Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, την ιδέα γι’ αυτήν την κόντρα την «πυροδότησε» ασυναίσθητα η Μαρία. Όπως είπα και την περασμένη βδομάδα , λατρεύω το ντύσιμο της Ράνιας από τη δημοφιλή σειρά «S1ngles». Αυτό που επίσης συνειδητοποίησα είναι πως, εκτός από τα ρούχα της, με ιντριγκάρει κι ο ίδιος ο χαρακτήρας της Μαρίας Σολωμού στη σειρά. Κι αυτό γιατί στο πρόσωπο της τηλεοπτικής Ράνιας βλέπω πολλά κομμάτια του εαυτού μου. Η Μαρία, από την άλλη, ταυτίζεται με την εκκεντρική και παλαβιάρα Λίλα, aka Σάννυ Χατζηαργύρη. Αλλά ας δώσω πρώτα βήμα στη μικρή «Λίλα»!
«Διότι για κάθε οριστικό τέλος, Ράνια μου, υπάρχει και κάθε αρχή. Καινούρια.» (από την Μαρία Παπουτσάκη)
Αρχικά, για να μην παρεξηγηθώ, δεν ταυτίζομαι ακριβώς με την Λίλα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους αμέτρητους άνδρες που πέρασαν από το κρεβάτι της και όχι μόνο; Καλή, χρυσή η Λίλα αλλά το όνομα της στο ισχυρό φύλο ήταν πολύ γνωστό. Για την ακρίβεια, παραήταν γνωστό και αυτό παρεξηγείται εύκολα. Όμως, για τον χαρακτήρα της δεν σηκώνω κουβέντα και όποιος φέρει αντίρρηση θα τον τιμωρήσω… θα τον στείλω στην Ράνια!
Λίλα… Πόσες γυναίκες της μοιάζουν άραγε; Ενώ έχω αρκετά στοιχεία του χαρακτήρα της, θα ήθελα να έχω περισσότερα. Από το ξεκίνημα των «S1ngles», αγάπησα την Λίλα για την βοήθεια που πρόσφερε σε αυτούς που αγαπούσε, αλλά και σε αυτούς που δεν ήξερε αρκετά καλά. Είναι ο άνθρωπος που θέλουν όλοι στην παρέα τους, αφού τους ακούει και είναι πάντα εκεί για αυτούς. Αυτό είναι που με εντυπωσίασε κυρίως στην Λίλα. Ήταν μια γυναίκα που έτρεχε για όλους και για όλα, έδινε λύσεις σε προβλήματα φίλων και δεν ζητούσε το ίδιο και από εκείνους, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Το κορίτσι μου, Αντιγονάκι, μπορεί να ήταν λίγο «πεταχτούλα» και να της άρεσαν οι άνδρες – και εδώ που τα λέμε, μαγκιά της που δεν δεσμεύεται, αφού ακόμα και η ίδια δεν πιστεύει ότι μπορεί να κάνει μια σχέση -, τουλάχιστον δεν ήταν στριμμένη. Κάθε φορά που η Ράνια σου νευρίαζε, ήθελα απλά να σπάσω την τηλεόραση. Η τύπισσα ήταν τόσο εκνευριστική που είμαι σίγουρη ότι την «έσπαγε» ακόμα και στον ίδιο της τον εαυτό. Πες μου τώρα… Η Λίλα δεν είναι ήρωας που ανεχόταν αυτή τη συμπεριφορά;
Γυναίκα με πολλές αντοχές, δεν ξεσπούσε σε άτομα που δεν της έφταιγαν και φρόντιζε πάντα να έχει το χαμόγελο στα χείλη. Ακριβώς το αντίθετο είναι η Ράνια. Απορώ πως την πολιορκούσαν τόσοι άνδρες και μάλιστα όλοι κούκλοι. Και αυτοί πρέπει να είχαν απεριόριστη υπομονή. Το καημένο το Λιλάκι μου μέχρι και την δουλειά της θυσίαζε για να δει έναν από τους φίλους της χαρούμενο, ενώ η Ράνια ούτε το παιδί της δεν προλάβαινε να δει. Γυναίκα με καριέρα και βλακείες. Ούτε έρωτες ήθελε, ούτε τίποτα. Ναι, αλλά το βράδυ θα αγκαλιάσεις την καριέρα;
Αυτό που επίσης μου άρεσε στην κοκκινομάλλα Λίλα, ήταν το στυλάκι της. Πάντα εκκεντρικό και χαρωπό, γεμάτο χρώματα για να σου φτιάχνει την διάθεση. Δεν ξέρω πως συνδύαζε όλα αυτά που φορούσε, αλλά μου άρεσαν τρελά. Μάλιστα, αυτό που θαύμασα και της βγάζω το καπέλο είναι ότι δεν την ένοιαζε η γνώμη των άλλων, ούτε τα πικρόχολα σχόλια ως προς το χαρακτήρα και το ντύσιμο της. Το έκανε για τον εαυτό της και το ευχαριστιόταν και γι’ αυτό αξίζει χειροκρότημα.
Για τους φανατικούς της σειράς… Θα θυμάστε βέβαια την απάντηση που έδωσε στον κούκλο Περιστερόπουλο όταν τόλμησε να σχολιάσει το ιδιαίτερο και εκκεντρικό της ντύσιμο. «Λίλα. Γδύνομαι για πολλούς άνδρες, αλλά ντύνομαι μόνο για την πάρτη μου.» Go, Lila, Go! Εγώ σε αγαπώ γι’ αυτό που είσαι και όχι γι ‘αυτό που θες να λες ότι είσαι όπως η Ράνια. Ας δώσουμε τον λόγο στην Αντιγόνη να μας πεις γιατί προτιμάει την «αφάνα», αν και δεν θα καταφέρεις να με πείσεις ότι η γυναίκα δεν χρειάζεται ηρεμιστικά ή σφαλιάρες.
«Τα όνειρα κι η πραγματικότητα είναι όπως το κινητό και το νερό: απλά μερικές φορές ΔΕ συνδυάζονται!» (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω πως μόνο αντιπαθής δε μου ήταν η τηλεοπτική «Λίλα». Ναι, είναι γεγονός πως, όσον αφορά το θέμα «αρσενικά», η φιλοσοφία της ήταν «ό,τι κινείται, πυροβολείται», αλλά … γούστο της και καπέλο της. Στην τελική αφού περνούσε καλά, τι λόγος μου πέφτει εμένα; Θα σου εξηγήσω παρακάτω, όμως, Μαρία μου, γιατί επέλεξα αυτήν τη θεωρία της Ράνιας για τίτλο, αλλά και γιατί νιώθω πιο πολύ «Ράνια». Δε θα μακρηγορήσω, do not worry!
Ας ξεκινήσω με τα «εύκολα»: Πάρα το δύσκολό της χαρακτήρα, ναι, η Ράνια τραβούσε τα αρσενικά σα μαγνήτης. Θέλεις να σου πω το γιατί; Γιατί ως γνωστόν… τα αγοράκια είναι εγωιστές. Σίγουρα δε θα πούνε όχι σε μία γυναίκα που λειτουργεί όπως η Λίλα, αλλά αν τον κεντρίσει το ενδιαφέρον μία γυναίκα που μοιάζει άπιαστη, τότε θα πεισμώσουν περισσότερο μέχρι να την κατακτήσουν. Simple as that! Όσον αφορά στο «γυναίκα καριέρας»… για ποιον ξεπατωνόταν, Μαρία μου, στη δουλειά; Δεν ήταν θέμα εγωισμού το να ανέβει σε μεγαλύτερα επαγγελματικά επίπεδα. Για το παιδί της, γιατί ήταν μία γυναίκα που μόνη της έπρεπε να μεγαλώσει και να αναστήσει το γιο της. Αυτό σίγουρα της κόστιζε ώρες μακριά από το παιδί της, αλλά όταν βρισκόταν κοντά του, ήξερε να του δώσει την κατάλληλη στιγμή το κατάλληλο μάθημα ζωής. Και ναι, αν ήμουν κι εγώ single mom, λογικά κι εγώ το ίδιο θα έκανα. Και με την καριέρα μπορεί να μην κοιμάμαι αγκαλιά, αλλά αν ήμουν στη θέση της Ράνιας, θα διάλεγα να κοιμηθώ με το παιδί μου αγκαλιά.
Πάμε παρακάτω τώρα…
Η Λίλα ήταν αυτό που λέμε «η ψυχή της παρέας». Ήταν το χρώμα, η φωνή, το γέλιο… θα μπορούσες να πεις πως ήταν κι ο κρίκος που κρατούσε όλους τους χαρακτήρες ενωμένους. Η Ράνια, όμως, ήταν αυτή που πατούσε σε στέρεο έδαφος και φρόντιζε να φέρνει εκεί και τους υπόλοιπους, όταν εκείνοι ξέφευγαν προς τα σύννεφα. Και πρέπει να το παραδεχθείς: όσο αναγκαίος είναι στην παρέα ένας άνθρωπος που θα πυροδοτήσει το γέλιο και το «έξω καρδιά», άλλο τόσο απαραίτητος είναι αυτός που θα κρατά ζωντανό το ρεαλισμό. Κι αυτό γιατί η μετέπειτα πτώση από το ροζ συννεφάκι είναι επίπονη… κι η Ράνια το ξέρει καλά.
Δ
ε λέω πως το να βλέπω τη Ράνια είναι σα να αντικρίζω το είδωλό μου στον καθρέφτη, αλλά ένα κομμάτι αυτού του ρεαλισμού της μπορώ να πω πως τον έχω. Και μπορεί να φαινόταν απόμακρη, εσωστρεφής, αντικοινωνική – ωχού, καλά, γινόταν και λίγο στριμμένη! Θεωρώ, όμως, πως ήταν περισσότερο η άμυνά της απέναντι στον κόσμο. Και δεν είναι και κακό απαραίτητα. Ειδικά όταν την έχεις πατήσει από ανθρώπους – είτε είτε φίλοι, είτε σύντροφοι – ουκ ολίγες φορές. Σε αυτά τα στοιχεία βλέπω κι εγώ μέρος του εαυτού μου. Θα ανοιχτώ μόνο στους ανθρώπους για τους οποίους είμαι πεπεισμένη πως μπορώ να βασιστώ επάνω τους. Αυτό σημαίνει πως, ακόμη κι αν πρέπει να περνάω όποιον γνωρίζω «από κόσκινο», στο τέλος θα μπορώ να ξεχωρίσω, όπως λέει κι ο σοφός λαός, «την ήρα από το σιτάρι».
Προσωπικά μ’ έχουν χαρακτηρίσει πολλές φορές «στρείδι», αλλά όσοι με ξέρουν και με νοιάζονται, το έχουν δεχθεί και το σέβονται. Κι αυτό γιατί αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι ξέρουν πως όταν νιώσω έτοιμη, θα μιλήσω, θα ξεσπάσω, θα κλάψω, θα…, θα…, θα…. Αλλά, όπως κι η Ράνια, θα τους έχω επιλέξει εγώ. Κάποιες φορές δεν είναι απαραίτητο να τα ξέρουν όλα για μένα. Στο κάτω κάτω της γραφής, αν ο άλλος με νοιάζεται πραγματικά, θα αντέξει τα όποια «crash tests»! Και για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα… μπορεί να «στόλιζε» όποιον καθόταν απέναντί της, αλλά ήξερε εξίσου καλά πότε έπρεπε να ζητήσει συγνώμη – και δη ειλικρινή – όταν συνειδητοποιούσε πως ξεπερνούσε τα όποια όρια.
Εν ολίγοις… τόσο ο τίτλος που επέλεξα, όσο κι η ίδια η Ράνια με εκφράζουν, επειδή ακριβώς είναι ρεαλίστρια σε κάθε τομέα της ζωής της. Ίσως εγώ να μην είμαι τόσο όσο εκείνη, αλλά ξέρω πότε να τραβήξω το σχοινί για να ξανακατέβω στη γη. Κι αυτό γιατί δεν είναι υποχρεωμένοι οι άλλοι να με μαζεύουν με το κουταλάκι όταν θα φάω τα μούτρα μου από την αιθεροβασία. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο… η Λίλα είχε ανάγκη τη Ράνια, επειδή τα ετερώνυμα, ως γνωστόν έλκονται. Όπως φυσικά κι η Ράνια χρειαζόταν τη Λίλα στο πλάι της.
Και για να έχουμε καλό ‘ρώτημα… τι θέμα έχεις με την «αφάνα», νεαρά μου;;; Μια χαρά look είναι, ειδικά εκείνο το πιο προσεγμένο του B’ κύκλου της σειράς!
Εσείς με ποιο χαρακτήρα των «S1ngles» ταυτίζεστε περισσότερο;
Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρία Παπουτσάκη , μπορείτε να διαβάσετε εδώ
Πειρσσότερες πληροφορίες για την Αντιγόνη Αδαμοπούλου, μπορείτε να διαβάστε εδώ
