Tag:

ερώτηση

Διαλέξτε τις σωστές ερωτήσεις για να μιλήσετε με τα παιδιά σας…

Έχεις βρεθεί ποτέ με ένα 5-χρονο παιδί, πιθανότατα συγγενικού προσώπου, και να μην έχεις τι να πεις; Στιγμές αμηχανίας, που θυμίζουν κάτι από τα πρώτα εφηβικά ραντεβού, έζησα κι εγώ με την ανιψιά μου την προηγούμενη εβδομάδα. Πράγματι, είχα καιρό να την δω και μου είχε λείψει πολύ. Μετά τις τρομερές αγκαλιές και τα ατελείωτα φιλιά, θέλησα να μάθω τα νέα της. Βλέπετε ο χρόνος που περνάω με τα δικά μου, που η ομιλία δεν έχει μπει στη ζωή μας, με έχει κάνει να είμαι πιο εκφραστική στις κινήσεις μου παρά στα λόγια. Αλλά η πριγκίπισσα μεγάλωσε και σίγουρα θα έχει νέα, σκέφτηκα! Πώς ξεκλειδώνεις, λοιπόν, ένα ντροπαλό παιδί και το βοηθάς να μοιραστεί μαζί σου σκέψεις και συναισθήματα;

Πρέπει να το κερδίσεις, να σου δείξει εμπιστοσύνη! Εάν θέλεις να πλησιάσεις ένα παιδί πρέπει να του αφιερώσεις προσωπικό χρόνο. Να δείξεις ότι πραγματικά ενδιαφέρεσαι για το τι έχει να πει. Ακόμα και η σωματική στάση που θα έχεις επηρεάζει τη φύση της συζήτησης. Αλλιώς είναι να είναι καθισμένο στην αγκαλιά σου κι αλλιώς απέναντι σου στην καρέκλα, όπως οποιοδήποτε άλλος ενήλικας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως λύθηκε η γλώσσα της μικρής ένα απόγευμα στην βεράντα καθώς μιλούσε με την Νονά των διδύμων. Εάν και δεν έχει παιδιά, ξέρει από ψυχολογία… μεγάλων και μικρών. Την έβαλε απέναντι της και της φέρθηκε σαν ‘φιλενάδα’. Κατάφερε σε δευτερόλεπτα να την ξεκλειδώσει ώστε να τις πει θέματα που έχει με τις φίλες της. Απίστευτο, ακόμα και σε αυτή την ηλικία, υπάρχουν προβλήματα σχέσεων! Πάντως, είναι σημαντικό να υπάρχει κάποιος εμπιστοσύνης που μπορεί να παίξει ρόλο μεσολαβητή, κι αυτή είναι μια σχέση που θα μπορούσε να δημιουργηθεί με τον νονό του παιδιού. Άλλωστε, κι εμείς δεν εκφραζόμαστε καλύτερα σε κάποιον που ξέρουμε ότι δεν θα μας κρίνει− όπως έκαναν οι γονείς μας σε εμάς κι εμείς με τη σειρά μας στα δικά μας παιδιά….;

Υπάρχουν, λοιπόν, άτομα που είναι από τη φύση τους καλοί συζητήτες και μπορούν να αιχμαλωτίσουν τον συνομιλητή τους σε μια πολύωρη κουβέντα.Υπάρχουν άλλοι που μια τέτοια εμπειρία τους φαίνεται βουνό και το παιδί απέναντι τους εξωγήινος που ήρθε για να μιλήσουν για τη ζωή στον πλανήτη του. Δεν είναι ότι δεν αγαπάνε τα παιδιά, απλώς, δεν ξέρουν από που να ξεκινήσουν! Όπως με κάθε είδους συζήτηση, η αρχή είναι το παν. Υπάρχουν χιλιάδες θέματα για τα οποία μπορείς να μιλήσεις με τα παιδιά και να λάβεις για απάντηση κάτι περισσότερο από ένα μονολεκτικό ‘Οχι’ ή ‘Ναι’!

Ερωτήσεις κλειδιά για να ανοίξετε συζήτηση με τα παιδιά:

Για την προηγούμενη εβδομάδα: Τι ωραίο έκανες αυτή την εβδομάδα; Έκανες κάτι που βαριόσουν; Είδες κάποιον που είχες καιρό να δεις; Πήγες στο σπίτι κάποιου φίλου σου; Τι έμαθες στο μπαλέτο;
Για την οικογένεια: Έχεις αδέλφια; Έχεις κατοικίδιο; (εάν έχει, μπορεί να μιλάει για αυτό για ώρες!)Τι σου αρέσει να κάνεις με τους γονείς σου;
Για εκείνο: Αγαπημένο φαγητό; Αγαπημένο χρώμα; Αγαπημένο άθλημα; Αγαπημένη εποχή του χρόνου; Αγαπημένη δραστηριότητα με τους γονείς; Τι σου αρέσει να κάνεις μόλις ξυπνάς το πρωί; Πριν κοιμηθείς τι σου αρέσει να κάνεις;
Για το σχολείο: Τι τάξη πας; Είναι πιο δύσκολα από πέρσι; Είναι καλή η δασκάλα σου; Ποιος είναι ο καλύτερος σου φίλος; Τι δεν σου αρέσει να κάνεις; Ποιο μάθημα σου αρέσει περισσότερο; Στο διάλειμμα τι σου αρέσει να παίζεις; Σου αρέσει το σχολείο ή θέλεις να κάθεσαι σπίτι;
Για δραστηριότητες: Κάνεις κάποιο σπορ; Είσαι σε κάποια ομάδα; Έχεις ποδήλατο; Που πήγες διακοπές; Σου αρέσει να παίζεις μέσα στο σπίτι ή έξω; Πας στην παιδική χαρά, στη θάλασσα; Κολυμπάς χωρίς μπρατσάκια; Σου αρέσει να ζωγραφίζεις;
Για κουλτούρα: Ποιο είναι η αγαπημένη σου εκπομπή στην TV; Ποιο είναι το αγαπημένο σου έργο στο cinema; Αγαπημένο βιβλίο; Αγαπημένη θεατρική παράσταση; Ποιο παιχνίδι σου αρέσει να παίζεις στο Playstation; Τι μουσική σου αρέσει να ακους;

Όποια και να είναι η σχέση σου με τα παιδιά, σίγουρα, έρχεται κάποια στιγμή που θα πρέπει να μιλήσεις μαζί τους. Και τότε που ξέρεις… με τη φαντασία που έχουν, μπορεί να σε μαγέψουν!

Πηγή: theplayroom.blogspot.com, 4moms.gr

01/06/2015 0 comments

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Αγγελα Κ: “Ερωτευμένη με τον καλύτερό μου φίλο…”, η Νέτη Φίλια απαντά

