διάλυση

Η Κατερίνα είναι δημοσιογράφος και λατρεύει τη δουλειά της. Μαζί με αυτήν όμως, λατρεύει και τον 6.5 ετών γιο της. Χώρισε από τον πρώην σύζυγό της πριν από ακριβώς δύο χρόνια. Παντρεύτηκαν μετά από πεντέμισι μήνες σχέσης, γεγονός που η Κατερίνα αποδίδει στον ενθουσιασμό και τον έρωτα της στιγμής. “Χωρίσαμε επειδή έβλεπα ότι δεν υπήρχε πια ο έρωτας, ο σεβασμός και η αγάπη που χρειάζεται ένα ζευγάρι για να μπορέσει να συνεχίσει να είναι μαζί και να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα Χ, Ψ προβλήματα. Θα με χαρακτήριζα μια ευτυχισμένη χωρισμένη μαμά – γυναίκα“.

““Έβαλα πάνω απ’ όλα το παιδί, όχι τον εαυτό μου. Σκέφτηκα πάρα πολύ ότι πρέπει να έχει σωστά πρότυπα και τι σημαίνει ευτυχισμένος γονιός και άνθρωπος, οπότε τώρα έχει δύο γονείς ευτυχισμένους, ο καθένας από την πλευρά του. Ο πρώην άντρας μου παντρεύεται σε μερικές μέρες και εγώ έχω τη ζωή μου μέσα στο πλαίσιο του σεβασμού απέναντι στο παιδί“.

Δε νομίζω ότι ένα παιδί είναι ευτυχισμένο όταν οι γονείς του δεν είναι. Μπορεί ο πρώην σύζυγός μου να πίστευε πως ήμασταν ευτυχισμένοι, αλλά επειδή η γυναίκα κρατάει το σπίτι, αν εκείνη βλέπει ότι δε μπορεί να είναι δημιουργική και χαρούμενη και κοντά στο παιδί έτσι όπως πρέπει να είναι, αντίστοιχα και το παιδί δε μπορεί να είναι ευτυχισμένο.

“Ήμουν πολύ σίγουρη για την απόφαση που πήρα. Οποιαδήποτε στιγμή αδυναμίας όπως κάποιες κρίσεις του Παύλου που έλεγε ότι του λείπει ο μπαμπάς, ήταν από τις πιο δύσκολες στιγμές. Επειδή ήμουν πολύ σίγουρη για τον χωρισμό, προσπαθούσα να δείξω μεγάλη δύναμη ώστε να το αντιμετωπίσω ψύχραιμα σε σχέση με το παιδί. Του έλεγα “αγάπη μου είμαστε πολύ καλύτερα έτσι και θα δεις ότι στο μέλλον θα είμαστε ακόμα καλύτερα. Δεν έχουμε σταματήσει να σε αγαπάμε με τον μπαμπά και θα δεις ότι ανά πάσα στιγμή ο μπαμπάς είναι δίπλα σου και μπορείς να τον δεις. Είναι προτιμότερο να αγαπιόμαστε ως γονείς σου, παρά να μείνουμε μαζί στο σπίτι και να αρχίσουμε να μαλώνουμε“.

“Συμβουλευτήκαμε παιδοψυχολόγο για το πώς να διαχειριστούμε τον χωρισμό σε σχέση με το παιδί. Μας είπε να του πούμε την αλήθεια, ότι ο μπαμπάς και η μαμά χωρίζουν, αλλά δεν παύουν να είναι γονείς του. Δε θα αλλάξει τίποτα και αυτή είναι κοινή μας προσπάθεια, ώστε να ξέρει ότι συνεχίζει να είναι προτεραιότητά μας και τον λατρεύουμε. Η ουσιαστική δουλειά που πρέπει να κάνουμε, είναι να καλύψουμε την οποιαδήποτε συναισθηματική ανασφάλεια μπορεί να έχει ο μικρός. Ξέρει ότι είμαστε εκεί γι’ αυτόν και οι δύο κι όταν χρειαστεί είμαστε και μαζί“.

“Είμαι πολύ αυστηρή μαμά και ήμουν περισσότερο όταν ήμουν παντρεμένη. Πλέον δε χρειάζεται να είμαι τόσο, γιατί ο μικρός έχει βρει τους ρυθμούς του, αλλά δεν τον κακομαθαίνω. Εκεί νομίζω είναι που χάνεται η μπάλα με τα περισσότερα χωρισμένα ζευγάρια: από φόβο μήπως το παιδί νιώσει ακόμα χειρότερα, του κάνουν όλα τα χατίρια, αλλά αυτό είναι λάθος. Θα το κακομάθει για το υπόλοιπο της ζωής του. Τα όρια πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά τα πάντα να λέγονται με πολύ μεγάλη αγάπη και πολύ μεγάλη κατανόηση, γιατί πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας σκεφτόμαστε ότι αυτό το παιδί μεγαλώνει υπό διαφορετικές συνθήκες“.

