διάθεση

Υπάρχουν πολλές λαϊκές εκφράσεις για να περιγράψουν τον θυμό: έκρηξη θυμού, έσκασε από τον θυμό του, τον έπνιξε ο θυμός του, έγινε μπαρούτι, έβγαλε καπνούς από τα αυτιά του, κ.ά. Όλες τους όμως δηλώνουν μια έντονη δυναμική που τελικά μοιάζει να βασανίζει τον θυμωμένο άνθρωπο: εκρήγνυται, σκάει, πνίγεται, καπνίζει…

Ο θυμός συγκαταλέγεται στα έξι βασικά συναισθήματα (τα υπόλοιπα είναι η χαρά, η λύπη, ο φόβος, η έκπληξη και η αηδία) και όπως συμβαίνει με όλα τα συναισθήματα έτσι κι αυτός αποτελεί μια φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση που μπορεί να προκληθεί από την αντίληψη κάποιας απειλής, προσβολής, αδικίας και ματαιωμένης προσδοκίας. Είναι υγιές το να νιώθουμε και να εκφράζουμε τον θυμό μας ιδιαίτερα αν αυτός είναι ένας τρόπος να αποκαταστήσουμε κάποια αδικία. Ανθυγιεινή είναι η οργισμένη έκρηξη και η μεγάλη δυσαναλογία ερεθίσματος και θυμού.

Είναι γνωστή η έκφραση “μαζεύει μέχρι που θα εκραγεί σαν ηφαίστειο”. Είναι εύστοχη η παρομοίωση του καταπιεσμένου θυμού με ενεργό ηφαίστειο μιας και η συναισθηματική εκτόνωση αυτής της συσσωρευμένης οργής θα γίνει ξαφνικά, απότομα και βίαια προκειμένου να αποφορτιστεί. Είναι επίσης γνωστή η έκφραση “θυμώνει με το παραμικρό” προκειμένου να αναφερθούμε σε κάποιον που οργίζεται χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος δηλαδή για το τίποτα. Και στις δύο περιπτώσεις το πρόβλημα δεν είναι ο θυμός αλλά η διαχείρισή του.

Όπως συμβαίνει με όλα τα αρνητικά συναισθήματα έτσι και ο θυμός όταν συσσωρεύεται σε κάποια στιγμή θα απαιτήσει να ξεσπάσει προκειμένου να ανακουφισθεί προσωρινά. Το συναισθηματικό φορτίο έτσι μετατίθεται από το εσωτερικό στο εξωτερικό με επιθετικές αντιδράσεις, λεκτικές ή και σωματικές (εναντίον άλλων ή και του ίδιου του εαυτού) και με καταστροφές αντικειμένων. Είναι επίσης πιθανό ένα τέτοιο ξέσπασμα να μας οδηγήσει σε παρακινδυνευμένες καταστάσεις π.χ. υπερβολική ταχύτητα με το αυτοκίνητο. Το ερώτημα είναι αν η ένταση του θυμού είναι τόση ώστε να αναστέλλει (εξαφανίζει) την αντίληψη του κινδύνου ή αν αντιθέτως αποζητά αυτόν τον κίνδυνο; Όποια κι αν είναι η απάντηση στην κάθε περίπτωση, το κοινό δεδομένο είναι οι (αυτό)καταστροφικές συνέπειες.

Ένας τρόπος για να αποφευχθούν τέτοιες εκρήξεις είναι η αναζήτηση περισσότερων και συχνότερων ευκαιριών υγιούς έκφρασης του θυμού με στόχο την αποδόμηση του αντί της συσσώρευσής του. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, το άτομο πρέπει σιγά – σιγά να αναγνωρίζει όσα τον θυμώνουν και να μην τα προσπερνάει ή “μαζεύει” αλλά να τα αντιμετωπίζει. Αυτή η συνειδητή επεξεργασία των “εκνευριστικών” ερεθισμάτων με τον καιρό μπορεί να καταλαγιάσει συνολικά την ασυνείδητη-εκρηκτική οργή και να οδηγήσει σε άλλες – πιο κατάλληλες και πετυχημένες  – αντιδράσεις.

Από την άλλη, ένας άνθρωπος που είναι συνεχώς θυμωμένος και μάλιστα με την παραμικρή αφορμή δεν σημαίνει ότι είναι έτσι γιατί αποφεύγει να καταπιέσει τον θυμό του. Μάλλον φαίνεται ότι ο θυμός του καταπιέζει κι αυτόν αλλά και τους γύρω του. Το συναισθηματικό μονοπώλιο της οργής  – έχοντας αφαιρέσει χώρο από τα υπόλοιπα συναισθήματα – εκφράζει στην ουσία την ναρκισσιστική απογοήτευση του ατόμου για τις ανικανοποίητες ανάγκες του. Τούτη η αδυναμία ικανοποίησης των εσωτερικών αναγκών πηγάζουν συνήθως από χαμηλή αυτοεκτίμηση και απόρριψη. Η αναγνώριση αυτής της απόρριψης και η επανόρθωση της μέσω της αναδιαμόρφωσης της αυτοεκτίμησης του ατόμου, θα συμβάλλουν καταλυτικά στο να χάσει χώρο ο θυμός μιας και η αυτογνωσία που θα προκύψει θα επιτρέψει στο άτομο να νιώσει τελικά ικανοποίηση και το αίσθημα ευχαρίστησης που συνεπάγεται.

Ο θυμός αποτελεί ένα παρεξηγημένο συναίσθημα. Πράγματι οι συνέπειές του μπορούν να είναι τρομερές. Είτε προσωρινά είτε σε βάθος χρόνου. Το άτομο κινδυνεύει να απομονωθεί ή άλλα άτομα κινδυνεύουν από την οργή του. Συχνά συνοδεύεται από τύψεις κι ενοχές του ατόμου για τη θυμωμένη του αντίδραση σε συνδυασμό με την απογοήτευση, αγανάκτηση, φόβο ή λύπη που προκαλεί στους άλλους. Η παρεξήγηση στην ουσία δεν βρίσκεται στο συναίσθημα καθεαυτό αλλά στον τρόπο έκφρασης και διαχείρισής του. Δεν είναι ανάγκη να γίνεται λοιπόν ένα απαγορευμένο συναίσθημα που είναι κακό να υπάρχει αλλά οφείλουμε να αποδεχτούμε την ύπαρξή του και να του αναγνωρίσουμε τον χώρο που του αρμόζει σε κάθε περίσταση, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο.

Λέξη – κλειδί η κατανόηση. Αφενός το θυμωμένο άτομο να κατανοήσει την κύρια αιτία της οργής του ανεξάρτητα από την αφορμή. Η ψυχοθεραπεία θα βοηθήσει σε αυτό. Αφετέρου ο περίγυρος να κατανοήσει το θυμωμένο άτομο και να του δώσει χώρο να εκφρασθεί κρατώντας μια ενεργητική αλλά ψύχραιμη στάση.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι ο θυμός μπορεί να προκαλείται από σοβαρές αιτίες που πράγματι απειλούν ή αδικούν το άτομο. Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να αποτελέσει σημαντική κινητήρια δύναμη για την εξάλειψη της απειλής ή την αποκατάσταση της αδικίας. Άλλωστε όπως λέει και ο λαός “και ο άγιος φοβέρα θέλει”.

Περισσότερες πληροφορίες για την Μαρία Μάρκου, πατήστε εδώ

Το βιβλίο «Γυναικεία Ντουλάπα» έχει πολλααααααααά κεφάλαια, σήμερα, όμως, θα δώσουμε έμφαση στο κεφάλαιο όπου μέσω της αυτής αποκαλύπτονται στοιχεία του ψυχισμού της κάθε γυναίκας.
Εσείς τι νομίζετε ότι θα «μαρτυρήσει» η ντουλάπα σας;
Ξεκινώντας λοιπόν:

*Aν κάποιος ανοίξει τη ντουλάπα σας και αντικρίσει δεκάδες παπούτσια με ψηλά τακούνια….

Καταρχάς τα παπούτσια είναι το μέσο για να στεκόμαστε σε στέρεο έδαφος και να προχωράμε σταθερά στη ζωή. Συνεπώς, αν είστε μανιακή με τα ψηλά παπούτσια μπορεί να σημαίνει ότι βαδίζετε κάπως αργά στη ζωή σας γενικότερα. Επίσης, υποδηλώνουν την “ανικανότητα” να κοιτάξετε κάποιον κατάματα και την ανάγκη σας να χρησιμοποιείται τα ψηλά παπούτσια για να σας ανυψώσουν και κυριολεκτικά και μεταφορικά απέναντι στους άλλους.

