εμβολιασμός

Γράφει ο Δρ. Μιχαήλ Γ. Λιτός, Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος* 

Σε ολόκληρη την Ευρώπη, περίπου 60.000 γυναίκες εμφανίζουν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και 30.000 πεθαίνουν εξαιτίας αυτού κάθε χρόνο. Η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών των περιστατικών ασθένειας και θανάτων θα μπορούσε να είχε προληφθεί μέσω των προγραμμάτων πληθυσμιακού ελέγχου και εμβολιασμού.

Ο τράχηλος είναι το κατώτερο τμήμα της μήτρας, το οποίο προβάλλει μέσα στον κόλπο. Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας προκαλείται από τον Ιό των Ανθρωπίνων Θηλωμάτων (HPV). Ο HPV στη γεννητική περιοχή μεταδίδεται συνήθως με την σεξουαλική πράξη, αλλά μπορεί να μεταδοθεί και με απλή δερματική επαφή. Υπάρχουν περισσότεροι από 100 τύποι του ιού, περίπου 40 από αυτούς μπορούν να μολύνουν τη γεννητική περιοχή ανδρών και γυναικών και 13 είναι υψηλού κινδύνου να προκαλέσουν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Οι ιοί αυτοί είναι ευρύτατα διαδεδομένοι ώστε οι περισσότεροι σεξουαλικά ενεργοί άνθρωποι θα εκτεθούν σε αυτούς κάποια στιγμή στην ζωή τους. Στην μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων το ανοσποιητικό σύστημα αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την μόλυνση η οποία υποχωρεί χωρίς το άτομο να αντιληφθεί οτιδήποτε. Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να εμφανιστούν αλλοιώσεις στα κύτταρα του τραχήλου, οί οποίες αν δεν υποχωρήσουν και δεν θεραπευθούν, μπορούν μακροπρόθεσμα να εξελιχθούν σε καρκίνο. Η μετεξέλιξη αυτή απαιτεί συνήθως αρκετά χρόνια. Με άλλα λόγια, πολλές γυναίκες θα εκτεθούν στους HPV, λίγες θα εμφανίσουν τραχηλικές αλλοιώσεις και ελάχιστες θα αναπτύξουν καρκίνο. Ο στόχος του προληπτικού ελέγχου είναι να ανιχνεύσει τις περιπτώσεις τραχηλικών αλλοιώσεων που είναι ύποπτες και να τις αντιμετωπίσει προτού εμφανιστεί καρκίνος.

Για τον προληπτικό έλεγχο του τραχήλου της μήτρας χρησιμοποιείται το Τεστ Παπανικολάου (επίχρισμα ή/και υγρή κυτταρολογία), δηλαδή λαμβάνονται κύτταρα από την επιφάνεια του τραχήλου και εξετάζονται μικροσκοπικά ώστε να εντοπιστεί τυχόν μικρή ή μεγάλη ατυπία. Πρόσφατα έχουν αναπτυχθεί μέθοδοι ανίχνευσης του DNA του ιού, με τις οποίες ταυτοποιείται ο τύπος του HPV και το αν είναι υψηλού κινδύνου. Το μέγεθος και η βαρύτητα της τραχηλικής αλλοίωσης εκτιμάται με την κολποσκόπηση, κατά την οποία ο τράχηλος χρωματίζεται κατάλληλα και επισκοπείται σε μεγένθυνση. Η διάγνωση συχνά επιβεβαιώνεται με την λήψη βιοψίας. Οι χαμηλού βαθμού αλλοιώσεις μπορούν να υποχωρήσουν ακόμα και χωρίς θεραπεία. Εφόσον επιμένουν, και κυρίως, όταν εξελίσσονται σε υψηλού βαθμού αλλαοιώσεις, απαιτείται θεραπεία. Όλες οι θεραπευτικές παρεμβάσεις είναι επεμβατικές και βασίζονται στην καταστροφή ή την αφαίρεση των τραχηλικών αλλοιώσεων υπό τοπική ή γενική αναισθησία.

