γυναίκα

Τελευταία, παρατηρώ όλο και πιο έντονα ανθρώπους που ενώ βρίσκονται ήδη σε κατάσταση “δέσμευσης”, κοινώς δηλαδή σε μια σχέση (είτε και σε έναν γάμο!), επιλέγουν να κάνουν… την παρασπονδία τους! Πιο απλά, είτε επειδή απλώς δεν μπορούν να αντισταθούν στον εκάστοτε “πειρασμό”, είτε επειδή δεν τους “γεμίζει” πια το έτερ​ο​ν τους ήμισυ, επιλέγουν να απιστήσουν.

Σε όλους έχει περάσει έστω μια φορά απ’το μυαλό, σε πολλούς έχει συμβεί και σε ακόμη περισσότερους είχε την “επίπτωση” να χάσουν τους “μόνιμους” συντρόφους τους…

Επομένως, μιας και πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με μια πολυφορεμένη μόδα, αλλά με μια στάση αντιμετώπισης των ανθρώπων και της ζωής, μου γεννήθηκε η εξής, δικαιολογημένα εύλογη, απορία: Πόσο βλάπτει μια απιστία; Αξίζει τον κόπο τελικά; Και αν ναι, τι επιπτώσεις έχει στη ζωή μας και στους γύρω μας;
Κακά τα ψέματα, όλα αυτά είναι πολύ θεωρητικά, αν σε κάποιον δεν έχει τύχει το ανάλογο συμβάν. Ωστόσο, είμαι της άποψης πως το αν θα απιστήσεις τελικά ή όχι (όσο κι αν θέλεις τον άλλο​ν​), κρίνει σημαντικά το τι είδους άνθρωπος είσαι και αυτομάτως “δοκιμάζει” τον αξιακό σου κώδικα και τα όρια της αντοχής ​σ​ου.
Άπαξ και φτάσεις στο σημείο να το κάνεις, είναι κάτι που δεν θα έχει γυρισμό και τότε θα πρέπει να σκεφτείς πολύ σοβαρά, ποιο θα είναι το επόμενό σου βήμα, δηλαδή, αν θα συνεχίσεις να βρίσκεσαι σε σχέση ή αν θα χωρίσεις. Έπειτα, γεννιέται και το άλλο, ​sad but true, δίλλημα: Θα του/της το πεις; Θα παραδεχ​τείς την απιστία σου ή θα αφήσεις τον άλλο να ζει στο μαγικό κόσμο της άγνοιας; Μήπως, ακόμα χειρότερα, θα αφήσεις τον άλλο​ν​ να το μάθει από αλλού;
Όντας άνθρωποι, όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας…

Δεν θα μπω στη διαδικασία να κρίνω το αν είναι σωστή μια τέτοια πράξη ή όχι. Ο καθένας έχει διαφορετικά κριτήρια, διαφορετικές αναζητήσεις και διαφορετικές ηθικές αξίες. Ας μην ξεχνάνε όμως πως η απιστία δεν παύει να’ναι συνώνυμη με την κοροϊδία. Ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς δεν θα’θελε να τον κοροϊδεύουν, όμως με μεγάλη ευκολία κάποιος, ο οποιοσδήποτε, θα μπορούσε να κοροϊδέψει τον άλλο.

Μήπως όμως τελικά, αυτός που στα αλήθεια κοροϊδεύεις, όταν απιστήσεις, είναι ο ίδιος σου εαυτός;

Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Προτού κάνουμε οτιδήποτε, ακόμη κι αν ο άλλος μας έχει δώσει αφορμή και δικαίωμα, θα ήταν καλό για εμάς να “μπούμε στη θέση του”. Παρόλα αυτά, ακόμα κι αν δε​ν​ μπορέσουμε να συγκρατηθούμε και εν τέλει “υποκύψουμε” σε μια απιστία, θεωρώ πως είναι πολύ πιο έντιμο από την πλευρά μας να την παραδεχτούμε.

Φυσικά, αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς κανείς δε θα μπει στη διαδικασία να το κάνει. Όλοι θέλουν να έχουν τη σιγουριά, τη σταθερότητα μιας σχέσης και πιο απλά τη “βολή” τους.​

Ωστόσο, καλύτερο θα ήταν προτού συμβούν όλα αυτά, το άτομο να παίρνει λίγο χρόνο, ώστε να καταλάβει τι πραγματικά θέλει και τελικά να εξηγείται σωστά και “ντόμπρα” και στις δύο πλευρές, αφού ενδέχεται στο τέλος να καταλήξει παντελώς μπερδεμένο και με τα… παπούτσια στο χέρι!
Σκεφτείτε καλά λοιπόν και αναλόγως πράξτε. Όλοι κρινόμαστε απ’τις πράξεις μας και ό​,​τι δίνεις απλόχερα, είναι κι αυτό που θα λάβεις πίσω.

