Θα σε πάρω να φύγουμε

Λίνα Γριβογιάννη : Συμμετέχεις σε μία υπερπαραγωγή «Θα σε πάρω να φύγουμε», υποδυόμενος  τον  «Παύλο Μεγαλοπιασμένο», πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η προετοιμασία για αυτό το ρόλο;
Μέμος Μπεγνής: Όταν μιλάμε για ρόλους σε αυτή την παράσταση, δεν μιλάμε για ρόλους που έχουν μία αρχή και μια συνέχεια. Αυτού του είδους η παράσταση είναι επιθεώρηση, είναι μία ιστορία με κομματάκια, κομματάκια, δεν μπορώ λοιπόν να μιλήσω για ένα ρόλο τον οποίο έχτισα. Δεν έχει αρχή, μέση, τέλος, είναι ένας ρόλος αλληγορικός. Αυτό το πρόσωπο, όπως ο «Αριστερός» που είναι ο Μιχάλης Μαρίνος και η «Κυρία Επιθεώρηση» που είναι ο Αντώνης Λουδάρος είναι πρόσωπα μη υπαρκτά. Είναι η Ελλάδα-Επιθεώρηση, προσωποποιημένη, ανθρωποποιημένη στον Αντώνη και όπως και η επιθεώρηση και η Ελλάδα  πάντα φλέρταραν με την Αριστερά λόγω πεποιθήσεων, και με τη Δεξιά λόγω ασφάλειας για την εξουσία, για να είναι μες τα πράγματα. Έτσι φλερτάρει και η «Κυρία Επιθεώρηση» με έναν Αριστερό και έναν Δεξιό.

Όποτε έχουμε έναν δεξιό αυταρχικό λιγάκι, όπως είναι πάντα η δεξιά, αστός , τρυφερός γιατί την αγάπησε πραγματικά, και όταν μιλάμε για το τέλος της παράστασης που είναι το 1967 και είναι η χούντα, με αποκαθιστά λίγο η «Κυρία Επιθεώρηση» λέγοντας ότι : « ο Παύλος, δεν έγινε πότε δικός τους, με αγάπησε με στήριξε, με έβγαζε από τα αστυνομικά τμήματα όταν εγώ πέταγα τις ατάκες μου και με πιάνανε.»   Με αποκαθιστά διευκρινίζοντας ότι δεν είναι ένας δεξιός φασίστας.

Σε ότι αφορά στην πρόκληση του ρόλου, για μένα ήταν προκλήση το χορευτικό κομμάτι του ρόλου, γιατί δεν έχω χορέψει, τόσο πολύ σε παράσταση. Αλλά μου βγήκε σε καλό γιατί ανακάλυψα πόσο μου αρέσει ο χορός και πόσο ψυχοθεραπεύτικος είναι, και δουλεύοντας με τον Φωκά (Ευαγγελινό) που είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και επαγγελματίας.

Λίνα Γριβογιάννη: Ποιό  είναι το αίσθημα που εισπράττεις από τον κόσμο, στο τέλος της παράστασης;
Μέμος Μπεγνής: Αυτό είναι κάτι το συγκλονιστικό. Εκτός του ότι έχει πια χαρακτηριστεί «η παράσταση της χρονιάς»  και από Τετάρτη μέχρι και Κυριακή έχουμε 2500 κόσμο, είναι τέτοια η ενέργεια και η αύρα που έρχεται από τον κόσμο, γιατί χειροκροτά πολύ και συνέχεια, τραγουδάει μαζί μας, σηκώνεται όρθιος, έρχεται στα καμαρίνια συγκλονισμένος να μας συγχαρεί και να μας ευχαριστήσει. Είναι υπέροχο αυτό που συμβαίνει δεν υπάρχει καμιά απόσταση ανάμεσα σε εμάς και το κοινό. Είναι σαν να είμαστε ένα.

Λίνα Γριβογιάννη: Σπουδές σε μουσική, τραγούδι, διατηρείσαι σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. Είναι ένα είδος πρωταθλητισμού η ζωή σου;
Μέμος Μπεγνής: Όχι. Εγώ το βλέπω ότι είμαι τυχερός γιατί κάνω μία δουλειά που μου αρέσει πάρα πολύ. Πολλοί άνθρωποι , κάνουν δουλειές  που δεν τους αρέσουν και είναι πολύ μεγάλη δυστυχία αν  δεν καλύπτεσαι  και την κάνεις γιατί κάποιοι την επέλεξαν για σένα, ή γιατί βρέθηκες αγχωμένος για το μέλλον και πιάστηκες από κάτι συγκεκριμένο. Ναι πάντα αυτό ήθελα να κάνω, μουσικά πράγματα πιο πολύ, επειδή ξεκίνησα ως πιανίστας. Δεν είχα σκεφτεί πότε τον εαυτό μου ως ηθοποιό, αλλά στη πορεία μου βγήκε και είναι παρεμφερή αυτά τα δύο, η μουσική με το θέατρο, είναι δύο κλαδιά του ίδιου δέντρου, και πόσο μάλλον το μουσικάλ που λατρεύω, επειδή είναι ο συνδυασμός των δύο. Πάντα ονειρευόμουν να κάνω κάτι που να έχει σχέση με τα καλλιτεχνικά.

Λίνα Γριβογιάννη: Η τηλεόραση ουσιαστικά σε ανέδειξε και σε έκανε πιο γνωστό στο ευρύ κοινό. Οι εμφανίσεις σου όμως είναι επιλεκτικές. Θα συμμετείχες σε μία σειρά τύπου Glee, όπου θα μπορούσες να συνδυάσεις τα ταλέντα σου;
Μέμος Μπεγνής: Φυσικά και βέβαι θα ήθελα να συμμετέχω σε αυτή τη σειρά, και η συγκεκριμένη σειρά είναι μία από τις αγαπημένες μου.

Λίνα Γριβογιάννη: Μιλώντας για επιλογές… αν είχες να επιλέξεις μεταξύ κινηματογράφου, τηλεόρασης και θεάτρου τι θα προτιμούσες ;
Μέμος Μπεγνής: Δεν ξεχωρίζω για να πω την αλήθεια. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πω τηλεόραση ίσον κακή ποιότητα. Εμένα με ανέδειξε η τηλεόραση, είμαι παιδί της τηλεόρασης, αν και ξεκίνησα με θέατρο. Δεν μου αρέσουν και οι ταμπέλες που βάζουμε «Τηλεοπτικός ηθοποιός» ή «Θεατρικός ηθοποιός». Στην τηλεόραση γίνονται πολύ καλές  και πολύ κακές δουλειές, όπως και στο θέατρο. Απλά είναι άλλο το μέσο, αν και εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό, και διαφορετική η ευκολία ή η δυσκολία σε καθένα από αυτά. Όποτε δεν ξεχωρίζω κάτι.

Λίνα Γριβογιάννη: Ποιος είναι ο ήρωας των παιδικών σου χρονών;
Μέμος Μπεγνής: Πάντα είχα και έχω ακόμα τον ίδιο, είναι ο Πήτερ Παν, ο οποίος δεν μεγαλώνει πότε. Όχι γιατί δεν θέλω να μεγαλώσω, αλλά πιστεύω ότι αν ένας άνθρωπος χάσει την παιδικότητα του , έχει χάσει το παιχνίδι της ζωής.

Λίνα Γριβογιάννη:  Υπάρχει κάποια συνεργασία από το εξωτερικό που ιδανικά θα ήθελες να κάνεις;
Μέμος Μπεγνής: Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και ο Τιμ Μπάρτον που είναι οι αγαπημένοι μου.

Λίνα Γριβογιάννη: Με τι δεν θα συμβιβαζόσουν ποτέ;
Μέμος Μπεγνής: Με τα «πρέπει» δεν θα συμβιβαζόμουν. «Πρέπει να κάνεις αυτό». Θέλω να μου εξηγήσεις για ποιό λόγο, κι αν με πείσεις μπορεί και να το κάνω. Τα πρέπει δεν τα κατάλαβα πότε, δεν υπάρχει για μένα το πρέπει, υπάρχει το τι μου αρέσει και τι θέλω να κάνω.