Εκτός από την προληπτική διάγνωση και θεραπεία, υπάρχει πλέον διαθέσιμος και προληπτικός εμβολιασμός. Τα διαθέσιμα εμβόλια προσφέρουν αποδεδειγμένη ανοσία από τους ιούς HPV 16 και 18, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τα 2/3 των σοβαρών περιπτώσεων παθολογίας του τραχήλου. Αναμένεται ότι θα μειώσουν σημαντικά τον αριθμό των γυναικών που θα χρειατούν θεραπεία στο μέλλον, όμως δεν μπορούν να μηδενίσουν τον κίνδυνο.

Κάθε γυναίκα πρέπει να θυμάται ότι ο συστηματικός προληπτικός έλεγχος πραγματικά σώζει ζωές, αφού αντιμετωπίζει τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας προτού καν εμφανιστεί.

Ο Δρ. Μιχαήλ Γ. Λιτός είναι  Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος,  Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών και συνεργάζεται με το  doctoranytime.gr , που σας εξασφαλίζει μια πιο εύκολη καθημερινότητα για τη φροντίδα της υγείας σας, καθώς:
– Βρίσκετε τον κατάλληλο γιατρό αξιολογώντας πληροφορίες όπως βιογραφικό, εμπειρία, εξειδίκευση, κόστος επίσκεψης, αξιολόγηση άλλων ασθενών κ.α.
– Κλείνετε το ραντεβού σας δωρεάν & online οποιαδήποτε στιγμή και σε λιγότερο από 1΄
– Έχετε τον πλήρη έλεγχο της παρακολούθησης της υγείας σας, διατηρώντας το ιατρικό ιστορικό σας στην προσωπική σας σελίδα!

από τον Λάζαρο Καρανάσιο- Κτηνίατρο

Καθημερινά πολλά ζευγάρια προβληματίζονται με την απόκτηση ενός σκύλου σε σχέση με το αν θα έπρεπε να προηγηθεί από τον ερχομό ενός παιδιού στην οικογένεια ή να πραγματοποιηθεί αργότερα.

Αναμφίβολα, η απόκτηση ενός σκύλου δεν πρέπει να αποτελεί μια βεβιασμένη κίνηση αλλά να είναι το προϊόν μιας ώριμης σκέψης και από τα δύο μέλη του ζευγαριού. Καλό θα ήταν να γνωρίζουν οι μελλοντικοί ιδιοκτήτες πως ένας σκύλος έχει αρκετές ανάγκες και δεν είναι κάτι το οποίο το αποκτήσαμε και στη συνέχεια το παραμελούμε. Χρειάζεται λοιπόν να αφιερώνουμε χρόνο από την καθημερινότητα μας για να πηγαίνει τις τακτικές ημερήσιες βόλτες του αλλά και να ασχολούμαστε μαζί του βουρτσίζοντάς τον, κάνοντας τον μπάνιο ανά τακτά χρονικά διαστήματα, διατηρώντας σωστή υγιεινή στους χώρους που ζει και στα σκεύη που χρησιμοποιεί για το φαγητό του. Επιπλέον απαιτούνται και οι επισκέψεις στον κτηνίατρο είτε αν είναι απόλυτα υγιής για τα τυπικά check-up, είτε αν είναι άρρωστος για την έγκαιρη διάγνωση και αποτελεσματική θεραπεία του εκάστοτε προβλήματος. Συνεπώς ο νεοφερμένος σκύλος απαιτεί αρκετό χρόνο, είναι μία δέσμευση, αποτελεί ένα επιπλέον έξοδο στην οικογένεια έχοντας ανάγκη από πολύ αγάπη και στοργή.