*Αν η ντουλάπα σας είναι «κολλημένη» στις δεκαετίες των 90ς ακόμη και των 80ς ή οποιασδήποτε άλλης εποχής…

Το ότι δεν υπάρχει ανανέωση στα ρούχα σας, σημαίνει ότι δυστυχώς είστε στάσιμοι σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Τα ρούχα εκείνη την εποχή μπορεί να ήταν εξαιρετικά, όμως τώρα υποδηλώνουν ότι είστε παγιδευμένοι σε ένα πλαίσιο εποχής που νιώθατε ασφάλεια, ίσως όταν ήσασταν νεότεροι ή την περίοδο της προσωπικής σας ακμής…Παρόλα αυτά, χρειάζεστε μια αλλαγή στη ζωή σας κι αν αυτή πηγάζει από τα ρούχα, είναι καλοδεχούμενη, υιοθετήστε λοιπόν, το: «Πώς εξελίσσομαι;» και ξεχάστε πια, το «Μένω πίσω».

*Αν είστε «σκλάβοι» των trendy ρούχων και υπερβολικά stylish…
Σίγουρα είστε πολύ δημιουργικοί άνθρωποι αλλά μάλλον δεν έχετε κατασταλάξει ακόμα για το ποιος είναι ο πραγματικός σας εαυτό, βρίσκεστε ακόμα στο στάδιο της αναζήτησης του «Ποιος είμαι;» Ναι, είστε σίγουρα υπέροχοι φορώντας διαφορετικά outfits και ναι, είμαι βέβαιη ότι έχετε πάνω από 100 likes στο Instagram…αλλά αλλάζετε συνεχώς προφίλ, με όλους αυτούς τους εκκεντρικούς συνδυασμούς..Έχετε αναρωτηθεί έστω μια φορά «Ποιος είμαι;»…Μήπως με τις τόσες εναλλαγές προσπαθείτε να κρύψετε κάτι;

*Αν ντύνεστε υπερβολικά eccentric ή υπερβολικά απλά…

Υπάρχουν γυναίκες που όπου κι αν πηγαίνουν ντύνονται υπερβολικά απλά ακόμη και σε ένα soiree ή στην όπερα.. Ενώ υπάρχουν κι αυτές που λένε «Θα πάω σινεμά..» και φορούν γούνα και γόβα στιλέτο. Και στις δύο περιπτώσεις, πρόκειται για ανθρώπους που αναζητούν απελπισμένα την επιβεβαίωση από τον περίγυρό τους επειδή ίσως δεν την λαμβάνουν από πουθενά και αισθάνονται μειονεκτικά.

*Αν στην ντουλάπα σας έχετε πολλά στενά ρούχα…

Θα μπορούσε απλώς να δείχνει άγνοια για το πως πρέπει να ντύνεστε ανάλογα με το σωματότυπό σας. Ή αν το δει κάποιος από πλευράς κουλτούρας, τα στενά θεωρούνται πολύ sexy και δροσερά επειδή τονίζουν ξεχωριστά σημεία του σώματος και ελκύουν την προσοχή. Άρα η γυναίκα δείχνει την ανικανότητά της να σαγηνεύει με άλλο τρόπο εκτός της εξωτερικής εμφάνισης και των σφιχτών ρούχων.

*Αντίθετα, αν στη ντουλάπα σας έχετε πολλά φαρδιά ρούχα…

Είστε εσείς που μάλλον δεν αισθάνεστε και πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση με το σώμα σας και επιθυμείτε να το «κρύβετε» από τον έξω κόσμο.Σας χαρακτηρίζει η χαμηλή αυτοεκτίμηση, ίσως να έχετε και κάποια τραυματική εμπειρία… Μια γυναίκα που έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση ή χλευασμό για τα κιλά της και επιθυμεί να αισθάνεται «καλυμμένη» και «προστατευμένη».

Βέβαια, ας μην ξεχνάμε και τον βασικό παράγοντα της διάθεσης στη καθημερινότητα. Μάθετε λοιπόν ότι το να ντύνεστε χαρούμενα,κομψά, απλά ή άνετα έχει τελικά θεραπευτικές ιδιότητες για τον ψυχισμό της κάθε γυναίκας.

Να θυμάστε πάντα: «Humility is the best dress you can wear...»

Ζούμε σε μια εποχή κρίσης, οικονομικής και κατά συνέπεια κοινωνικής. Εκτός των λογαριασμών και των μεγάλων εξόδων που καλούμαστε να καλύψουμε με έσοδα που έχουν κατακόρυφα μειωθεί ή και διακοπεί, παράλληλα έχουμε να διεκδικήσουμε και μια καθημερινότητα που ολοένα βαραίνει από έγνοιες και άγχη, εξασθενίζοντας έτσι τις μικρές χαρές και την ευχαρίστηση που αυτές προκαλούν. Επομένως, η κρίση γίνεται και προσωπική καθώς το άτομο ανήσυχο ή και απογοητευμένο περνά τις μέρες του με κέντρο το οικονομικό έλλειμμα, στερούμενο καθημερινές απολαύσεις ή και βασικών αναγκών.