Λίνα Γριβογιάννη: Έχεις κακιές  συνήθειες …
Μέμος Μπεγνής: Ναι, δυστυχώς το τσιγάρο. Μία πάρα πολύ κακή συνήθεια.

Λίνα Γριβογιάννη: Θα σκεφτόσουν να δοκιμάσεις μία καριέρα στο εξωτερικό;
Μέμος Μπεγνής: Όχι, γιατί για να αρχίσω κάτι στο εξωτερικό θα έπρεπε να είμαι 20 χρονών. Δεν μπορώ να το κάνω και δεν θέλω κιόλας. Αν γνώριζα κάποιον και μου πρότεινε κάτι, εννοείται  ότι  είναι και όνειρο ζωής, αλλά να σηκωθώ τώρα να πάω στο εξωτερικό δεν πρόκειται.

Λίνα Γριβογιάννη: Πόσο εύκολη είναι η ζωή όταν είσαι γνωστός;
Μέμος Μπεγνής: Κάνουμε μία δουλεία για να μας γνωρίζει ο κόσμος και έρχεται να μας δει για να βγάζουμε χρήματα και να μπορούμε να ζήσουμε. Όποτε γνωρίζοντάς μας ο κόσμος και μιλώντας μας στο δρόμο είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα. Όταν σου λένε πόσο ωραίο ήταν αυτό που έκανες, ή και κακά πράγματα, αυτό σημαίνει ότι γυρίζει ο τροχός, ότι πηγαίνεις μπροστά και κάνεις πράγματα που έχουν απήχηση. Αυτό είναι το ζητούμενο, εγώ τα πάω πάρα πολύ καλά με αυτό. Για μένα δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα, η ζωή μου είναι ίδια.

Λίνα Γριβογιάννη: Ποιά είναι τα σχέδια για το καλοκαίρι και για την επόμενη σεζόν;
Μέμος Μπεγνής: Δεν το ξέρω αυτό ακόμα, προς το παρόν είμαστε στο Badminton μέχρι τις 28 Απριλίου. Πάντως από την επόμενη σεζόν η παράσταση θα πάει στη Θεσσαλονίκη και μετά θα είναι πάλι εδώ.

Λίνα Γριβογιάννη; Η παράσταση λέγεται «Θα σε πάρω να φύγουμε». Αν μπορούσες να φύγεις τώρα για οπουδήποτε που θα πήγαινες και γιατί;
Μέμος Μπεγνής: Επειδή μου αρέσουν πάρα πολύ τα ταξίδια και έχω την εντύπωση ότι δουλεύω για να ταξιδεύω, ίσως να ήθελα να πάω κάπου που δεν έχω πάει ακόμα. Όπως στην Αυστραλία, στο Περού, Αργεντινή, Βραζιλία, Ιαπωνία.

Οι παραστάσεις στο θέατρο Badminton συνεχίζονται μέχρι τις 28 Απριλίου.

Σχετικά άρθρα:

–Μιχάλης Μαρίνος: Ενας γελαστός Πολίτης του κόσμου
–Αντώνης Λουδάρος: «Ενας υπέροχος άνθρωπος»!
–Δήμητρα Σιγάλα: Μία εγκληματολόγος στο χώρο του θεάματος!
–«Θα σε πάρω να φύγουμε», από τη Ναταλία Αργυράκη

(Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του κ. Μπεγνή…)

Πρωταγωνιστεί σε μία από τις πιο επιτυχημένες θεατρικές παραγωγές της σαιζόν, “Θα σε πάρω να φύγουμε” , στο Θέατρο Badminton…

Ο τίτλος αυτής της συνέντευξης είναι χαρακτηριστικό της συνομιλίας μας… Ο Μιχάλης Μαρίνος συνεχώς γελούσε! Μου έδωσε την εντύπωση ενός ανθρώπου που αγαπάει τη ζωή, αναγνωρίζει ότι ήταν τυχερός στην καριέρα του,  μιλάει με άνεση για τις ανατροπές που έχει κάνει και τις επαγγελματικές και προσωπικές επιλογές του….