Πολλά είναι τα ζευγάρια που σίγουρα για διάφορους λόγους δεν είναι έτοιμα να αποκτήσουν ένα παιδί, προβαίνοντας στην αγορά ενός σκύλου ως κατοικίδιο. Είναι μια επιλογή η οποία προετοιμάζει θα λέγαμε το ζευγάρι για τον μελλοντικό ερχομό ενός παιδιού. Αυτό συνδέεται άμεσα με το ότι ξαφνικά το ζευγάρι αρχίζει να έχει ορισμένες ευθύνες απέναντι στο σκύλο αναγκάζοντας τους να γίνονται περισσότερο υπεύθυνοι και ταυτόχρονα να μαθαίνουν πώς να τις διευθετούν και να τις κατανείμουν σωστά και λειτουργικά. Έχουμε πάντα υπ όψιν μας βέβαια πως ο ερχομός ενός παιδιού δε θα πρέπει να σταθεί εμπόδιο στην παράλληλη συμβίωση παιδιού- σκύλου. Επισημαίνεται ιδιαίτερα αυτή η εξέλιξη μέσα στην οικογένεια διότι δεν είναι λίγες οι φορές στις οποίες ο σκύλος καταλήγει είτε να δωριστεί κάπου είτε στις χειρότερες των περιπτώσεων να εγκαταλειφθεί στο δρόμο. Τρίχες μέσα στο σπίτι, γαυγίσματα και πιθανή νευρικότητα του σκύλου δε θα πρέπει να σταθούν εμπόδιο για την παραμονή του σκύλου στο σπίτι, προσπαθώντας διεξοδικά να λυθούν τέτοιες πιθανές καταστάσεις.

Υπάρχουν από την άλλη οικογένειες οι οποίες αποφασίζουν να αποκτήσουν ένα σκύλο έχοντας ήδη παιδιά. Αναλογιζόμενοι εκ νέου τις ευθύνες ενός σκύλου, σπουδαίο ρόλο διαδραματίζει η ηλικία των παιδιών. Έτσι όταν πρόκειται για πολύ μικρές ηλικίες, οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι η απόκτηση ενός κουταβιού ισοδυναμεί με ένα επιπλέον μέλος στην οικογένεια του οποίου τη φροντίδα και περιποίηση θα αναλάβουν εξ ολοκλήρου εκείνοι. Αντιθέτως μεγαλύτερα παιδιά σίγουρα μπορούν να διαπαιδαγωγηθούν από τους γονείς τους και εν μέρη να συμβάλλουν καθοριστικά στην ομαλή συνύπαρξη όλων.

Η απόκτηση ενός σκύλου και η συμβίωση με παιδιά, συντελεί σύμφωνα με μελέτες για την αποφυγή διαφόρων αλλεργιών μιας και το παιδί έρχεται νωρίς σε επαφή με τέτοιου είδους αλλεργιογόνα, ευαισθητοποιώντας τον οργανισμό, θωρακίζοντάς τον με τα κατάλληλα αντισώματα, αποκτώντας ανόσια. Παράλληλα το παιδί από μικρό αρχίζει να συνειδητοποιεί πως κάτι το οποίο του αρέσει και διασκεδάζει μαζί του δεν είναι ένα απλό παιχνίδι που παίζει στην αρχή και μετά το παρατάει αλλά το προσέχει και το φροντίζει διαρκώς. Έτσι καλλιεργούνται συναισθήματα τόσο αγάπης και στοργής όσο ωριμότητας και υπευθυνότητας.

Είτε υπάρχουν παιδιά στην οικογένεια είτε όχι ο σκύλος μας πρέπει να επισκέπτεται συχνά τον κτηνίατρο για μια τυπική κλινική εξέταση, να τηρείται το ετήσιο εμβολιακό πρόγραμμα και σαφώς να επαναλαμβάνονται μέτρα σωστής αποπαρασίτωσης.

Το τελευταίο που αφορά τόσο εξωπαράσιτα (ψύλλοι, τσιμπούρια, σκνίπα) όσο και ενδοπαράσιτα (εντερικά παράσιτα) χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Αυτά τα παράσιτα σπάνια δημιουργούν προβλήματα στο κατοικίδιο σας, και είναι δύσκολο να δείτε τα σημάδια της μόλυνσης. Ακόμη και ζώα, που φαίνονται σε πολύ καλή κατάσταση, συχνά έχουν σκουλήκια. Μερικές φορές όμως, παράσιτα όπως μερικά σκουλήκια ταινίας μπορούν να μεταδώσουν στον άνθρωπο ασθένειες γνωστές ως ανθρωποζωονόσους απειλώντας την υγεία του. Πρέπει να είστε βέβαιοι ότι τα ζώα σας παρακολουθούνται αλλά κάνουν και σωστή θεραπεία η οποία επιβάλλεται να γίνεται πιο τακτικά από το προκαθορισμένο όταν έχουμε πολύ μικρά παιδιά μέσα στο σπίτι καθαρά για προληπτικούς λόγους.