written by The K-magazine

[faq]
[faq_question]“Αγαπητό Κ-MAG, είμαι διχασμένη. Εδώ και πολύ καιρό, πάρα πολύ καιρό για την ακρίβεια περίπου 10 χρόνια, νομίζω πως είμαι ερωτευμένη με τον καλύτερο μου φίλο. Παλιότερα τού πέταγα υπονοούμενα για το τι νιώθω γιατί στα ίσια δεν είχα το θάρρος, αλλά εκείνος το έπαιρνε στην πλάκα. Όμως έχει πει σε φίλες μου πιο παλιά ότι ήξερε πως νιώθω. Ας επιστρέψουμε στο παρόν όμως. Φέρεται παράξενα, με φιλάει (στο μάγουλο) συνέχεια με αγκαλιάζει, δείχνει μια εντελώς διαφορετική συμπεριφορά απέναντι μου και έχω μπερδευτεί, δεν ξέρω αν είναι φιλική ή προσπαθεί να δείξει κάτι. Προσπάθησα να του πω πώς νιώθω με τον τρόπο μου, πλαγίως μεν αλλά εκείνος κατάλαβε. Μου είπε να το ξεπεράσω ότι και αν είναι αυτό, ενώ στην συνέχεια υποστήριζε ότι πρέπει να το κυνηγήσω και να μην το αφήσω. Να κάνω κίνηση ή όχι;”[/faq_question]
[faq_answer]Κατανοώ την αγωνία σου να αποκαλύψεις τα συναισθήματά σου στον φίλο σου. Δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς, ειδικά αν σκέφτεσαι πως μπορεί να σε απορρίψει.
Αλλά την ίδια στιγμή εδώ και 10 χρόνια συντηρείς το πρόβλημα, κάνεις υποθέσεις και πλάθεις διάφορα σενάρια στο μυαλό σου αναβάλλοντας διαρκώς την αποκάλυψη με διάφορες δικαιολογίες, δικαιολογίες κυρίως προς τον εαυτό σου.Αυτό που θα σε βοηθούσε είναι να σκεφτείς τι «καταστροφικό» θα συνέβαινε αν του έλεγες πως νιώθεις. Ήδη μάλιστα του το έχεις πει με πλάγιο τρόπο. Δοκίμασε λοιπόν την ευθεία οδό. Πιστεύεις ότι θα ήταν αμήχανος; Ότι θα χαιρόταν με την αποκάλυψη αυτή; Ότι θα σε απέρριπτε; Αν το δεχτεί θετικά, τότε… όλα καλά. Η σχέση σας μπαίνει σε καινούργια βάση και συνεχίζετε με άλλα δεδομένα. Εφ’ όσον φυσικά το θέλετε και οι δύο.

Αν όμως σε απορρίψει, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσεις αυτή την εξέλιξη. Προφανώς δεν θα σου είναι ευχάριστη, όμως με τους ανθρώπους δεν μπορούμε να κινούμαστε πάντα εκ του ασφαλούς. Οι ανθρώπινες σχέσεις εμπεριέχουν συναισθηματικά ρίσκα και αυτό τις κάνει τόσο μοναδικές και… αναπόφευκτες. Ούτως ή άλλως η σχέση σας από την πλευρά σου δεν είναι αμιγώς φιλική εδώ και τόσα χρόνια. Οπότε σκέψου τι ακριβώς έχεις να χάσεις; Να χάσεις τον φίλο σου… από φίλο; Μπορεί να γίνει κι αυτό.
Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει μια λύση που να αφήνει όλα τα μέρη ευχαριστημένα. Αυτή είναι η πραγματικότητα.Βρες λοιπόν τη δύναμη και μη διστάζεις. Διαφορετικά φοβάμαι ότι θα περάσει ο καιρός κι ακόμη θα βασανίζεσαι από τις ίδιες σκέψεις. Καλή τύχη.

Από τη Νέτη Φίλια,
Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας
HNDinCounselingandPsychology,
Εκπαίδευση στη Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία
[email protected][/faq_answer]
[/faq]

12/03/2015 0 comments

Οι αναγνώστες γράφουν

Το παραλήρημα ενός ψυχολόγου

written by George Portelli

Το κείμενο που ακολουθεί μας το έστειλε μία ψυχολόγος έχοντας απηυδήσει από την αφέλεια μερικών οι οποίοι πρωτοσυναντώντας την, ακόμα από την περίοδο των σπουδών της, η πρώτη ερώτηση τους ήταν “Θα με «ψυχολογήσεις»?”

– Θα με «ψυχολογήσεις»?
– Χμμμμ… Κάτσε να το σκεφτώ… ΟΧΙ!