The K-magazine: Θέλεις να μας πεις δύο λόγια για το ρόλο σου;
Μιχάλης Μαρίνος: Στο «Θα σε πάρω να φύγουμε» κάνω τον αριστερό Αλέξανδρο, με τον οποίο είναι ερωτευμένη η κυρία Επιθεώρηση. Μέσα σε αυτήν την αναδρομή που κάνουμε από το ’30 μέχρι και τις παραμονές της Χούντας το ’67 βλέπουμε την ιστορία της Ελλάδας μέσα από νούμερα της επιθεώρησης. Και βασικά προσωποποιείται η κυρία Επιθεώρηση από τον Αντώνη Λουδάρο, η οποία μέσα από αυτή τη διπολική της σχέση με τα πράγματα δείχνει πώς η Ελλάδα ήταν πάντα, κατά κάποιον τρόπο, χωρισμένη στα δύο. Ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά, ανάμεσα στο Χατζιδάκι και το Θεοδωράκη, ανάμεσα στη Βουγιουκλάκη και την Καρέζη. Στην Ελλάδα υπάρχει πάντα η ανάγκη του διπολικού και μ’ έναν πολύ έξυπνο τρόπο ενσαρκώνεται και μέσα από τη σχέση της μ’ έναν δεξιό, τον οποίο παντρεύεται – συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα – και με τον κρυφό, παράνομο έρωτά της που είναι ο αριστερός και τον ενσαρκώνω εγώ.

The K-magazine: Είπες πως η κυρία Επιθεώρηση είναι ερωτευμένη μαζί του. Ο Αλέξανδρος δεν είναι ερωτευμένος με την κυρία Επιθεώρηση;
Μιχάλης Μαρίνος: Με την κυρία Επιθεώρηση είναι ερωτευμένοι οι πάντες, γι’ αυτό και δεν το ανέφερα. Είναι ένα δεδομένο! (γέλια)

The K-magazine: Αλλά ουσιαστικά είναι το τρίτο πρόσωπο σε μία σχέση…
Μιχάλης Μαρίνος: Επειδή οι ρόλοι που παίζουμε έχουν ένα συμβολικό χαρακτήρα δε στηρίζονται τόσο στους ψυχολογικούς όρους, οπότε δε μπορώ να σου απαντήσω για το τρίτο πρόσωπο.

The K-magazine: Γιατί ουσιαστικά είναι κι ο βασικός άντρας της ζωής της. Από την άποψη ότι είναι ο πατέρας του παιδιού.
Μιχάλης Μαρίνος: Είναι ο πατέρας του παιδιού της, με την έννοια ότι η επιθεώρηση πάντα «έκλεινε το μάτι» στον κόσμο για τα κακώς κείμενα. Συνήθως την Ελλάδα τα κακώς κείμενα ήταν δεξιά, γιατί κυρίως η Δεξιά – κεντροδεξιά κυβέρνηση υπήρχε μέχρι την περίοδο που βλέπουμε. Ο εραστής συνήθως είναι αυτός που δεν τον βιώνεις, οπότε είναι εξιδανικευμένος μ’ έναν τρόπο.

The K-magazine:  Στην πραγματική ζωή έχεις υπάρξει τρίτο πρόσωπο; Ηθελημένα, εννοώ.
Μιχάλης Μαρίνος: Ηθελημένα όχι. Δεν είναι κάτι που το επιδιώκω ή που με εξιτάρει.

The K-magazine: Διεκδικείς την αποκλειστικότητα; Να το θέσω διαφορετικά. Βρισκόμενος σε μία παρέα, επιδιώκεις να είσαι η ψυχή της παρέας, σα χαρακτήρας;
Μιχάλης Μαρίνος: Παλιότερα νομίζω πως το έκανα πιο επιθετικά. Μεγαλώνοντας δε μου είναι τόσο απαραίτητο, αλλά αν συμβεί είναι κάτι που το χαίρομαι. Αν δε νιώθω αυτή τη διάθεση, τότε μπορεί να είμαι απλά ήσυχος σε μία γωνιά μέχρι να έρθει η ώρα να ζωντανέψω. (γέλια)