“Οι γονείς, οι φίλες μου και οι φίλες από τη δουλειά που είχαμε καθημερινή επαφή και ήξερα ότι δεν ήμουν καλά, πήραν πολύ καλά το ότι χώρισα. Έβλεπαν ότι έλαμπα και ήμουν άλλος άνθρωπος. Όμως είχα δεχτεί τεράστιο κοινωνικό ρατσισμό από ανθρώπους που γνώριζαν την κατάσταση και εμένα πάρα πολλά χρόνια, επειδή είχαν δεθεί συναισθηματικά με τον πρώην άντρα μου και στη νοοτροπία τους το να χωρίσεις ήταν απαράδεκτο. Είναι πάρα πολλές γυναίκες που αποκλείονται από εξόδους και κοινωνικές εκδηλώσεις επειδή είναι μόνες τους με το παιδί. Είναι αδιανόητο, ότι όταν είσαι χωρισμένη, ευτυχισμένη μαμά και δεν είσαι μέσα στη μιζέρια και τη στεναχώρια, σε αποκλείουν. Πρώτον οι άντρες, γιατί φοβούνται μην τυχόν παρασύρεις τις γυναίκες τους και τις πείσεις ότι δεν είναι και τόσο τραγικό να είσαι χωρισμένη γιατί τα καταφέρνεις μια χαρά όταν στέκεσαι στα πόδια σου. Δεύτερον σε αποκλείουν οι γυναίκες, επειδή είσαι μόνη σου και μπορεί να την πέσεις στον άντρα τους, ενώ εσύ μπορεί να είσαι αφοσιωμένη στο παιδί σου ή να έχεις άλλη σχέση ή οτιδήποτε”.

Θεωρώ ότι αν ήμουν λυπημένη θα είχα πολύ περισσότερο κόσμο γύρω μου, δε θα είχε αλλάξει η κοινωνική μου ζωή. Οι άνθρωποι δυστυχώς, χαίρονται με τη λύπη σου. Τη στιγμή που εσύ χωρίζεις, είσαι καλά, στέκεσαι στα πόδια σου και ξεφεύγεις από το παραδοσιακό πρότυπο της παντρεμένης μαμάς, ακόμα υπάρχει κοινωνικός ρατσισμός. Γιατί δηλαδή ξαφνικά επειδή αποφάσισα εγώ να χωρίσω δεν είμαι το ίδιο αποδεκτή; Η συντηρητική νοοτροπία απέναντι στη χωρισμένη, ευτυχισμένη γυναίκα υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα του 2017.

“Με μια καλή οργάνωση όλα γίνονται και μπορείς να έχεις και προσωπική ζωή και να είσαι και ευτυχισμένη και ικανοποιημένη από τη ζωή σου. Η τέλεια μαμά δεν υπάρχει, ούτε η τέλεια σύντροφος, ούτε η τέλεια γυναίκα. Το θέμα είναι να προσπαθούμε κάθε μέρα να γινόμαστε καλύτερες σε όσο γίνεται περισσότερους τομείς. Σαφέστατα σε κάποια πράγματα δεν κάνεις εκπτώσεις, αλλά κάνεις συνδυασμούς. Θα χρειαστεί κάποιες φορές να αφήσω τον μικρό στους δικούς μου, γιατί έχω κάποια επαγγελματική υποχρέωση. Ξέρει όμως το παιδί ότι γίνεται γιατί η μαμά πάει να δουλέψει. Σαφέστατα ξέρει ότι η μαμά θα βγει και με τους φίλους και τις φίλες της, όπως πάει κι εκείνος στα παιδικά πάρτι. Φροντίζω να μοιράζω το χρόνο μου χωρίς να είναι κανείς παραπονεμένος και η βοήθεια από τους γονείς μου είναι τεράστια στο κομμάτι αυτό“.

“Πρέπει να έχεις προσωπική ζωή, δεν πρέπει να ξεχνάς ότι είσαι γυναίκα. Είμαι σε μια ηλικία πάρα πολύ δημιουργική και όσον αφορά στη δουλειά μου και όσον αφορά στην ένταση που θέλω να ζήσω τα πράγματα. Δεν είναι λογικό να μένεις μόνη σου επειδή δεν πέτυχε ένας γάμος. Η Elizabeth Τaylor παντρεύτηκε 8 φορές. Η μάνα πρέπει να είναι και γυναίκα. Μη σου πω, ότι εγώ έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση τώρα απ’ ό,τι στα 30 μου. Ό,τι κάνεις πρέπει να ‘ναι συνειδητό και να το απολαμβάνεις. Γιατί πλέον ξέρεις ότι σου αρέσει, δεν το κάνεις για να το δοκιμάσεις. Έχεις κάνει το ξεσκαρτάρισμα των χαζών κινήσεων και των ανθρώπων που θέλεις δίπλα σου (το διαζύγιο είναι ένας πολύ καλός τρόπος να δεις ποιοι τελικά αξίζουν και ποιοι όχι). Επειδή έχεις κι ένα παιδί και δεν είσαι μόνη σου, πρέπει να κάνεις πολύ πιο συνειδητή επιλογή των όσων κάνεις και όσων είναι δίπλα σου, γιατί πρέπει να προστατέψεις το παιδί, άρα κι εσένα“.