σερβιτόρος

Συχνά όταν πηγαίνουμε έξω για φαγητό, δεν μπορούμε να απολαύσουμε το γεύμα ή το δείπνο, γιατί υπάρχουν κάποιοι ενοχλητικοί στα διπλανά τραπέζια… ή επειδή θεωρούμε ότι δεν μας δίνουν την ανάλογη προσοχή οι σερβιτόροι.
Εμείς σας δίνουμε αυτό τον μίνι οδηγό καλής συμπεριφοράς ωστε να μην χαρακτηριστείτε “ενοχλητικοί” ή “ασεβείς”
στο προσωπικό.

ΟΙ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΕΙΣ:
Δεν απευθυνόμαστε στον σερβιτότο ως “παιδί”, “νεαρέ”, “φίλε”, “μεγάλε”, “ψιτ εσύ”. Ο εργαζόμενος , που κάνει τα πάντα για να έχουμε μία όμορφη βραδιά αξίζει τον σεβασμό μας και καλό θα ήταν να του απευθυνόμαστε κι εμείς-όπως άλλωστε κι εκείνος- στον πληθυντικό.

ΤΟ ΦΙΛΟΔΩΡΗΜΑ:
Το pour-boire πρέπει να αντιστοιχεί στο 10-15% του λογαριασμού και στην Ελλάδα δεν συμπεριλαμβάνεται στο τελικό ποσό. Ας μην ξεχνάμε ότι στα γαλλικά σημαίνει “για να πιείς” κι εκείνος που εφηυρε τον όρο δεν είχε στο μυαλό του, προφανώς, ένα μπουκαλάκι νερό των 50 λεπτων…

Η ΕΝΤΑΣΗ:
Οι φωνές και οι χειρονομίες, εκτός του ότι ενοχλούν, μπορεί να αποβούν μοιραίες για τον δίσκο που περνάει τη λάθος στιγμή ακριβώς δίπλα μας.

ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ:
Μπορεί ο αντικαπνιστικός νόμος σε γενικές γραμμές να έχει παραμείνει ατηρητος στην Ελλάδα, όμως ειλικρινά αν ο κύριος στο διπλανό τραπέζι ήθελε τον σολωμό του “καπνιστό”, θα τον είχε παραγγείλει έτσι εξαρχής.

ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ:
Στο θέμα του φαγητού εμείς οι γυναίκες μπορούμε άνετα να είμαστε “παραδοσιακές”. Αφήνουμε λοιπόν τον άνδρα να παραγγείλει, να ζητήσει λογαριαμό και -ιδανικά- τον άντρα να πληρώσει

Πηγή: Madame Figaro (Tasty Guide-summer 2012)