παρενόχληση

Διαστάσεις επιδημίας έχει λάβει το πρόβλημα της σεξουαλικής παρενόχλησης στην Αίγυπτο, ειδικά κατά τους τελευταίους τρεις μήνες – και είναι σαφές πλέον πως πίσω από την έξαρση του φαινομένου κρύβεται η «στροφή» της χώρας προς την παραδοσιακή ισλαμική ηθική, που απαγορεύει στις γυναίκες να κυκλοφορούν ασυνόδευτες, ακόμη και αν φορούν την ισλαμική μαντίλα!

Σύμφωνα μάλιστα με τις έρευνες, οι περισσότερες Αιγύπτιες υφίστανται καθημερινά κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης. Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2008 από το Αιγυπτιακό Κέντρο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, έδειξε ότι πάνω από το 80% των Αιγυπτίων γυναικών έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση, παρά το ότι τα περισσότερα από τα θύματα φορούσαν ισλαμική μαντίλα.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στο BBC η «Μάρουα», (το οποίο δεν είναι βεβαίως το πραγματικό της όνομα), φοβάται μήπως της επιτεθούν ή την παρενοχλήσουν λεκτικά όποτε πηγαίνει στο κέντρο. «Είναι κάτι που με τρομάζει ως κοπέλα. Όταν βγαίνω έξω και κάποιος στο δρόμο με ενοχλεί ή με παρενοχλεί σεξουαλικά, φοβάμαι. Αυτός είναι ο λόγος που δε βγαίνω. Προσπαθώ να είμαι υπερβολικά προσεκτική στον τρόπο που ντύνομαι και αποφεύγω να φοράω ρούχα που με κάνουν να φαίνομαι ελκυστική.

Ακόμη και η συντηρητική ενδυμασία όμως δεν αποτελεί πλέον μέσο προστασίας, σύμφωνα με την Ντίνα Φαρίντ της φεμινιστικής οργάνωσης «Τα Κορίτσια της Αιγύπτου είναι Κόκκινη Γραμμή».

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο αιγύπτιος ειδικός, «ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός στοχοποίησε τη γυναίκα. Τη θέλει πίσω στο σπίτι, να μην εργάζεται. Η πατριαρχική κουλτούρα δεν αποδέχεται την ανωτερότητα των γυναικών έναντι των ανδρών, μόνο και μόνο επειδή κάποιες γυναίκες μορφώθηκαν και εργάστηκαν, ενώ κάποιοι άνδρες έμειναν πίσω. Έτσι, ένας τρόπος εξίσωσής τους στην κοινωνία είναι να σοκάρουν τις γυναίκες επιβάλλοντάς τους καθεστώς σεξουαλικής βίας, ανά πάσα στιγμή. Δεν είναι η κουλτούρα των Φαραώ. Είναι η κουλτούρα των Βεδουίνων», προσθέτει.

«Εάν τα κορίτσια ντύνονταν ευπρεπώς, δε θα τα πείραζε κανείς», δήλωσε ωμά ένας νεαρός Αιγύπτιος στη ρεπόρτερ του BBC. «Ο τρόπος που ντύνονται είναι που προκαλεί τους άντρες. Πηγαίνουν γυρεύοντας – ακόμη και όσες φορούν νικάμπ».

Η νέα κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι έχει πάρει το ζήτημα σοβαρά, αν και πολλοί διαμαρτύρονται ότι δεν αποτελεί ακόμη προτεραιότητα. Για γυναίκες όπως η Νάνσι, η οποία μένει στο κέντρο του Καΐρου, είναι ζήτημα ελευθερίας. «Θέλω να μπορώ να περπατάω με ασφάλεια, σαν άνθρωπος, χωρίς κανέναν να με αγγίζει ή να με παρενοχλεί».

Καλή η «αραβική άνοιξη» στην Αίγυπτο, αλλά όπως φαίνεται έχει και τις «παρενέργειές» της…

Πηγή: http://www.tovima.gr

Σύμφωνα με έρευνα, στο Λονδίνο οι γυναίκες έχουν λιγότερες πιθανότητες να βρουν δουλειά από οπουδήποτε αλλού στο Ηνωμένο Βασίλειο, παίρνουν μικρότερο μισθό όταν καταφέρουν να βρουν δουλειά, αλλά και είναι περισσότερο πιθανόν να παρενοχληθούν σεξουαλικά! Ο Σέρι Γκόνταρντ, ο επικεφαλής της εταιρείας που έκανε την έρευνα, δήλωσε: “Η ανάλυσή μας αποδεικνύει πως το χάσμα ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες, στο Λονδίνο, έχει αρχίσει να διευρύνεται”.

Με την ανεργία αλλά και τις περικοπές των προνομίων να αυξάνονται γρηγορότερα στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άντρες, όλοι προβλέπουν πως όλο και περισσότερες γυναίκες θα πέφτουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ειδικότερα στις γυναίκες που αποτελούν εθνική μειονότητα (μαύρες, κ.α.) εκτιμάται πως 4 στις 10 θα ζουν κάτω από αυτό το όριο.

Η σεξουαλική βία είναι, επίσης, υψηλότερη από οπουδήποτε αλλού, καθότι 132 σεξουαλικές παρενοχλήσεις συμβαίνουν ανά 100.000 ανθρώπους στο Λονδίνο…

Το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι άντρες δουλεύουν σε ακριβοπληρωμένες εργασιακές θέσεις, στο Λονδίνο, εξηγεί εν μέρη το διευρυμένο μισθολογικό χάσμα στην πρωτεύουσα, όπου οι γυναίκες λαμβάνουν περίπου 22.8% μικρότερους μισθούς απ’ ό,τι οι άντρες, τη στιγμή που το ποσοστό σε όλη τη χώρα βρίσκεται στο 14.9% . Από τη στιγμή, βέβαια, που το 62% όλων των εργασιών, και η μεγάλη πλειοψηφία των υψηλά αμειβομένων, καταλαμβάνονται από άντρες, τα συμπεράσματα δεν προκαλούν μεγάλη έκπληξη.

Αντιθέτως, στο δημόσιο τομέα οι γυναίκες έχουν μια πιο έντονη παρουσία, καθώς λαμβάνουν 13.2% μικρότερο μισθό από τους άντρες, εν αντιθέσει με τον ιδιωτικό τομέα όπου το ποσοστό βρίσκεται στο 20.4%.

Ένα επιπλέον εύρημα που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι το 2009, το 31% των οικογενειών στην πρωτεύουσα, ήταν μονογονεϊκές οικογένειες, όπου στις περισσότερες περιπτώσεις μάλιστα, ο γονιός ήταν γυναίκα.

Όμως, ο συνδυασμός του υψηλού κόστους φροντίδας των παιδιών, οι αποστάσεις αλλά και η δυσκολία να βρουν εργασία με “χαλαρό” ωράριο, απομακρύνουν πολλές γυναίκες από το να δουλέψουν.

Πηγή: OnAir24