κρουασάν

Ακούτε τη λέξη  “κρουασάν” κι αμέσως σκέφτεστε Γαλλία, γραφικά καφέ με αυτή τη γλυκιά αμαρτία για συνοδευτικό… Η αλήθεια, όμως είναι πως το αγαπημένο κρουασάν προέρχεται από την Αυστρία και ξεκίνησε την “καριέρα” του κάπου εκεί γύρω στο 13^ο αιώνα με το όνομα “kipfel” και μάλιστα το 19^ο αιώνα ήταν είδος πολυτελείας που πουλούσαν μόνο ελάχιστοι αυστριακοί φούρνοι στο Παρίσι!

Όχι, αυτό δε σημαίνει πως δε θα απολαμβάνουμε εξίσου πλέον ένα φρεσκοψημένο κρουασάν. Ίσως απλά μας “χαλάει” την οποία φαντασία! Μαντέψτε… υπάρχουν κάποια ακόμη πράγματα που… μόνο γαλλικά δεν είναι κι ας παρουσιάζονται έτσι!

  01 Εμείς τις λέμε τηγανιτές πατάτες, οι Αμερικανοί (κι όχι μόνο!) “french fries”! Κι αυτό επειδή ηχεί καλύτερα από το… “belgian fries”! Το 17^ο αιώνα, οι Βέλγοι χωρικοί ξεκίνησαν να κόβουν σε λεπτές φέτες τις πατάτες και να τις τηγανίζουν όπως ακριβώς έκαναν με τα ψάρια και σύντομα έγινε γαστρονομική τάση. Όσο για την πρώτη γνωριμία των Αμερικάνων με το διάσημο πιάτο έγινε στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν Αμερικανοί στρατιώτες που είχαν έδρα στο Βέλγιο δοκίμασαν τις πατάτες και τις “βάφτισαν” γαλλικές ( = french) επειδή πολύ απλά η επίσημη γλώσσα του Βελγίου ήταν η γαλλική.

02 Λυπάμαι, φίλες μου, αλλά ο γαλλικός σας μπερές ( = beret) δεν ανήκει στην Γαλλία, αλλά η ιστορία του ξεκίνησε από την αρχαία Ελλάδα σε μορφή μάλλινου καπέλου κι η δημοφιλία του είχε φτάσει ως το Μεσαίωνα. Μάλιστα κάποιοι μελετητές της Βίβλου αποδίδουν το μπερές το Νώε, ο οποίος έφτιαξε ένα καπέλο από ποδοπατημένο μαλλί προβάτου, το οποίο έγινε τσόχα κι ο Νώε του έδωσε κυκλικό σχήμα. Για να είμαστε κάπως δίκαιοι, όμως, Γάλλοι βοσκοί στα Πυρηναία ευθύνονται για την αλλαγή ιθαγένειας του μπερέ! Έπειτα το 19^ο αιώνα, ο μπερές έγινε σύμβολο των καλλιτεχνών του Παρισιού που διέμεναν στην Αριστερή Όχθη του Σηκουάνα και, κατ’ επέκταση, της γαλλικής κουλτούρας.

03 Είναι ένα από τα πιο σικ γυναικεία hairstyles, κι όμως, η γαλλική πλεξούδα ανήκει στις αρχαίες Ελληνίδες, οι οποίες μάλιστα απεικονίζονται συχνά με αυτό to χτένισμα, ενώ υπάρχουν και λιθογραφίες ηλικίας άνω των έξι χιλιάδων ετών από την Αφρική όπου κι εκεί οι γυναικείες μορφές φαίνεται να έχουν πλεγμένα τα μαλλιά τους. Οι πλεξούδες ήταν επίσης συχνό χαρακτηριστικό των Κελτών πολεμιστών όταν ακόμη η Ευρώπη χωριζόταν σε φυλές, ενώ και για τις γυναίκες της δυναστείας Sung της Κίνας (αρχές 10^ου – τέλη 13^ου αιώνα) ήταν το πιο δημοφιλές χτένισμα. Η απόδοση της πλεξούδας στη γαλλική μόδα ξεκίνησε από μία σύντομη ιστορία που δημοσιεύτηκε το 1871 στις ΗΠΑ, όπου ο άνδρας συστήνει στη σύζυγό του να χτενίσει τα μαλλιά της σε “αυτήν την καινούρια γαλλική πλεξούδα”.

04 Όσο άψογο και να είναι το γαλλικό μανικιούρ σας βγαίνοντας από το nail bar σας, η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα αμιγώς αμερικάνικο trend, αν και το μανικιούρ καθ’ αυτό προϋπήρχε εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια. Το 1927 ο κοσμετολόγος Max Factor (ναι, της γνωστής εταιρείας!) δημιούργησε δύο νέες αποχρώσεις βερνικιών για τα νύχια: μία ουδέτερη που πλησίαζε το χρώμα των άβαφων νυχιών κι ένα λευκό χρώμα που έκανε μία όμορφη αντίθεση με το πρώτο χρώμα όταν το λευκό τοποθετούνταν στην άκρη του νυχιού. Το 1970 το trend αποδόθηκε στους Γάλλους όταν ο  Jeff Pink χρησιμοποίησε μία τεχνική παρόμοιο με του Max Factor για μία επίδειξη μόδας. Όταν του ζητήθηκε να επαναλάβει την τεχνική στα παρισινά runways, το μανικιούρ έγινε… γαλλικό!

  05 Αχ, αυτό το γαλλικό φιλί, που κάνει καρδούλες να γεμίζουν… πεταλουδίτσες! Κι όμως, αυτό το καυτό φιλί με πρωταγωνίστρια τη γλώσσα μας δεν είναι έμπνευση των Γάλλων. Η πρώτη του αναφορά γίνεται στο Kama Sutra, ενώ υπάρχουν και μελέτες που το τοποθετούν χρονικά περίπου τον 5^ο αιώνα π.Χ. και κάποιοι το αποδίδουν στο Μέγα Αλέξανδρο, εννοώντας πως εκείνος το έφερε στην Ινδία. Η περιοχή που πλέον όλοι γνωρίζουμε ως Γαλλία ήταν τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, επόμενως είναι κι αυτή που το εδραίωσε στην περιοχή. Το φιλί αποδόθηκε στους Γάλλους έπειτα από την επίσκεψη Αμερικανών στη χώρα κατά το 18^ο και 19^ο αιώνα, καθώς οι γυναικες εκεί ήταν πιο απελευθερωμένες στο θέμα σε σχέση με την Αμερική, όπου η θρησκοληψία θεωρούσε πως το φιλί ήταν μόνο για τη συζυγική κρεβατοκάμαρα. Όταν οι Αμερικανοί επέστρεψαν, διέδιδαν πως γεύτηκαν το γαλλικό φιλί από τις εκεί γυναίκες.

Το καλό, όμως, είναι πως, ακόμη κι αν η καταγωγή αυτών των τάσεων… απομυθοποιήθηκε εξακολουθούμε να τις απολαμβάνουμε, n’est-ce pas? (Το τελευταίο ΗΤΑΝ γαλλικό! :P )