Ξεφυλλίζοντας ένα παλιό ημερολόγιο, “ξετρύπωσα” ένα ρητό που είχε γράψει και μου είχε δώσει στη γιορτή μου η γιαγιά μου…
“Ο έξυπνος ζητά συγγνώμη, ο βλάκας δικαιολογείται, ο ηλίθιος επιμένει“.
Το συγκεκριμένο χαρτάκι με έβαλε σε σκέψεις και μου κινητοποίησε πολλούς και διαφορετικούς προβληματισμούς.
Μεταξύ άλλων κι έναν απ’αυτούς που με “τυραννάει” εδώ και πολλές μέρες…
Μπορούν τελικά οι άνθρωποι να διορθώσουν τα λάθη τους; …Ξέρετε, όλες εκείνες τις λάθος συμπεριφορές και εν κατακλείδι όλα όσα δεν τους αρέσουν στον εαυτό τους; Μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει, προς το καλύτερο πάντα ή μήπως όλα αυτά δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν;
Οι περισσότεροι θα ισχυριστούν πως “ποτέ δεν είναι αργά” για να κάνει κάποιος μια αλλαγή.
Από την άλλη, οι παλιοί και οι αυτομάτως λίγο πιο έμπειροι, θα ισχυριστούν πως ο άνθρωπος και ο χαρακτήρας του, καλώς ή κακώς, δεν αλλάζουν! Μπορεί να χειροτερέψουν, αλλά οπωσδήποτε δεν θα “δουν” βελτίωση.
Κατά μια έννοια, το τελευταίο έχει κάποια βάση, αφού πολλές φορές δίνουμε ευκαιρίες σε κοντινά μας πρόσωπα να αλλάξουν και να διορθωθούν σε ότι αφορά τα άσχημα κομμάτια τους και φυσικά, δεν βλέπουμε καμία απολύτως βελτίωση ή ένα λίγο διαφορετικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, αν δεχθούμε αυτή τη θέση, πως δηλαδή οι άνθρωποι έτσι είναι από ένα σημείο και μετά και δεν μεταβάλλονται στο ελάχιστο, καταλαβαίνετε καλά πως δεν είναι ότι πιο ενθαρρυντικό σαν είδηση για εμάς τους ίδιους. Πιο απλά, θα επαναπαυτούμε στο ότι οι άνθρωποι μένουν στάσιμοι και θα δικαιολογούμε διαρκώς τον εαυτό μας, δίνοντάς του ελαφρυντικά για οποιαδήποτε ανησυχία τύχει να κάνουμε, απ’την πιο μικρή ως την πιο μεγάλη.
Προσωπικά, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως η γνώμη μου στην προκειμένη περίπτωση είναι πολύ συγκεκριμένη και θα έλεγα πως είμαι κάθετη: Όταν θέλεις, μπορείς.
Εάν θελήσεις να αλλάξεις κάτι πραγματικά και το βάλεις στόχο, τότε δεν μένει παρά να το κατορθώσεις. Όταν θέλεις, βρίσκεις τον τρόπο. Δεν μπορώ με τίποτα να δεχτώ πως ο άνθρωπος και ο χαρακτήρας του δεν αλλάζουν, πως ο ίδιος δεν μπορεί να διορθωθεί και να γίνει καλύτερος ή να κάνει μια νέα αρχή.
Όταν το θέλει στ’αλήθεια, ΝΑΙ, το μπορεί!
Πράγματι, ποτέ δεν είναι αργά φίλοι μου…
Πιστέψτε το και θα το δείτε κι εσείς οι ίδιοι, στην πράξη.
Άλλωστε, αν σταματούσαμε να μαθαίνουμε πράγματα, να εξελισσόμαστε, να αλλάζουμε, να διαμορφώνουμε απόψεις, να γνωρίζουμε νέους κόσμους, θα είχαμε σταματήσει να ζούμε, προ πολλού. Δεν θα είχε νόημα να ζούμε μέχρι κάποια ηλικία, αφού θα τα είχαμε μάθει όλα μέχρι τα 4 μας (!) [οι ειδικοί λένε πως μέχρι τότε έχει ήδη διαμορφωθεί ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου]
Ας μην είμαστε προκατειλημμένοι λοιπόν, ούτε με τους άλλους, αλλά ούτε και με τους εαυτούς μας.
Όλα αξίζουν (τουλάχιστον) μια προσπάθεια…
Αν πιστέψεις σε κάτι, τότε θα το δεις.
Κι αν πιστέψεις σε σένα και σ’όλα αυτά που μπορείς να κάνεις, τότε θα δεις και τα πράγματα αλλιώς.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