The K-magazine:  Πόσο απαιτητική ήταν η προετοιμασία γι’ αυτόν το ρόλο;
Μιχάλης Μαρίνος: Το έκανα με πολύ κέφι, οπότε δεν κουράστηκα. Μου ήρθε πολύ φυσικά, αλλά είχαμε και το Φωκά τον Ευαγγελινό, ο οποίος ούτως ή άλλως έχει έναν τρόπο να σου το εκμαιεύει με τρόπο σχετικά ξεκούραστο. Αν εξαιρέσουμε τις πολλές ώρες χορού που ταλαιπώρησαν λίγο τα κορμιά μας , νομίζω πως τα υπόλοιπα έγιναν  με μία φυσική ροή και μία χαρά, οπότε δε μας φάνηκε δύσκολο, εμένα τουλάχιστον.

The K-magazine: Με την πορεία που έχεις μετά το «Παρά Πέντε» με το οποίο έγινε και το μεγάλο «μπαμ» και νομίζω πως όπου βγαίνεις σε αναγνωρίζουν, ακόμη κι αυτοί που δεν ήταν «fans» του «Παρά Πέντε». Φαντάζομαι ότι έχει αλλάξει η ζωή από τότε.
Μιχάλης Μαρίνος: Επαγγελματικά σίγουρα, γιατί νομίζω στη δουλειά μας γίνεται το εξής παράδοξο: μπορεί να είσαι πάρα πολλά χρόνια και να κάνεις αυτή τη δουλειά, να έχεις κάνει θέατρο, να έχεις κάνει άλλα πράγματα και να έρθει μία ιδιαίτερη στιγμή μία επιτυχία και να εστιάσουν ξαφνικά πάνω σου οι άνθρωποι στο χώρο – και το κοινό, βεβαίως – και να πουν «α, για δες! Αυτός είναι καλός». Και ξαφνικά αυτό κάνει τα τηλέφωνά σου να χτυπάνε πιο συχνά για δουλειές, πιο καλούς, ωραίους ρόλους, πιο προσεγμένες δουλειές ίσως. Κι εκεί είναι στη δική σου ευχέρεια και στο δικό σου κριτήριο να το προστατεύσεις μ’ έναν τρόπο που να είναι προς το όφελός σου επαγγελματικά, ώστε να μη «χαθείς» μέσα στις πολλές επιλογές.

                The K-magazine: Θεωρείς, όμως, πως πριν γίνεις γνωστός, είχες βάλει σωστές βάσεις ώστε να μπορέσεις να προσέξεις τι επιλογές να κάνεις μετά που ήρθε αυτή η αναγνωρισιμότητα;
Μιχάλης Μαρίνος: Νομίζω πως γενικά ήμουν τυχερός στα θέματα των επαγγελματικών, με την έννοια ότι ξεκίνησα να δουλεύω αμέσως μετά τη σχολή, έκανα πράγματα που αγαπούσα και με ανθρώπους που εκτιμούσα, όπως με το Λευτέρη Βογιατζή στους «Πέρσες», στο Εθνικό Θέατρο, με τον κύριο Τσιάνο επίσης στο Εθνικό Θέατρο. Έχω κάνει μία παράσταση ξεκινώντας στο Θέατρο Βέμπο, το «Grease» που ήταν ένα μιούζικαλ που αγαπούσα και λάτρευα πιο μικρός. Γενικότερα έχω κάνει δουλειές που μου άρεσαν πολύ.

The K-magazine: Είχες τη δυνατότητα επιλογής. Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν κάνει επιλογές για λόγους επιβίωσης. Εσύ πιστεύεις πως έκανες σωστές επιλογές επειδή …
Μιχάλης Μαρίνος: Γενικά δεν είμαι αγχώδης σα χαρακτήρας. Νομίζω ότι το γεγονός ότι δεν ήμουν πολύ αγχώδης για το τι είναι αυτό που πρέπει να κάνω έφερε τα πράγματα σε μένα λίγο πιο εύκολα. Έχω κάνει ενδεχομένως και κάποια πράγματα για την επιβίωση, αλλά δεν ήταν τόσο ακραία. Γενικά νιώθω πολύ τυχερός για τα πράγματα που μου έτυχαν.

