ποτά

Είμαστε ό,τι τρώμε αλλά και ό,τι πίνουμε. Μιλάμε για αυτές τις ύποπτες θερμίδες που προσθέτουμε στον οργανισμό μας με τη κατανάλωση αλκοόλ και αναψυκτικών. Ναι, σε ποιόν δεν αρέσει μια παγωμένη μπύρα. Και ποιος δε θέλει κάθε τόσο να ξεδιψάσει με μια πορτοκαλάδα με ανθρακικό. Αλλά υπάρχουν και αυτές οι φορές (που είναι πολλές ας το παραδεχτούμε) που δεν ξέρουμε τι να παραγγείλουμε. Και το ένα μας βρωμάει και το άλλο μας ξινίζει. Εκεί λοιπόν μπαίνουν οι φυσικοί χυμοί και τα smoothies. Και κάπως έτσι βρέθηκε στα χέρια μου, ένα φοβερό μίξερ, με το οποίο παίζω συχνά πυκνά. Ok το ομολογώ. Στην αρχή, κόντεψα να πάθω υπερβιταμίνωση από τους πολλούς χυμούς, αλλά μετά απέκτησα σωστό ρυθμό.

Όταν είσαστε λοιπόν έξω, μια φυσική πορτοκαλάδα ή ένας ανάμεικτος φυσικός χυμός από πολύχρωμα και ζουμερά υλικά, θα σας φτιάξει τη διάθεση. Θα σας χορτάσει, χωρίς να σας βαρύνει και μπορεί να αποδειχθεί φανταστικό δεκατιανό ακόμα και στο γραφείο την στιγμή που δεν έχετε και τη μεγαλύτερη πολυτέλεια χρόνου να καθαρίσετε και να κόψετε τα φρουτάκια σας. Ζητήστε ελάχιστο πάγο στο ποτήρι, ώστε κατά πρώτον να μην καταλήξει σε νερό με εσάνς από φρούτα και κατά δεύτερον να υπάρχει περισσότερο υλικό, και κατανάλωσέ το εντός 40λεπτου ώστε να μη χαθούν οι βιταμίνες του.

Τα smoothies από την άλλη πλευρά εκτός από φρούτα μπορούν να περιλαμβάνουν και πολλά άλλα υλικά όπως γάλα, γιαούρτι, μέλι, αιθέρια έλαια αλλά και ζάχαρη και κακάο. Πειραματιστείτε ελεύθερα, και φτιάξτε τις δικές σας συνταγές. Η διαδικασία κλασσική. Χτυπήστε τα υλικά στο μίξερ μέχρι να γίνουν ένα ομοιογενές μείγμα και σερβίρετε σε μεγάλα ποτήρια με χοντρά και funky καλαμάκια…

Στην υγειά μας!!!

Λίγα πράγματα της καθημερινής ζωής έχουν οι σημερινοί Έλληνες κοινά με τους Αθηναίους των αρχαίων χρόνων. Τα παραδοσιακά ελληνικά ποτά και τρόφιμα ήταν εντελώς άγνωστα στην αρχαιότητα. Για παράδειγμα, δεν υπήρχε τότε το ελληνικότατο ούζο, αφού οι Αθηναίοι φαίνεται να αγνοούσαν τον τρόπο της απόσταξης..

Το αρχαιοελληνικό τραπέζι, γενικότερα, δεν έμοιαζε με το σημερινό. Άγνωστα ήταν τότε το ρύζι, η ζάχαρη, το καλαμπόκι, ο καφές, οι ντομάτες, οι μελιτζάνες, οι πιπεριές, οι μπάμιες και, φυσικά, οι πατάτες. Παρ’ όλες, όμως, τις ελλείψεις αυτών των αγαθών, οι αρχαίοι ήταν αληθινά καλοφαγάδες…

Η μαγειρική τους έμοιαζε αρκετά με τη σημερινή των Κινέζων ή των Ιαπώνων! «Οι τροφές των αρχαίων», γράφει ο Σαρλ Πικάρ στο βιβλίο του με θέμα τη ζωή στην κλασική Ελλάδα, «σκοπό είχαν να ερεθίσουν και όχι να βαρύνουν το στομάχι, γι’ αυτό άλλωστε ήταν πλούσιες σε καρυκεύματα και αρωματικά βότανα».

Γεγονός είναι ότι στα συμπόσια των αρχαίων τα τραπέζια ήταν βαρυφορτωμένα και το κρασί έρρεε άφθονο, νερωμένο με γλυκό ή θαλασσινό νερό και αρωματισμένο με δενδρολίβανο ή μέλι. Την εποχή του Περικλή (5ος αιώνας π.Χ.), οι καλεσμένοι σ’ ένα πλούσιο δείπνο θα απολάμβαναν ένα ενδιαφέρον και χορταστικό μενού: λαγό μαγειρεμένο με μέντα και θυμάρι, ψητές τσίχλες ή σπίνους διατηρημένους σε ευωδιαστό λάδι, αρνάκι ή γουρουνόπουλο σούβλας ποτισμένο με «θυλήματα» (χοντροαλεσμένο αλεύρι ραντισμένο με κρασί και λάδι, με το οποίο έσβηναν το κρέας καθώς ψηνόταν), γλυκίσματα από ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι πασπαλισμένα με μελωμένο κρασί και σουσάμι, αλμυρά τσουρέκια, ψητά ορτύκια, τυρί της Αχαΐας, σύκα και μέλι της Αττικής, κρασί από τη Χίο και τη Λέσβο, σταφύλια από τη Μένδη της Παλλήνης, χέλια και ψάρια από τη λίμνη Κωπαΐδα, θαλασσινά από την Εύβοια, κριθαρένιο ψωμί από την Πύλο, βραστούς βολβούς, που ευνοούν τη σεξουαλική διάθεση, ραπανάκια για να περνά η μέθη και, βέβαια, τις πίτες της Αθήνας, καύχημα της πόλης, παραγεμισμένες με τυρί, μέλι και διάφορα καρυκεύματα.

Μπορεί οι Αθηναίοι να ήταν καλοφαγάδες, ήταν όμως κατά κανόνα λιτοδίαιτοι. Όπως το διατύπωναν τότε, ήταν «μικροτράπεζοι» και «φυλλοτρώγες», γι’ αυτό και υπήρχε η έκφραση «Αττικηρώς ζην»

Μια μέρα στην Αθήνα
Ο Αθηναίος, πριν βγει από το σπίτι του με το πρώτο φως της αυγής, έτρωγε κάτι λιτό, το «ακράτισμα» που ήταν συνήθως λίγο κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, το λεγόμενο άκρατο οίνο. Μερικές φορές στο πρώτο αυτό γεύμα πρόσθεταν ελιές και σύκα. Πιο συχνά, όμως, το πρωινό ήταν απλά μια κούπα από «κυκεώνα», δηλαδή ένα ρόφημα από βρασμένο κριθάρι αρωματισμένο με μέντα ή θυμάρι, για το οποίο οι αρχαίοι πίστευαν ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες Κατά τη διάρκεια της μέρας, έπαιρναν ακόμα τρία γεύματα: το άριστον (μεσημεριανό), το δειλινό και το δείπνο. Το κύριο γεύμα, το δείπνο, το έπαιρναν στο τέλος της μέρας ή αφού είχε ήδη νυχτώσει. Ήταν πλούσιο και πολλές φορές τελείωνε με τραγήματα (επιδόρπια), φρούτα φρέσκα ή ξηρά, κυρίως σύκα, καρύδια, σταφύλια ή γλυκά με μέλι.

Τα εδέσματα

Οι αρχαίοι έτρωγαν συχνά κρέας, ιδιαίτερα χοιρινό αλλά και μοσχαρίσιο, μαγειρεμένο με αρκετούς τρόπους και σπανιότερα κατσίκι και αρνί. Μεγάλο γαστρονομικό ενδιαφέρον έδειχναν για το κυνήγι (τσίχλες, ορτύκια, ελάφια). Τέλος, για να είναι μαλακά τα κρέατα, φρόντιζαν να τα μαρινάρουν πριν από το ψήσιμο με χορταρικά. Με το ψάρι ίσχυε ό,τι και στις μέρες μας. Οι Αθηναίοι είχαν μεγάλη αδυναμία στα θαλασσινά και στα όστρακα. Οι τσιπούρες και τα μπαρμπούνια στόλιζαν συχνά τα τραπέζια των πλουσίων, ενώ οι σαρδέλες του Φαλήρου ήταν το συνηθισμένο πιάτο των φτωχότερων. Η τιμή της σαρδέλας, μάλιστα, λειτουργούσε ως βαρόμετρο για την αγορά τροφίμων της Αθήνας. Μεγάλη ζήτηση είχαν και τα παστά ψάρια από τον Ελλήσποντο και τον Εύξεινο Πόντο, και φυσικά τα φημισμένα χέλια της Κωπαΐδας, που ήταν πανάκριβος μεζές αφού το καθένα απ’ αυτά στοίχιζε όσο ένα γουρουνόπουλο

Οι σαλάτες τους γίνονταν πάντα από υλικά που είχαν θεραπευτικές ιδιότητες και τα οποία ποτέ δεν έβραζαν για να μη χάσουν τις βιταμίνες τους. Οι αρχαίοι συνήθιζαν να παίρνουν λάδι για τις σαλάτες τους από άγουρες ελιές. Φημισμένα ήταν τα λάδια της Σάμου και της Ικαρίας. Τους άρεσαν επίσης τα αλλαντικά και τα όσπρια. Έτρωγαν φασόλια, φακές, ρεβίθια (ψημένα), μπιζέλια και κουκιά σε πουρέ (έτνος). Φυσικά, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια περιλαμβάνονταν στο καθημερινό μενού. Εκλεκτό έδεσμα για τους αρχαίους ήταν τα σαλιγκάρια, τα οποία οι Κρητικοί έτρωγαν από την εποχή του Μίνωα.

Τα λαχανικά, τέλος, είχαν μεγάλη ζήτηση. Ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του επαινεί, διά στόματος Σωκράτη, τη φυτοφαγική και τη φυσική εν γένει δίαιτα. Πολλά σπίτια φρόντιζαν να έχουν κηπάρια, στα οποία καλλιεργούσαν, μαζί με τα όσπρια, βολβούς, μαρούλια, αρακά, αγκινάρες, βλίτα, σέλινο, άνηθο και δυόσμο. Άλλα χορταρικά, όπως τα μανιτάρια, το μάραθο, τα σπαράγγια, ακόμα και τις τρυφερές τσουκνίδες, τα αναζητούσαν στις ακροποταμιές και στα χωράφια. Από τα πιο αγαπημένα προϊόντα των αρχαίων ήταν τα αγγούρια και τα σύκα.

Πηγή: προσωπικό mail

Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε την περιεκτικότητα διαφόρων αλκοολούχων ποτών σε ενέργεια ώστε να ξέρετε τι να προτιμήσετε σε περίπτωση που επιθυμείτε να ελέγχετε τις θερμίδες που καταναλώνετε.

*Κρασί: ας το προτιμήσετε
Αποτελεί μία από τις καλύτερες επιλογές καθώς έχει μικρή περιεκτικότητα σε θερμίδες, κατά μέσο όρο 120 θερμίδες σε ένα μέτριο ποτήρι άσπρο ή κόκκινο κρασί.
Τα γλυκά κρασιά έχουν περισσότερες θερμίδες από ότι τα ξηρά.

Δείτε στον παρακάτω πίνακα την περιεκτικότητα σε θερμίδες διαφόρων κρασιών.

Πίνακας 1: Ενέργεια σε θερμίδες (kcal) σε ένα ποτήρι 150ml
Κρασί, επιδόρπιο, γλυκό 165
Κρασί, επιδόρπιο, ξηρό 157
Κρασί, επιτραπέζιο, κόκκινο 125
Κρασί, επιτραπέζιο, λευκό 110
Κρασί, κόκκινο Cabernet Sauvignon 122
Κρασί, κόκκινο Merlot 122
Κρασί, κόκκινο Pinot Noir 121
Κρασί, κόκκινο Syrah 122
Κρασί, λευκό Chenin Blanc 118
Κρασί, λευκό Muscat 123
Κρασί, λευκό Pinot Gris (Grigio) 122
Κρασί, λευκό Sauvignon Blanc 119

 
*Μπύρα: η δεύτερη καλύτερη επιλογή

Ένα ποτήρι μπύρα 350ml έχει περίπου 150 θερμίδες.

Δείτε παρακάτω αναλυτικά την περιεκτικότητα σε θερμίδες διαφόρων ειδών μπύρας.

Πίνακας 2: Ενέργεια σε θερμίδες (kcal) σε ένα ποτήρι 350ml
Μπύρα light 103
Μπύρα, κοινή 153
Μπύρα BUDWEISER 146
Μπύρα BUDWEISER SELECT 99
Μπύρα BUD LIGHT 110
Μπύρα MICHELOB ULTRA 96
Πηγή: USDA National Nutrient Database for Standard Reference, Release 22 (2009)

‘Σκληρά’ ποτά και λικέρ : με μέτρο
Τα σκληρά ποτά όπως το ουίσκι, η βότκα όπως και τα λικέρ κ.α έχουν περισσότερες θερμίδες ανά μονάδα όγκου σε σχέση με το κρασί και την μπύρα καθώς έχουν και μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αλκοόλ.
Συνήθως όσο πιο μεγάλη περιεκτικότητα σε αλκοόλ έχει ένα ποτό τόσο περισσότερες θερμίδες έχει. Όταν τα ποτά αυτά τα αναμιγνύουμε και με αναψυκτικά με ζάχαρη ή χυμό αυξάνεται περισσότερο η θερμιδική τους αξία.

Δείτε παρακάτω αναλυτικά την θερμιδική αξία διαφόρων αλκοολούχων ποτών.
Πίνακας 3: Ενέργεια σε θερμίδες (kcal) σε μία δόση 45ml
Βότκα 97
Τζιν 110
Ρούμι 97
Ουίσκι 105
Λικέρ, καφές με κρέμα 154
Λικέρ, καφές 160

Προτιμήστε να αναμίξετε το ποτό σας με σόδα ή κάποιο ανθρακούχο αναψυκτικό χωρίς ζάχαρη.

Απολαύστε λοιπόν αυτές τις ημέρες μερικά ποτήρια αλκοολούχων ποτών, προσοχή όμως στην υπερκατανάλωση. Και μην ξεχνάτε να πίνετε άφθονο νερό μαζί με το ποτό σας για να βοηθήσετε το σώμα σας να μεταβολίσει το αλκοόλ!

Πηγή: USDA National Nutrient Database for Standard Reference, Release 22 (2009)

Για περισσότερες πληροφορίες για την κα Δουβογιαννη  πατήστε εδώ