Όταν λοιπόν οι μελλοντικοί ιδιοκτήτες ενός σκύλου νιώθουν έτοιμοι να προβούν στην απόκτηση ενός τέτοιου κατοικιδίου, καλό θα ήταν να εξετάσουν σωστά την επιλογή της ράτσας η οποία θα είναι ιδιαίτερα καθοριστική. Μικρόσωμες αλλά και μεσαίου μεγέθους φυλές αποτελούν ιδανική λύση τόσο για τη ζωή στο διαμέρισμα όσο και για τη συνύπαρξη με τα παιδιά. Φιλικές και ιδιαίτερα συνεργάσιμες είναι τα maltese, bischon frisé, yorkshire terrier, west highland terrier, griffon, cocker spagnel και french bulldog. Δεν αποκλείονται όμως και πιο μεγαλόσωμες φυλές όπως labrador retriever, γερμανικοί ποιμενικοί, chow chow αλλά και boxer. Συνίσταται ορισμένες φυλές όπως rottweiler, dogo argentino, pitbull και doberman λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα τους και ενίοτε της απρόσμενης συμπεριφοράς τους να μην αποτελούν πρώτη επιλογή και ίσως να αποφεύγονται από οικογένειες με παιδιά.
Ανακεφαλαιώνοντας η απόκτηση ενός σκύλου σε συνάρτηση με τον ερχομό ενός παιδιού σίγουρα είναι ένα θέμα για το οποίο οι γονείς καλούνται να κρίνουν ορισμένες καταστάσεις, να επεξεργαστούν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα και τελικώς να καταλήξουν σε μία ώριμη σκέψη που μόνο αποτέλεσμα θα έχει ο σκύλος να αποτελεί ένα ισάξιο και αξιότιμο μέλος της οικογένειας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

από τον Νίκο Μαραβέγια–Παθολόγο*

Η λύσσα είναι ζωονόσος που οφείλεται σε διάφορα στελέχη του ιού Lyssavirus (ραβδοϊός), οι οποίοι προσβάλλουν το κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) όλων των θηλαστικών, κυρίως των σαρκοβόρων. Το πρόβλημα της νόσου έγκειται στο γεγονός ότι προκαλεί 100% θνησιμότητα και αποτελεί σημαντικό οικονομικό βάρος για τις χώρες όπου ενδημεί, λόγω του υψηλού οικονομικού κόστους για την προληπτική χορήγηση αντιλυσσικών ορών και εμβολίων, την υγειονομική περίθαλψη των ασθενών και τα λαμβανόμενα μέτρα ελέγχου για τη νόσο.

Η λύσσα ενδημούσε στη χώρα μας από το 1000 π.χ’ οι κτηνιατρικές Αρχές το 1933 αναφέρουν ότι η λύσσα ενδημούσε σε ολόκληρη την επικράτεια, ενώ κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, τα περιστατικά λύσσας αυξήθηκαν δραματικά σε ανθρώπους και ζώα. Το 1949, εφαρμόστηκε πιλοτικά πρόγραμμα εμβολιασμών των δεσποζόμενων ζώων στη Ζάκυνθο, το οποίο ήταν επιτυχές για την καταπολέμηση της λύσσας οπότε και εφαρμόστηκε σε ολόκληρη τη χώρα. Η Ελλάδα ήταν ελεύθερη λύσσας από το 1987 μέχρι και τον Οκτώβρη του 2012, που εμφανίστηκε κρούσμα λύσσας σε αλεπού στο Παλαιόκαστρο Κοζάνης. Άλλωστε, ήταν πάντα υπαρκτός ο κίνδυνος εισόδου της νόσου στη χώρα μας από γειτονικές χώρες, που ενδημεί η λύσσα(Αλβανία, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία, Τουρκία).

