Εκδόσεις Μεταίχμιο

Δεκαετία του ’80: η επτάχρονη Λίμπι Ντέι γίνεται μάρτυρας των δολοφονιών της μητέρας και των δύο αδερφών της στη φάρμα τους. Στο πρόσωπο του μεγαλύτερου αδερφού της, του Μπεν, αναγνωρίζει το δολοφόνο, ενώ η ιστορία της παίρνει τεράστιες διαστάσεις στα media αποκτώντας μάλιστα κι όνομα: «η Σατανιστική Σφαγή του Κίνακι».

Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά και με το κεφάλαιο της Λίμπι από δωρεές που έγιναν όλο αυτό το διάστημα να έχει μειωθεί δραματικά, η Λίμπι πρέπει να βρει τρόπο να επιβιώσει. Μία πρόσκληση από μία cult ομάδα ερασιτεχνών ερευνητών μυστηριωδών υποθέσεων, όπως αυτής της δολοφονίας της οικογένειάς της, θα της δώσει την ιδέα να πουλήσει την ιστορία της. Μόνο που όταν βρεθεί αντιμέτωπη με τις αμφιβολίες των μελών της ομάδας σχετικά με την ενοχή του Μπεν, η Λίμπι πρέπει να ξαναβυθιστεί στις μαύρες αυτές μνήμες του παρελθόντος της, να ξαναβρεθεί στο Σκοτεινό Τόπο της ιστορίας της οικογένειας Ντέι. Κι αυτό γιατί είναι πιθανό να βρει κι η ίδια τη λύτρωση που τόσα χρόνια είχε υποσυνείδητα στερηθεί.

Ο «Σκοτεινός Τόπος» είναι το δεύτερο βιβλίο της Gillian Flynn, συγγραφέα των «Αιχμηρών Αντικειμένων» και του «Κοριτσιού που Εξαφανίστηκε». Κι αν τυχόν, όπως κι εγώ, θεωρήσατε κάπως προβλεπόμενες τις εξελίξεις των «Αιχμηρών Αντικειμένων», τότε θα αποζημιωθείτε και με το παραπάνω με το «Σκοτεινό Τόπο». Η Flynn μοιάζει να έχει διορθώσει τα λάθη του προηγούμενου βιβλίου της και διατηρεί τόσο την αγωνία, όσο και την αμφιβολία στους αναγνώστες της. Έτσι αυτή τη φορά τους δίνει τη δυνατότητα να επεξεργαστούν τα στοιχεία που τους παρέχει η συγγραφέας όσο προχωρά την πλοκή της ιστορίας της, «επιτρέποντάς» τους έτσι να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα όσον αφορά την αλήθεια πίσω από την υπόθεση της αιματηρής δολοφονίας της οικογένειας Ντέι, ώστε να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν στο τέλος.

Επιστρατεύει γι’ άλλη μία φορά με τη φαντασία της προβληματικούς χαρακτήρες, καθώς αυτή τους η ιδιότητα είναι που δίνει ακόμη περισσότερη ένταση στην πλοκή. Και μου άρεσε που αυτή τη φορά δεν κατάφερα να προβλέψω κάποιες εξελίξεις όπως είχα κάνει στα «Αιχμηρά Αντικείμενα», αν και σ’ ένα σημείο είπα «εδώ θα προτιμούσα να είναι έτσι» – ναι, ξέρω, πολύ γενικευμένο, αλλά βλέπετε, ο φόβος του spoiler καραδοκεί! Φυσικά η περιγραφή σκηνικών και καταστάσεων ταιριάζει απόλυτα και στο τίτλο: «Σκοτεινός Τόπος» δεν είναι μόνο το παρελθόν της Λίμπι. Κάθε σκηνή, κάθε περιστατικό τα διακατέχει μία όντως σκοτεινή αύρα, όπου η Λίμπι καλείται να ρίξει φως.

Ο «Σκοτεινός Τόπος» ήταν ανάμεσα στα best sellers των New York Times, ενώ είχε κερδίσει και το βραβείο Black Quill του Dark Scribe Magazine.

Α, και μία πληροφορία που με «χάλασε» – όχι που δε θα έβρισκα!

Παρά το γεγονός πως ενθουσιάστηκα όταν έμαθα πως το Νοέμβριο θα βγει στις σκοτεινές αίθουσες η κινηματογραφική μεταφορά του «Σκοτεινού Τόπου» κι όσο κι αν αγαπώ τη Charlize Theron, δε μπόρεσα να κρύψω τη δυσαρέσκειά μου για την επιλογή των δημιουργών να ενσαρκώσει η γοητευτική Theron τη Λίμπι. Γιατί είμαι αρνητική; Διαβάστε το «Σκοτεινό Τόπο» και θα καταλάβετε!

Ο «Σκοτεινός Τόπος» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ σε μετάφραση από τη Γωγώ Αρβανίτη.

Το «Κορίτσι που Εξαφανίστηκε» της Gillian Flynn έκανε αμέσως αίσθηση, επομένως δικαιολογείται το γεγονός πως ετοιμάζεται η κινηματογραφική του μεταφορά , ασχέτως των πολυποίκιλων αντιδράσεων για το φινάλε του. Μήπως θα ήταν καλό να γνωρίσουμε την πρώτη συγγραφική απόπειρα της Flynn, η οποία ήταν τα «Αιχμηρά Αντικείμενα»;

Μ’ ένα κοριτσάκι ήδη νεκρό κι ένα ακόμη να έχει εξαφανιστεί, ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Daily Post του Σικάγο στέλνει την Καμίλ Πρίκερ στη γενέτειρά της, τη μικρή πόλη Γουίντ Καπ του Μιζούρι, θεωρώντας πως το άρθρο της θα είναι πολύ καλύτερο μια που η ίδια κατάγεται από εκεί. Τα πράγματα όμως δεν είναι και τόσο εύκολα για την Καμίλ, καθώς εκτός από τους κατοίκους «σφίγγες» της πόλης που την αντιμετωπίζουν με αμφιβολία, αναγκάζεται να έρθει σ’ επαφή με την ήδη αποξενωμένη οικογένειά της και να αντιμετωπίσει τις σκόρπιες μνήμες της οικογενειακής τραγωδίας. Η αστυνομική έρευνα αντί να προχωράει τόσο φτάνει σε τέλμα. Ώσπου κάποια στιγμή, το κουβάρι ξεκινά να ξετυλίγεται, μόνο που αυτό για την Καμίλ σημαίνει να μάθει μυστικά που ούτε τα φανταζόταν, μυστικά που ίσως αποβούν μοιραία και για την ίδια.

Ενώ το πρώτο αυτό ψυχολογικό θρίλερ της Gillian Flynn είναι ατμοσφαιρικό και δυνατό όσον αφορά περιγραφές καταστάσεων και χαρακτήρων, ομολογώ πως το βρήκα λίγο προβλέψιμο όσον αφορά το φινάλε του. Ενώ στο «Κορίτσι» αδυνατούσα να φανταστώ την εξέλιξη της ιστορίας του Νικ και της Έιμι, στα «Αιχμηρά Αντικείμενα» ένιωσα κάπου στη μέση του βιβλίου πως είχα βρει το δολοφόνο. Ή τουλάχιστον είχα περιορίσει κατά πολύ τους υπόπτους μου όταν η αστυνομία δεν ήξερε πού να ψάξει.
Να πω την αμαρτία μου ήταν το μόνο που με «χάλασε». Δεν ξέρω αν είναι η «εκπαίδευση» με Joe Nesbo και τα τηλεοπτικά «Castle» και «Criminal Minds», αλλά θεωρώ πως θα μπορούσε η συγγραφέας να μας κάνει να αμφιβάλλουμε λίγο παραπάνω. Γι’ αυτό και μόνο το λόγο θεωρώ κάπως άτοπο το γεγονός πως η Flynn πήρε δύο βραβεία για τα «Αιχμηρά Αντικείμενα» (New Blood Fiction Dagger και Ian Fleming Steel Dagger) και υποψηφιότητα για το Duncan Lawrie Dagger, όλα της Ένωσης Συγγραφέων Μυστηρίου. Παρ’ όλα αυτά, και δεδομένου του γεγονότος πως τα «Αιχμηρά Αντικείμενα» είναι η πρώτη συγγραφική απόπειρα της Flynn, το βιβλίο είναι μία καλή επιλογή για τους φίλους του είδους.

Τα «Αιχμηρά Αντικείμενα» κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.