Μονακό

Παρουσία αιθέρια, σχεδόν εξωπραγματική. Μούσα του Hitchcock, δίνοντας στις ταινίες μία απρόσμενη αίγλη. Ηθοποιός, μοντέλο, κι έπειτα… πριγκίπισσα. Δε θα θέλατε να μάθετε πόσο παραμυθένια ήταν η ζωή της Grace Kelly;

Η Grace Patricia Kelly γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1929 στη Φιλαδέλφεια και προερχόταν από μία εύπορη οικογένεια. Ήταν το τρίτο παιδί από τα τέσσερα παιδιά του (τρεις φορές) χρυσού Ολυμπιονίκη της κωπηλασίας John B. Kelly Sr. και της γυμνάστριας Margaret Katherine Majer. Όταν σταμάτησε την αθλητική του πορεία ο πατέρας της Grace Kelly δημιούργησε μία από τις πιο ισχυρές εταιρείες οικοδομικών υλικών στην Ανατολική Ακτή, ενώ η μητέρα της δίδασκε φυσική αγωγή στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania. Παράλληλα, οι δύο θείοι της υπηρετούσαν τις τέχνες: ο μεγάλος αδελφός του πατέρα της, Walter C. Kelly, ήταν σταρ του βαριετέ, ενώ ο αποξενωμένος από την οικογένεια George Kelly ήταν ένας αναγνωρισμένος δραματουργός, με βραβείο Pulitzer για το έργο «Craig’s Wife».

Ενόσω φοιτούσε στην Ακαδημία Ravenhill, η Grace Kelly έκανε το μοντέλο σε τοπικές κοινωνικές εκδηλώσεις όπου παρευρίσκετο με τη μητέρα και τις δύο αδερφές της, Margaret και Elizabeth. Πριν αποφοιτήσει από το Stevens School, ένα ιδιωτικό σχολείο στη Germantown, η Grace Kelly ήδη χόρευε και έπαιζε θέατρο, ενώ δήλωνε θαυμάστρια της Ingrid Bergman και του Joseph Cotten.

Αδυνατώντας να εισαχθεί στο Κολλέγιο Bennington λόγω των χαμηλών της βαθμών στα μαθηματικά και παρά τις διαφωνίες των γονιών της (μάλιστα ο πατέρας της είπε για την απόφασή της πως ήταν «ένα βήμα πριν το πεζοδρόμιο»), η Grace Kelly αποφασίζει να ασχοληθεί με την υποκριτική. Αν και το εξάμηνο στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών είχε φτάσει στο τέλος του, η συγγενική της σχέση με τον George Kelly της ανοίγει την πόρτα χάρη σε μία οντισιόν όπου απήγγειλε απόσπασμα από το έργο του θείου της «The Torch-Bearers». Έτσι ξεκίνησε τις σπουδές της τον Οκτώβριο του 1947 ενώ παράλληλα εργαζόταν ως μοντέλο για να καλύψει τα έξοδα των σπουδών της. Μελετούσε επιμελώς, ενώ σύντομα έκανε και το ντεμπούτο της στο Broadway δίπλα στον Raymond Massey για την παράσταση «The Father» του August Strindberg. Όταν αποφοίτησε σε ηλικία 19 ετών, ερμήνευσε το ρόλο της Tracy Lord του «The Philadelphia Story».

Το 1950 ξεκινά η τηλεοπτική της καριέρα, ενώ μέχρι το 1952 που την… ανακάλυψε ο Gary Cooper μετρούσε ήδη συμμετοχές σε περίπου 69 τηλεοπτικά προγράμματα, ενώ ακόμη κερδίζει κι ένα μικρό ρόλο στο noir θρίλερ του 1951 «Fourteen Hours» με πρωταγωνιστή τον Paul Douglas. Ο Gary Cooper, γοητευμένος από τη νεαρή Grace Kelly, πρωταγωνιστεί μαζί της στο western «High Noon» και μάλιστα θα πει για εκείνη πως «ήταν τελείως διαφορετική από όσες ηθοποιούς έχουμε δει μέχρι τώρα». Παρ’ όλα αυτά, οι δύο κινηματογραφικοί ρόλοι δεν άνοιξαν τις πόρτες για άλλους ρόλους, οπότε η Grace Kelly συνέχισε να δουλεύει στην τηλεόραση και το θέατρο, ενώ και στο δεύτερο φαινόταν να μη συνεχίζει για πολύ καθώς δεν είχε δυνατή φωνή.

Το 1950, όμως, την πρόσεξε και ο σκηνοθέτης John Ford, ο οποίος δύο χρόνια μετά τη φέρνει στο Los Angeles για οντισιόν, διακρίνοντας «ποιότητα και φινέτσα». Έτσι η Grace Kelly υπογράφει επταετές συμβόλαιο με τη Metro-Goldwyn-Mayer, υπό την προϋπόθεση πως ανά δύο χρόνια θα κάνει «διάλειμμα» για να παίζει στο θέατρο και πως θα μένει στο νεόδμητο τότε Manhattan House. Η πρώτη της ταινία είναι το «Mogambo» σε σκηνοθεσία του Ford με συμπρωταγωνιστές τον Clark Gable και την Ava Gardner, όπου υποδύονται τα μέρη ενός ερωτικού τριγώνου με φόντο το εξωτικό Ναϊρόμπι. Η ταινία φαίνεται να φέρνει γούρι στην Grace Kelly, καθώς η ερμηνεία της της χαρίζει μία Χρυσή Σφαίρα Β’ Γυναικείου Ρόλου, αλλά και μία υποψηφιότητα για Oscar στην ίδια κατηγορία.

Ο Alfred Hitchcock είναι άλλος ένας δημιουργός που εντυπωσιάστηκε από τα δοκιμαστικά της Grace Kelly. Έτσι, μετά την επιτυχία του «Mogambo», της δίνει τον πρώτο ρόλο για την κινηματογραφική μεταφορά της επιτυχίας του Broadway «Dial M For Murder», όπου υποδύεται την σύζυγο ενός πρώην παίκτη του τένις, ο οποίος σχεδιάζει τη δολοφονία της – αν θυμάστε, η ταινία ήταν η βάση για το πιο σύγχρονο «A Perfect Murder». Ο ίδιος ο Hitchcock όμως ήταν τόσο ενθουσιασμένος με τη Grace Kelly, που κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας, της μιλούσε συνεχώς για το νέο του project, το «Rear Window», ακόμη κι αν δεν είχε επιβεβαιωθεί αν η ίδια θα έπαιζε στην ταινία ή όχι. Όταν τελικά ο Hitchcock της έκανε την πρόταση να ερμηνεύσει εκείνη το ρόλο της κοσμικής Lisa Fremont, εκείνη δέχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη, απορρίπτοντας την ταινία «On The Waterfront» στο πλευρό του Marlon Brando (σημ.: η Eva Marie Saint που την αντικατέστησε κέρδισε το Oscar Β’ Γυναικείου Ρόλου). Ενθουσιασμένος, όμως, ήταν και ο συμπρωταγωνιστής της Kelly στο «Rear Window», James Stewart, πράγμα που κι ο Hitchcock κατάφερε να το αποτυπώσει στην ταινία στις σκηνές που μοιράζονταν οι δυο τους. Η ταινία κάνει θραύση, ενώ οι κριτικοί πλέκουν εγκώμια για το πρωταγωνιστικό δίδυμο, ενώ δηλώνουν μαγεμένοι από την παρουσία της Grace Kelly. Την ίδια χρονιά, η Kelly είχε πρωταγωνιστήσει στην ταινία «The Bridges at Toko-Ri» με τον William Holden, παίρνοντας επίσης καλές κριτικές.