Η νόσος μεταδίδεται μέσω του σάλιου μολυσμένου ζώου έπειτα από δήγμα σε ανθρώπους ή άλλα ζώα. Σπανιότερα, η μόλυνση μπορεί να επέλθει όταν το σάλιο του μολυσμένου ζώου έρθει σε επαφή με υγιείς βλεννογόνους ή ανοιχτές πληγές ή τραύματα. Η λύσσα δεν μεταδίδεται με το χάιδεμα λυσσασμένου ζώου και την επαφή με αίμα, ούρα, κόπρανα από λυσσασμένο ζώο, οπότε και δεν απαιτείται μετεκθεσιακή προφύλαξη αν τα προαναφερθέντα συμβούν.

Συμπτωματολογία της λύσσας στον άνθρωπο

Ο χρόνος επώασης της νόσου στον άνθρωπο κυμαίνεται από λίγες μέρες έως μερικούς μήνες, αν και έχουν καταγραφεί περιστατικά εκδήλωσης της νόσου έως και λίγα έτη μετά τη μόλυνση.Τα πρώιμα συμπτώματα της νόσου μοιάζουν με αυτά γριππώδους συνδρομής (πυρετός, κεφαλαλγία, δυσφορία). Κατόπιν, παρατηρείται η περίοδος διέγερσης, που χαρακτηρίζεται από ευαισθησία σε φως και ήχους και αυξημένη σιελόρροια. Χαρακτηριστική στην πορεία της νόσου είναι η εμφάνιση υδροφοβίας στους περισσότερους ασθενείς λόγω των σπασμών στους μύς της κατάποσης. Ακολουθούν οι σπασμοί των αναπνευστικών μυών και γενικευμένοι σπασμοί, έπειτα γενικευμένη παράλυση και τέλος ο θάνατος.Η νόσος διαρκεί συνολικά 2 με 10 μέρες πριν επέλθει τελικά ο θάνατος. Η χορηγούμενη αγωγή έχει παρηγορητικό χαρακτήρα, καθώς ελάχιστοι ασθενείς με τεκμηριωμένη λύσσα έχουν επιβιώσει.

Συμπτωματολογία της νόσου στα ζώα

Στους σκύλους και τις γάτες, η περίοδος επώασης κυμαίνεται από λίγες ημέρες έως 2 ή περισσότερους μήνες. Η λύσσα στους σκύλους μπορεί να εμφανιστεί με τη μανιακή και την καταθλιπτική μορφή. Οι σκύλοι με τη μανιακή μορφή της νόσου εμφανίζουν αυξημένη ανησυχία και νευρικότητα, κρύβονται σε σκιερά μέρη (φωτοφοβία) και περιφέρονται χωρίς σκοπό. Τις 3 ημέρες που ακολουθούν το ζώο μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς σε άλλα ζώα και ανθρώπους, καθώς και αυτοτραυματισμούς. Παρουσιάζει σιελόρροια και αλλαγές στο γαύγισμα -λόγω της παράλυσης των φωνητικών χορδών-. Κατόπιν εμφανίζεται μια φάση γενικευμένων σπασμών και παράλυσης του σώματος, που ακολουθείται από το θάνατο του ζώου.

Οι σκύλοι με την καταθλιπτική μορφή της λύσσας συνήθως δεν εμφανίζουν τη φάση υπερδιέγερσης, αλλά παράλυση του τραχήλου και άφθονη σιελόρροια. Ακολουθεί γενικευμένη παράλυση και τελικά ο θάνατος. Η νόσος διαρκεί 1 με 11 ημέρες. Ανάλογη είναι η συμπτωματολογία της νόσου στις γάτες.

Στα βοοειδή, η νόσος εμφανίζεται κυρίως με την παραλυτική μορφή. Τα νοσούντα ζώα παρουσιάζουν ασυντόνιστες κινήσεις των οπισθίων άκρων, δακρύρροια και καταρροή του ρινικού βλεννογόνου. Συνήθως, παρατηρούνται ανησυχία, πριαπισμός και κνησμός στο σημείο εισόδου του ιού. Τέλος, σταματά ο μηρυκασμός, το ζώο πέφτει στο έδαφος και πεθαίνει.

Στην αλεπού και σε άλλα ζώα της άγριας πανίδας παρατηρείται αλλαγή της συμπεριφοράς και των συνηθειών (π.χ. η αλεπού περιφέρεται κατά τη διάρκεια της ημέρας και δείχνει να μη φοβάται την ανθρώπινη παρουσία), οι οποίες δεν είναι συχνά εύκολο να εκτιμηθούν.

Οι νυχτερίδες επίσης προσβάλλονται από λύσσα. Οι περιπτώσεις μετάδοσης λύσσας από νυχτερίδα σε άνθρωπο είναι ελάχιστες στην Ευρώπη ενώ δεν γνωστή τέτοια μετάδοση στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα όταν η νυχτερίδα εμφανίζει ανώμαλη συμπεριφορά, υπερβολικά επιθετική ή «άφοβη» ή εμφανίζεται σε μέρη που δεν βρίσκεται κανονικά ή δείχνει άρρωστη (π.χ. εμφανίζεται σε απροφύλαχτα μέρη, πρωινές ώρες ή κάθεται «μαζεμένη» ή έχει αστάθεια) θα πρέπει να μην την πλησιάζουμε και να καλούμε κτηνίατρο.

Πτηνά, αμφίβια, ερπετά και έντομα δεν θεωρούνται ότι μπορούν να αρρωστήσουν με λύσσα ή να μεταδώσουν τον ιό.

Πώς προλαμβάνεται η νόσος;

Η λύσσα στον άνθρωπο προλαμβάνεται σε ποσοστό 100% μέσω της έγκαιρης και κατάλληλης ιατρικής φροντίδας. Ωστόσο, περισσότεροι από 55.000 άνθρωποι, κυρίως σε Αφρική και Ασία, πεθαίνουν από λύσσα κάθε χρόνο. Το 2006, μια ομάδα ερευνητών και επαγγελματιών υγείας δημιούργησε μια διεθνή οργάνωση για τον έλεγχο της λύσσας (Global Alliance for Rabies Control). Έπειτα από τη δημιουργία της οργάνωσης συγκάλεσαν τους εταίρους να συμμετάσχουν στην πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Ημέρα Λύσσας. Στόχος αυτής της προσέγγισης είναι να κινητοποιήσει και να ευαισθητοποιήσει όσους ενασχολούνται με τους μηχανισμούς πρόληψης και ελέγχου της λύσσας.

Μέτρα που πρέπει να ληφθούν έπειτα από δήγμα

1) Περιποίηση τραύματος

Ο καθαρισμός των τραυμάτων είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την πρόληψη της λύσσας, δεδομένου ότι, βάσει μελετών σε ζώα, ο διεξοδικός καθαρισμός του τραύματος από μόνος του χωρίς τη λήψη άλλων μετεκθεσιακών μέτρων έχει αποδειχθεί ότι μειώνει σημαντικά την πιθανότητα μόλυνσης από λύσσα. Σημειώνεται ότι πρέπει το γρηγορότερο να αναζητηθούν προσεκτικά όλες οι πληγές, να καθαριστούν σε βάθος με άφθονο νερό και σαπούνι (για 5 λεπτά τουλάχιστον). Αμέσως μετά, να εφαρμοσθεί τοπικά είτε κάποιο αλκοολούχο είτε κάποιο ιωδιούχο αντισηπτικό. Έπειτα από δήγμα, καλό είναι να χορηγείται αντιτετανικός ορός και να δίδεται αντιμικροβιακή προφύλαξη, εφόσον αυτό κρίνεται σκόπιμο από τους θεράποντες.

