Tag:

εξωσωματική

Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή στις μέρες μας, από τον Αθ. Παπανικολάου

Αποτελεί γεγονός ότι στην κοινωνία στην οποία ζούμε, το σύγχρονο ζευγάρι αποφασίζει να δημιουργήσει την οικογένεια του σε ολοένα και μεγαλύτερη ηλικία. Επειδή η ηλικία της γυναίκας παίζει πρωταρχικό ρόλο στη διατήρηση της γονιμότητας της, εύκολα συμπεραίνουμε πως η δυσκολία αυξάνεται όσο περνάει ο καιρός και γι΄αυτό ολοένα και περισσότερα ζευγάρια στρέφονται στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Ασφαλώς η ηλικία και ο χρόνος δεν είναι ο μόνος παράγοντας, αφού η γενικότερη στάση ζωής μας έχει πλέον αλλάξει, όπως οι περιβαλλοντικές συνθήκες και οι διατροφολογικές μας συνήθειες, οι οποίες με τη σειρά τους συμβάλλουν στη μείωση της γονιμότητας τόσο της γυναίκας όσο και του άνδρα.

Πότε όμως ένα ζευγάρι θα πρέπει να απευθυνθεί στον ειδικό;

Πάντα στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή μιλάμε για το ζευγάρι και ποτέ για τον έναν από τους δύο μεμονωμένα. Κάθε ζευγάρι λοιπόν αναπαραγωγικής ηλικίας, στο οποίο δεν υπάρχει κάποιο γνωστό πρόβλημα, έχει περίπου 25% πιθανότητα σύλληψης το μήνα, όταν έχει ελεύθερες στοχευμένες σεξουαλικές επαφές. Το ποσοστό αυτό φθάνει περίπου στο 85% σε βάθος 1 χρόνου. Αυτό λοιπόν θεωρείται και το χρονικό σημείο όπου ένα ζευγάρι, αν δεν έχει καταφέρει σύλληψη, θα πρέπει να απευθυνθεί στον ιατρό του, καθώς σε περίπτωση που αφήσουμε και άλλο χρονικό διάστημα προσπαθειών, το μόνο που θα πετύχουμε θα είναι μία μικρή άνοδος του ποσοστού αυτού. Όταν μάλιστα η γυναίκα είναι άνω των 35 ετών, τότε η διερεύνηση της υπογονιμότητας θα πρέπει να ξεκινάει μετά από ένα εξάμηνο.

Στο πρώτο ραντεβού του ζευγαριού πάντα, καθώς η αιτιολογία της υπογονιμότητας αναζητείται τόσο στον άνδρα όσο και στην γυναίκα (40% γυναικείας αιτιολογίας, 40% ανδρικής αιτιολογίας και περίπου 20% αδιευκρίνιστης), ζητούνται οι βασικές εξετάσεις διερεύνησης. Αυτές είναι για την γυναίκα ένα σύνολο αιματολογικών εξετάσεων προκειμένου να δούμε το ορμονικό προφίλ της (FSH, E2, LH, prog, DEAHS, testo, TSH, PRL, AMH), την ωοθηκική της επάρκεια, αλλά και τη θυροειδική της λειτουργία. Επιπλέον απαραίτητος είναι ο υπέρηχος των έσω γεννητικών της οργάνων για να δούμε την μορφολογία της μήτρας και των ωοθηκών. Ακολουθεί ο έλεγχος των σαλπίγγων ο οποίος πραγματοποιείται με την υστεροσαλπιγγογραφία προκειμένου να φανεί ο βαθμός διαπερατότητας αυτών. Για τον άνδρα σε πρώτη φάση ζητείται ένα σπερμοδιάγραμμα. Ασφαλώς στο πλαίσιο της διερεύνησης μπορεί να ζητηθούν και άλλες εξετάσεις μέχρι να ολοκληρωθεί η εικόνα του ζευγαριού.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάθε περιστατικό, κάθε ζευγάρι είναι ξεχωριστό και για αυτόν ακριβώς το λόγο εξατομικεύονται οι περαιτέρω ενέργειες. Αναλόγως τα αποτελέσματα των παραπάνω εξετάσεων και του ζευγαριού μπορούν να ακολουθηθούν οι εξής δρόμοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Ελεγχόμενη φαρμακευτική πρόκληση ωορρηξίας. Αυτή επιτυγχάνεται με τη χρήση της κιτρικής κλομιφαίνης, ενός φαρμάκου που πετυχαίνει να δημιουργηθούν παραπάνω ωοθυλάκια. Το ζευγάρι θα πρέπει να ενημερωθεί ότι υπάρχουν αυξημένα ποσοστά πολύδυμης κύησης.

Σπερματέγχυση (IUI). Έπειτα από κατάλληλη επεξεργασία τους σπέρματος, συλλέγεται το καλύτερο δυνατό σπέρμα και αυτό τοποθετείται απευθείας στην ενδομητρική κοιλότητα. Πρόκειται για απλή διαδικασία με την οποία διαλέγεται το καλύτερο σπέρμα, αποφεύγεται ο τραχηλικός παράγοντας και γίνεται στοχευμένη προσπάθεια έγχυσης έπειτα από υπερηχογραφική παρακολούθηση. Αυτή η μέθοδος μπορεί να συνδυαστεί μαζί με την πρώτη.

Εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF). Έπειτα από πρωτόκολλο διέγερσης των ωοθηκών με ορμόνες, πραγματοποιείται ωοληψία, δηλαδή συλλογή των ωαρίων. Αυτά μαζί με επεξεργασμένο σπέρμα τοποθετούνται μαζί προκειμένου να επιτευχθεί η γονιμοποίηση εκτός σώματος. Εν συνεχεία, την τρίτη ή την πέμπτη ημέρα γίνεται η εμβρυομεταφορά, ύστερα από κατάλληλη υποστήριξη του ενδομητρίου.

Μικρογονιμοποίηση (ICSI). Σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως λόγω σοβαρού ανδρικού παράγοντα, γίνεται η παραπάνω διαδικασία με τη μόνη διαφορά ότι η γονιμοποίηση του ωαρίου γίνεται από ένα συγκεκριμένο σπερματοζωάριο σε εργαστηριακό επίπεδο.

Στους παραπάνω τρόπους και λύσεις που μας προσφέρει η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή θα πρέπει να προσθέσουμε τη δυνατότητα της παρένθετης μητέρας. Στην Ελλάδα υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο και εφόσον πληρούνται τα ιατρικά κριτήρια που δεν επιτρέπουν σε μία γυναίκα να κυοφορήσει, η δυνατότητα της παρένθετης μητέρας είναι η επιλογή.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πως η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, από την κατάλληλη ομάδα ιατρού και εμβρυολογικού εργαστηρίου, μπορεί να βοηθήσει πολλά νέα ζευγάρια να εκπληρώσουν το όνειρο τους, που είναι η απόκτηση ενός παιδιού.

Παπανικολάου Αθανάσιος MD, MSc
Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος
T: 213 0374762

W: www.doctorpapanikolaou.gr

31/05/2016 0 comments

PSYCHO & SEX

Εξωσωματική γονιμοποίηση & ψυχολογία της γυναίκας, από τη Μ. Μάρκου

written by The K-magazine

Η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελεί σε γενικές γραμμές την τεχνική κατά την οποία η γονιμοποίηση των θηλυκών ωαρίων με τα αρσενικά σπερματοζωάρια γίνεται εκτός σώματος, στο εργαστήριο, σε συνθήκες που μιμούνται το περιβάλλον της σάλπιγγας. Ο όρος συμπεριλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα τεχνικών που έχουν ως στόχο να βοηθήσουν τα υπογόνιμα ζευγάρια να αποκτήσουν ένα παιδί.

Το πρώτο παιδί εξωσωματικής γονιμοποίησης, η Louise Brown, γεννήθηκε το 1978 στην Αγγλία. Από τότε, οι τεχνικές αυτές συνεχώς διερευνώνται, αναπτύσσονται κι εξελίσσονται. Για να στραφεί ένα ζευγάρι σε αυτή την τεχνική, χρειάζεται το ένα έτος με ελεύθερη επαφή (κυρίως τις γόνιμες μέρες) χωρίς να έχει αποφέρει την επιθυμητή εγκυμοσύνη. Αν η ηλικία της γυναίκας είναι κοντά στα 40, ο χρόνος αυτός χρειάζεται να είναι 6 μήνες. Ενώ αν υπάρχει κάποιο διαγεγνωσμένο πρόβλημα σύλληψης τότε το ζευγάρι μπορεί να απευθυνθεί άμεσα στον γυναικολόγο του. Ο κυριότερος παράγοντας υπογονιμότητας θεωρείται η ηλικία της γυναίκας όπου από τα 40 – 45 έτη κι έπειτα μειώνεται κατά πολύ η φυσιολογική δυνατότητα σύλληψης. Να σημειωθεί ότι οποιαδήποτε εξωσωματική τεχνική απαγορεύεται νομικά στα 50 έτη κι άνωθεν. Στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζονται περίπου 4 προσπάθειες ώστε να επιτευχθεί η εξωσωματική γονιμοποίηση ενώ το κόστος της είναι αρκετά υψηλό (εκτός των φαρμάκων ή κάποια ενδεχόμενη ειδική εξέταση) η κάθε κλινικοεργαστηριακή εφαρμογή κυμαίνεται στα 2500 – 3500 ευρώ. Τέλος, δεν έχει επισημανθεί κάποια παρενέργεια / κακοήθεια από τα φάρμακα ούτε φαίνεται να έχει επιπτώσεις στο βρέφος.

Τι γίνεται όμως με την ψυχολογία της γυναίκας που μπαίνει σε μια τέτοια διαδικασία; Όπως αναφέραμε, πρόκειται για μια κατάσταση που μπορεί να χρειαστεί περισσότερες από μία προσπάθειες οπότε είναι εύλογο το γεγονός ότι το ψυχικό άγχος (αλλά και το οικονομικό στρες) θα είναι αυξημένο και θα ενισχύεται στην όποια αποτυχημένη απόπειρα μέχρι να επιτευχθεί η γονιμοποίηση. Επιπρόσθετα, το εν λόγω άγχος έχει ξεκινήσει από την πρότερη φυσιολογική προσπάθεια της γυναίκας μέχρι να στραφεί στην εξωσωματική γονιμοποίηση.

Γίνεται κατανοητό λοιπόν ότι η γυναίκα για ένα σταθερό διάστημα αντιμετωπίζει συνεχείς αποτυχίες και ματαιώσεις στην επιθυμία της να κάνει ένα παιδί. Συνέπειες μπορεί να είναι μια δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση – απογοήτευση, λύπη, θυμός – αλλά και το ταλάνισμα της αυτοεκτίμησής της – απαξίωση του εαυτού και αμφισβήτηση του εν δυνάμει μητρικού της ρόλου. Εξάλλου, χρειάζεται να ληφθεί υπόψιν, η φύση της επιθυμίας που ματαιώνεται: η γέννηση ενός παιδιού αποτελεί συχνά βασικό σημείο αυτοπροσδιορισμού της γυναικείας φύσης και του ρόλου της. Η μη δυνατότητα πραγμάτωσής της μπορεί να γίνει ιδιαιτέρως επιβαρυντική για την ίδια και για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται κι αισθάνεται τον εαυτό της. Είναι απαραίτητη η υποστήριξη της γυναίκας από το κοντινό της περιβάλλον και κυρίως η συμπαράσταση και η συμμετοχή του συντρόφου της καθ’όλη την διαδικασία. Αυτή είναι η σχέση που θέλει να διευρυνθεί μέσω ενός παιδιού κι επομένως αυτή είναι και η βάση για να στηριχθεί γερά η γυναίκα ώστε να αντέξει τις ενδεχόμενες αποτυχίες και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες δίχως απελπισία αλλά δυναμικά κι αποφασιστικά μαζί με τον σύντροφό της. Άλλωστε η γέννηση ενός παιδιού αποτελεί κοινή απόφαση για το ζεύγος και είναι αδιαμφισβήτητα αναγκαία η κοινή προσπάθεια υλοποίησής της. Επίσης, αυτή η συναισθηματική σχέση είναι που θα ορίσει την βαρύτητα του πένθους για την απώλεια της επιθυμίας γέννησης σε περίπτωση που η κατάληξη δεν είναι επιτυχημένη γενικά. Μέσω αυτής το ζευγάρι θα μπορέσει να ξεπεράσει τούτη την δυσκολία και είτε να στραφεί σε μια υιοθεσία είτε να αρκεστεί στην μεταξύ τους συντροφικότητα.

Οι εξωσωματικές τεχνικές όμως αποδίδουν μεγάλα ποσοστά επιτυχίας οπότε η συνηθέστερη κατάληξη είναι τελικά η γέννηση ενός παιδιού. Η εμπειρία των διάφορων προσπαθειών και της αναφερόμενης διαδικασίας, είναι σίγουρο ότι θα επηρεάσει την γυναίκα προς τον μητρικό της ρόλο. Συνήθως, η ικανοποίηση μιας τόσο σημαντικής επιθυμίας έπειτα από κάποιο διάστημα, χαροποιεί την γυναίκα κι ανακουφίζει το αρνητικό φορτίο του στρες.

Επίσης, μια τέτοια διαδικασία την έχει φέρει αντιμέτωπη πιο συνειδητά με τον μητρικό ρόλο που αγωνιά να πραγματώσει, με αποτέλεσμα να τον αναλαμβάνει περισσότερο συνειδητοποιημένη, με μεγαλύτερη υπευθυνότητα αλλά και με πιο πολύ ενθουσιασμό. Από την άλλη όμως, είναι πιθανό η ήδη επιβαρυμένη ψυχολογική της κατάσταση να “λυγίσει” περισσότερο κάτω από το βάρος των νέων ευθυνών και η γυναίκα παρά την επιτυχία της εγκυμοσύνης και την ύπαρξη ενός παιδιού, να τείνει να απομακρυνθεί ή και να αποσυρθεί από την νέα κατάσταση. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι αναγκαία τόσο η στήριξη από τον σύντροφο και το ευρύτερο περιβάλλον της όσο και η υποστήριξη από έναν ειδικό.

Τέλος, όλη αυτή η συσσώρευση των αποτυχημένων προσπαθειών που σταμάτησαν με την πολυπόθητη εγκυμοσύνη, μπορεί να κάνουν την γυναίκα ως μητέρα υπερπροστατευτική απέναντι στο παιδί, εξειδανικεύοντάς το (αφού υπήρξαν τόσες δυσκολίες μέχρι να συλληφθεί) από τη μία, μετατίθοντάς του όλο το βάρος της επιλογής γέννησής του από την άλλη (“εγώ που παιδεύτηκα να σε γεννήσω”, “εγώ που δεν πίστευα ότι θα μπορέσω να κάνω παιδί”, κλπ).

Είναι μέγιστης σημασίας, το κάθε παιδί να γνωρίζει ότι υπήρξε γέννημα αγάπης και επιλογής από τους γονείς του. Είναι όμως εξίσσου σημαντικό για την ψυχική και συναισθηματική του ανάπτυξη να μην φορτώνεται από βαρύγδουπες ευθύνες για τούτη την ύπαρξη ώστε να μπορέσει να αναπτύξει την απαραίτητη προσωπική του αυτονομία. Διαδικασία που είτε δυσχαιρένεται είτε μένει στάσιμη στις υπερπροστατευτικές σχέσεις, με καταστρεπτικές συνέπειες για το ίδιο το παιδί αλλά και για τη σχέση του με τους γονείς του. Κλείνοντας λοιπόν, έχει αξία μια εξωσωματική εμπειρία γονιμοποίησης να μετουσιωθεί σε δύναμη για την γυναίκα και σε εμπιστοσύνη για την μητέρα προς το παιδί και την χαρά της ύπαρξής του.

