Tag:

λογοτεχνία

Dimitri's Food blog

Εις Γευσείαν: Αγαπημένο μου ελαιόλαδο, ευλογημένο παιδί της ελιάς

written by The K-magazine

OLIVE-oilΤο ελαιόδεντρο. Σύμβολο ειρήνης, σοφίας και τιμής. Καρπός πολύτιμος, θεόσταλτο δώρο στην ιερή πόλη, βγαλμένο απ το δόρυ της Αθηνάς Παλλάδος…

Κατά τους αρχαίους χρόνους, που δεν υπήρχαν σαν χορηγοί οι παγκόσμιες φίρμες και το χρυσό , το ασήμι, ο χαλκός και τα χρηματικά έπαθλα δεν ήσαν «καρφωμένα» στις συνειδήσεις, οι αθλητές των αγώνων αλείφονταν με λάδι και ο νικητής στεφανωνόταν με κλαδιά ελιάς.
Κατά τους βυζαντινούς χρόνους-και μέχρι σήμερα- το λάδι χρησιμοποιούνταν στο μυστήριο του χρίσματος, του ευχέλαιου και φυσικά της βάπτισης.

Το ελαιόδεντρο αποτελεί διαχρονική πηγή έμπνευσης για την Τέχνη, την ποίηση, και την λογοτεχνία.

Η ελιά αντιπροσωπεύει την τροφή. Ο χρυσοπράσινος χυμός της ταυτίστηκε σε όλες τις εποχές με την επιβίωση και τις οικονομικές συναλλαγές, αποτελώντας σεβαστό περιουσιακό στοιχείο. Εκείνοι που είχαν στην κατοχή τους λιόδεντρα «είχαν βιος» και στα κτήματά τους δούλευαν οι λιγότερο «ευνοημένοι» για να εξοικονομήσουν κάποια χρήματα και το απαραίτητο λάδι για το φαγητό, το καντήλι, το γιατρικό…

Λιπαρή ουσία, απαραίτητη στο ξεκίνημα κάθε συνταγής, το ελαιόλαδο είναι το πρώτο πράγμα που πέφτει στη κατσαρόλα και τα υπόλοιπα συστατικά έπονται για να δεθούν μαζί του σε ένα σύνολο μοναδικής νοστιμιάς και αρωμάτων. Εξίσου ( και λίγο περισσότερο για κάποιους) είναι απολαυστικό ωμό πάνω σε ψωμί, σε σαλάτες και σε ψητά ή βραστά λαχανικά που το ρουφούν αχόρταγα βγάζοντας ανταποδοτικά όλη τη γλύκα και την ουσία τους.

olive oilΠριν αρκετά χρόνια προσπαθώντας να βρουν λύση στην «επιδημία» των εμφραγμάτων στη χώρα τους, Αμερικάνοι επιστήμονες εντυπωσιάστηκαν από τον μικρό αριθμό καρδιακών παθήσεων των κατοίκων της Κρήτης. Τότε ανακαλύφθηκε το μοναδικό «φυσικό πείραμα της Μεσογείου», που αργότερα πήρε το όνομα Μεσογειακή Διατροφή.

Στην Κίνα, το ελαιόλαδο πωλείται στα φαρμακεία καθώς θεωρείται «φάρμακο», κατάταξη που σίγουρα αναγνωρίζει τις θεραπευτικές και προληπτικές του ιδιότητες…

Κείμενο: Δημήτρης Βούλτσος

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ART & CULTURE

Τα πρώτα “Γυναικεία” βραβεία Nobel και Pulitzer

written by Κατερίνα Μαντά

EDNA ST. VINCENT MILLAYΠΟΥΛΙΤΖΕΡ

H EdnaSt. VincentMillay (1892-1950) ήταν μια Αμερικανίδα λυρική ποιήτρια, θεατρική συγγραφέας, ακτιβίστρια, φεμινίστρια και η πρώτη γυναίκα που έλαβε Βραβείο Πούλιτζερ, για την ποίηση. Ήταν, επίσης, γνωστή για τον αντισυμβατικό, μποεμικό τρόπο ζωής της και τις πολλές της ερωτικές υποθέσεις. Συνήθιζε να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο NancyBoyd στο πεζογραφικό της έργο.

Στη Νέα Υόρκη έζησε σε πολυάριθμα μέρη στο χωριό Greenwich, συμπεριλαμβανομένης και μιας κατοικίας που άνηκε στο θέατρο Cherry Lane που ήταν γνωστό ως το μικρότερο στη Νέα Υόρκη. Ήταν εκείνη τη στιγμή που για πρώτη φορά ανεβαίνει η δημοτικότητα της στην Αμερική. Κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ για την ποίησή της το 1923, για το Harp-Weaver και άλλων ποιημάτων της. Ήταν η πρώτη γυναίκα ποιήτρια που τιμήθηκε τόσο για το έργο της.

Η φήμη της καταστράφηκε από ποίημα που η ίδια έγραψε για την υποστήριξη της πολεμικής προσπάθειας συμμάχων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Η Merle Rubin σχολίασε: “Αυτή φαίνεται να δέχτηκε περισσότερα πυρά από τους κριτικούς λογοτεχνίας για την υποστήριξη της δημοκρατίας απ’ ό,τι ο Εζρα Πάουντ, για την υπεράσπιση του φασισμού”.

Το 1943 τιμήθηκε με το μετάλλιο Frost για τη συμβολή της στην αμερικανική ποίηση. Ήταν η έκτη αποδέκτης της εν λόγω τιμής και η δεύτερη γυναίκα.

Selma Ottilia Lovisa LagerlöfΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Η Σέλμα Λάγκερλεφ (Selma Ottilia Lovisa Lagerlöf,1858-1940) ήταν συγγραφέας από τη Σουηδία. Αυτό που την έκανε πρωτίστως γνωστή ήταν το συγκινητικό παραμύθι της Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον, το οποίο και της χάρισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1909. Ήταν η πρώτη γυναίκα που έλαβε αυτή τη διάκριση. Η ίδια έζησε τα πρώτα της χρόνια στην επαρχία , και από μικρή συνήθιζε να γράφει ποιήματα. Σπούδασε παιδαγωγός στη Στοκχόλμη.

Το 1895 έκανε το μεγάλο βήμα να παραιτηθεί από τη διδασκαλία, ώστε να αφοσιωθεί πληρέστερα στη λογοτεχνία. Τα επόμενα χρόνια επισκέφτηκε διάφορες χώρες, όπως τηνΙταλία, την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη που συμπλήρωσαν την ήδη πλούσια έμπνευσή της.

Το1914 εξελέγη μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας. Τα έργα της, τα οποία είναι βαθύτατα επηρεασμένα από τις παραδοσιακές σουηδικές ιστορίες, χαρακτηρίζονται γενικά από τη μεγάλη αγάπη της για τη φύση και τον άνθρωπο, καθώς και από την πίστη της ότι καλό θα θριαμβεύσει επί του κακού.

 

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
HEALTHY LIVING

Πείτε ναι στη λογοτεχνία για να είστε υγιείς (Vol. 2)

written by Ιωαννα Βλασση

vivlia 1Μπορεί να θεωρείτε ότι η ανάγνωση λογοτεχνίας είναι ξεπερασμένη δραστηριότητα, όμως στην πραγματικότητα εξακολουθεί να αποτελεί μία από τις πιο χαλαρωτικές και αντικαταθλιπτικές συνήθειες που μπορούμε να χαρίσουμε στον εαυτό μας.

Το βιβλίο μπορεί να αυξήσει την οξυδέρκειά μας, να διευρύνει τους ορίζοντές μας και τις γνώσεις μας και ταυτόχρονα, να μας βοηθήσει να περάσουμε ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο μας. Αφήστε που αν ανταλλάσσουμε βιβλία με τους φίλους μας θα είναι το μοναδικό χόμπυ για το οποίο δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε ούτε ευρώ…

Ας δούμε όμως αναλυτικά γιατί πρέπει να ανοίξουμε και πάλι τα βιβλία…

Ένα βιβλίο…

Μας χαρίζει ηρεμία και διώχνει μακριά την κατάθλιψη

Όχι μόνο μας κρατά συντροφιά, αλλά μέσα από τις εικόνες και τις ιστορίες που περιγράφονται σε ένα βιβλίο, καταφέρνουμε να ξεχνιόμαστε και να ταξιδεύουμε στο χρόνο και στις εποχές και γιατί όχι, να νιώσουμε κι εμείς πρωταγωνιστές σε συναρπαστικές ιστορίες που ομολογουμένως πολλοί από εμάς δεν θα μπορούσαμε σε καμία περίπτωση να ζήσουμε. Έρευνες αποδεικνύουν ότι ένα βιβλίο είναι ικανό να μας κάνει να χαλαρώσουμε και να απαλλαγούμε από το άγχος μέσα σε 5’. Είναι πιο χαλαρωτικό ακόμη και από το άκουσμα μουσικής. Η συγκέντρωση που επιβάλλει η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι λοιπόν το μυστικό για να ξεφύγει το μυαλό από δυσάρεστες σκέψεις και κατάθλιψη.

Διευρύνει το λεξιλόγιο και ενισχύει τη γνώση

Η γνώση είναι δύναμη, όπως μας έλεγαν και στο σχολείο. Και για του λόγου το αληθές, η ανάγνωση λογοτεχνίας μας εξασφαλίζει εμπλουτισμό του λεξιλογίου μας και φυσικά, των γνώσεών μας. Ένας άνθρωπος που διαβάζει πολλά βιβλία αποκτά μεγαλύτερη άνεση στην έκφραση του προφορικού και του γραπτού λόγου.

Βελτιώνει τον ύπνο

Λίγο πριν κοιμηθείτε, διαβάστε μερικές αράδες από ένα ευχάριστο και ενδιαφέρον βιβλίο. Θα σας βοηθήσει να ηρεμήσετε και θα προετοιμάσει το σώμα σας να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί. Επίσης, είναι ένα πρώτης τάξεως αγχολυτικό, καθώς μας απαλλάσσει από τις δυσάρεστες σκέψεις της ημέρας.

vivlia 2Αναπτύσσει τη συναισθηματική μας νοημοσύνη

Ένα βιβλίο μας διδάσκει. Και δεν μας διδάσκει μόνο πληροφορίες και γνώσεις, αλλά μας βοηθά να κατανοήσουμε τα ανθρώπινα συναισθήματα και να τα ερμηνεύσουμε. Τα άτομα που μελετούν μυθιστορήματα που αναφέρονται στα ανθρώπινα συναισθήματα έχουν αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη.

Κρατά μακριά τον εκφυλισμό του εγκεφάλου

Η πνευματική άσκηση ενδυναμώνει τον εγκέφαλο. Η «άσκηση» του εγκεφάλου κρατά μακριά τον εκφυλισμό των κυττάρων και πιο συγκεκριμένα, τη νόσο Αλτσχάιμερ. Μάλιστα, οι ενήλικες που συνηθίζουν να διαβάζουν λογοτεχνία έχουν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν Αλτσχάιμερ.

«Διαβάζετε» καλύτερα τους άλλους ανθρώπους

Η ανάγνωση ποιοτικής λογοτεχνίας ακονίζει το μυαλό και μας βοηθά να ερμηνεύουμε συναισθήματα και χαρακτήρες άλλων ανθρώπων, καθώς και να προβλέπουμε τις κινήσεις τους. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η λογοτεχνία μας βοηθά να αντιληφθούμε και να αποκρυπτογραφήσουμε την ψυχική κατάσταση και τη συμπεριφορά των άλλων ανθρώπων.

 

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΒΙΒΛΙΟ

Παιδική Λογοτεχνία: ο Μικρός Πρίγκιπας

written by Ιωαννα Βλασση

9d5fbad59e360d024def0f3fb7535f59

Καλή η λογοτεχνία για… μεγάλους αλλά ακόμα καλύτερη και πιο εποικοδομητική η λογοτεχνία που δημιουργήθηκε για να μαθαίνει στα παιδιά να εκφράζουν με τρόπο ποιητικό τα όνειρά τους. Ένα από τα πιο κλασικά μαγικά παραμύθια που γράφτηκε ποτέ για τους λιλιπούτειους ονειροπόλους που αρέσκονται να διαβάζουν βιβλία που τους ταξιδεύουν ακόμα και το καλοκαίρι…

Ο Μικρός Πρίγκιπας αποτελεί το πιο διαχρονικό παραμύθι του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ που αν και γράφτηκε αρκετά χρόνια πριν συνεχίζει να κρατά συντροφιά σε εκατομμύρια παιδικές φατσούλες ανά τον κόσμο.

Λίγα λόγια για το παραμύθι από τη μεταφράστρια: Ένας πιλότος που κουρασμένος από τη σχέση του με τους ανθρώπους ζει αποτραβηγμένος από αυτούς, σε μια πτήση του αναγκάζεται να προσγειωθεί στην έρημο Σαχάρα λόγω βλάβης στο αεροπλάνο. Εκεί συναντά ένα μικρό πρίγκιπα με χρυσαφένια μαλλιά, φερμένο από έναν άγνωστο πλανήτη μεγάλο όσο ένα σπίτι. Ο μικρός πρίγκιπας ταξιδεύει εδώ και ένα χρόνο, επισκέπτεται καινούργιους πλανήτες  γιατί θέλει να δει τα πάντα, να τα μάθει. Είναι όμορφος, ευαίσθητος, αμείλικτος και διάφανος, περίεργος κι απρόβλεπτος, όπως μονάχα τα παιδιά μπορούν να είναι.  Το παραμυθένιο αυτό πλάσμα είναι ερωτευμένο με ένα τριαντάφυλλο που παρηγορεί τη μοναξιά του με ηλιοβασιλέματα. Μπροστά στα μάτια του πιλότου ξετυλίγει όλη την επιπολαιότητα, την υπεροψία, τη μιζέρια, τη δίψα για εξουσία και λεφτά, τη μοναξιά των ανθρώπων. Απλά, χωρίς ίχνος διδακτικού τόνου, χωρίς μελοδραματισμούς και υπερβολές, κάθε περιγραφή του μικρού πρίγκιπα, κάθε συζήτησή του, με τα λουλούδια, με την αλεπού και το φίδι, είναι μάθημα ζωής. Η συνάντηση του πιλότου με το παιδί σφραγίζεται με έναν αποχωρισμό στο τέλος. Το αεροπλάνο επισκευάζεται, ο πρίγκιπας επιστρέφει στον πλανήτη του ανάλαφρα κι αθόρυβα, όπως ήρθε. Πριν φύγει κάνει ένα δώρο στο φίλο του, του χαρίζει το γέλιο των αστεριών, τη γνώση πως τα αστέρια γι’ αυτούς που ξέρουν να τα κοιτάζουν είναι μηνύματα αγάπης, αισιοδοξίας κι ομορφιάς. Ο πιλότος ξέρει πως θα στερηθεί την παρουσία του μικρού του φίλου, αλλά κανείς ποτέ δε θα μπορέσει να του στερήσει το γεγονός πως τον γνώρισε κι έζησε μαζί του τη μαγεία εκείνων των μοναδικών στιγμών που δικαιώνουν μια ζωή.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΧΕΣΕΙΣ

Χαρακτήρες βιβλίων ιδανικοί για γάμο!

written by The K-magazine

Το να φτιάξεις τον «ιδανικό άντρα» δεν είναι δύσκολο, αρκεί να πάρεις ένα κομμάτι χαρτί και να γράψεις για εκείνον. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν μερικοί από τους πιο υπέροχους φανταστικούς χαρακτήρες που κάθε γυναίκα λιώνει όταν τους διαβάζει και ονειρεύεται να τους παντρευτεί.
Αλλά δεν είναι πραγματικοί και εμείς είμαστε καταδικασμένες να ζούμε στην πραγματικότητα. Κάποιοι από αυτούς έχουν πάρει σάρκα και οστά σε ταινίες, άλλοι παραμένουν ακόμα κλεισμένοι στα βιβλία. Όμως, ο καθένας είναι μοναδικός… κι αν δεν τους έχετε γνωρίσει ακόμα, βάλτε ένα ποτήρι κρασί ή ότι άλλο σας κάνει κέφι, ανοίξτε το βιβλίο και ξεκινήστε την ανάγνωση!

130MR. DARCY
Από το σύνολο των φανταστικών ανδρικών χαρακτήρων που οι γυναίκες θέλουν να παντρευτούν, ο κ. Darcy είναι το πρότυπο και εκείνος που έρχεται πρώτος στις προτιμήσεις. Είναι από το 1800, ψυχρός και τρομερά υπερήφανος αλλά με καρδιά μικρού παιδιού, με μία ελαφρά αλαζονεία αλλά και μία διακαή αγάπη για την Ελίζαμπεθ που τον μεταμορφώνει! Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι η ευγένεια και το αρρενωπό στοιχείο τον ηθοποιών που τον έχουν ενσαρκώσει, έχει βοηθήσει στο να τον ερωτευτούμε πιο εύκολα!

 

rochester_michaelMR. ROCHESTER

Ω, ο κ. Rochester αγαπημένος, αν και δεν σε νοιάζει ότι είχε μια τρελή γυναίκα κλειδωμένη στη σοφίτα. Μάλλον γιατί έχει ακριβώς το σωστό μείγμα από μελαγχολία, οργή και πάθος που απαιτείται για να αναστατώσει μία γυναίκα και για να εξασφαλίσουμε ότι μπορούμε να κοιτάξουμε το μέλλον μαζί του.

 

skyfall-daniel-craig-james-bond-007JAMES BOND
Πιθανώς ο πιο διάσημος «womaniser» στην ιστορία της λογοτεχνίας, αλλά ο James Bond μόλις ερωτευτεί – γεγονός που συμβαίνει σπάνια – μπορεί να τα παρατήσει όλα και να εξαφανιστεί με την αγαπημένη του! Εναν τέτοιο άντρα δεν θέλουμε; Σαν τον James, με όλα του τα χαρίσματα που θα είναι μόνο δικός μας. Το ότι έχει πρόσβαση σε περίεργα gadgets είναι το bonus.

 

fdc1f5bf4b7ce756f75d7b31e4679792ROMEO MONTAGUE
Το όνομα του και μόνο είναι εκείνο που σε κάνει να αναστενάζεις, πέθανε για την αγαπημένη του. Δεν έχει πιο πέρα, έκανε τα πάντα για εκείνη, πήγε κόντρα σε όλα και σε όλους. Ποια γυναίκα δεν έχει φανταστεί τον εαυτό της στη θέση της Ιουλιέτας; Νομίζω ότι η απάντηση είναι «καμία». Ποια είναι εκείνη που δεν έχει πει «Romeo, Romeo…» και δεν έχει ονειρευτεί έναν άντρα να συγκρίνει την ομορφιά της με τον ήλιο και τα αστέρια; Α, και να να μοιάζει με τον Leonardo di Caprio, δεν σας χαλάει;

 

29890586b7f03b59f58efaf43a9913bdJAY GATSBY
Περίμενε χρόνια για να συναντήσει ξανά τον έρωτα της ζωής του, έκανε τα πάντα για να είναι αντάξιος της και να μπορεί να σταθεί δίπλα της, να είναι έτοιμος να της προσφέρει ό, τι ήθελε. Δεν δέχτηκε ποτέ ότι εκείνη τον πρόδωσε, ή ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι λάθος, ακόμα και όταν έκανε έγκλημα, εκείνος πήρε την ευθύνη! Δεν ξέρω αν ήταν μόνο θύμα, αλλά ήταν ο άντρας που έκανε τα πάντα για την γυναίκα που αγαπούσε και ήταν δίπλα της με όλο του το είναι. Είτε με την μορφή του Robert Redford είτε με του Leonardo (ναι, πάλι εδώ αυτός ο κύριος)

 

 

 

Μήπως κρύβεται στο σπίτι μας;

Μήπως κρύβεται στο σπίτι μας;

Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ (αλλά από κάθε παραμύθι…)
Στην πραγματική ζωή μπορεί να είμαστε ρεαλίστριες και να μην πιστεύουμε στα παραμύθια αλλά, είναι ένας υπέροχος τρόπος απόδρασης και για αυτό τους αγαπάμε, γιατί είναι υπέροχοι, έτοιμοι για να πολεμήσουν για όποιον δίκαιο σκοπό. Σίγουρα όλοι θα θέλαμε να υπάρχουν φορές στη ζωή μας, όπου ένας τολμηρός άνθρωπος στιγμιαία με ένα λευκό άλογο, σαν ιππότης, να έρθει και να λύσει όλα τα προβλήματά μας, ενώ παράλληλα θα μας φέρεται σαν βασίλισσες.

 

6f7fd4162363201c03eb4eee1acecd9a

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Σινεμά, λογοτεχνία κι αληθινές ιστορίες: πόσο συνδέονται μεταξύ τους;

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Les Miserables 2012Θυμάστε στο αφιέρωμα για τους «Άθλιους» που είχαμε πει πως το Hollywood εμπνέεται από τη λογοτεχνία, είτε την κλασική είτε την πιο σύγχρονη; Κάθε φορά που βλέπω μία ταινία κι ανακαλύπτω – αν δεν το γνωρίζω εξαρχής – πως βασίζεται είτε σ’ ένα βιβλίο είτε σε πραγματικά γεγονότα, ένα «μικρόβιο» με ωθεί να κάνω μία παραπάνω έρευνα για την πηγή της έμπνευσης της ταινίας. Ποια είναι, όμως εκείνη η – ας την πούμε – ανάγκη που μας παροτρύνει μετά από μία ταινία, να… «γκουγκλάρουμε» ψάχνοντας τις αντίστοιχες πληροφορίες ή να γυρνάμε από βιβλιοπωλείο σε βιβλιοπωλείο αναζητώντας το βιβλίο που είδαμε να μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη ή στην τηλεόρασή μας;
Αποδίδω αυτή μας την «αντίδραση» στο γεγονός πως επιθυμούμε να επιβεβαιώσουμε το κατά πόσο ήταν πιστή η μεταφορά της εκάστοτε ιστορίας κι αν οι όποιες παραλείψεις ήταν μικρής ή όχι σημασίας για τη ροή της ταινίας
29323_392654108406_6460713406_3878871_3692224_n[1]Θα αφήσω στην άκρη blockbusters όπως τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» ή το «Χάρυ Πόττερ» και θα πάω σε μία λιγότερο «εμπορική» ταινία, στην «Εξιλέωση». Σ’ αυτήν την περίπτωση έτυχε να έχω διαβάσει πρώτα το βιβλίο και μάλιστα στην αγγλική έκδοση. Αμέσως μετά αποφάσισα να δω και την ταινία για να κάνω τη σύγκριση. Τις εντυπώσεις μου ήδη σας τις είπα στα πλαίσια του αφιερώματός μας στα Oscar (όσοι θέλετε να τις θυμηθείτε μπορείτε να πατήσετε εδώ). Μπορούμε να πούμε πως ήταν μία από τις πιο επιτυχημένες μεταφορές βιβλίων στη μεγάλη οθόνη, ειδικά όταν έχουμε πρώτα διαβάσει το βιβλίο. Κι επειδή οι κριτικές που κέρδισε ανέφεραν την καλή ποιότητα της μεταφοράς, άνθρωποι που δεν είχαν διαβάσει το βιβλίο, σίγουρα στη συνέχεια το αναζήτησαν για να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενα των κριτικών.

 

Veronica GuerinΠάμε τώρα σε μία άλλη ταινία,”Veronica Guerin”, η οποία βασίστηκε στην αληθινή ιστορία της Ιρλανδής δημοσιογράφου Βερόνικα Γκέριν. Στην ομότιτλη ταινία του Joel Schumacher, η Cate Blanchett ενσαρκώνει τη δημοσιογράφο της «Sunday Independent» που με την έρευνά της ξεσκέπασε τους μεγαλοεμπόρους ναρκωτικών και τα καρτέλ τους στο Δουβλίνο της δεκαετίας του ‘90 και που έπεσε νεκρή από τις σφαίρες τους γι’ αυτόν το λόγο. Σ’ αυτήν την περίπτωση έγινε το ανάποδο απ’ ό, τι με την «Εξιλέωση»: έτυχε πρώτα να δω την ταινία μη γνωρίζοντας πως πραγματεύεται μία αληθινή ιστορία, τουλάχιστον όχι μέχρι την επισήμανση στους τίτλους «βασισμένη σε αληθινά γεγονότα». Από κινηματογραφική σκοπιά η ταινία απέσπασε ποικιλία κριτικών, καθώς άλλοι θεωρούσαν πως η παρουσίαση της ιστορίας της Γκέριν ήταν φτωχή (από την παραγωγή μέχρι και την ερμηνεία της Blanchett) κι άλλοι πως κατάφερε όχι μόνο να εντυπωσιάσει το κοινό, αλλά και να κινήσει το ενδιαφέρον του. Εγώ μάλλον ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, μια που τότε ήταν που σκέφτηκα «άραγε ειπώθηκαν όλα όσα έπρεπε στην ταινία;». Λίγες μέρες μετά, βάσει όσων πληροφοριών κατάφερα να συλλέξω, κατέληξα στο συμπέρασμα πως στην ταινία προβλήθηκε αυτό που έχει περισσότερη σημασία για το κοινό: πώς έφτασε στο θάνατο η Βερόνικα Γκέριν. Γεγονός είναι πως τα βήματα που έκανε η δημοσιογράφος με στόχο την αποκάλυψη της αλήθειας γύρω από τους εμπόρους του θανάτου προβλήθηκαν και τονίστηκαν όσο έπρεπε. Ακόμη, όμως και να μην άρεσε σε κάποιον η ταινία – εξάλλου αυτό είναι ένα καθαρά υποκειμενικό ζήτημα – σίγουρα αυτή λειτούργησε ως εφαλτήριο προκειμένου οι θεατές να ψάξουν για τ’ αληθινά γεγονότα.

 

Εκείνη η ανεκδιήγητη «Τροία» του Wolfgang Petersen ακόμα με στοιχειώνει. Είπαμε «inspired by Homer’s Iliad» αλλά το τραβήξανε από τα μαλλιά! Αν ίσχυε ό, τι περιγράφηκε στην ταινία, τότε τουλάχιστον επτά τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη δε θα είχαν λόγο ύπαρξης!

 

HUGOΜία ακόμη ταινία που – όσο κι αν φαίνεται περίεργο – μου κίνησε την περιέργεια ήταν ο «Hugo» του Martin Scorsese. Σε πρώτη φάση η ταινία φαίνεται να πραγματεύεται την ιστορία ενός ορφανού αγοριού στη δεκαετία του ’30 που το μόνο που του άφησε ο πατέρας του όταν πέθανε είναι ένα ρομπότ. Με τη βοήθεια της κόρης ενός ιδιόρρυθμου μαγαζάτορα του σταθμού του Παρισιού θα ανακαλύψουν το μυστήριο που κρύβει αυτή η ιδιαίτερη συσκευή. Με μία πρώτη ματιά, μοιάζει να είναι μία τρυφερή ιστορία του μικρού Χιούγκο που ψάχνει τη δική του θέση στον κόσμο αφότου έμεινε μόνος σ’ αυτόν. Παράλληλα με την ιστορία του Χιούγκο μοιάζει να ξετυλίγεται κι η πρώιμη ιστορία του κινηματογράφου. Τίτλοι ταινιών, ονόματα δημιουργών, οτιδήποτε έχει σχέση με το σινεμά εκείνης της εποχής δεν είναι αποκυήματα του σεναριογράφου ή του σκηνοθέτη, αλλά είναι 100% αληθινά. Ο μυστηριώδης Ζορζ Μελιέ που υποδύεται ο Ben Kingsley δεν είναι άλλος από το Γάλλο κινηματογραφιστή και η ταινία, πέρα από τους χαρακτηρισμούς «οικογενειακή» και «δράμα εποχής» να αποκτά κι εκείνον του ντοκιμαντέρ.
Πολλοί πιστεύουν πως μία ταινία που βασίζεται σε βιβλίο ή σε αληθινή ιστορία είναι πιο φτωχή σε σχέση με την πηγή απ’ όπου αυτή εμπνεύστηκε. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω πως ο κινηματογράφος, πλέον αποτελεί και μέσο πληροφόρησης. Στην περίπτωση των βιβλίων λειτουργεί καταλυτικά ώστε έργα της κλασσικής ή και της νεότερης λογοτεχνίας να κρατήσουν τη διαχρονικότητά τους. Το αν η ταινία καταφέρνει ή όχι να ανταποκριθεί στο βιβλίο ή το γεγονός, αυτό έγκειται στην υποκειμενική κρίση του καθενός.

Αλλά το σίγουρο είναι πως τέτοιες ταινίες, συνήθως, βάζουν σε σκέψη το κοινό που τις παρακολουθεί και το ωθούν στην αναζήτηση περισσότερων στοιχείων σχετικά με την υπόθεσή τους.

0 comment
1 FacebookTwitterPinterestEmail
Dimitri's Food blog

Εις Γευσείαν: Αγαπημένο μου ελαιόλαδο, ευλογημένο παιδί της ελιάς

written by Βούλτσος Δημήτρης

olives-and-olive-oil-720x480Το ελαιόδεντρο. Σύμβολο ειρήνης, σοφίας και τιμής. Καρπός πολύτιμος, θεόσταλτο δώρο στην ιερή πόλη, βγαλμένο απ το δόρυ της Αθηνάς Παλλάδος…

Κατά τους αρχαίους χρόνους, που δεν υπήρχαν σαν χορηγοί οι παγκόσμιες φίρμες και το χρυσό , το ασήμι, ο χαλκός και τα χρηματικά έπαθλα δεν ήσαν «καρφωμένα» στις συνειδήσεις, οι αθλητές των αγώνων αλείφονταν με λάδι και ο νικητής στεφανωνόταν με κλαδιά ελιάς.
Κατά τους βυζαντινούς χρόνους-και μέχρι σήμερα- το λάδι χρησιμοποιούνταν στο μυστήριο του χρίσματος, του ευχέλαιου και φυσικά της βάπτισης.

Το ελαιόδεντρο αποτελεί διαχρονική πηγή έμπνευσης για την Τέχνη, την ποίηση, και την λογοτεχνία.

Η ελιά αντιπροσωπεύει την τροφή. Ο χρυσοπράσινος χυμός της ταυτίστηκε σε όλες τις εποχές με την επιβίωση και τις οικονομικές συναλλαγές, αποτελώντας σεβαστό περιουσιακό στοιχείο. Εκείνοι που είχαν στην κατοχή τους λιόδεντρα «είχαν βιος» και στα κτήματά τους δούλευαν οι λιγότερο «ευνοημένοι» για να εξοικονομήσουν κάποια χρήματα και το απαραίτητο λάδι για το φαγητό, το καντήλι, το γιατρικό…

Λιπαρή ουσία, απαραίτητη στο ξεκίνημα κάθε συνταγής, το ελαιόλαδο είναι το πρώτο πράγμα που πέφτει στη κατσαρόλα και τα υπόλοιπα συστατικά έπονται για να δεθούν μαζί του σε ένα σύνολο μοναδικής νοστιμιάς και αρωμάτων. Εξίσου ( και λίγο περισσότερο για κάποιους) είναι απολαυστικό ωμό πάνω σε ψωμί, σε σαλάτες και σε ψητά ή βραστά λαχανικά που το ρουφούν αχόρταγα βγάζοντας ανταποδοτικά όλη τη γλύκα και την ουσία τους.

Πριν αρκετά χρόνια προσπαθώντας να βρουν λύση στην «επιδημία» των εμφραγμάτων στη χώρα τους, Αμερικάνοι επιστήμονες εντυπωσιάστηκαν από τον μικρό αριθμό καρδιακών παθήσεων των κατοίκων της Κρήτης. Τότε ανακαλύφθηκε το μοναδικό «φυσικό πείραμα της Μεσογείου», που αργότερα πήρε το όνομα Μεσογειακή Διατροφή.

Στην Κίνα, το ελαιόλαδο πωλείται στα φαρμακεία καθώς θεωρείται «φάρμακο», κατάταξη που σίγουρα αναγνωρίζει τις θεραπευτικές και προληπτικές του ιδιότητες…

1 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΒΙΒΛΙΟ

80 μέρες Κίτρινο

written by George Portelli

Εγκλωβισμένη σε μια χλιαρή σχέση με έναν άντρα που δεν μπορεί να τη δεχτεί όπως πραγματικά είναι, η παθιασμένη βιολίστρια Σάμερ Ζάχοβα βρίσκει διέξοδο στη μουσική της. Περνάει τα απογεύματα παίζοντας στους σταθμούς του μετρό, χαμένη στις μελωδίες του Βιβάλντι και του Μέντελσον.

Όταν καταστρέφεται το βιολί της, δέχεται μια ασυνήθιστη πρόταση από τον Ντόμινικ, έναν καθηγητή πανεπιστημίου με πανίσχυρα πάθη, ο οποίος γοητεύεται από τη Σάμερ όταν την ακούει να παίζει. Ο Ντόμινικ θα αντικαταστήσει το βιολί της, υπό τον όρο εκείνη να του προσφέρει ένα ιδιωτικό κονσέρτο. Ανίκανοι να αρνηθούν τη χημεία που υπάρχει μεταξύ τους, ο Ντόμινικ κι η Σάμερ ξεκινούν μια έντονη σχέση, γεμάτη τολμηρές εκπλήξεις και ανατροπές, απρόβλεπτη όσο και συναρπαστική.

Για τη Σάμερ είναι μια αποκάλυψη να γνωρίσει τη σκοτεινή πλευρά της, που καταπίεζε για καιρό, όμως σύντομα θα ανακαλύψει πως η απόλαυση συνοδεύεται αναπόφευκτα από πόνο.

Θα μπορέσει όμως μια σχέση γεννημένη μέσα από ένα τέτοιο καταλυτικό πάθος να επιβιώσει;

Εκδ.Α. Α. Λιβάνη

ΑΠΟΨΗ: Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι η ερωτική λογοτεχνία, έπειτα από αρκετά χρόνια που βρισκόταν στον πάγο, έχει πάρει τα πάνω της. Την αρχή έκαναν οι εκδόσεις Μεταίχμιο, επανεκδίδοντας μερικά από τα αριστουργήματα του είδους. Ακολούθησαν οι εκδόσεις Πατάκη, που με το “Πενήντα Αποχρώσεις Του Γκρι”, έκαναν την επιτυχία της χρονιάς που φεύγει, για να ολοκληρώσουν τον κύκλο οι εκδόσεις Τουλίπα και η τριλογία “Crossfire”. Και ενώ όλοι οι υπόλοιποι εκδοτικοί αναζητούν το βιβλίο εκείνο που θα μπορέσει να κάνει την διαφορά και να ξεχωρίσει, ώστε να γίνει το απόλυτο αναγνωστικό φετίχ, οι εκδόσεις Λιβάνη έρχονται με τη σειρά τους να μας παρουσιάσουν το πρώτο βιβλίο της τριλογίας “Ογδόντα Ημέρες”, δημιούργημα δύο πολύ διάσημων όπως λέγεται συγγραφέων, οι οποίοι κρύβουν την ταυτότητα και τις συνδυασμένες τους προσπάθειες, πίσω από το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, Vina Jackson.
Πριν πω περισσότερα, θα πρέπει να τονίσω ότι το “Ογδόντα Ημέρες”, δεν είναι ένα ανάγνωσμα για όλους. Η αισθητική και η φιλοσοφία του, παραπέμπουν σε εκείνη του Μαρκήσιου Ντε Σαντ γι’ αυτό, όσοι τον έχετε διαβάσει και σοκαριστήκατε από την γραφή του, καλύτερα να επιλέξετε κάτι άλλο. Το ίδιο ισχύει και για τους υπέρμετρα ρομαντικούς που δεν μπορούν να δεχτούν την σκοτεινή πλευρά της σεξουαλικής φύσης του ανθρώπου, δεν την κατανοούν και δεν την καταλαβαίνουν, όχι απλά γιατί δεν τους ταιριάζει αλλά, γιατί αρνούνται να δεχτούν ότι για μερικούς ανθρώπους, αυτή είναι η αλήθεια της καθημερινότητάς τους. Κακά τα ψέματα… το βιβλίο μιλάει για τον φετιχισμό και τον ορισμό της υποταγής και άσχετα από το ότι, όσον αφορά το περιγραφικό σκέλος, δεν καταφεύγει σε προκλητικές ακρότητες, είναι σε θέση να σοκάρει έναν πιο συντηρητικό αναγνώστη. Προς θεού, δεν εννοώ ότι πρέπει να είσαι χαλαρών ηθών για να σου αρέσει αλλά, όπως και να το κάνουμε, πρέπει να είσαι αυτό που λένε, open mind.

Η σχέση της Σάμερ και τον Ντόμινικ, κάθε άλλο παρά συμβατική είναι. Άλλωστε, σκοπός των συγγραφέων δεν είναι να εξερευνήσουν τόσο τα συναισθηματικά κίνητρα κι ερεθίσματά τους αλλά, την σκοτεινή μεριά της ανθρώπινης φύσης και σεξουαλικότητας, μάρτυρας των οποίων είναι και οι ίδιοι. Και οι δυο τους, κυριεύονται από ένστικτα τα οποία είναι πάνω από αυτούς αναζητώντας μια μορφή ηδονής που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την υποταγή αλλά και τον πόνο. Αλλά όσον αφορά το μεταξύ τους παιχνίδι, η σχέση τους, είναι δούνε και λαβείν, μέχρι την στιγμή τουλάχιστον που το να προκαλέσουν ο ένας τον άλλον οδηγώντας τον στα άκρα, τους κατευθύνει σταδιακά στο χείλος του γκρεμού. Όμως στο επίκεντρο βρίσκεται κατ’ εξοχήν η Σάμερ, η οποία είναι λιγότερο συνειδητοποιημένη από τον Ντόμινικ, πιο πρόθυμη να φτάσει στα άκρα, ρισκάροντας ακόμα και την ίδια την πνευματικότητά της και την ψυχική της ισορροπία. Φτάνει στα όριά της και δεν διστάζει να τα ξεπεράσει μάλιστα, στην προσπάθειά της να κατανοήσει ποια πραγματικά είναι και τελικά αναρωτιέμαι… αυτό οφείλεται στην αδυναμία της να ελέγξει τα πάθη της ή στην αστείρευτη τόλμη της που ασυνείδητα την οδηγεί στο να δοκιμάσει τα πάντα, προκειμένου να απορρίψει ότι δεν της ταιριάζει;

Κατά την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου, προσπαθούσα να αποφασίσω αν τελικά, μου άρεσε ή όχι. Ολοκληρώνοντάς το κατέληξα στο συμπέρασμα πως ναι, μου άρεσε και μάλιστα ιδιαιτέρως, για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Το ψυχολογικό προφίλ των κεντρικών χαρακτήρων αν και ακραίο, δεν είναι μη ρεαλιστικό, όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε πως ζούμε σε έναν ιδανικό κόσμο. Υπάρχουν άνθρωποι των οποίων η καθημερινότητα, είναι ίδια με τη δική τους και δεν μπορούμε να τους ακυρώνουμε. Από την άλλη, η αφήγηση γίνεται με τέτοιον τρόπο που έχουμε τη δυνατότητα, σε ένα πρωτοπρόσωπο επίπεδο αφήγησης να δούμε, τόσο την οπτική της ίδιας της Σάμερ, κατανοώντας σε βάθος τα συναισθήματά της και τους λόγους των αποφάσεών της, όσο και ένα τριτοπρόσωπο επίπεδο, που μας επιτρέπει να έχουμε μια πιο σφαιρική εικόνα των γεγονότων, πως αντιλαμβάνονται τις εξελίξεις οι περιφερειακοί χαρακτήρες, ο ίδιος ο Ντόμινικ και οι απλοί παρατηρητές, βλέποντας ουσιαστικά την ίδια κατάσταση, μέσα από διαφορετικά και πολλαπλά πρίσματα, όπως ακριβώς στην πραγματική ζωή.

Η ροή της αφήγησης είναι σταθερά ανοδική, με σημεία κορύφωσης και χαλάρωσης, εξισορροπώντας έτσι το σύνολο ώστε να διατηρεί μεν κάποια στοιχεία προκλητικότητας, χωρίς ωστόσο να αγγίζει τα όρια του πρόστυχου, προκαλώντας τα όρια του αναγνώστη, σεβόμενη προφανώς το γεγονός ότι δεν θα είναι όλοι όσοι πέσει στα χέρια τους εξίσου ανοιχτόμυαλοι. Η γραφή των συγγραφέων διακρίνεται από μια αδιαμφισβήτητη δυναμική, που συναρπάζει και σε καθηλώνει από την πρώτη, μέχρι και την τελευταία γραμμή. Η παθιασμένη με την μουσική Σάμερ και ο τρόπος που αυτή την κυριεύει και κατευθύνει τα βαθύτερα ένστικτά της, είναι τουλάχιστον γοητευτικός, όπως και ο τρόπος και τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να αναδυθεί η σκοτεινή πλευρά του καταλυτικού πάθους και της ανάγκης μερικές φορές, ορισμένων ανθρώπων, να κάνουν την ηθική, συναισθηματική και σεξουαλική υπέρβαση, προκειμένου να φτάσουν στα όρια της απόλαυσης, έστω κι αν ρισκάρουν ακροβατώντας πάνω σε μια πολύ λεπτή και ακαθόριστη διαχωριστή γραμμή. Αν μη τι άλλο, ένα μυθιστόρημα έκπληξη.

 

(http://culture21century.blogspot.gr)

Το βιβλίο μπορείτε να το παραγγείλετε μέσω του online βιβλιοπωλείου www.books-in-greek.gr με ένα μόνο κλικ και σε πολύ καλή τιμή.

ή απευθείας στο :

http://www.books-in-greek.gr/booksingreek/product.asp?pf_id=183806&pr_type=outer

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΕΡΕΥΝΕΣ

Το ξέρετε ότι διαβάζετε 100.500 λέξεις την ημέρα;

written by George Portelli

Μεταξύ mail, status updates και ειδήσεις σε κινητά – όλοι μας δεχόμαστε πληροφορίες περισσότερο από ποτέ, γράφει το BBC.
Μια πανεπιστημιακή έρευνα που έγινε στο πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο έδειξε ότι τα νέα στοιχεία που δέχεται ένας χρήστης ισοδυναμεί με 12 ώρες συνεχόμενης πληροφορίας.
Ένας μέσος πολίτης των ΗΠΑ μέσα σε μια συνηθισμένη μέρα καταναλώνει 100.500 λέξεις. Αν δεχτούμε ότι ένας άνθρωπος κοιμάται εφτά ώρες το εικοσιτετράωρο τότε τα τρία τέταρτα της ημέρας καταναλώνονται διαβάζοντας πληροφορία, κυρίως μέσα από ηλεκτρονικά μέσα.

Πιο αναλυτικά, κάθε 60 δευτερόλεπτα συμβαίνουν τα εξής:

-168 εκατομμύρια αποστολές mail

-694.445 αναζητήσεις στο Google

-695.000 status updates

-370.000 κλήσεις Skype

-98.000 tweets

-20.000 νέα ποστ στο Tumblr

-13.000 app downloads

-6.600 νέες φωτογραφίες στο Flickr

Πηγή:LIFO.gr‏

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ART & CULTURE

Υποψήφιος για διεθνές βραβείο παιδικής λογοτεχνίας ο Ευγένιος Τριβιζάς

written by Κατερίνα Μαντά

Τον παραμυθοποιό με τον οποίο μεγαλώσαμε, πρότειναν ο «Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου» και η Εταιρεία Συγγραφέων για το διεθνές βραβείο παιδικής λογοτεχνίας Astrid Lindgren Memorial Award (ALMA) για το 2013.

Το βραβείο θεσπίστηκε από τη σουηδική κυβέρνηση το 2002, στη μνήμη της δημοφιλούς συγγραφέως παιδικής λογοτεχνίας Αστριντ Λίντγκρεν (1907 – 2002), γνωστής για τις ιστορίες της με πρωταγωνίστρια την Πίπη Φακιδομύτη, ενώ συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 5 εκατομμυρίων σουηδικών κορόνων, που αποτελεί το μεγαλύτερο χρηματικό έπαθλο για βραβείο παιδικής λογοτεχνίας.

Το νικητή επιλέγει 12μελής κριτική επιτροπή από σουηδούς μελετητές, συγγραφείς, εικονογράφους, κριτικούς και βιβλιοθηκονόμους.

Ο νικητής ανακοινώνεται κάθε χρόνο τον Μάρτιο στην πατρίδα της Άστριντ Λίντγκρεν, το Βίμερμπι, ενώ η απονομή πραγματοποιείται τον Ιούνιο σε ειδική τελετή στη Στοκχόλμη.

Το Astrid Lindgren Memorial Award τιμά κάθε χρόνο συγγραφείς, εικονογράφους, αφηγητές ή υπέρμαχους της φιλαναγνωσίας, στα έργα των οποίων αντανακλά το πνεύμα της Αστριντ Λίντγκρεν. Σκοπός του βραβείου είναι να αυξήσει το ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία για παιδιά και για νέους και να προωθήσει την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ο Ευγένιος Τριβιζάς γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1946 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και οικονομικά και είναι καθηγητής εγκληματολογίας στην Αγγλία. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Reading, όπου διατελεί Ομότιμος Καθηγητής, και σε άλλα πανεπιστήμια. Είναι γνωστός ως συγγραφέας βιβλιών για παιδιά από τεσσάρων χρονών και πάνω. Όλα του τα έργα τα χαρακτηρίζει πρωτοτυπία και μεγάλη φαντασία.
Έχει γράψει γύρω στα 150 βιβλία που είναι: μυθιστορήματα, παραμύθια, θεατρικά έργα, αλφαβητάρια, διηγήματα, κόμικς, εκπαιδευτικά βιβλία και έχει συνεργαστεί με παιδικά περιοδικά. Από τα πιο γνωστά του έργα είναι η Φρουτοπία και το Νησί των πυροτεχνημάτων.

Πηγή: www.Newsbomb.gr

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail