Θυμάστε τι είπε πέρυσι η Meryl Streep όταν παρέλαβε το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στη «Σιδηρά Κυρία»; «Είμαι σίγουρη πως από κάτω όλοι λένε “πάλι αυτή;;;”». Ε, κάτι τέτοιο προβλέπεται και για τον Daniel Day-Lewis, καθώς θεωρείται φαβορί για την ερμηνεία του ως Αβραάμ Λίνκολν στην κατηγορία του Α’ Ανδρικού Ρόλου. Ας δούμε την ως τώρα πορεία του και κάποια από τα πιο σημαντικά στάδια της καριέρας του που τον έφεραν στο σημείο να θεωρείται πλέον ένας από τους πιο διακεκριμένους ηθοποιούς του Hollywood.
Ο Daniel ήταν τόσο ανήσυχο πνεύμα στα νιάτα του, ώστε οι γονείς του αναγκάστηκαν να τον στείλουν εσώκλειστο στη σχολή Σέβενοουκς όταν ήταν ακόμη 11 ετών. Κάπου εκεί ήταν που αποφάσισε πως ήθελε να γίνει ηθοποιός. Αν κι η συμμετοχή του σε ηλικία 14 ετών στην ταινία «Sunday Bloody Sunday» (1971) ήταν μικρή, ένας μικρός ρόλος στο «Γκάντι» το 1982 ήταν ένα καλό ξεκίνημα για την καριέρα του. Αν κι ήταν μεταξύ θεάτρου και κινηματογράφου, εκείνη που τελικά τον ανέδειξε ήταν η μεγάλη οθόνη. Απόδειξη η συμμετοχή του στο «My beautiful launderette» και ταυτόχρονα στο «A room with a view» το 1985. Γιατί αυτό; Γιατί το κοινό εντυπωσιάστηκε από την ερμηνεία δύο καθ’ όλα διαφορετικών χαρακτήρων (στην πρώτη ερμηνεύει τον περιθωριακό εραστή ενός Πακιστανού ιδιοκτήτη πλυντηρίου στο Λονδίνο της εποχής Θάτσερ και στη δεύτερη τον επίδοξο μνηστήρα της Helena Bonham Carter). Το 1987 ακολουθεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Tomas στην «Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι» προλειαίνοντας έτσι το έδαφος για μεγαλειώδεις στιγμές στην καριέρα του. Η επιβράβευση έρχεται δύο χρόνια μετά, όταν το 1989 παραλαμβάνει το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου για το «Αριστερό μου πόδι», όπου ο Daniel Day-Lewis υποδύεται το ζωγράφο Κρίστυ Μπράουν, ο οποίος παρά την εγκεφαλική του παράλυση, έμαθε να ζωγραφίζει χρησιμοποιώντας το μόνο άκρο που λειτουργούσε: το αριστερό του πόδι.
Εξαιτίας ενός ατυχούς γεγονότος επί σκηνής στη θεατρική παράσταση «Άμλετ» που ακολούθησε το «Αριστερό μου πόδι» (συγκεκριμένα κατέρρευσε τη στιγμή που το φάντασμα του πατέρα του Άμλετ εμφανίστηκε μπροστά του), θα επανέλθει το 1992 με τον «Τελευταίο των Μοϊκανών» του Μάικλ Μαν. Η ταινία μπορεί να ήταν υποψήφια σε μία μόνο κατηγορία των Βραβείων της Ακαδημίας (Καλύτερου Ήχου, όπου και διακρίθηκε), κανείς όμως δε μπορεί να αρνηθεί πως είναι μία από τις πιο μνημειώδεις παραγωγές και μία ταινία – σταθμός στην καριέρα του Daniel Day-Lewis. Κι αυτό γιατί αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι στο να ερμηνεύσει όσο καλύτερα γινόταν το ρόλο του Hawkeye/Nathaniel Poe. Κατόπιν, έπειτα από μία σειρά άλλων παραγωγών, όπως «ο Μποξέρ» (1993) και τις «Μάγισσες του Σάλεμ» (1996) αποφασίζει να κάνει ένα διάλειμμα. Μετακομίζει, λοιπόν στη Φλωρεντία κι αφοσιώνεται στην άλλη του αγάπη, την ξυλουργική.
Συμμορίες της Νέας Υόρκης
Η μεγάλη οθόνη όμως, δεν παύει να ασκεί τη σαγήνη της πάνω του. Έτσι το 2002 συναντιέται ξανά με το Martin Scorsese (είχαν συνεργαστεί ξανά το 1993 για «τα Χρόνια της Αθωότητας») για να συμμετάσχει στις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης». Εκεί ο Day-Lewis θα υποδυθεί τον Μπιλ «Χασάπη» Κάτινγκ, αρχηγό μίας συμμορίας που στο παρελθόν είχε δολοφονήσει τον πατέρα του Leonardo DiCaprio, με αποτέλεσμα ο δεύτερος να ορκίζεται εκδίκηση και να εισχωρεί στη συμμορία του Κάτινγκ προκειμένου να το πετύχει. Η ερμηνεία του Day-Lewis «θαμπώνει» κοινό και κριτικούς και φτάνει και πάλι στις υποψηφιότητες των Oscar για τον Α’ Ανδρικό Ρόλο. Και μπορεί εκείνη τη χρονιά να τον «νίκησε» ο Adrien Brody για τον «Πιανίστα», αλλά τελικά φαίνεται πως το 2007 ήταν η χρονιά του Αγγλο-ιρλανδού ηθοποιού.
Ο Paul Thomas Anderson του ζητάει να πρωταγωνιστεί στην ταινία του «Θα χυθεί αίμα» και να υποδυθεί τον ανθρακωρύχο Daniel Plainview ο οποίος θα εξελιχθεί σε τρανό επιχειρηματία του πετρελαίου. Η καθηλωτική ερμηνεία του του εξασφαλίζει πλέον μία θέση στο «πάνθεον» των μεγάλων ηθοποιών με ένα βραβείο BAFTA, μία Χρυσή Σφαίρα και φυσικά το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου.
Και να ’μαστε τώρα, εν έτη 2013, όπου ο Daniel Day-Lewis έχοντας ήδη αποσπάσει τις καλύτερες των κριτικών για το ρόλο του στην ταινία «Lincoln» του Στίβεν Σπίλμπεργκ να φιγουράρει ως ο πιο πιθανός νικητής του Χρυσού Αγαλματιδίου. Ήδη κρατάει στα χέρια του μία Χρυσή Σφαίρα και το βραβείο του Σωματείου των Ηθοποιών (SAG). Όποια κι αν είναι η εξέλιξη, όμως, ένα είναι σίγουρο: πως ο Daniel Day-Lewis έχει ήδη αποδείξει πως το όνομά του κι η καριέρα του θα συζητείται σε βάθος χρόνων.