Η πλειοψηφία του κόσμου – και μάλιστα της νεολαίας – είτε παίρνει έναν κακοπληρωμένο μισθό είτε έχει μηνιαία χρωστούμενα που συσσωρεύονται αντί να αποπληρώνονται είτε δεν εργάζεται καν. Ένα γενικό κλίμα απογοήτευσης και άγχους που δεν αφήνει το περιθώριο για την διαμόρφωση νέων στόχων και δημιουργικών φιλοδοξιών μιας και “τα πράγματα είναι δύσκολα στις μέρες μας”, με αποτέλεσμα τούτη η απογοήτευση να κερδίζει συνεχώς έδαφος καθώς τείνει να γίνει μόνιμη έχοντας αντικαταστήσει την ελπίδα και την αισιοδοξία για κάτι καλύτερο.

Ελπίδα κι αισιοδοξία που επηρεάζονται άμεσα από την απουσία ευνοϊκών συνθηκών αφενός κοινωνικών αφετέρου ατομικών. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής καθώς στρέφεται γύρω από το οικονομικό επίκεντρο, οδηγεί το άτομο να αισθάνεται ακόμη πιο απομονωμένο από ό,τι πραγματικά είναι μιας και συνήθως οι γνωστοί τρόποι διασκέδασης και κοινωνικής αλληλεπίδρασης απαιτούν και χρήματα. Φτάνοντας σε αυτό το αδιέξοδο, η μοναξιά και η απογοήτευση μπορούν να μετατραπούν σε φόβο. Μόνος, απογοητευμένος και φοβισμένος, με τι κουράγιο αλήθεια να ζήσεις πιο ευχάριστα την καθημερινότητά σου;

Κοιτώντας γύρω σου όμως θα βρεις ένα σημαντικό στήριγμα που θα σου ανανεώσει το κουράγιο: οι άλλοι άνθρωποι. Οι οποίοι με τη σειρά τους αντιμετωπίζουν παρόμοιες οικονομικές δυσκολίες και γεύονται τις ίδιες πικρίες εξαιτίας τους. Προκειμένου να σπάσει η απομόνωση λοιπόν αλληλεπίδρασε με τους αγαπημένους σου και μοιράσου μαζί τους- εκτός από τις έγνοιες -και ευχάριστες στιγμές που δεν απαιτούν χρήματα ώστε να συμβούν. Μαζευτείτε με την παρέα σου σε ένα φιλικό σπίτι, πηγαίνετε μια βόλτα για περπάτημα και κουβέντα. Πάντα υπάρχουν τρόποι εφικτοί για να επικοινωνήσουμε απλά συχνά ξεχνιόμαστε στη μοναξιά μας από συνήθεια.

Αυτές οι μικρές καθημερινές απολαύσεις είναι απαραίτητες για την ανανέωση του ηθικού όταν αυτό εξαντλείται σε έναν τομέα όπως ο οικονομικός – εργασιακός στις μέρες μας. Ανακουφίζοντας κάπως το άγχος και την απογοήτευση το άτομο πιο ισορροπημένο κερδίζει σε ψυχραιμία και δυναμισμό αναζητώντας όλο και περισσότερα απολαυστικά πράγματα που μπορεί να κάνει νιώθοντας έτσι λιγότερο μόνο του. Μην ξεχνάς λοιπόν να συνεχίσεις να κάνεις όλα όσα αγαπάς ή ακόμη και να αποκτήσεις νέα ενδιαφέροντα προκειμένου να μην βουλιάζεις στην ανησυχία.

Στατιστικές μελέτες δείχνουν πως τα τελευταία χρόνια – με την έναρξη της οικονομικής κρίσης – οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί και μάλιστα έχουν θεωρηθεί ότι βρίσκονται σε έξαρση. Είναι λυπηρό το γεγονός πως πολλοί συνάνθρωποι μας έφτασαν στην αυτοχειρία λόγω των οικονομικών αδιεξόδων. Σε αυτό συμβάλλει ιδιαιτέρως και η απομόνωση που αναφέραμε προηγουμένως. Συνδεόμενοι όμως με τους υπόλοιπους ανθρώπους, αρχικά με τους δικούς μας, έπειτα με συναδέλφους, γείτονες και όλο και περισσότερους, μπορεί να δημιουργηθεί ένα γενικότερο κλίμα συνασπισμού και αλληλεγγύης που εκτός από τη μείωση της αποξένωσης και της μοναξιάς, μπορεί να εμπνεύσει και μια συλλογική αισιοδοξία που έχει εκλείψει.

