από τη Ναταλία Αργυράκη-Δημοσιογράφο
*Γιατί είναι μια παράσταση που από τη μία σου χαμογελάει και από την άλλη σε σπρώχνει βαθιά στην σπηλιά του Κύκλωπα. Μέσα σου, δηλαδή. Κι αυτή είναι η πιο ανακουφιστικά επώδυνη διαδικασία.
*Γιατί θα σου λυθούν οι απορίες όλες σχετικά με τον τίτλο: Κατάδικος και Δικός μου και Κατάδικός μου. Θα σου γεννηθούν όμως, άλλες: ποιος καταδικάζει ποιον; και σε τι; ποιος είναι πιο επικίνδυνος; ποιος είναι ο ξένος, ποιος ο οικείος; και πόσο μεγάλα λάθη μπορούν (επιτέλους!) να γίνουν στο όνομα του έρωτα και της αγάπης;
*Γιατί σίγουρα έχεις συναντήσει (τουλάχιστον) έναν άνθρωπο στη ζωή σου τον οποίο ήθελες να κρατήσεις κοντά σου με νύχια και με δόντια και (τουλάχιστον) μία φορά είχες σκεφτεί πόσα όρια ξεπέρασες ή θα μπορούσες να ξεπεράσεις για χάρη του, είτε το άξιζε είτε όχι.
*Γιατί ξέρεις ότι όταν αγαπάς κάποιον πραγματικά, δεν μπορείς να τον έχεις ανάγκη, ούτε να θέλεις να σε έχει ανάγκη. Θέλεις να είναι ελεύθερος. Ελεύθερος να σε αγαπήσει με τη σειρά του, χωρίς να σε χρειάζεται, χωρίς να φοβάται τη μοναξιά, χωρίς να σε βλέπει σαν στήριγμά του. Και η παράσταση αυτή σου υπενθυμίζει πόσο δρόμο έχεις ακόμη να διανύσεις μέχρι να φτάσεις στην πραγματική αγάπη.
*Γιατί και θα συγκινηθείς και θα γελάσεις. Βασικό.
*Γιατί εκτός από τις ερωτικές σχέσεις, θα δεις κι άλλες ακόμη: τη σχέση πατέρα-κόρης, τη σχέση Ελλήνων και αλλοδαπών, τη σχέση μεταξύ κολλητών φίλων. Όλοι έχουν κάποιες ανάγκες. Όλοι κάτι φοβούνται. Και οι δικοί σου οι φόβοι στιγμιαία ξορκίζονται.
*Γιατί θα συνειδητοποιήσεις πως ο μεγαλύτερος και πιο επικίνδυνος εχθρός που ενδεχομένως θα αντιμετωπίσεις στη ζωή σου, δεν είναι ο ξένος, δεν είναι καν ο διπλανός σου. Είναι ο εαυτός σου.
Και δεν χρειάζεται να τον τιμωρήσεις, αλλά να τον καταλάβεις.
*Γιατί η Ελένη Ράντου, ο Ορφέας Αυγουστίδης και ο Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης (και οι λοιποί ηθοποιοί) με τις ερμηνείες τους σε βάζουν μέσα στο έργο. Μέσα στη ζωή τους.
Σε κάνουν δικό τους. Κατάδικό τους.
*Γιατί (τουλάχιστον με αυτές τις συνθήκες) δύσκολα θα σου δοθεί ξανά η ευκαιρία να παρακολουθήσεις μια παράσταση σε ένα γεμάτο θέατρο, όπου ο κόσμος κυριολεκτικά σχηματίζει ουρά στο φινάλε για να συγχαρεί τους πρωταγωνιστές.
Σας έπεισα;
Θέατρο Διάνα
Ιπποκράτους 7
Αθήνα
* η Ναταλία Αργυράκη ειναι δημοσιογράφος στο περιοδικό ΟΚ και έχει το δικό της blog το the-red-studio.blogspot από το οποίο αναδημοσιεύουμε το κείμενο