Είσαι πάντα έτοιμος να το δεχτείς;​

Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Η απιστία τείνει να θεωρείται συνώνυμη της απάτης (λέμε “με απάτησε”). Η τελευταία ορίζεται κυριολεκτικά ως η ενσυνείδητη παραποίηση της αλήθειας, που στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και στην ευπιστία των άλλων (και αποβλέπει σε οικονομικά κυρίως οφέλη). Ενώ μεταφορικά λέγεται για πρόσωπο ή πράγμα με εμφάνιση ή τρόπους παραπλανητικούς που έχει κακό χαρακτήρα ή κακή ποιότητα… Και στις δύο περιπτώσεις φαίνεται να εμπεριέχεται ο δόλος και η υποκρισία. Είναι όμως έτσι; Απιστεί κάποιος γιατί απλά είναι ένας μοχθηρός υποκριτής;

Φυσικά και μπορεί να συμβαίνει κι αυτό. Άλλωστε υπάρχει ατελείωτη ποικιλία χαρακτήρων εκεί έξω, με αναρίθμητο συνδυασμό επιθυμιών, αναγκών και αντιλήψεων οπότε κάποιοι από αυτούς σίγουρα αρέσκονται στην απιστία λόγω δόλου. Υπάρχουν όμως κι άλλες αιτίες. Αιτίες που όχι μόνο δεν είναι μοχθηρές αλλά μοιάζουν και συνηθισμένες: η ρουτίνα και η ανία που προξενεί, η επιθυμία για συναισθηματική εκπλήρωση ή για εκδίκηση εξαιτίας συνεχόμενης άρνησης, κριτικής, έντονης ζήλειας ή αδιαφορίας του συντρόφου.

Αυτές οι αιτίες μοιάζουν με κάποια από τα προβλήματα που λίγο ή πολύ παρουσιάζουν συχνά οι ερωτικές σχέσεις. Ένα χρήσιμο εργαλείο σε τέτοιες καταστάσεις είναι η επικοινωνία με στόχο την αποδοχή του προβλήματος κι έπειτα την κατανόησή του ώστε να αντιμετωπισθεί. Αν λοιπόν, κάποιος εντοπίζει ότι υπάρχουν ανάλογα προβλήματα στη σχέση του, καλό είναι να συζητήσει με τον σύντροφό του και να συνδιαμορφώσουν μια αλληλεπίδραση που να λειτουργεί και για τους δύο. Αν από την άλλη δεν μπορεί να συμβεί αυτό ή έχει ήδη συζητηθεί αλλά κανείς δεν έχει την επιθυμία ή την διάθεση να κάνει κάτι, ίσως τότε η απιστία να είναι μια καλή αφορμή για να δωθεί και τυπικά το τέλος.

Άλλη μία συχνή αιτία απιστίας είναι οι ανασφάλειες που μπορεί να αποζητούν την επιβεβαίωση ώστε να ενισχυθεί η αυτοεκτίμηση. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε η απιστία αποτελεί μάλλον χαρακτηριστική αντίδραση του ατόμου κι επομένως μπορεί να έχει και μόνιμη βάση. Έχει σημασία αν ενυπάρχουν τύψεις κι ενοχές. Αν η απάντηση είναι θετική, τότε καλό είναι το άτομο να καλύψει τούτες τις ανασφάλειες χτίζοντας την αυτοπεποίθησή του γύρω από πράξεις που θα τον κάνουν να αισθάνεται καλά και όχι ενοχικά. Ένα χρήσιμο εργαλείο σε αυτό μπορεί να είναι η ψυχανάλυση ή άλλη ψυχοθεραπεία. Αν από την άλλη, η απάντηση είναι αρνητική, τότε καλά θα κάνει το άτομο να σκεφτεί την πολυγαμικότητα και να αρχίσει να προειδοποιεί τους ενδιαφερόμενους για τη θέση του…

Κλείνοντας με τις αιτίες, δεν πρέπει να παραλειφθεί ακόμη μία: ο έρωτας. Φυσικά δεν είναι κάτι που προγραμματίζεται αλλά είναι κάτι που μπορούμε να διαχειρισθούμε. Κι αν τελικά γίνει η απιστία, τότε φαίνεται πως έγινε και η επιλογή οπότε το άτομο οφείλει να πράξει κι αναλόγως.

Έχει σημασία η συχνότητα της απιστίας. Είναι κάτι που έτυχε ευκαιριακά; Πρόκειται για παράλληλη σχέση; Ή μήπως αποτελεί συχνή συμπεριφορά του ατόμου; Εξαρτάται από την κάθε περίπτωση και η αντιμετώπισή της από τον “άπιστο”. Όπως και να’χει όμως, για τον “απατώμενο” το αίσθημα της προδοσίας είναι μάλλον το ίδιο σε όλες τις περιπτώσεις καθώς η σύναψη μιας ερωτικής σχέσης κοινωνικά ταυτίζεται με την σεξουαλική αποκλειστικότητα.

Η πλειονότητα των ανθρώπων στην ερώτηση του πώς θα αντιμετώπιζαν μια απιστία, δίνουν ως απάντηση είτε τον χωρισμό είτε την εκδίκηση (και μάλιστα με το ίδιο νόμισμα!). Αν όμως τους συμβεί πραγματικά είναι πιθανό να μην κάνουν τελικά τίποτα από τα δύο. Αυτό σημαίνει ότι η μετάνοια του άλλου είναι αρκετή για μια προσπάθεια συγχώρεσης; Τούτη η προσπάθεια είναι μια δύσκολη διαδικασία που θέλει χρόνο. Αρνητικά συναισθήματα όπως ο θυμός, η θλίψη και η καχυποψία, μπορεί να εκφράζονται συχνά και αρκετές φορές όχι εκδικητικά αλλά ανεξέλεγκτα. Η αμφιθυμία λοιπόν μπορεί να ταλανίζει τη σχέση. Άκρως βοηθητική είναι η επικοινωνία και η ειλικρίνεια ώστε τα δυο άτομα μέσα από τις συγκρούσεις αυτές να έρθουν πιο κοντά και να καταλάβει καλύτερα ο ένας τον άλλον καθώς και τις αιτίες που οδήγησαν στην απιστία. Μέσω αυτής της κατανόησης, θα αναδιαμορφωθούν οι ανάγκες και οι επιθυμίες που αλληλοκαλύπτονται στη σχέση κι αν ικανοποιούν και τους δύο, τότε η ρημαγμένη εμπιστοσύνη θα αρχίσει να κερδίζει έδαφος μέχρι να αποκατασταθεί και η σχέση να ενδυναμωθεί. Είναι λεπτό το όριο μεταξύ του χρόνου που χρειάζεται η προσπάθεια της συγχώρεσης με τον χρόνο που περνά και παγιώνεται τελικά μια κατάσταση: αν δεν μπορείς να συγχωρήσεις τον σύντροφό σου μην τον τιμωρείς αμφιθυμικά για να πάρεις εκδίκηση. Είναι μια κακοήθης κατάσταση που φθείρει και τους δύο σας.

Τέλος, ας σκεφτούμε την απιστία στη βάση της μονογαμικότητας και της πολυγαμικότητας. Το δυτικό κοινωνικό καθεστώς επισήμως είναι μονογαμικό μιας και η διγαμία αποτελεί κακούργημα που τιμωρείται με φυλάκιση. Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική σχολή η σύναψη αυτή της σεξουαλικής συμφωνίας συνέβη για την ανάπτυξη του πολιτισμού μέσα από τον περιορισμό των ηδονών και την επένδυση αυτής της ανικανοποίητης ενέργειας στη δημιουργία του κοινωνικού έργου. Μοιάζει λοιπόν με ένα είδος ελέγχου. Επιπλέον, οι διάφορες επιστημονικές έρευνες αναφέρουν ότι η πολυγαμικότητα ειναι γραμμένη στα γονίδιά μας… Ρίχνοντας και μια ματιά στην ιστορική διαδρομή και τις πολυ-πολιτισμικές εκφάνσεις της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, βρίσκουμε αρκετές πολυγαμικές εκφράσεις (όργια, χαρέμια κλπ.).

Στην πραγματικότητα, δεν μας καθορίζει αποκλειστικά καμία από τις δύο. Εμείς ορίζουμε μία από αυτές ως επιλογή. Πολυγαμικότητα όμως δεν σημαίνει κοροϊδία ή απάτη αλλά ότι ούτε προσφέρω την αποκλειστικότητα (και το γνωρίζει ο ενδιαφερόμενος) ούτε την απαιτώ ή την θέλω από εκείνον.

Περισσότερες πληροφορίες για την Μαρία Μάρκου, πατήστε εδώ

Περισσότερα άρθρα από την ψυχολόγο μας, Μαρία Μάρκου:

–Έρωτας : Χημικό cocktail ή απλά μεθυστικός;, από τη Μαρία Μάρκου
–Κρίσεις πανικού; Don’t panic!,από την Μαρία Μάρκου
–Εφηβεία και σεξουαλικότητα, από τη Μαρία Μάρκου
–Δώσε τόπο στην οργή, από την Μαρία Μάρκου

