Είναι ένας ακομπλεξάριστος άνθρωπος , με ιδιαίτερη αγάπη στους πειραματισμούς και στις“Άρρωστες Μουσικές”. Ο λόγος για τον Χρήστο Δάντη, που από την αρχή της καριέρας του μέχρι σήμερα όλοι μας έχουμε σιγοτραγουδήσει επιτυχίες του, μιλάει στο The K-magazine για το νέο του δίσκο, το internet, την Eurovision αλλά και για το πάθος του στα blues ακούσματα!
Γιάννης Χαρτζανιώτης: To “Τσουβάλι” είναι κατ’εμέ μια από τις πιο rock δουλειές σας, με πολλά στοιχεία από blues αλλά και από λαϊκή και παραδοσιακή μουσική, ποιες ήταν οι επιρροές σας και πως συνδυάσατε όλα αυτά τα είδη μαζί;
Χρήστος Δάντης: Ευχαριστώ για τη mini κριτκή,με κάνει και χαίρομαι πολύ γιατί ετοίμαζα καιρό “Το Τσουβάλι” και φαίνεται να άξιζε τον κόπο. Βασική επιρροή είναι το συνονθύλευμα ακουσμάτων που έχω στο κεφάλι μου,αυτός ο “αχταρμάς” που με κάνει ν’ ασχολούμαι με τα περισσότερα είδη τραγουδιού όσο ετερόκλητα κι αν είναι γιατί αγαπάω εξίσου το Blues, το Rock ,το Funk και το Ελληνικό Λαϊκό Τραγούδι, όπως και τις υπόλοιπες λαϊκές μουσικές του κόσμου.
Για μένα Καζαντζίδης κι ο Elvis ή ο Sinatra,Ο Νταλάρας και οι Beatles,o Jimi Hendrix ή ο StevieRay Vaughan μαζί με τον Ζαμπέτα και τον Καλδάρα έχουν πολλά περισσότερα κοινά στις μουσικές τους απ όσο φαίνεται.Όταν τραγουδάω πάντα μ’ ενδιαφέρει να “χώσω” bluesφράσεις στα λαϊκά ή λαϊκές τρίλιες στα rock και στα soul.
Η μουσική δεν έχει σύνορα,κι οι μουσικοί δεν έχουν ταμπέλες και σημαίες.
Γιάννης Χαρτζανιώτης: Γιατί βάλατε το “Τσουβάλι” σαν τίτλο του δίσκου;
Χρήστος Δάντης: Διότι δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει ένα τσουβάλι μέσα του. Δεν είναι διάφανο. Ήθελα πραγματικά να κατασκευάσω ένα άλμπουμ που θα είναι “Ένα Τσουβάλι μουσικές και λόγια που πονάνε”. “Το Τσουβάλι” είναι ο μουσικός κόσμος μέσα μου. Με όλα τα στυλ και τις διαθέσεις. Μέχρι πρότινος ένιωθα άσχημα γι αυτό που είμαι,γιατί δε μπορεί να πει κανείς αν είμαι πραγματικά Rock ή Λαϊκός τραγουδιστής. Απελευθερώθηκα από αυτό πλέον.
Γιάννης Χαρτζανιώτης: Τα κομμάτια του νέου σας album τα θεωρείτε βιωματικά;
Χρήστος Δάντης: Είναι! Ακόμα κι αν δε μου ανήκουν οι στίχοι.
Ξέρεις, όταν γράφω μια μελωδία περιγράφω μια κατάσταση που έζησα, απλά δεν έχει λόγια. Συνήθως οι στιχουργοί που συνεργάζομαι,στην προκειμένη ο Βασίλης Γιαννόπουλος, πέφτουν συνήθως μέσα σ’ αυτό που ήθελα να πω. Έτσι συνέβη κι εδώ μ’ εξαίρεση έναν στίχο τους Στέλιου Μπικάκη που έφτασε στα χέρια μου και τον μελοποίησα.
Γιάννης Χαρτζανιώτης: Από την εποχή που ξεκινήσατε μέχρι σήμερα τι έχει αλλάξει στη μουσική βιομηχανία;
Χρήστος Δάντης: Διαφέρει πια όλο το “θέμα”.
Τότε οι εταιρείες ήταν πραγματικά οι παραγωγοί. Αυτές έδιναν τα χρήματα και έτσι τα πράγματα ήταν λίγο πιο σκληρά. Καταλαβαίνεις πως όταν κάποιος “παίζει” μ’ ένα κεφάλαιο, δε σ’ αφήνει και τόσο ελεύθερο, εκτός αν του αποδείξεις ότι οι σκέψεις κι οι προθέσεις σου θα βγάλουν σε καλό όλη την πορεία της παραγωγής.
Γι’ αυτό υπήρχαν και οι τόσες κόντρες μεταξύ εταιρειών και καλλιτεχνών. Βέβαια στο εξωτερικό το παιχνίδι ήταν πιο σκληρό,πολλές φορές κάποιες εταιρείες δεν απέδιδαν καν τα δικαιώματα που αντιστοιχούσαν στους καλλιτέχνες.
Εδώ ας πούμε η κατάσταση ήταν πιο “light” . Είχαμε να κάνουμε και με ένα πιο προσωποκεντρικό καθεστώς , και στην Ελλάδα πολλά πράγματα ορίζονται απ τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Πλέον ο Καλλιτέχνης επενδύει. Αυτός έχει το ρίσκο,και γι αυτό ο ίδιος ορίζει τη μορφή της παραγωγής του. Δυστυχώς όμως,δεν πουλά πια ο δίσκος ή το cd. Δεν υπάρχουν καν τα albums όπως τα ξέραμε. Περισσότερο δουλεύει κανείς με ένα έως τρία τραγούδια το χρόνο,κι είναι τόσοι οι Καλλιτέχνες, οι μουσικοί και οι παραγωγές που θεωρείται τυχερός κανείς αν ακουστεί ένα τραγούδι από αυτά μέσα σε μία τριετία.