Η ανθρωπότητα καθ όλη την διάρκεια της ιστορικής της διαδρομής έχει βρεθεί αντιμέτωπη με πολλές και διάφορες κρίσεις. Και είναι σίγουρο πως μετά το πέρασμά τους τούτες οι κρίσεις αναδιαμορφώνουν τη δομή και το κοινωνικό σύνολο. Αν αυτό θα είναι αρνητικό ή θετικό εξαρτάται κυρίως από όλους εμάς και την διάθεση για διαχείριση και συνδιαμόρφωση ή την παραίτηση και την αόριστη αναμονή για το μέλλον. Ένα μέλλον όμως που προσδιορίζεται από το παρόν αφενός από την προσωπική διαχείριση της καθημερινότητας και αφετέρου από την προσωπική επιλογή αυλλογικών δράσεων.

Περισσότερες πληροφορίες για την Μαρία Μάρκου, πατήστε εδώ

Μικρές συμβουλές για το τι είναι η ευτυχία; Τι σημαίνει για τον κάθε άνθρωπο; Γιατί κάποιοι την νιώθουν και κάποιοι άλλοι όχι; Ίσως, αυτοί που δεν την βρίσκουν να μην πιστεύουν σ΄αυτήν.

Πάντως αν προσπαθούσαμε να την ορίσουμε ή να δίναμε κάποιες συμβουλές για το πώς μπορεί κάποιος να την βρει, θα ήταν οι εξής:

1. Πορεύσου ήρεμα μέσα στον θόρυβο και την βιασύνη και θυμήσου ότι μπορείς να βρεις την ειρήνη στη σιωπή.
2. Όσο μπορείς, προσπάθησε να διατηρείς καλές σχέσεις με όλο τον κόσμο.
3. Λέγε την αλήθεια σου ήρεμα και καθαρά και άκου τους άλλους, ακόμα κι αν είναι επιτροχάδην ή πληκτικά, έχουν κι εκείνοι τη δική τους αλήθεια.
4. Απόφυγε τα θορυβώδη και επιθετικά άτομα, γιατί είναι αρνητικά για το πνεύμα σου.
5. Άμα συγκρίνεις τον εαυτό σου με του άλλους, θα καταλήξεις ματαιόδοξος ή πικραμένος, γιατί πάντα θα υπάρχουν καλύτεροι ή χειρότεροι από σένα.
6. Απόλαυσε τις επιτυχίες σου.το ίδιο και τα σχέδια σου.
7. Διατήρησε το ενδιαφέρον σου στη δική σου καριέρα, όσο ταπεινή κι αν είναι, αφού είναι το μόνο αληθινό πράγμα που κατέχεις.
8. Να είσαι επιφυλακτικός στις συμφωνίες, γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος εγωισμό.
9. Αλλά να μην επιτρέψεις αυτό να σε τυφλώνει σε σημείο που να μη βλέπεις ότι η αρετή υπάρχει, πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται για ευγενή ιδανικά και παντού η ζωή είναι γεμάτη ηρωισμό.

10. Να είσαι ο εαυτός σου και ιδίως να μην υποκρίνεσαι αγάπη, να μην είσαι κυνικός στον έρωτα.

11. Συγκέντρωνε με ηρεμία τις συμβουλές των χρόνων.
12. Τρέφε το πνευματικό σου σθένος για να σε προστατεύει από τις αντιξοότητες. Μην τρομοκρατείσαι με τη φαντασία σου, πολλοί φόβοι γεννιούνται από την κούραση και την μοναξιά.
13. Πέρα από μια υγιή πειθαρχία, να είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου.
14. Να θυμάσαι πως εσύ επιλέγεις στη ζωή σου.
15. Οι σκέψεις σου και οι προθέσεις μπορούν να επηρεάσουν την πραγματικότητα που ζεις.
16. Γιατί, παρά την όλη την υποκρισία, τη σκληρή δουλειά και τα χαμένα όνειρα, ο κόσμος παραμένει ακόμα ένα όμορφο μέρος. Να είσαι χαρούμενος, να προσπαθείς να είσαι ευτυχισμένος