Περισσότερες πληροφορίες για την Μαρία Μάρκου, πατήστε εδώ

Περισσότερα άρθρα από την ψυχολόγο μας, Μαρία Μάρκου:

–Social media & γυναίκες… μια σχέση πάθους, από τη Μαρία Μάρκου

–Ερωτόλυτος…., από τη Μαρία Μάρκου
–Ρατσισμός: η περιθωριοποίηση του διαφορετικού, από την Μαρία Μάρκου

–Νέα γυναίκα και single mom, από την Μαρία Μάρκου
–Κρίσεις πανικού; Don’t panic!,από την Μαρία Μάρκου

11/06/2015 0 comments

ΕΡΕΥΝΕΣ

Metallica και Nirvana αυξάνουν τις πιθανότητες επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης

written by The K-magazine

Ισπανοί επιστήμονες από την κλινική γονιμότητας Marques της Βαρκελώνης διεξήγαγαν ένα πρωτότυπο πείραμα με σκοπό να διερευνήσουν τις επιπτώσεις της μουσικής στη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Αφού ενέχυσαν σπέρμα σε χίλια ωάρια, τοποθέτησαν κατόπιν τα ωάρια σε εκκολαπτήρια, όπου iPods έπαιζαν μουσική στα μισά από αυτά. Η επιλογή της μουσικής περιελάμβανε κομμάτια των Metallica, των Nirvana, του Michael Jackson και της Madonna, καθώς και συνθέσεις των Bach, Vivaldi και Mozart.

Τα ωάρια που τοποθετήθηκαν στα εκκολαπτήρια όπου παιζόταν μουσική, γονιμοποιήθηκαν κατά 5% περισσότερο σε σχέση με τα υπόλοιπα. Πιστεύεται ότι οι δονήσεις από τη μουσική βοήθησαν την εισχώρηση των ουσιών στα ωάρια και συνετέλεσαν στην αποβολή των τοξικών ουσιών.

Πηγή: Rocking.gr, ΣΚΑϊ

18/07/2013 0 comments

ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ

Οι ορμόνες στην εξωσωματική γονιμοποίηση προκαλούν καρκίνο του μαστού;

written by George Portelli

από τον Παναγιώτη Χριστόπουλο, Μαιευτήρα-Γυναικολόγο*

Ο καρκίνος μαστού αποτελεί μια από τις κυριότερες αιτίες θανάτου στις γυναίκες. Περίπου 1 κάθε 8 γυναίκες θα παρουσιάσει καρκίνο του μαστού. Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο μαστού είναι η πρωτεμφάνιση της περιόδου σε πολύ μικρή ηλικία, η εμμηνόπαυση σε μεγάλη ηλικία, η ατεκνία και άλλα.
Παράλληλα, η υπογονιμότητα αφορά περίπου το 15% των ζευγαριών. Οι γυναίκες αυτές είναι άτεκνες και συχνά καταλήγουν στην εξωσωματική γονιμοποίηση, με τη χρήση ορμονών. Μια από τις συχνότερες ερωτήσεις είναι αν η χρήση ορμονών στην εξωσωματική γονιμοποίηση μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του μαστού.
Ιατρική έρευνα που μελέτησε 7381 που υπεβλήθησαν σε εξωσωματική, έδειξε ότι ο κίνδυνος για καρκίνο του μαστού στις γυναίκες αυτές ΔΕΝ αυξάνεται. Στο ίδιο συμπέρασμα έχουν καταλήξει και οι περισσότερες μελέτες, αν και όχι όλες. Λογικά είναι πραγματικά δύσκολο να εμφανιστεί καρκίνος του μαστού μετά από πολλά χρόνια, από τη χρήση κάποιων ορμονών που έλαβε η γυναίκα για λίγες μόνο ημέρες.
Τέλος, όταν οι γυναίκες αυτές χωρίστηκαν σε ομάδες ανάλογα με την ηλικία, φάνηκε ότι ο κίνδυνος για καρκίνο του μαστού ίσως αυξάνεται από την χρήση των φαρμάκων, μόνο σε όσες ξεκινούν την προσπάθεια εξωσωματικής σε ηλικία μικρότερη των 24 ετών. Οι περιπτώσεις όμως γυναικών που σε τόσο νεαρή ηλικία καταφεύγουν σε εξωσωματική, είναι σπάνιες.