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί οι γυναίκες που κακοποιούνται δεν φεύγουν από την καταστροφική αυτή σχέση. Τα πράγματα όμως δεν είναι απλά για αυτές τις γυναίκες καθώς συναντούν πολλά αδιέξοδα. Τις περισσότερες φορές οι γυναίκες αυτές είναι οικονομικά εξαρτημένες από τον σύντροφό τους, δεν έχουν άλλο μέρος να μείνουν, ενώ δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που εμπλέκονται ζητήματα επιμέλειας και φροντίδας των παιδιών όταν αυτά υπάρχουν. Ακόμη, η κοινωνία δίνει ιδιαίτερη σημασία στην διατήρηση της οικέγενειας και πολλές φορές οι γυναίκες αυτές θεωρούν πως είναι καλύτερο για τα παιδιά τους να μην είναι παιδιά χωρισμένων γονιών χωρίς να σκεφτούν τις καταστροφικές συνέπειες που έχουν οι εικόνες κακοποίησης που βιώνουν καθημερινά.

Ακόμη πολλές φορές στο φαινόμενο της κακοποίησης έχουμε στο νου μας μόνο τη σκηνή της καοποίησης αγνοώντας πως το φαινόμενο αυτό είναι μέρος ενός κύκλο. Ο κύκλος της βίας έχει τρεις φάσεις:

1) Στην πρώτη φάση δημιουργείται η ένταση ενώ η γυναίκα για να αποφύγει την κακοποίηση προσπαθεί να ικανοποιήσει το σύντροφό της, να αρνηθεί το θυμό της ή και να τον δικαιολογεί.

2) Στην δεύτερη φάση η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και η γυναίκα κακοποιείται. Συνήθως ο δράστης ισχυρίζεται πως η γυναίκα του πρέπει να πάρει ένα μάθημα καθώς ‘δεν παίρνει από λόγια’

3) Στην τρίτη φάση, η δράστης αλλάζει εντελώς καθώς γυρνά μετανιωμένος και απόλυτα ευγενικός. Ισχυρίζεται πως υπεραγαπά τη σύντροφό του, πως ήταν ένα λάθος της στιγμής και ουσιαστικά αυτή είναι η φάση θυματοποίησης για τη γυναίκα. Πολλές φορές μεσολαβεί ένα αρκετά μεγάλο διάστημα ηρεμίας στο οποίο η γυναίκα πραγματικά νιώθει πως όλα έχουν αλλάξει και πως δεν απειλείται πια ώστε να είναι επιτακτική η ανάγκη να γίνει.

Είναι σημαντικό να τονισθεί σε αυτό το σημείο πως εφόσον η κακοποίηση συμβεί μία φορά στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ξανασυμβαίνει στο μέλλον, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα θύματα χάνουν τη ζωή τους καθώς η βία κλιμακώνεται. Ακόμη η βία δεν γνωρίζει μορφωτικό επίπεδο, οικονομική κατάσταση, εξωτερική εμφάνιση…Η βία είναι διαταξική!

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΒΙΑΣ

Να πας στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής σου. Εκεί δήλωσε την κακοποίηση και ζήτησε να σε προστατεύσουν. Μπορείς να ζητήσεις να γίνουν συστάσεις στο δράστη κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας. Επίσης μπορείς να του υποβάλεις μήνυση ή στο Αστυνομικό Τμήμα ή στον εισαγγελέα.

Να πας σε ένα εφημερεύον νοσοκομείο και να υποβληθείς σε εξέταση. Μη διστάσεις να αναφέρεις τα πραγματικά στοιχεία του συμβάντος. Εάν έχεις υποστεί σοβαρή σωματική κακοποίηση και δεν μπορείς να μετακινηθείς, κάλεσε το 166 για να σε μεταφέρει.

Να απευθυνθείς σε μια από τις εξειδικευμένες υπηρεσίες, οι οποίες είναι στελεχωμένες με συμβούλους που θα σε ακούσουν, θα σου προσφέρουν ΔΩΡΕΑΝ ψυχοκοινωνική στήριξη και νομικές συμβουλές και θα σε βοηθήσουν να ακολουθήσεις στη ζωή σου τους δρόμους που εσύ επιλέγεις και σου ταιριάζουν περισσότερο. Αν έχεις ανάγκη φιλοξενίας, υπάρχει η δυνατότητα να εξασφαλισθεί προσωρινή διαμονή για σένα και τα παιδιά σου.

Αν κάποιος χρησιμοποιεί την φυσική του δύναμη επάνω σου, αν σε παρακολουθεί, ελέγχει τα τηλεφωνήματά σου, σου απαγορεύει να δουλέψεις, σε εξαναγκάζει σε σεξουαλική επαφή, σε ταπεινώνει, σε υποτιμά, σε βρίζει…ΤΟΤΕ ΑΣΚΕΙ ΒΙΑ…ΜΗΝ ΣΙΩΠΑΣ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΜΙΛΗΣΕ