Αυτή την ταινία την έχω δει ήδη τρεις φορές και δεν βαριέμαι να την βλέπω. Με βάζει πάντα σε σκέψεις και αναρωτιέμαι, αν είχα πάρει άλλες αποφάσεις στη ζωή μου, θα έκανα πάλι αυτό που αγαπάω ή όχι; Είμαι από τα άτομα που πιστεύουν στο πεπρωμένο και επιπλέον είμαι οπαδός της φράσης “όλα γίνονται για κάποιο λόγο”… Είναι όμως όλα θέμα πεπρωμένου ή επιλογών; Ποιος κινεί τα νήματα τελικά στη ζωή μας; Ας αφήσουμε τις φιλοσοφίες και ας περάσουμε στην ταινία, η οποία προβλήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2012 και απέσπασε πολύ καλές κριτικές τόσο από κριτικούς όσο και από το κοινό. Μιλάω φυσικά για το “Αν..” σε σκηνοθεσία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Είναι μια δραματική ταινία, η οποία θίγει θέματα της καθημερινότητας όπως είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, η απώλεια, η οικονομία, η ανεργία. Ταλαντεύεται ανάμεσα στη σύγχρονη Αθήνα των ΜΑΤ και στην παλιά Αθήνα όπως την γνωρίσαμε μέσα από τα σοκάκια της Πλάκας και της ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Υπόθεση: Αθήνα, Ελλάδα. Βρισκόμαστε στο απόγειο της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Ο Δημήτρης είναι ένας ανεξάρτητος άνδρας, ζώντας μια ήρεμη και φυσιολογική ζωή.Όταν έρθει όμως η στιγμή η επιλογή του θα τα αλλάξει όλα. Η “συγκάτοικός” του, ένα γερμανικό ποιμενικό λυκόσκυλο, η Μοναξιά, ζητάει απ’το αφεντικό της ένα βράδυ να βγει βόλτα.Ο Δημήτρης, προσπαθεί να της αλλάξει γνώμη, όμως εκείνη επιμένει. Είναι η στιγμή που εκείνος πρέπει να πάρει μια απόφαση. Αν ο Δημήτρης βγει έξω θα γνωρίσει την Χριστίνα, τον έρωτα της ζωής του. Αν μείνει μέσα δεν θα τη γνωρίσει. Υπάρχει αληθινή αγάπη; Πώς η οικονομική κρίση επηρεάζει τα ζευγάρια και πόσο τα καταστρέφει; Πρόκειται για μια ιστορία με δύο διαφορετικές εκδοχές.
Δύο από τις αγαπημένες μου σκηνές στο έργο; Εκείνη με την αλλαγή των εποχών ενώ περπατούσε η Χριστίνα και ο Δημήτρης στην Πλάκα, καθώς και η σκηνή που πεθαίνει η Μοναξιά. Η συγκεκριμένη ταινία σε κάνει να νοσταλγείς στιγμές που έζησες και δεν μπορείς να της ξεχάσεις, καθώς και στιγμές που ίσως να ζούσες αν είχες πάρει άλλες αποφάσεις…
Παίζουν: Χριστόφορος Παπακαλιάτης, Μαρίνα Καλογήρου, Γιώργος Κωνσταντίνου, Μάρω Κοντού, Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Σολωμού, Φάνης Μουρατίδης, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Τάκης Σπυριδάκης, Τάσος Ιορδανίδης, Ακύλλας Καραζήσης.
Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη:
O Χριστόφορος Παπακαλιάτης είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας, ενώ άρχισε να παίζει στην τηλεόραση από τα 16 του. Έπαιξε στις σειρές : “Οι φρουροί της Αχαϊας”, “Οι Απαράδεκτοι”, “ Ντόλτσε Βίτα”, “Αναστασία”, “Βαμμένος ήλιος”, “Δέκα Μικροί Μήτσοι”, “ Άγγιγμα ψυχής”, “Ανατομία ενός εγκλήματος”. Από το 1999, γράφει, πρωταγωνιστεί και κάνει τη μουσική επιμέλεια σε δραματικές σειρές, εκ των οποίων σκηνοθετεί και κάποιες. Ως μεγαλύτερη επιτυχία του θεωρείται η σειρά “ Κλείσε τα μάτια”. Το 2007 ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης πρωταγωνίστησε με την Πέμυ Ζούνη στο θεατρικό έργο του Ζαν Κοκτώ “Ανθρώπινες φωνές” που ανέβηκε στο θέατρο “Χορν” σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Άλλες θεατρικές παραστάσεις στις οποίες έπαιξε είναι: “Τι είδε το χρυσόψαρο”, “Μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων” και “Τρομεροί γονείς”. Το 2005 κυκλοφόρησε το βιβλίο που έγραψε με τη Χριστίνα Μπρέμπου “Δυο μέρες μόνο” του οποίου συνέχεια αποτελεί η τηλεοπτική σειρά. To 2009 άρχισε τη νέα του τηλεοπτική δουλειά με τίτλο “4” που πραγματεύεται την ιστορία 4 αδελφών μετά την ξαφνική αυτοκτονία του πατέρα τους.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Χριστιάνα Τζέϊκου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ
