ξεναγήση

Σε μία εποχή όπου πολλοί νέοι υιοθετούν το «όπου φύγει φύγει» διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον, πέντε γυναίκες έμειναν εδώ για να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό «υπηρετώντας» ό,τι διδάχθηκαν κι αγάπησαν. Έτσι η Βασιλική Καρτσιακλή, Μαρία Τρυφινοπούλου, Νικολίνα Μανώλη, Τάνια Βλαχομήτρου, και Χριστίνα Βρακά δημιούργησαν τη dot2dot, μία ομάδα δράσης που σκοπό έχει να αναδείξει πρωτότυπα τον ιστορικό, βιομηχανικό και πολιτιστικό χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης, Η Τάνια Βλαχομήτρου κι η Νικολίνα Μανώλη δέχθηκαν να με συναντήσουν για να μας παρουσιάσουν τη dot2dot. Από τη συζήτησή μας, θα καταλάβετε πως βάζουν όλο τους το μεράκι και την αγάπη σε ό,τι κάνουν. Εγώ τις ευχαριστώ γι’ άλλη μία φορά για το χρόνο τους και την απολαυστική κουβέντα και… σας τις παραδίδω!

Αντιγόνη Αδαμοπούλου (Α.Α.): Πείτε μας αρχικά τι είναι η dot2dot …
Τάνια Βλαχομήτρου: Η dot2dot είναι μία πολιτιστική ομάδα. Είμαστε πέντε γυναίκες. Οι ειδικότητες όλων έχουν να κάνουν με τον πολιτισμό. Αρχαιολόγοι, ξεναγοί, ιστορικοί τέχνης, μουσειολόγος, γραφίστρια, ειδική παιδαγωγός… Οπότε είπαμε να τα συνδυάσουμε όλα αυτά και να κάνουμε πολιτιστικές δράσεις που καλύπτουν και το κομμάτι της πόλης έξω, με ξεναγήσεις και διαδρομές και μέσα στο χώρο με δραστηριότητες για παιδιά και για ενήλικες.

Α.Α.: Δε λειτουργείτε αποκλειστικά εκτός χώρου, λοιπόν.
Τάνια Βλαχομήτρου.: Όχι, και καμιά φορά προσπαθούμε να συνδυάζουμε και τα δύο. Για μία διαδρομή, για παράδειγμα. Αν θεωρούμε πως μπορεί να χρησιμεύσει ο χώρος, μπορούμε να κάνουμε δραστηριότητες εδώ, σε συνδυασμό με τη διαδρομή, τότε ακόμα καλύτερα. Όταν δουλεύουμε με μικρές ομάδες και γίνεται αυτό, είναι ιδανικό.

Α.Α.: Η ιδέα για το όνομα πως ήρθε; Εμένα, πάντως μου παραπέμπει σε πρόσκληση για παιχνίδι. Κάτι σαν «ένωσε τις τελίτσες (σημ.: dot) και εξερεύνησε τη Θεσσαλονίκη»!
Νικολίνα Μανώλη: Τέλεια! (γέλια) Πέτυχε το στόχο του!
Τάνια Βλαχομήτρου: Αυτό είναι!

[quote_right]Οπότε είναι η διαδρομή, είναι το παιχνίδι, είναι όλη αυτή η πληροφορία που χρειάζεται το έργο για να «υπάρχει», ας πούμε. Άλλωστε ο μεγάλος Καντίνσκι το έθεσε καλύτερα: «Everything starts from a dot». Κι αποφασίσαμε πως το Dot2Dot είναι ταμάμ![/quote_right]Α.Α.: Έπεσα μέσα;;;
Τάνια Βλαχομήτρου: Αυτή ήταν η λογική! Αρχικά σκεφτόμασταν διάφορα πράγματα, αλλά θέλαμε να υπάρχει το «dot», που είναι και το σημείο. Μια που παραπέμπει και στο παιχνίδι που ενώνει τις τελείες για να δημιουργήσεις την εικόνα κι επειδή γενικά σκεφτόμασταν ότι αυτή είναι κι η φιλοσοφία. Ο άλλος δε μπορεί να έχει εικόνα ξεκάθαρη γι’ αυτό που του λες, ό,τι κι αν είναι αυτό, είτε του μιλάς για ένα μνημείο, είτε για ένα έργο τέχνης. Πρέπει κάποια πράγματα να συνδέονται. Είναι όλα αυτά που πλαισιώνουν ένα μνημείο κι ένα έργο.

Επίσης παραπέμπει σε κάτι εναλλακτικό και διαφορετικό. Δεν πάει το μυαλό σου – ή τουλάχιστον δε θέλουμε να πάει – στο ότι είναι μια τυπική, κλασσική ξενάγηση. Είναι διαφορετικός ο τρόπος που κάνουμε τις ξεναγήσεις.

Α.Α.: Ξεφεύγει κι από εκείνο που είχαμε μάθει όταν μας πήγαιναν με το σχολείο στο μουσείο, μας λένε πέντε πράγματα και μετά «συνεχίζουμε».
Τάνια Βλαχομήτρου: Καμία σχέση. Πιστεύω πως είναι πολύ διαφορετικό. Τουλάχιστον μέχρι τώρα το καταφέρνουμε!

Α.Α.: Οι δράσεις της ομάδας πού απευθύνονται; Βλέπω υπάρχει μία ποικιλία και για ενήλικες και για οικογένειες κλπ.
Νικολίνα Μανώλη: Ο αρχικός μας στόχος ήταν να απευθυνθούμε κυρίως στο κοινό της Θεσσαλονίκης. Δηλαδή στον κάθε κάτοικο, ο οποίος δεν ξέρει κάποια πράγματα, δεν έτυχε να τα δει και να τα γνωρίσει μ’ έναν άλλον τρόπο. Και να είναι εκπαιδευτικός και ψυχαγωγικός αυτός ο τρόπος. Θέλαμε πάρα πολύ να «πιάσουμε» τους κατοίκους της πόλης, οι οποίοι θα έρθουν στις δράσεις μας και θα έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν κάτι καινούριο. Φυσικά δε μένουμε μόνο εκεί. Το άλλο κομμάτι που μας ενδιαφέρει είναι ο τουρισμός. Απλά η πρωταρχική σκέψη ήταν οι Θεσσαλονικείς. Δεν αρχίσαμε την ομάδα με το σκεπτικό ότι θα είμαστε γραφείο ξεναγών που απευθύνεται στους τουρίστες και θα προσφέρει μόνο ξεναγήσεις τουριστικού ενδιαφέροντος. Μετά φυσικά υπάρχει η ομάδα κοινού που είναι τα παιδιά, κάνουμε κάποιες δραστηριότητες μόνο για παιδιά, είτε αυτά είναι παιδικά εργαστήρια είτε είναι κάποιες ειδικά σχεδιασμένες διαδρομές και δραστηριότητες σε εξωτερικό χώρο για παιδιά που απευθύνονται σε σχολεία και φεστιβάλ.

Μία άλλη ομάδα η οποία μας ενδιαφέρει και προσπαθούμε συνεχώς να την εντάσσουμε στις δράσεις μας είναι οι ειδικές ομάδες κοινού, όπου αυτό για μας χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: τα ΑμΕΑ, γι’ αυτό κι υπάρχει ειδική παιδαγωγός στην ομάδα και τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, δηλαδή άνθρωποι που μπορεί να μην είχαν τη δυνατότητα είτε την οικονομική είτε οτιδήποτε άλλο για να συμμετέχουν σε μία τέτοια δραστηριότητα. Σχεδιάζουμε κάποια πράγματα σε συνεργασία με κάποιους φορείς αντίστοιχους. Δηλαδή, έχουμε συμμετάσχει δωρεάν με δράσεις σε κάποια αντιρατσιστικά φεστιβάλ, σχεδιάζουμε κάποιες δωρεάν δράσεις για τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα αυτοβοήθειας του τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο.

Α.Α.: Σχετικά με το ότι συνεργάζεστε με κάποιους φορείς, γενικότερα σε κάποιες δράσεις σας, σας βοηθούν κάποιοι δημοτικοί π.χ. φορείς στην υλοποίηση κάποιων projects ή κατά βάση το κάνετε ατομικά;
Νικολίνα Μανώλη: Αν κι έχουμε κάποιους μήνες λειτουργίας, άρα είναι μικρό το χρονικό περιθώριο για το οποίο μιλάμε, δεν έχουμε κάποια βοήθεια. Ό,τι έχει γίνει έχει γίνει με ατομική πρωτοβουλία. Η συνεργασία που έχει ξεκινήσει είναι με το Σύλλογο Νεολαίας Κωφών Θεσσαλονίκης, η οποία πήγε πολύ καλά. Και σιγά σιγά, με το να απευθυνθούμε με αυτόν τον τρόπο σε συλλόγους το σκεφτόμαστε περισσότερο. Δεν έχει υπάρξει, πάντως, κάποια άλλη βοήθεια. Το ότι έχουν ακούσει, όμως, καλά λόγια για εμάς κι ότι έχουμε αφήσει καλή εντύπωση σε ό,τι έχουμε συμμετάσχει είναι καλό.
Τάνια Βλαχομήτρου: Αν εννοείς για το Δήμο, συμμετείχαμε στο 1^ο Παιδικό Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ που διοργάνωσε ο Δήμος Θεσσαλονίκης. Η δουλειά που κάναμε τους άρεσε, πήγε καλά. Ακούσαμε θετικά σχόλια και στη συνέχεια μας υποστήριξαν ώστε να συμμετέχουμε και στις «Μουσικές και Μνημεία» που έγιναν πρόσφατα, που δεν είναι εκδήλωση με ξεναγήσεις. Εκεί ήταν καθαρά μουσικές εκδηλώσεις σε αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία, αλλά τους άρεσε η ιδέα του να συμμετέχει η Dot2Dot με μια διαδρομή. Οπότε αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί υποστήριξη κι ένα ενδιαφέρον που εκδηλώνεται από το Δήμο αυτή τη στιγμή – έχουμε κάνει κάποιες επαφές – ας πούμε ότι υπάρχει ένα ενδιαφέρον. Υποστήριξη υλική ή κάποια άλλη όχι.

Α.Α.: Τι πιστεύετε πως ήταν αυτό που «πυροδότησε» τη δημιουργία της dot2dot ; Ποια «ανάγκη» είδατε κι αποφασίσατε να καλύψετε;
Τάνια Βλαχομήτρου: Πρώτα πρώτα, οι περισσότερες από εμάς δεν κάναμε τη δουλειά μας. Περνούσαν περίοδοι ανεργίας, δουλεύαμε σε άσχετο πεδίο. Και κάποια στιγμή λες «τώρα τι επιλογές έχω;». Αν θέλω να κάνω τη δουλειά μου, η «τελευταία» επιλογή είναι να κάνω κάτι δικό μου. Οπότε έχω μια ελπίδα να κάνω τη δουλειά μου. Αλλιώς μετά είμαι να φεύγω! (γέλια) Η αλήθεια είναι πως καμιά μας δεν ήθελε να φύγει από την Ελλάδα, όχι ακόμα τουλάχιστον. Κι όλες θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο. Έτσι, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε κι όπου μας πάει!

Α.Α.: Θεωρείτε πως αυτή η περίοδος της κρίσης που διανύουμε έχει λειτουργήσει καταλυτικά όσον αφορά τις πολιτιστικές δραστηριότητες στη Θεσσαλονίκη – κι όχι μόνο;
Νικολίνα Μανώλη: Η γνώμη μου είναι ότι δυστυχώς δεν έχει να κάνει μόνο με μας. Δε θέλω να ακουστεί ότι μόνο εμείς βιώνουμε συνέπειες της κρίσης, αλλά θεωρώ ότι είναι μία κατάσταση όπου ο κόσμος κόβει από τα έξοδά του εδώ κι αρκετά χρόνια ό,τι μπορεί. Αυτό που προσφέρουμε δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης σε καμία περίπτωση. Δε θα το έλεγα, όμως και είδος πολυτελείας. Βάσει αυτού φυσικά κι εμείς αυτά που προσφέρουμε θέλουμε να κυμαίνονται σ’ ένα πλαίσιο οικονομικό, τουλάχιστον, και χρονικό στο οποίο μπορεί να ανταπεξέλθει ο καθένας. Αυτό είχαμε στο μυαλό μας εξαρχής. Επίσης θα ήθελα να πω ότι η κρίση έχει δυσκολέψει σε έναν άλλον τομέα τη δουλειά μας. Επισκεπτόμαστε πολλές φορές κάποιους χώρους, κάποια μνημεία, τα οποία είναι κλειστά λόγω έλλειψης φυλάκων ή έχουν πάρα πολύ μειωμένο ωράριο λόγω έλλειψης προσωπικού. Αυτό δυσκολεύει κι εμάς σαν ομάδα, αλλά και τον μεμονωμένο τουρίστα ή ενδιαφερόμενο, ο οποίος θέλει να δει κάποια πράγματα. Υπάρχουν πάρα πολλά μέρη που κάποιος που δουλεύει δε μπορεί να πάει να τα δει. Όταν είναι ανοιχτά πχ 9-12 το πρωί… ποιος θα πάει; Κι υπάρχουν κάποια μέρη που είναι κλειστά γενικά.
Τάνια Βλαχομήτρου: Είναι μεγάλο πρόβλημα.  Εμείς έχοντας επίγνωση το ότι είναι πολύ δύσκολη περίοδος να μιλάς για πολιτισμό και δραστηριότητες, πιστεύω ότι υπάρχει ανάγκη να περάσει ο άλλος λίγο δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο του. Οπότε η λογική μας ήταν ότι όπως κάποιος ενδεχομένως θα δώσει κάποια χρήματα για να πάει στο θέατρο να δει μία παράσταση – έστω μία στο τόσο – ή να πάει σινεμά, να πει «σήμερα είμαι στην πόλη, το παιδί μου θα το στείλω να κάνει ένα εργαστήριο και να περάσει δύο ώρες δημιουργικές κι εγώ θα πάω να κάνω μία βόλτα στην πόλη».

Α.Α.: Σίγουρα είναι πολλά τα προβλήματα που ίσως και να προϋπήρχαν, απλά με την κρίση εντάθηκαν. Από τον κόσμο που συμμετέχει κι από το feedback που εισπράττετε, βλέπετε να κάνει μία στροφή στις επιλογές του; Να διαλέγει κάτι εναλλακτικό σε σχέση με κάτι που θα διάλεγε προ κρίσης;
Τάνια Βλαχομήτρου : Σίγουρα μετράει τα χρήματά του και σκέφτεται πάρα πολύ πού θα δώσει γι’ αυτό το λόγο. Πιστεύω, όμως, ότι κάτι διαφορετικό θα του αλλάξει πάρα πολύ την καθημερινότητά του, θα το σκεφτεί και θα του τραβήξει την προσοχή. Οπότε για μας το στοίχημα είναι να τραβήξουμε την προσοχή, να του δώσουμε να καταλάβει ότι αν έρθει δύο ώρες να συμμετάσχει σε μία δράση, δε θα είναι δύο ώρες χαμένες, είναι δύο ώρες που όντως θα περάσει καλά.  Νομίζω αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ίσως και να βοηθάει. Είναι λίγο «δίκοπο μαχαίρι». Από την άλλη, αυτό κάνει μεγαλύτερη πρόκληση τη δική σου τη δουλειά. Λες ότι θα πρέπει να συναγωνιστείς πολλά που θα μπορούσε να κάνει στο χρόνο του, οπότε πρέπει να είναι πολύ ελκυστικό αυτό που κάνεις. Μέχρι στιγμής νομίζω ότι λειτουργεί με την έννοια ότι αυτοί που έρχονται φεύγουν καλά κι ο κόσμος που έρχεται την επόμενη φορά, έρχεται από κάποιους άλλους που έχουν περάσει καλά.

Νικολίνα Μανώλη: Η αλήθεια είναι ότι σαν αντικείμενο είναι κάτι αρκετά καινούριο. Όχι η ξενάγηση ως ξενάγηση, αλλά το να συμμετέχεις σε μία τέτοια δραστηριότητα σαν δραστηριότητα ελεύθερου χρόνου. Δεν ήταν κάτι που υπήρχε στις δουλειές μας, οπότε στην αρχή ίσως αρκετός κόσμος δεν καταλαβαίνει ακριβώς αυτό που κάνουμε ή σκέφτεται «τι ακριβώς είναι αυτό; Θα μου αρέσει;». Αλλά όσοι έχουν έρθει, όντως έχουν φύγει ευχαριστημένοι.

Α.Α.: Κάποιο project που σας έμεινε αξιομνημόνευτη η τελική του έκβαση ή κάποιο που σας δυσκόλεψε;
Τάνια Βλαχομήτρου: Η πρώτη προσέγγιση που κάναμε με το Σύλλογο Κωφών Θεσσαλονίκης νομίζω για μένα ήταν η εμπειρία που έχει και τα δύο που είπες. Μας δυσκόλεψε γιατί είναι μία διαφορετική ομάδα κοινού που θέλει πολύ συγκεκριμένα πράγματα και για να περάσει καλά πρέπει να προσαρμόσεις πάρα πολύ τον τρόπο που δουλεύεις, που έχεις μάθει να επικοινωνείς και να λειτουργείς. Πολλές ώρες σχεδιασμού, πολλές ώρες δουλειάς και κυρίως έπρεπε να βρούμε τρόπους να γίνει ενδιαφέρον και να μπορέσει να βγει περισσότερο σα συνεργασία, που ήταν κι ο στόχος. Όχι ότι ήρθαν σε μας, τους είπαμε πέντε πράγματα και «γεια σας!». Θέλαμε να βγει σα μία δραστηριότητα που χτίζεται κι από τους δύο. Στο τέλος η έκβαση ήταν πολύ θετική και κράτησε περισσότερη ώρα απ’ όση είχαμε προγραμματίσει – την υπολογίζαμε για δύο ώρες και κράτησε τρεις και κάτι. Υπήρχε τόση πολλή ενέργεια και συζήτηση, κάναμε ξενάγηση έξω στην πόλη και στη συνέχεια κάναμε δραστηριότητα εδώ, στο χώρο μας. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Και μ’ αυτή τη λογική μπήκαμε στη διαδικασία να ετοιμάζουμε άλλα πράγματα. Θέλουμε να μας ζητάνε πράγματα. Να βλέπουν τι κάνουμε και να πούνε «αυτό θέλουμε να το κάνετε και για μας». Αυτό σίγουρα είναι πρόκληση.

Το δεύτερο πολύ δυνατό project που υλοποιήσαμε και σίγουρα ήταν αξιομνημόνευτη εμπειρία είναι η διαδρομή μας με τίτλο «Από Μηχανής… Ιστορίες», μία διαδρομή στα βιομηχανικά κτίρια που βρίσκονται στη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης. Η διαδρομή είναι καινούρια, σχεδιάστηκε κι υλοποιήθηκε πρώτη φορά το Σεπτέμβρη και πριν από λίγες μέρες εμπλουτίστηκε και παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά, αυτή τη φορά σε συνεργασία με μία ομάδα φίλων μουσικών από τη Granny Records, οι οποίοι έκλεισαν κι «έντυσαν» την περιήγησή μας με industrial ήχους σ’ ένα αυτοσχεδιαστικό live. Θέλουμε να ενώνουμε και να αξιοποιούμε αυτούς τους χώρους ενώνοντας το παρελθόν την πόλης με το παρόν της. Και το παρόν της πόλης είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι, είμαστε κομμάτι της. Ούτως ή άλλως προσπαθούμε να δώσουμε σ’ αυτούς τους χώρους μία φωνή κι ένα νόημα μέσα από τη διαδρομή, κι η εμπειρία ήταν πιο έντονη με ένα μουσικό event. Κι ήταν κι αυτό ενδιαφέρον τόσο για τους συμμετέχοντες, όσο και για όλους εμάς που το διοργανώσαμε, γι’ αυτό άλλωστε θα επαναληφθεί και το Νοέμβριο!

Α.Α.: Αναφορικά με τις δράσεις που απευθύνονται στις ειδικές ομάδες και τα ΑμΕΑ. Θεωρείτε πως συμβάλλετε μέσω αυτών των δράσεων ώστε να μειωθεί δραστικά – αν όχι να εξαλειφθεί πλήρως – η περιθωριοποίηση των ατόμων αυτών; Ή ακόμη… θα λέγατε πως βλέπετε αλλαγές στην πολιτισμική κουλτούρα αναφορικά με τα ΑμΕΑ;
Νικολίνα Μανώλη:  Για να εξαλειφθεί με τίποτα. Είμαστε τόσο δα σε όσα συμβαίνουν, αλλά σίγουρα βοηθάμε. Κι αυτός είναι κι ο λόγος που μας ενδιαφέρει να κάνουμε τέτοια πράγματα.

Τάνια Βλαχομήτρου: Πρέπει να ξεπεραστεί η επιφυλακτικότητα κι από τις δύο μεριές. Αφενός από τις ομάδες αυτές, γιατί ίσως δεν έχουν συνηθίσει να τους απευθύνονται τέτοιες δράσεις, οπότε δεν τις αναζητούν κι εύκολα. Όταν, λοιπόν, προσφέρεις κάτι καινούριο, βλέπεις ότι ο άλλος έρχεται, δοκιμάζει και φεύγει πολύ διαφορετικά, εκεί νιώθεις ότι κάτι έχεις καταφέρει. Κι αλλάζει και τη δική σου νοοτροπία. Για μας ήταν πολύ σημαντική εμπειρία ότι δουλέψαμε αυτό το πρόγραμμα με τους κωφούς, μάθαμε πώς έρχεσαι σ’ επαφή και πώς έρχονται εκείνοι σ’ επαφή μαζί σου επί ίσοις όροις. Κι είναι εφικτό να παίξεις ένα παιχνίδι επί ίσοις όροις. Για μένα διάκριση είναι και το να αντιλαμβάνεσαι τον άλλον ως κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό και με τη θετική του έννοια. Είναι ένα στοίχημα για εμάς αυτές οι δραστηριότητες. Φυσικά χρειάζεται κι εκείνοι να δείχνουν ανταπόκριση. Αν υπάρχει αυτού του είδους η συνεργασία πιστεύω πως μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα.Α.Α.: Απευθύνονται σε σας και οικογένειες. Πιστεύετε πως έχει αλλάξει η νοοτροπία «αφήνουμε το παιδί να δει τηλεόραση ή να παίξει με το video game»;

Τάνια Βλαχομήτρου: Το ιδανικό θα ήταν ο γονιός να μη βλέπει τηλεόραση! (γέλια) Να πετάξει την τηλεόραση, όλα θα γίνουν πάρα πολύ καλύτερα έτσι!

Νικολίνα Μανώλη: Πιστεύω ότι αυτό έχει αλλάξει εδώ και χρόνια. Όχι ότι δεν κάθεται κανένας στο σπίτι και δε βλέπει τηλεόραση. Γενικά θεωρώ ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό γονέων ψάχνουν δραστηριότητες για παιδιά. Δημιουργικές, να γνωρίσουν κάτι καινούριο, να εμπλουτίσουν τα ενδιαφέροντά τους, να δούνε και ποια ενδιαφέροντα έχει το παιδί. Δεν έχουν όλα τα παιδιά ενδιαφέρον για τη μουσική, το χορό, την τέχνη. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Και τελευταία βλέπω και μία τάση που επίσης είναι πολύ θετική ότι ψάχνουν κάποιες δραστηριότητες κοινές, να περάσουν χρόνο με τα παιδιά τους. Όχι να φέρουν το παιδί μόνο, να κάτσει εδώ και να βγει στο μεταξύ μία βόλτα. Κι αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον επίσης. Δε λέω πως έχει αλλάξει, απλά παρατηρώ μία τάση. Κι από νέες μητέρες έχω ακούσει «θα ήθελα να κάνουμε πράγματα για να περνάμε χρόνο μαζί οικογενειακώς εκτός σπιτιού».

Α.Α.: Στο blog της ιστοσελίδας σας τι θα βρει ο επισκέπτης;

Νικολίνα Μανώλη: Στο blog ο επισκέπτης μπορεί να δει κυρίως φωτογραφικό υλικό από προηγούμενες δράσεις μαζί με μία περιγραφή. Λειτουργεί λίγο πιο ελεύθερα και χαλαρά από το υπόλοιπο site. Ανεβάζουμε συνήθως και μία μικρή πρόταση, μία εντύπωση που μας άφησε η δράση η οποία προηγήθηκε. Αυτό πιστεύω λειτουργεί περισσότερο για εκείνους που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν. Είναι άλλο να δεις στο site πληροφορίες για μία δράση κι άλλο, για παράδειγμα, να δεις στο blog υλικό από τη δράση αυτή από προηγούμενες φορές που υλοποιήθηκε. Στο blog μπορείς να δεις φωτογραφίες, κάποιο μικρό hint…Επίσης, έχουμε στο μυαλό μας σύντομα να κάνουμε κι ένα βίντεο – ολιγόλεπτο ή και λίγων δευτερολέπτων – σαν teaser των δράσεών μας.

Τάνια Βλαχομήτρου: Για όλα έχουμε ένα hint!

Α.Α.: Δε θέλω να προκαλέσω spoiler, αλλά… υπάρχει κάποιο project για το οποίο αδημονείτε;
Νικολίνα Μανώλη: Πρόκειται για μία νέα συνεργασία που περιμένουμε, πως και πώς. Με τους Gamecraft, οι οποίοι από το 2009 δραστηριοποιούνται στο χώρο των διαδραστικών παιχνιδιών, παιχνιδιών ρόλου και θα κάνουμε μαζί μία περιήγηση – παιχνίδι κρυμμένο θησαυρού – παιχνίδι ρόλων! Έχει τίτλο «Οι Κληρονόμοι» και θα γίνει σε γνωστά σημεία της πόλης στις 25 Οκτωβρίου. Θα είναι πολύ πιο διασκεδαστικό!

Α.Α.: Θα είναι τελείως dot-to-dot ο χαρακτήρας, δηλαδή!
Τάνια Βλαχομήτρου: Κι είναι και πολύ ωραία ομάδα, γιατί είναι οι πιο «παλιοί», είναι παιδιά δραστήρια, με πολύ φαντασία. Έχουν βγει πολλές παρόμοιες ομάδες τώρα τελευταία, αλλά είναι η παλιότερη ομάδα…μυστηρίων στην πόλη. Κι είμαστε ενθουσιασμένες με αυτή τη συνεργασία. Όταν σχεδιάζαμε τη διαδρομή λέγαμε «θέλω να παίξω ΤΩΡΑ!». Είναι με γρίφους. Οι συμμετέχοντες έχουν το ρόλο των κληρονόμων και πρέπει να λύσουν τους γρίφους για να μάθουν όλες τις πληροφορίες. Κι υπάρχει κι ένας τελικός στόχος που… δε μπορώ να το πω! (γέλια)

Α.Α.: Όχι, είπαμε για μικρό spoiler, όχι να μάθουμε… αν το έκανε ο butler!
Τάνια Βλαχομήτρου: Η κληρονομιά είναι πολύτιμη, μόνο αυτό μπορώ να αποκαλύψω!

Νικολίνα Μανώλη: Ναι, τα στοιχεία είναι αληθινά κι ιστορικά. Δηλαδή ο στόχος πέρα από τη διασκέδαση είναι να μάθουμε και κάποια αληθινά ιστορικά στοιχεία.

Και δεν το αναφέραμε στους στόχους μας στην αρχή, αλλά νομίζω ότι φαίνεται από αυτά που λέμε τώρα ότι είναι επίσης ένας στόχος που μας ενδιαφέρει πάρα πολύ. Η συνεργασία με άλλες δημιουργικές ομάδες της πόλης.  Κι εμείς θέλουμε να προσεγγίσουμε ομάδες που βρίσκουμε ενδιαφέρουσα τη δουλειά τους, αλλά και να μας προσεγγίσουν ομάδες, οι οποίες βρίσκουν ενδιαφέρουσα τη δουλειά μας και ξέρουν ότι μπορούμε να τις ενώσουμε και να κάνουμε κάτι μαζί. Έχει γίνει, μας έχουν προσεγγίσει άνθρωποι, όπως έχουμε προσεγγίσει κι εμείς. Κι είναι πολύ ωραίο αυτό! Είμαστε πέντε, άρα ήδη υπάρχει μία συνεργασία πολλών ατόμων. Πόσο μάλλον τώρα.  Είναι καλό να συνεργάζεσαι με ανθρώπους. Κι έπειτα δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει μέσα από όλα αυτά τα πράγματα.

Τάνια Βλαχομήτρου: Ο ανταγωνισμός μπορεί να είναι δημιουργικός με την καλή έννοια, αλλά δε συγκρίνεται με το να συνεργάζεσαι. Κάθονται σ’ ένα τραπέζι δέκα άτομα, δύο ομάδες και σχεδιάζουν κάτι για την πόλη. Είναι ιδιαίτερο, όπως και να το κάνεις!

*Είστε κάτοικος Θεσσαλονίκης ή σκοπεύετε να την επισκεφθείτε κι ενδιαφέρεστε για μία δημιουργική διαδρομή; Μπορείτε να ενημερωθείτε για τις δράσεις της dot2dot διαδικτυακά από τη σελίδα της ομάδας, από την επίσημη σελίδα της στο facebook, με εγγραφή στο Newsletter, αλλά και μέσω email στο [email protected] .

* Συμπληρώστε τη φόρμα στην καρτέλα «Ζητήστε στο» αν επιθυμείτε μία συγκεκριμένη δράση!