Συμπερασματικά, από τη μελέτη αυτή φαίνεται ότι τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την εξωσωματική ΔΕΝ προκαλούν αύξηση του καρκίνου του μαστού, όπως κάποιες γυναίκες φοβούνται. Παρ΄όλα αυτά η αυτοεξέταση και ο προληπτικός έλεγχος πρέπει να είναι τακτικός και προσεκτικός, όσο και για τις υπόλοιπες γυναίκες.

*Παναγιώτης Χριστόπουλος MD,MSc,PhD,IFEPAG
Μαιευτήρας – Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνων

http://healthylady.gr
τηλ. 210 69 19 219

04/03/2013 0 comments

ΓΥΝΑΙΚΑ

Διαγνωστικό τεστ αυξάνει την αποτελεσματικότητα της εξωσωματικής

written by George Portelli

Ένα διαγνωστικό τεστ που ελέγχει αν το έμβρυο περιέχει τη σωστή ποσότητα γενετικής πληροφορίας θα μπορούσε να «εκτοξεύσει» στο 65% την αποτελεσματικότητα της εξωσωματικής γονιμοποίησης, σύμφωνα με τους Βρετανούς ερευνητές που το επινόησαν.

Το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό αποτελεσματικότητας του 65% επιτυγχάνεται με επιπρόσθετο γενετικό έλεγχο, εξηγούν οι βιοτεχνολόγοι της εταιρείας Blue Gnome, επισημαίνοντας ότι κάτι τέτοιο θα ήταν πολύτιμο για γυναίκες που προσπαθούν χρόνια να αποκτήσουν παιδί με τη μέθοδο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ιδίως τις γυναίκες προχωρημένης ηλικίας.

«Ως γνωστόν, όσο μεγαλώνει η γυναίκα, τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης μειώνονται. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ για τις γυναίκες κάτω των 35 ετών μπορεί να χρειαστούν τρεις κύκλοι εξωσωματικής γονιμοποίησης μέχρι την επίτευξη εγκυμοσύνης, για τις γυναίκες κοντά στα 40 απαιτούνται πέντε προσπάθειες, ενώ για τις γυναίκες άνω των 45 ετών μπορεί να χρειαστούν έως και 20 προσπάθειες και, φυσικά, αρκετές χιλιάδες λίρες για κάθε κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης …», επισημαίνουν οι Βρετανοί ερευνητές.

Η νέα τεχνική

Κατά τη διάρκεια της εξωσωματικής γονιμοποίησης το γονιμοποιημένο ωάριο που εξελίσσεται σε έμβρυο, περιέχει γενετικές πληροφορίες και των δύο γονέων, 23 χρωμοσώματα από τη μητέρα και 23 από τον πατέρα. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις λαθών, όπου το έμβρυο έχει πολλά περισσότερα ή λιγότερα χρωμοσώματα από το φυσιολογικό. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό σημαίνει ότι τελικά το έμβρυο δεν θα αναπτυχθεί.

Το διαγνωστικό τεστ που ανέπτυξε η ομάδα της Blue Gnome βασίζεται στην συλλογική λίγων κυττάρων από το έμβρυο, όταν αυτό είναι πέντε ημερών. Στη συνέχεια, τα κύτταρα αναλύονται για να υπολογιστεί ο αριθμός των χρωμοσωμάτων. Τελικά, μόνο τα έμβρυα με τον σωστό αριθμό χρωμοσωμάτων εμφυτεύονται στη μήτρα της γυναίκας.

Η σύγκριση με τα γνωστά τεστ

Συγκρίνοντας τα ποσοστά αποτελεσματικότητας των παλαιότερων τεστ και του νέου τεστ της Blue Gnome προέκυψε το ακόλουθο συμπέρασμα:

Είκοσι εβδομάδες μετά την εμφύτευση του εμβρύου, το 42% των γυναικών που είχαν υποβληθεί στο συνήθη διαγνωστικό τεστ, τελικά είχε κυοφορήσει. Για τις γυναίκες, όμως, που είχαν υποβληθεί στη νέα διαγνωστική τεχνική, το ποσοστό επιτυχούς κυοφορίας ανερχόταν στο 69%!

Σύμφωνα με τον Διευθυντή της εταιρείας, Νικ Χάαν, «οι προοπτικές που ανοίγονται με το νέο τεστ για επιτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης, είναι τεράστιες. Αν και απαιτούνται επιπλέον μελέτες, τα πρώτα αποτελέσματα είναι συναρπαστικά διότι μας δείχνουν για πρώτη φορά ότι ο έλεγχος και των 24 χρωμοσωμάτων, σε συνδυασμό με την εμφύτευση ενός και μόνου εμβρύου, μπορεί σύντομα να αποτελεί τη βασική μέθοδο εξωσωματικής γονιμοποίησης παγκοσμίως».

Πηγή: healthpress.gr

14/02/2013 0 comments

ΕΡΕΥΝΕΣ

Τα 5 εκατομμύρια έφτασαν τα «παιδιά του σωλήνα» σε όλο τον κόσμο

written by Κατερίνα Μαντά

Πέντε εκατομμύρια παιδιά έχουν γεννηθεί σε όλον τον κόσμο χάρη στις τεχνικές της εξωσωματικής γονιμοποίησης, από το 1978 όταν γεννήθηκε η Λουίζ Μπράουν το πρώτο «παιδί του σωλήνα» σύμφωνα με στοιχεία παρουσιάστηκαν σε συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη.

Όπως ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας (ESHERE) περίπου 350.000 έμβρυα κυοφορούνται κάθε χρόνο με την εφαρμογή των τεχνικών αυτών, δηλαδή το 0,3% των 130 εκατομμυρίων παιδιών που γεννιούνται στον κόσμο.

Ο αριθμός των πέντε εκατομμυρίων παιδιών βασίζεται σε στοιχεία εξωσωματικών μέχρι το 2008 και σε εκτιμήσεις για τα τρεισήμισι χρόνια που ακολουθούν για τα οποία δεν υπάρχουν στατιστικές.

Η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή δέχτηκε έντονες κριτικές όταν εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, όμως σήμερα είναι μια αποτελεσματική θεραπεία που βοηθά πολλά άτεκνα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί.

«Οι τεχνικές έχουν βελτιωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα να σημειώνεται αύξηση στις εγκυμοσύνες. Τα παιδιά που γεννιούνται είναι το ίδιο υγιή όπως και τα άλλα» δηλώνει ο δρ Ντέιβιντ Αντερσον πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής για τον έλεγχο της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής.

Για τον Σάιμον Φίσελ, Βρετανό ειδικό σε θέματα γονιμότητας, ο αριθμός των πέντε εκατομμυρίων παιδιών «δικαιολογεί απολύτως όλες τις νομικές και ηθικές μάχες, αλλά και τις αντιπαραθέσεις σε θέματα δεοντολογίας που έχουν δοθεί, καθώς και την αποδοχή των μεθόδων αυτών από την κοινωνία».

Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο δείχνουν ότι 1,5 εκατ. εξωσωματικές γονιμοποιήσεις με την ευρεία έννοια (συμπεριλαμβανομένης και της σπερματέγχυσης) πραγματοποιούνται σε παγκόσμιο επίπεδο κάθε χρόνο -το 1/3 στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το ποσοστό επιτυχίας τους σταθεροποιείται στο 32%.

Η ESHERE επισημαίνει επίσης τις προσπάθειες που καταβάλλει ώστε να αποφεύγονται οι πολύδυμες κυήσεις, με την εμφύτευση λιγότερων εμβρύων στην Ευρώπη. Όλο και πιο συχνά μεταφέρεται και εμφυτεύεται μόνο ένα έμβρυο. Ο αριθμός των τρίδυμων που γεννιούνται με εξωσωματική γονιμοποίηση έπεσε κάτω από το 1% και αυτός των διδύμων υπολογίζεται στο 20% περίπου.

Πηγή: Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό,http://health.in.gr

02/07/2012 0 comments