The K-magazine: Νιώθεις, επομένως πως οι επιλογές σου σ’ έχουν προστατεύσει.
Μιχάλης Μαρίνος: Ναι. Επίσης θεωρώ ότι ο καθένας μας εκπέμπει κάτι. Κι αν αλόγως αν αυτό που εκπέμπει είναι καθαρό, προσελκύει και τους αντίστοιχους ανθρώπους. Αν δεν είσαι πολύ καθαρός στο τι θες να κάνεις, τότε είναι πολύ μπερδεμένες οι προτάσεις που θα σου έρθουν, γιατί θα φαίνεται πως είσαι ανοιχτός σε πολλές κατευθύνσεις. Κι ο χώρος μας έχει πολλές κατευθύνσεις.

The K-magazine: Αυτό ισχύει και στην προσωπική ζωή, έτσι δεν είναι; Ότι ελκύεις αυτό που εκπέμπεις.
Μιχάλης Μαρίνος: Εκεί είναι μπερδεμένα τα πράγματα γιατί κανένας δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει. Κι από ένα σημείο κι ύστερα αυτό μπορεί να αλλάξει, οπότε νομίζω πως ζούμε σ’ ένα περιβάλλον που ούτως ή άλλως αλλάζει. Εμείς αλλάζουμε, οι επιλογές μας αλλάζουν, οι προτιμήσεις μας αλλάζουν κι αυτό που είχες πει πριν από πέντε χρόνια να μην ισχύει σήμερα ή να μην ισχύει αυτό που λες σήμερα μετά από τρία χρόνια.

The K-magazine: Εσύ έχεις κάνει ανατροπή στη ζωή σου; Πέρα από το να αλλάξεις κατεύθυνση με τις σπουδές. Έκανες κάποιες σπουδές στα Οικονομικά, αν δεν κάνω λάθος.
Μιχάλης Μαρίνος: Έχω αλλάξει ρότα κάποιες φορές στη ζωή μου, ναι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και ξεκάθαρο. Αλλά δεν το νιώθω σαν ανατροπή, γιατί δεν έγινε βίαια. Έγινε πολύ ομαλά, πολύ συνειδητά, οπότε δε θα το έλεγα «ανατροπή». Αλλά ναι, έχω κάνει αλλαγές. Ας πούμε όταν αποφάσισα μετά από τέσσερα χρόνια σπουδών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, αφού είχα πάρει το πτυχίο μου, αχού είχα πάει έξω να πω… «χαίρετε». Να πω ότι θα πάω στη δραματική σχολή και θα γίνω ηθοποιός.

 The K-magazine: Ήταν σοκ για το οικογενειακό σου περιβάλλον;
Μιχάλης Μαρίνος: Ήμουν τυχερός και σε αυτήν την περίπτωση, γιατί το δέχτηκαν με πολλή κατανόηση κι είχα και τη συμπαράστασή τους.

The K-magazine: Υπάρχει κάποιος άλλος ηθοποιός που θαυμάζεις ή κάποιος ρόλος που θα ήθελες να παίξεις;               
Μιχάλης Μαρίνος: Για μένα δεν έχει καθόλου να κάνει με ρόλους ή με έργα. Για μένα έχει να κάνει με το «με ποιους» και κάτω από ποιες συνθήκες. Δεν έχει σημασία να παίξεις τον Άμλετ με ανθρώπους που ενδεχομένως δεν εκτιμάς πολύ ή πιστεύεις ότι δε σου ταιριάζουν. Δε θα κρίνω αν είναι καλοί ή κακοί, αλλά μπορεί να μη συγχρωτίζεσαι μαζί τους. Έχει σημασία να κάνεις κάτι που μπορεί να είναι και μικρότερο, αλλά να το κάνεις με ανθρώπους με τους οποίους νιώθεις ότι έχεις κοινά κι ότι μπορείς να συμπορευτείς. Η δουλειά μας έχει πολύ να κάνει με τη συμπόρευση. Είναι μία ομαδική δουλειά και μόνο όταν νιώθεις καλά μέσα στην ομάδα μπορείς να κάνεις ωραία πράγματα.

Πηγή:google.gr

The K-magazine: Είσαι ένας άνθρωπος που έχει ταξιδέψει πάρα πολύ στο εξωτερικό. Υπάρχει κάποιο ταξίδι το οποίο ήταν το πιο συγκλονιστικό, που να σε έχει «σημαδέψει»;
Μιχάλης Μαρίνος: Για μένα στο κάθε ταξίδι – κι αυτός είναι ο λόγος που αγαπώ τα ταξίδια – όταν ανακαλύπτω ένα καινούριο μέρος, καινούριους ανθρώπους, βλέπω καινούριες κουλτούρες, ήθη κι έθιμα, τρόπους ζωής νιώθω σαν το μικρό παιδάκι που γουρλώνει τα μάτια! Βλέπεις πρωτόγνωρα πράγματα, διαφορετικές εικόνες, κάτι άλλο από αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Πρέπει να σου πω, βέβαια, ότι πολύ πιο έντονα – έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής μας και με τα ερεθίσματά μας που είναι πιο «δυτικά» – το ένιωσα σε ταξίδι στην Ασία που είναι ένας πολύ διαφορετικός κόσμος από το δικό μας.

The K-magazine: Υπάρχει κάποια παράσταση που έχεις δει έξω στην οποία θα ήθελες να συμμετέχεις;
Μιχάλης Μαρίνος: Η πρώτη παράσταση που είχα δει έξω σε ηλικία δεκαπέντε χρονών ήταν το «Grease», όπου ξετρελάθηκα και νομίζω εκεί ήταν που με «τσίμπησε» λίγο το «μικρόβιο» κι είπα «αχ, αυτό θέλω να το κάνω». Κι ήμουν πολύ τυχερός, γιατί η πρώτη παράσταση που έπαιξα μόλις τελείωσα τη σχολή ήταν το «Grease» στο Θέατρο Βέμπο. Νομίζω πως ήταν καρμικό!

The K-magazine: Ποιο είναι το τραγούδι το οποίο χαρακτηρίζει τη ζωή σου; Ή αυτήν την περίοδο τη ζωή σου. Για να σε διευκολύνω, σου αρέσει η μουσική;
Μιχάλης Μαρίνος: Δεν είμαι καλός σε αυτά… Μου αρέσει πολύ. Και μου αρέσουν πολλά διαφορετικά πράγματα. Πιστεύω πως υπάρχουν ωραία κομμάτια κι ωραία τραγούδια σε όλα τα είδη. Μ’ αρέσουν και τα ξένα και τα ελληνικά. Μου αρέσει πολύ τελευταία και μου έχει κολλήσει το «Θα υπάρχω,  θες δε θες» του Γιώργου του Κατσαρού που το τραγούδησε μοναδικά μία φίλη μου πρόσφατα. Μου αρέσει πάρα πολύ η γαλλική μουσική, η γαλλική pop, όπως Edith Piaf, όπως Lara Fabian…

Μιχάλης Μαρίνος, Αντώνης Λουδάρος, Μέμος Μπεγνής, Γιώργος Καπουτζίδης

The K-magazine: Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στην Αθήνα;
Μιχάλης Μαρίνος: Νομίζω πως είναι κάτω από το Βράχο της Ακρόπολης. Είναι ένα πολύ αγαπημένο μου σημείο. Αυτά τα σοκάκια ανεβαίνοντας προς τα πάνω στο Βράχο, προς την Ακρόπολη όταν είχα πρωτοέρθει ήταν η σταθερή μου βόλτα μια φορά την εβδομάδα σίγουρα. Νομίζω πως ανέβηκα σ’ ένα χρόνο περισσότερο απ’ όσο έχουν ανέβει πολλοί Αθηναίοι! Δε μπορούσα να το χορτάσω αυτό.

Απομαγνητοφώνηση: Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Η παράσταση “Θα σε πάρω να φύγουμε” στο Θέατρο Badminton έχει πάρει παράταση μέχρι τις 21/4