Απ’ την άλλη,υπάρχει το διαδίκτυο. Μεγάλη δουλειά με το που κυκλοφορείς ένα τραγούδι,να μπορεί κάποιος να το ακούσει την ίδια στιγμή ακόμα και στην Αμερική .
Γιάννης Χαρτζανιώτης: Ποια θεωρείτε πως είναι τα θετικά και τα αρνητικά του internet σχετικά με τη μουσική;
Χρήστος Δάντης: Είναι σαν να ζεις σε μια γειτονιά η οποία είναι μια τεράστια δανειστική δισκοθήκη,όπου μπορείς ν’ ακούσεις ότι θέλεις και να αποφασίσεις τι απ’ αυτά θα αγοράσεις ώστε να το κρατήσεις για πάντα στο αρχείο σου.Έτσι το νιώθω εγώ, αλλά από την άλλη υπάρχουν και πολλοί,ίσως όχι πραγματικοί λάτρεις της μουσικής που “μπουχτίζουν”,να ακούν κι απλά “κατεβάζουν” κάποια αρχεία απλά για να τα έχουν. Δε μ’ αρέσει καθόλου αυτό.
Γιάννης Χαρτζανιώτης: Σε παλαιότερη σας συνέντευξη είχατε πει πως περάσατε μια περίοδο έπαρσης, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι κάποιος να διαχειριστεί την αναγνωσιμότητα του;
Χρήστος Δάντης: Όταν έχεις περισσότερα ζητούμενα απ’ αυτά που έχεις καταφέρει,όταν ασχολείσαι συνέχεια και δεν επαναπαύεσαι και όταν μελετάς, δεν την ψωνίζεις εύκολα. Είναι πολύ εύκολο να νομίσεις όμως πως “Αυτό είναι,από δω και πέρα, θα είμαι πάντα ο πρώτος!”.Το χαστούκι όμως παραμονεύει στο δρόμο και δε θ’ αργήσεις να το φας.
Γιάννης Χαρτζανιώτης: Πόσο εύκολο είναι να ζει κάποιος από τη μουσική στην Ελλάδα;
Χρήστος Δάντης: Κάποτε συνέβαινε! Μπορούσες να κάνεις περιουσία από τη μουσική και τη δουλειά αυτή συγκεκριμένα. Τώρα,όχι..μη σου πω ότι πρέπει να έχεις και μια σταθερή δουλειά ώστε να πριμοδοτείς την ενασχόληση σου με το τραγούδι.
Γιάννης Χαρτζανιώτης: Το νέο κομμάτι της Eurovision πως σας φάνηκε;
Χρήστος Δάντης: Δεν το άκουσα, όμως δεν άκουσα και καλά λόγια απ’ τους γνωστούς μου.
Γιάννης Χαρτζανιώτης: Θα ξανασυμμετείχατε στη Eurovision στο μέλλον;
Χρήστος Δάντης: Έχω μάθει να μη λέω όχι. Η Eurοvision για μένα ήταν κάτι που μου στοίχησε επαγγελματικά προσωπικά και ψυχολογικά,αλλά ότι έχει να κάνει με την “έξω μουσική μ’ αρέσει,οπότε πάντα αφήνω μια πόρτα ανοικτή.
Γιάννης Χαρτζανιώτης: Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για τις “Άρρωστες Μουσικές” στο gradio.gr;
Χρήστος Δάντης: Τελειώνει ο κύκλος εκπομπών μου λίγο πρόωρα λόγω της καλοκαιρινής μου ενασχόλησης με τις συναυλίες,αλλά πραγματικά ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία για μένα,ταυτιζόμουν με τους μουσικούς που έπαιζα,με το ακροατήριο,αλλά και πιστεύω σ’ ένα βαθμό πέτυχα το σκοπό μου,να παίξω δηλαδή μουσικές που δεν ακούγονται στο ραδιόφωνο. Κανείς δεν έχει παίξει στην Ελλάδα Keb’ Mo, Beware Of Darkness, Grammatik, Villagers Of Ioannina City ή τον Stevie RayVaughan και τον Joe Bonnamassa που ακούγονται σπάνια. Ήθελα μια εκπομπή με πραγματικά “Άρρωστες Μουσικές”. Ένα ταξίδι μ’ ένα αερόπλοιο που θα μας πήγαινε να γνωρίσουμε όλες τις μουσικές του κόσμου, με οδηγό τη μόνη πραγματικά “Άρρωστη Μουσική”: την Blues!
Μου άρεσε και πιστεύω πως θα το ξανακάνω.
Γιάννης Χαρτζανιώτης:Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, μπορούμε να σας δούμε κάπου αυτή περίοδο;
Χρήστος Δάντης:“Τρέχω” το “RELOAD” σ’ όλη την Ελλάδα,όπου υπάρχει η διάθεση να πιαστούμε αγκαλιά,να τραγουδήσουμε και να στήσουμε το πιο τέλειο LiveParty της ζωής μας.
Ο Χρήστος Δάντης μαζί με τον Κώστα Τούρνα θα βρίσκονται στο θέατρο Βεργίνα της Θεσσαλονίκης 22 & 23 Απριλίου 21:45
Τιμή: από 12 ευρώ
Συνέντευξη, απόδοση: Γιάννης Χαρτζανιώτης-Δημοσιογράφος.