Δεν υπάρχει φοιτητής ψυχολογίας ή επαγγελματίας ψυχολόγος που να μην έχει ακούσει την παραπάνω ερώτηση από κάποιον που μόλις γνώρισε. Εγώ προσωπικά την έχω ακούσει πολύ παραπάνω φορές από όσες αντέχω προφανώς, καθώς πλέον αυτές οι τρεις απλές λεξούλες έχουν επικίνδυνη επίδραση πάνω μου. Πιο συγκεκριμένα μου ξυπνάνε την επιθυμία όχι να «ψυχολογήσω» τον απέναντι μου, αλλά μάλλον να του ασκήσω βία. Ναι, ξέρω η βία δεν είναι λύση (αλλά η Λία είναι Βίσση, που λέει και μία καλή μου φίλη) και η αντίδραση αυτή μπορεί να ακούγεται κάπως υπερβολική, αλλά πρέπει να λάβετε υπόψη σας πόσες, μα πόσες χιλιάδες φορές έχω ακούσει αυτό το αστειάκι και πόσο, μα πόσο ανόητο ήταν εξαρχής.

Το χειρότερο βέβαια είναι όταν το εννοούνε! Δεν υπερβάλλω, πολλοί πιστεύουνε ότι οι ψυχολόγοι μπορούν να καταλάβουν τα πάντα για αυτούς μέσα σε μισή ώρα γνωριμίας, ορισμένοι κιόλας με έχουν ρωτήσει (στα σοβαρά, δεν τα βγάζω από το μυαλό μου σας λέω) αν μπορώ να διαβάσω τις σκέψεις τους. Ναι, μισό λεπτάκι να ψήσω και ένα καφεδάκι να σας πω και το φλιτζάνι, τι, μισές δουλειές θα κάνουμε;

Ε, με αυτά και με εκείνα, πριν κάτι χρόνια έκανα ένα πείραμα (ε, αγαπάμε την επιστήμη, τι σκατά ψυχολόγοι είμαστε;). Με τη βοήθεια ενός φίλου βρέθηκε το κατάλληλο «θύμα» – ένας νεαρός γνωστός του, αφελής και επιρρεπής σε τέτοιου τύπου στερεότυπα. Ενημερώθηκα για τα βασικά της ζωής του, μακροχρόνια σχέση εξ αποστάσεως, πολύ ζήλεια και φανταριλίκι. Και μόλις γίνεται η γνωριμία μου σκάει την ερωτησούλα όπως ήταν αναμενόμενο: «Α ψυχολόγος; Θα με ψυχολογήσεις δηλαδή;». Ε, με προκάλεσε, εγώ φταίω;
Του αρχίζω λοιπόν και εγώ τα : «Χμμμ, έτσι όπως σε κόβω, μου φαίνεσαι να βρίσκεσαι σε κάποια κατάσταση απομόνωσης τώρα τελευταία, μήπως είσαι φαντάρος;» Φρικάρει ο τύπος! Αρχίζει και μου λέει πως ως τώρα δεν πίστευε στην ψυχολογία, αλλά ότι τον έκανα να αλλάξει γνώμη. Όταν τον ρώτησα κιόλας αν είναι πάνω από δύο χρόνια με την κοπέλα του (που δεν μου την είχε αναφέρει ακόμα) και άμα αυτή είναι πολύ ζηλιάρα, μόνο που δεν του έπεσαν τα μαλλιά (δεν είχε και πολλά βέβαια απ’ όσο θυμάμαι). Αλλά απίστευτο και όμως αληθινό, δεν υποπτεύτηκε τίποτα! Στο μυαλό του προφανώς ψυχολόγος πάει πακέτο με το κληρονομικό χάρισμα.

Πέρα από την πλάκα πάντως, σταματήστε αυτό το αστειάκι! Δεν μπορούμε να σας ψυχολογήσουμε έτσι στο τσακ μπάμ, θέλει καιρό η δουλειά ρε παιδιά. Τι τα έχουμε τα ρημάδια τα γραφεία μας άμα μπορούμε να «ψυχολογούμε» όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε; Με αγάπη σας το λέω, κρίμα είναι να καταλήξετε ξυλοφορτωμένοι από μία απηυδισμένη ψυχολόγο. Άντε, πάω να πιω κανένα χαμομήλι να ηρεμήσω, εκνευρίστηκα μόνο που το θυμήθηκα.

Τα φιλιά μου!

12/11/2012 2 comments