Το 1954 είναι μία παραγωγική χρονιά για την Grace Kelly, μια που η τρίτη ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί είναι το «The Country Girl» με τον Bing Crosby και τον William Holden. Εδώ υποδύεται τη γυναίκα ενός πρώην αλκοολικού τραγουδιστή (Crosby), τον οποίο προσλαμβάνει ένας σκηνοθέτης (Holden) για μία νέα παραγωγή musical. Η ταινία του George Seaton («Miracle on 34th Street») κέρδισε τις εντυπώσεις και χάρισε στον Seaton το Oscar Καλύτερου Σεναρίου και στη Grace Kelly το Oscar Α’ Γυναικείου ρόλου, καθώς και μία Χρυσή Σφαίρα (για την οποία ήρθε «ισόπαλη» με τη Judy Garland για το «A Star Is Born»). Το 1954 κυκλοφορεί κι η ταινία «Green Fire», η οποία, όμως περνά (επιεικώς για πολλούς) αδιάφορα από τις αίθουσες.

Την επόμενη χρονιά συνεργάζεται και πάλι με τον Alfred Hitchcock, πρωταγωνιστώντας στο «To Catch A Thief» με τον Cary Grant. Στην ταινία ο Cary Grant υποδύεται έναν πρώην απατεώνα που, έχοντας αποσυρθεί στη Γαλλική Ριβιέρα, ανακαλύπτει πως ένας άλλος κλέφτης δρα χρησιμοποιώντας τις δικές του τεχνικές, με αποτέλεσμα οι υποψίες να πέφτουν αμέσως στον Grant. Έτσι προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του, ενώ παράλληλα ερωτεύεται τη Grace Kelly, η οποία βρίσκεται εκεί με τη μητέρα της προκειμένου να βρει κατάλληλο σύζυγο. Η χημεία ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές είναι άμεσα εμφανής μπροστά αλλά και πίσω από τις κάμερες. Μάλιστα ο ίδιος ο Grant όταν ρωτήθηκε ποια ήταν η αγαπημένη του ηθοποιός, ζητώντας πρώτα συγνώμη από την Ingrid Bergman, είπε χωρίς δισταγμό το όνομα της Grace Kelly.

Πριγκίπισσα Grace του Μονακό

                Τον Απρίλιο του 1955 κι ενώ βρίσκεται στις Κάννες για το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ, η Grace Kelly δέχεται μία πρόταση να συμμετάσχει σε μία φωτογράφιση στο Παλάτι του Μονακό, όπου και γνωρίζει τον Πρίγκιπα Rainier III. Λίγο μετά επιστρέφει στην Αμερική για τα γυρίσματα της ταινίας «The Swan», όπου υποδύεται μία πριγκίπισσα που πρέπει να παντρευτεί έναν ξάδερφό της προκειμένου να κρατήσει τον θρόνο, και παράλληλα κρατά επαφή με τον Πρίγκιπα Rainier. Τον Απρίλιο του 1956 κι αφότου είχε βγει η ταινία της Grace Kelly «High Society» (εμπνευσμένη από το «The Philadelphia Story»), η Grace Kelly παντρεύεται με τον Πρίγκιπα Rainier σε μία πολυτελή τελετή με πάνω από επτακόσιους καλεσμένους, μεταξύ των οποίων παρευρέθηκαν οι Ava Gardner, Cary Grant κι ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Εννέα μήνες μετά το γάμο, η Grace Kelly Κι ο Πρίγκιπας Rainier αποκτούν το πρώτο τους παιδί, την Πριγκίπισσα Caroline, το Μάρτιο του 1958 αποκτούν το γιο τους, Πρίγκιπα Albert, και το 1965 τη δεύτερη κόρη τους, Πριγκίπισσα Stéphanie.

Μετά το γάμο τους, όμως  o Πρίγκιπας Rainier απαγόρευσε την προβολή όλων των ταινιών στις οποίες είχε παίξει η γυναίκα του, ενώ το 1962 η ίδια αναγκάστηκε να αρνηθεί το ρόλο της κλεπτομανούς Marnie στην ομότιτλη ταινία του Alfred Hitchcock λόγω της έντονης αντίδρασης της κοινής γνώμης, η οποία θεωρούσε πως θα στιγμάτιζε την εικόνα της. Έτσι το κεφάλαιο «κινηματογράφος» έληξε οριστικά για την Kelly.

Το ότι δε δούλευε, όμως, δε σήμαινε πως έμεινε εντελώς ανενεργή. Αντίθετα στράφηκε στα φιλανθρωπικά έργα, με αρχή την ίδρυση της ΜΚΟ AMADE Mondiale το 1963, της οποίας αποστολή είναι η προστασία των παιδιών ανά τον κόσμο από κάθε είδους βία κι εκμετάλλευση, καθώς κι η προσπάθεια να έχει κάθε παιδί τη δέουσα εκπαίδευση και φροντίδα προκειμένου να εξελιχθεί. Τα ηνία της Οργάνωσης σήμερα κρατά η κόρη της Grace Kelly, Πριγκίπισσα Caroline. Ακόμη η Grace Kelly προώθησε διάφορες δράσεις για τη στήριξη των τεχνών, ενώ μετά το θάνατό της ιδρύθηκε το Princess Grace Foundation, το οποίο στήριζε κάθε δράση σχετική με το θέατρο το χορό και τον κινηματογράφο στην Αμερική. Μάλιστα το βραβείο του Ιδρύματος, Princess Grace Award, έχει απονεμηθεί σε πάνω από 500 καλλιτέχνες. Επίσης η Grace Kelly ήταν η πρώτη διασημότητα που στήριζε και μίλησε ανοιχτά για την οργάνωση La Leche League που στηρίζει το μητρικό θηλασμό, ενώ τέλος είχε οργανώσει κι ένα Χριστουγεννιάτικο πάρτυ για τα ορφανά.

Το κακό τέλος μίας παραμυθένιας ζωής

Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1982 κι οδηγώντας το αμάξι έχοντας μαζί της τη μικρή της κόρη, η Grace Kelly παθαίνει εγκεφαλικό και το αμάξι πέφτει στο γκρεμό. Η ίδια ανασύρεται με πολλαπλά κατάγματα, αλλά σε κατάσταση κώματος, ενώ η Stéphanie λόγω κατάγματος στον αυχένα αναγκάζεται να φορέσει κολάρο. Παρά τις προσπάθειες τους, οι γιατροί θεωρούν την κατάσταση μη αναστρέψιμη, έτσι την επόμενη μέρα ο Πρίγκιπας Rainier αναγκάζεται να αποσυνδέσει τη μηχανική υποστήριξη. Η Grace Kelly άφησε την τελευταία της πνοή στις 14 Σεπτεμβρίου του 1982 κι η κηδεία της έγινε τέσσερις μέρες μετά. Πάνω από τετρακόσιοι άνθρωποι βρέθηκαν εκείνη τη μέρα στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Μονακό,  μεταξύ των οποίων ο Cary Grant κι η Πριγκίπισσα Diana, ενώ ο James Stewart είπε κατά τη διάρκεια ενός μνημόσυνου που έγινε στο Beverly Hills:

«Ξέρετε, αγαπώ τη Grace Kelly. Όχι επειδή ήταν πριγκίπισσα, όχι επειδή ήταν ηθοποιός, όχι επειδή ήταν φίλη μου, αλλά επειδή ήταν η πιο γλυκιά γυναίκα που είχα γνωρίσει ποτέ. Η Grace έφερνε στη ζωή μου, αλλά και στη ζωή όλων, ένα ζεστό φως κάθε φορά που την έβλεπα και κάθε φορά ήταν σα μία γιορτή. Χωρίς αμφιβολία θα μου λείψει, σε όλους μας θα λείψει. Ο Θεός να σ’ ευλογεί, Πριγκίπισσα Grace.»

Όσο για τον Πρίγκιπα Rainier δεν ξαναπαντρεύτηκε μετά τη Grace Kelly, ενώ όταν πέθανε το 2005 κηδεύτηκε κοντά της.

Αν και πέρυσι βγήκε η ταινία «Grace of Monaco» με τη Nicole Kidman στο ρόλο της Grace Kelly, η ταινία δέχθηκε αρνητικές κριτικές, με πολλούς να την κατηγορούν ως άνευρη, ρηχή και με πολλά λάθη. Αν υπάρχει, όμως, ένας τρόπος να μείνει στη μνήμη μας αυτή η γυναίκα που έμοιαζε να κυριεύει χωρίς προσπάθεια όποιον την έβλεπε, αρκεί να ανατρέξουμε στις ταινίες της. Στη δουλειά της που τόσο αγάπησε.