2)Αντιλυσσικός εμβολιασμός

Το εμβόλιο, που διατίθεται στην Ελλάδα είναι κεκαθαρμένο- παρασκευασμένο σε κύτταρα Vero (PVRV), το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προφυλακτική ανοσοποίηση των ατόμων, καθώς και για την μετεκθεσιακή προφύλαξη.

Η δοσολογία του PVRV εμβολίου όταν χορηγείται προληπτικά, πριν εκτεθεί το άτομο στον ιό της λύσσας συνίσταται σε τρεις δόσεις. Προκειμένου να εξασφαλιστεί μακροχρόνια προφύλαξη χρειάζεται η χορήγηση αναμνηστικών δόσεων, σύμφωνα με τις οδηγίες της κατασκευάστριας εταιρίας. Αν έχει παρέλθει μεγάλο χρονικό διάστημα από τον τελευταίο εμβολιασμό ή ο τίτλος αντισωμάτων είναι χαμηλός, θα πρέπει να γίνει πλήρες εμβολιαστικό σχήμα και χορήγηση ανοσοσφαιρίνης, πάντα σύμφωνα με τις οδηγίες της κατασκευάστριας εταιρίας.

Η αντιλυσσική μετεκθεσιακή προφύλαξη αποτελείται από μια δόση της ανθρώπινης ανοσοσφαιρίνης (HRIG) για τη λύσσα και την έναρξη αντιλυσσικού εμβολιασμού. Στις περιοχές ενζωοτίας, σε άτομα που άργησαν να διαγνωστούν ή έχουν ανοσολογική ανεπάρκεια ή τα τραύματά τους είναι σοβαρά και τα δαγκώματα είναι κοντά στο ΚΝΣ, θα πρέπει να λαμβάνουν ενδεχομένως δύο δόσεις του εμβολίου την ημέρα του ατυχήματος.

Ανεπιθύμητες ενέργειες από τη λήψη του εμβολίου και του αντιλυσσικού ορού δεν είναι συνήθεις. Τα νεότερα εμβόλια που χρησιμοποιούνται σήμερα προκαλούν λιγότερες παρενέργειες συγκριτικά με τα διαθέσιμα εμβόλια παλαιότερων ετών.

*Η λήψη μέτρων για τη λύσσα εξαρτάται από κάποιους παράγοντες όπως:

Τις συνθήκες, υπό τις οποίες έλαβε χώρα το συμβάν (π.χ. εικόνα-συμπεριφορά ζώου, απρόκλητη ή μη επίθεση, π.χ. ζώο αδιακρίτως και υπερβολικά επιθετικό, άρρωστο με σιελόρροια, σε αντίθεση με ζώο που επιτίθεται στα πλαίσια της φυσιολογικής συμπεριφοράς, προκαλούμενο, βρισκόμενο σε άμυνα ή προστατεύοντας την περιοχή του)
Το είδος του ζώου, που δάγκωσε τον άνθρωπο, τη γεωγραφική περιοχή και την ύπαρξη γνωστής λύσσας στην περιοχή που σημειώθηκε το συμβάν ή σε άλλη γειτονική περιοχή
Το είδος της έκθεσης (π.χ. τρώση επιδερμίδας με εκροή αίματος, επαφή σάλιου με βλεννογόνους ή ανοιχτές πληγές, γρατζούνισμα, αμυχή, απλή επαφή),
Δυνατότητα αποστολής δείγματος σε εργαστήριο και έγκαιρης λήψης αποτελέσματος
Δυνατότητα παρακολούθησης του ζώου για μέχρι και 15 μέρες μετά την έκθεση για να διαπιστωθεί αν το ζώο θα παραμείνει υγιές ή αν θα εμφανίσει ύποπτα συμπτώματα. Αν παρατηρηθούν συμπτώματα λύσσας μετά από 15 ημέρες από τη στιγμή του συμβάντος, τότε δε συντρέχει λόγος θεραπείας για το θύμα γιατί τη στιγμή της επίθεσης δεν βρισκόταν ο ιός στο σάλιο του ζώου
Το αν έγινε έγκαιρα καθαρισμός του τραύματος για να απομακρυνθεί-εξουδετερωθεί τυχόν ιός που εισχώρησε στους ιστούς μέσω του σάλιου.
Εργαστηριακή διάγνωση της νόσου

Το προς εξέταση δείγμα θα πρέπει να αποστέλλεται σε σύντομο χρονικό διάστημα (εντός 24-48 ωρών) στο εργαστήριο.Στην Ελλάδα, η εργαστηριακή διάγνωση της νόσου πραγματοποιείται στο Κέντρο Κτηνιατρικών Ιδρυμάτων στην Αγία Παρασκευή.

*Τα παραπάνω στοιχεία αντλήθηκαν από το ενημερωτικό δελτίο του ΚΕΕΛΠΝΟ,10/01/13.

Πηγή: http://nikmara.wordpress.com

*Ο Νίκος Μαραβέγιας είναι Παθολόγος κι εργάζεται στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών

από τον Νίκο Μαραβέγια-Παθολόγο*

Πρόκειται για ένα από τα συχνότερα αίτια δυσαπορρόφησης (μη απορρόφησης θρεπτικών ουσών των τροφών από το λεπτό έντερο) το οποίο υποδιαγιγνωσκεται διότι:

1)πολλές φορές παρουσιάζεται με ήπια –άτυπη μορφή
2)εθεωρείτο ότι ήταν νόσος παιδικής ηλικίας, και
3)υπήρχε η εντύπωση ότι ήταν σπάνια νόσος

Εμφανίζεται σε γεννητικά προδιαθετιμενα άτομα, οπου παρουσιάζεται φλεγμονή του βλεννογόνου του λεπτού εντέρου ως αντίδραση στην πρωτεΐνη γλουτένη η οποία περιέχεται στο σιτάρι, στη σίκαλη, στο κριθαρι-ενδεχομένως και στη βρώμη δεν περιέχεται στο καλαμπόκι. Στην συμ/για κυριαρχεί (στην κλασσική μορφη) το επίμονο –υποτροπιαζον διαρροϊκό συνδρομο και οι επιπτώσεις του, ενώ στην άτυπη μορφή δυνατόν να υπάρχει ήπια σιδηροπενικη αναιμία μη διορθουμενη με χορήγηση σιδήρου από το στόμα-οστεοπενια- νευροψυχιατρικές εκδηλώσεις-εικονα ευερέθιστου (σπαστικου) εντέρου. Η (βέβαια) διάγνωση γινεται με γαστροσκόπηση- πολλαπλές ιστολογικές εξετάσεις 12δακτυλου και επανέλεγχο μετα απο ικανο χρονικό διάστημα θεραπευτικής αγωγής, ενω συνηγορουν και ειδικες ανοσολογικές εξετάσεις.

Η θεραπεία ειναι αποκλειστικά διαιτητική, δια βιου αποκλεισμος απο την καθημερινή σίτιση των τροφών που περιέχουν γλουτενη (και αυτες ειναι πάρα πολλές), ανευρισκονται σε τμήματα μεγάλων αλυσίδων διατροφής και το κόστος καλύπτεται –τουλάχιστον μέχρι τώρα, απο τα ασφαλιστικά ταμεία.

Μη συμμόρφωση στην ορθή διατροφή οδηγεί σε υποτροπές και τελικά σε επιπλοκές απο την μη απορρόφηση απαραίτητων βιταμινών-σιδήρου-ιχνοστοιχείων-πρωτεϊνών’ μερικές φορές εμφανίζονται και ανθεκτικές μορφές της νόσου οπότε επιπροστίθεται στη διαιτητική αγωγή και φάρμακα ανοσοκατασταλτικά.

Είναι βέβαιο ότι η ανεύρεση ειδικού εμβολιασμού έναντι της γλουτενης θα αποτελέσει επαναστατική μέθοδο στην αντιμετώπιση της ασθένειας.

Πηγή: http://nikmara.wordpress.com

*Ο Νίκος Μαραβέγιας είναι Παθολόγος κι εργάζεται στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών