έχει αξιοπρέπεια. Το ότι επιλέγουνε να μας παρουσιάζουν αναξιοπρεπείς ανθρώπους με χυδαία θέματα και χυδαίες συμπεριφορές είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Η «Μουρμούρα» αποδεικνύει πως μπορεί να γίνει πολύ ωραία κωμωδία χωρίς χυδαιότητα, χωρίς βωμολοχίες, χωρίς ευκολίες. Ο Αντώνης ο Αγγελόπουλος έχει κάνει μια καταπληκτική δουλειά και θέλω να σου πω ότι είναι επιτυχία και των σεναριογράφων αυτή η δουλειά. Είναι η βάση γιατί κάνεις κωμωδία μέσα σ’ ένα σπίτι που λες «τι να δω μέσα σ’ ένα σπίτι;». Κι όμως, όταν έχεις μέσα σου ένα πραγματικό έρεισμα κι έχεις μέσα σου κάτι να πεις που έχει ειλικρίνεια, ο κόσμος θα το αγκαλιάσει. Και βλέπουμε πώς το έχει αγκαλιάσει.
The K–magazine: Θέλεις να μας πεις κάποιο όνειρό σου; Αν θα ήθελες να φύγεις για τις γιορτές των Χριστουγέννων;
Πάνος Βλάχος: Θα ήθελα να πάω να κάνω σκι στο χωριό μου, στην Καλοσκοπή Φωκίδας. Αλλά δε θα μπορέσω, έχω παραστάσεις.
Καλά Χριστούγεννα, καλά μυαλά και μη φοβάστε τίποτα! Μόνο τους εαυτούς σας και τον παραλογισμό της εποχής. Αυτό θέλω να πω σε όσους μας διαβάζετε!
Ο Πάνος Βλάχος συμμετείχε στο κοινό μας project με την Ολυμπια Κρασαγάκη (Photomag.gr) για την Παγκόσμια Μέρα κατά του Aids.
Απομαγνητοφώνηση συνέντευξης: Αντιγόνη Αδαμοπούλου
