τηλεόραση

Υπάρχουν άνθρωποι που αποπνέουν μια καλοσύνη και γλυκύτητα από την πρώτη συνάντηση. Η Αννα Μπουσδούκου είναι ένας από αυτούς. Καλλιεργημένη, με ενδιαφέροντα, άποψη και κυρίως μεγάλη θέληση για δουλειά! Δεν φοβάται την κούραση, αλλά ανησυχεί για το μέλλον των νέων στην Ελλάδα και για το πώς η Αθήνα θα μπορέσει να γίνει βιώσιμη πόλη.

The K-magazine: Άννα, είσαι μια νέα κοπέλα, αλλά με αρκετά χρόνια εμπειρίας στη δημοσιογραφία, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Είναι γνωστό ότι δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις και λατρεύεις τη δουλειά σου και στα δύο. Τι είναι αυτό που σε ελκύει στο κάθε μέσο;
Άννα Μπουσδούκου:  Η αλήθεια είναι ότι έχω ασχοληθεί με το ελεύθερο ρεπορτάζ, την παραγωγή εκπομπών και τον τελευταίο καιρό με την παρουσίαση. Είχα και έχω τη δυνατότητα και την τύχη στον ΣΚΑΪ να μαθαίνω κάθε μέρα κάτι παραπάνω για τη δουλειά και σίγουρα έχω να μάθω πολλά ακόμα! Τόσο το ραδιόφωνο όσο και η τηλεόραση ως μέσα μου αρέσουν και με ενδιαφέρουν εξίσου. Από τη μία πλευρά το ραδιόφωνο έχει τη δύναμη της ταχύτητας, μεταδίδεις αμέσως την οποιαδήποτε είδηση προκύψει. Επίσης, το ραδιόφωνο είναι παντού στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στο κινητό οπότε έχεις πιο άμεση επικοινωνία με τον ακροατή! Από την άλλη πλευρά, στην τηλεόραση έχεις τη δύναμη της εικόνας και της τεχνολογίας, οπτικοποιείς την είδηση… μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις!

The K-magazine: Για να τα καταφέρεις, δουλεύεις πάρα πολλές ώρες. Το βραδινό μαγκαζίνο είναι δική σου ευθύνη. Πόσο  εύκολο ή δύσκολο είναι σε καθημερινή βάση;
Άννα Μπουσδούκου:  Είτε το κάνεις μία φορά είτε καθημερινά είναι το ίδιο δύσκολο. Διαβάζω όσο περισσότερο μπορώ, για την οικονομία, την πολιτική, τη διεθνή επικαιρότητα, τα κοινωνικά θέματα κτλ. Όταν έχεις να μιλήσεις έστω και για 5 λεπτά στον αέρα πρέπει πρώτος απ΄ όλους να ξέρεις εσύ για τι θέμα μιλάς. Εάν δεν έχεις καταλάβει την είδηση δεν θα την καταλάβει ούτε ο ακροατής. Ταυτόχρονα, θα καταλάβουν όλοι ότι δεν την κατέχεις και εσύ που την μεταδίδεις. Η επικαιρότητα είναι πολύπλοκη αλλά η μέθοδος συγκεκριμένη : πολύ διάβασμα!

The K-magazine: Ποιο «ρόλο» προτιμάς; Δηλαδή είναι πιο ενδιαφέρουσα η θέση της παρουσιάστριας και αρχισυντάκτριας ή του ενεργού ρεπορτάζ, στο «πεζοδρόμιο»;
Άννα Μπουσδούκου:  Όλες οι θέσεις έχουν τη δική τους ομορφιά και δυσκολία! Θεωρώ πως ένας δημοσιογράφος είναι καλό να περάσει από όλα τα στάδια και να μπορεί να τα συνδυάζει όλα. Μετά από πολύ καιρό μπορείς να διακρίνεις τι σου ταιριάζει καλύτερα και σε τι αποδίδεις καλύτερα!  Στην παρουσίαση το ενδιαφέρον είναι ότι είσαι μεταξύ ακροατή/τηλεθεατή και είδησης. Μεταδίδεις την είδηση αλλά προσπαθείς να την αναλύσεις μπαίνοντας και στη θέση του δέκτη για να γίνει καλύτερα κατανοητή.

The K-magazine:  Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις στη θεματολογία;
Άννα Μπουσδούκου:  Το βραδινό μαγκαζίνο ειδήσεων που παρουσιάζω στον ΣΚΑΪ 100,3 (καθημερινά 20:00 – 21:00) προφανώς ασχολείται με τις κυριότερες ειδήσεις ωστόσο ειδήσεις αποτελούν και θέματα πέρα από την οικονομία και την πολιτική. Για παράδειγμα, το τι συμβαίνει στην πόλη που ζούμε, το τι συμβαίνει εκεί έξω! Εάν δεν κοιτάξουμε γύρω μας και τα υπόλοιπα θέματα που τρέχουν θα χάσουμε το παιχνίδι! Όλοι λέμε για παράδειγμα πόσο έχει υποβαθμιστεί η ίδια μας η πρωτεύουσα ε ας πούμε και τα 2-3 πράγματα που γίνονται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μη γκρινιάζουμε μόνο ας πούμε και ένα μπράβο!

The K-magazine: Προφανώς σε «παθιάζει» η Αθήνα. Έχεις μεγαλώσει, σπουδάσει… τη ζεις την πόλη μας. Θα ήθελες να αλλάξεις κάποια πράγματα ώστε να γίνει  πιο βιώσιμη;
Άννα Μπουσδούκου:  Δεν έχω μείνει ποτέ στο κέντρο αλλά το ξέρω απέξω κι ανακατωτά! Αγαπώ την Αθήνα, εκεί έβγαινα από μικρή και βγαίνω ακόμα. Έχει αλλάξει ραγδαία σε πολλούς τομείς όμως υπάρχει ακόμα κόσμος που δεν της  γυρνάει την πλάτη! Είναι λυπηρό που στα 16 μας κυκλοφορούσαμε χωρίς φόβο στο κέντρο και τώρα κυκλοφορούμε με τα μάτια στην πλάτη και καχύποπτα μέρα μεσημέρι. Πρέπει να αλλάξει ριζικά το κέντρο της Αθήνας σε ότι αφορά την εγκληματικότητα και την καθαριότητα και αυτά είναι τα βασικά, μετά θα πρέπει να γίνουν αλλαγές σε κτήρια, δρόμους και φυσικά να προστεθεί περισσότερο πράσινο! Δεν είναι ωραίο να νιώθεις παγιδευμένος στην πόλη σου, οι μεγαλύτερες ηλικίες δεν πατάνε πια στο κέντρο και οι μικρότερες δεν το έχουν γνωρίσει καν.

 The K-magazine: Στον ελεύθερο σου χρόνο, αν έχεις… τι κάνεις;
Άννα Μπουσδούκου:  Ποτέ κάτι προγραμματισμένο. Δεν έχω καλή σχέση με τον προγραμματισμό γι αυτό όταν έχω ελεύθερο χρόνο κάνω ό, τι αποφασίσω τελευταία στιγμή! Βέβαια, θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο να παρακολουθώ θέατρο αλλά και εκθέσεις φωτογραφίας. Γενικά μου αρέσει να περνώ χρόνο με τους φίλους μου και εάν δεν κάνουμε κάτι «συγκλονιστικό» και προκύψει να μαζευτούμε σε κάποιο σπίτι ε, τότε τους εξαντλώ όλους παίζοντας επιτραπέζιο μέχρι να κερδίσω (χαχα)!

The K-magazine:  Φίλοι σου, με σπουδές, χάνουν τις δουλειές τους. Πώς αντιμετωπίζεις την κρίση γύρω σου;
Άννα Μπουσδούκου:  Τι άλλο μπορώ να κάνω από το να πληρώνω και ταυτόχρονα να προσπαθώ να κάνω οικονομία; Προφανώς, έχω περιορίσει τα περιττά έξοδα. Η οικονομική κρίση μας έχει επηρεάσει όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά. Αρκετοί από τους φίλους μου παρόλοπου έχουν σπουδάσει δεν βρίσκουν με τίποτα δουλειά. Αρκετοί μιλούν για ξεκαθάρισμα μέσα από αυτή την κρίση προς το παρόν υπάρχει πολύ μπέρδεμα στον κόσμο και γι αυτό θεωρώ ότι χρειάζεται ψυχραιμία. Τα πράγματα είναι δύσκολα αλλά μόνο με ψυχραιμία θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο γιατί αυτό το ξεκαθάρισμα πρέπει να γίνει αλλά να γίνει σωστά όχι πρόχειρα! Με την ψυχραιμία τουλάχιστον δεν θα χάσουμε και τα όποια καλά μας έχουν απομείνει, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα λοιπόν.

The K-magazine: Τι είναι αυτό που σου δίνει ενέργεια …για να είσαι τόσο δυναμική;
Άννα Μπουσδούκου:  Να σου πω την αλήθεια, γερή δόση ενέργειας μου δίνει μια καλή συναυλία! Για να μιλήσουμε και πιο ρεαλιστικά, το γεγονός και μόνο ότι έχω δουλειά και μάλιστα τη δουλειά που αγαπώ μου δίνει την περισσότερη ενέργεια και δύναμη. Από κει και πέρα οι δικοί μου άνθρωποι. Για να το συνδέσω με τα παραπάνω επειδή η καθημερινότητα μας είναι πλέον πιο δύσκολη λόγω των συνθηκών ξεκαθαρίζει το τοπίο μεταξύ φίλων και γνωστών και αξιοποιείς πιο επιλεκτικά το χρόνο σου. Τελευταία πάντως έχω κολλήσει με το snowboard, είμαι τρεις ώρες στο βουνό και νομίζω ότι λείπω μια εβδομάδα διακοπές!

The K-magazine: Σου αρέσει όπως είπες το θέατρο. Περνάει κρίση …και αυτό; Ποια είναι τα συστατικά μιας καλής παράστασης;
Άννα Μπουσδούκου:  Κρίση περνάνε τα πάντα γύρω μας και νομίζω συμφωνούμε όλοι σε αυτό. Για μένα μια καλή παράσταση πρέπει να έχει ωραίο λόγο, απλά σκηνικά και ξεκάθαρη υπόθεση. Για να εντυπωσιάσει κάτι δεν χρειάζεται να είναι κραυγαλέο.

The K-magazine: Ας υποθέσουμε ότι κερδίζεις ένα εισιτήριο, διαμονή κι όλα τα έξοδα πληρωμένα… Πού θα πήγαινες;
Άννα Μπουσδούκου:   Ιαπωνία. Και εάν ξανακέρδιζα θα επέλεγα το Λας Βέγκας!

The K-magazine: Κι αγαπημένο μέρος στον κόσμο που θα ήθελες να ζήσεις;
Άννα Μπουσδούκου:   Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω αλλά θα ήθελα να ζήσω στην Ελλάδα τελεία και παύλα! Με διαφορετικές συνθήκες βέβαια…

The K-magazine: Ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έχεις κάνει ή θα ήθελες να κάνεις;
Άννα Μπουσδούκου:  Skydiving. Δεν το θεωρώ ιδιαίτερη τρέλα αλλά ακόμα είμαι στο στάδιο του parasailing (χαχα)!

The K-magazine: Ποιο είναι το μότο σου στη ζωή;
Άννα Μπουσδούκου:   Α, έχω πολλά θα σου πω αυτό που ταιριάζει περισσότερο αυτή την περίοδο σε όλους: «εμπιστεύσου τους ανθρώπους που χαίρονται με τη χαρά σου»

The K-magazine: Κάνεις σχέδια για το μέλλον;
Άννα Μπουσδούκου:  Να καταφέρω να φύγω το ΣΚ που έρχεται (χαχα)  Έχω στόχους αλλά δεν κάνω σχέδια για το μέλλον. Βήμα βήμα.

Ο Επιθεωρητής… ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Βρίσκεται εδώ από τις 22 Μαρτίου και εισβάλλει στη ζωή της οικογένειας Μπέρλινγκ, η οποία φιλοξενείται στη σκηνή του θεάτρου Αριστοτέλειο. Ο λόγος για το γνωστό έργο του Τζων Πρίσλεϋ «ο Επιθεωρητής έρχεται» σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Γρηγόρη Βαλτινούμε συμπρωταγωνιστή Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο. Λίγο πριν από την απογευματινήπαράσταση μου αφιέρωσε λίγο χρόνο για να μιλήσουμε για το ρόλο του, το μήνυμα του έργου, καθώς και κάποια καλώς – ή και κακώς – κείμενα του χώρου του. Είναι μία μετρημένη, ήρεμη προσωπικότητα, που πατάει σταθερά στη γη. Τον ευχαριστώ και πάλι για το χρόνο και την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου (Α.Α.): Στη θεατρική παράσταση «Ο επιθεωρητής έρχεται» του Τζων Πρίσλεϋ υποδύεσαι τον Επιθεωρητή Γκουλ, ένα ρόλο που ερμήνευσαν στο παρελθόν ηθοποιοί μεγαλύτερης ηλικίας. Γι’ αυτό άλλωστε προστέθηκε κι η ατάκα «Μοιάζετε πολύ νέος για επιθεωρητής». Αυτή η «αλλαγή» έκανε πιο απαιτητικό το ρόλο για σένα;
Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος (Ο.Π.): Όχι. Ο ρόλος είναι από μόνος του απαιτητικός, είτε τον παίξει ένας ηθοποιός εξήντα χρονών, είτε τον παίξει ένας ηθοποιός σαράντα χρονών, είτε τον παίξει ένας ηθοποιός τριάντα και «κάτι» χρονών, όπως είμαι εγώ. Κι είναι απαιτητικός γιατί δεν είναι ακριβώς ένας ρόλος όπως οι άλλοι. Θέλω να πω, μέσες – άκρες, ό, τι κι αν είναι ένας ρόλος, συνήθως έχει ένα παρελθόν, έχει ένα παρόν, πιθανώς θα έχει κι ένα μέλλον. Έχει χαρακτηριστικά, έχει ψυχολογία, έχει ελαττώματα και προτερήματα, έχει, τέλος πάντων, πράγματα που βοηθούν εμάς τους ηθοποιούς να φτιάχνουμε ανθρώπους με σάρκα και οστά που μπορείς να δεις πίσω από τα μάτια τους τι σκέφτονται.

Εδώ δε μπορείς να το κάνεις αυτό. Ό, τι τέτοιο πράγμα κι αν αναζητήσεις δεν υπάρχει. Ίσως δεν είναι καν άνθρωπος ο ρόλος, αλλά ακόμα κι αν είναι, δεν ενδιαφέρει καθόλου τον Πρίσλεϋ να μας μιλήσει γι’ αυτόν. Κι ούτε το θέλει από τον ηθοποιό, απ’ όσο καταλαβαίνω εγώ, μπορεί ένας άλλος ηθοποιός να καταλάβει κάτι άλλο. Δε λέω την αντικειμενική αλήθεια, λέω την άποψή μου. Απ’ όσο καταλαβαίνω, λοιπόν, εγώ, δε θέλει ο Πρίσλεϋ να απασχολήσει τον ηθοποιό το ποιος είναι στ’ αλήθεια αυτός (σημ.: ο Γκουλ). Σημασία έχει τι δεν είναι περισσότερο, αλλά αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη δουλειά του ηθοποιού. Δεν είναι εύκολο να παίξεις κάποιον που δεν είναι επιθεωρητής, ενώ λέει ότι είναι επιθεωρητής, που ασχολείται με ζητήματα ηθικά και λες «τι σόι αρμοδιότητα είναι αυτή τώρα;». Κι όλο αυτό να το κάνεις να έχει ένα ενδιαφέρον κι αυτό να μη γίνει ποτέ σαχλό ή να μη γίνει ποτέ βαρύγδουπο ή να μη γίνει ποτέ μια ιδέα ή να μη γίνει στ’ αλήθεια αυτό που είναι. Θέλω να πω, ότι στ’ αλήθεια ο λόγος που υπάρχει ο Επιθεωρητής είναι γιατί ο Πρίσλεϋ θέλει να πει κάποια πράγματα, αν το ψάξουμε και πολύ στο βάθος. Έχεις μόνο εμπόδια. Αυτά δε θα τα λύσεις αν είσαι εξήντα χρονών. Απλώς θα έχεις το κατ’ αρχήν παρουσιαστικό που λέει ότι είναι ένας επιθεωρητής. Δηλαδή θα έχεις τη μπλόφα του Πρίσλεϋ πολύ πιο έτοιμη.

Εμείς αποφασίσαμε με το Γρηγόρη να την αποσύρουμε τη μπλόφα. Καταφανώς από την αρχή να μην τη βάλουμε στο παιχνίδι. Να μη δημιουργήσουμε στο κοινό το… τάχα μου δήθεν «αστυνομικό σασπένς» του τύπου «ω, ένας επιθεωρητής ήρθε» κι εν τέλει «α, δεν ήταν επιθεωρητής». Να πούμε από την αρχή «όχι, φίλε, ήρθε ένας επιθεωρητής που ο Θεός ξέρει τι είναι». Και νομίζω πως έχει ένα άλλου είδους αστυνομικό ενδιαφέρον αυτή η πλευρά. Κι από την αρχή λες «τι στην ευχή γίνεται εδώ; Τι δεν πάει καλά;. Γιατί κάτι δεν πάει καλά». ενώ στο έργο του Πρίσλεϋ μέχρι ένα σημείο νομίζεις ότι κάτι πάει καλά. Δηλαδή ότι όντως αυτός είναι ένας επιθεωρητής. Αυτή είναι η διαφορά μόνο. Κι αυτή είναι η «μεγάλη» απάντησή μου στην  ερώτησή σου!

Α.Α.: Στην ουσία αυτό που μας λέει ο Πρίσλεϋ είναι πως ο Επιθεωρητής είναι ο καταλύτης ώστε να «ξεσκεπαστούν» μυστικά μίας καθ’ όλα υπεράνω υποψίας οικογένειας. Κατά τη γνώμη σου, τι είναι αυτό που ωθεί έναν άνθρωπο να πλάσει μία άλλη εικόνα για τον εαυτό του;
Ο.Π.: Να πλάσει μία εικόνα διαφορετική από αυτή που είναι στην πραγματικότητα δεν είναι κι απολύτως ακριβές. Στην αλήθεια είναι να «κρύψει» κάποια χαρακτηριστικά του που δεν τον συμφέρουν. Γιατί δε λέει πουθενά ο Μπέρλινγκ πως απέκρυψε πως απέλυσε μία υπάλληλο. Φανερά το έκανε, την απέλυσε. Ούτε η γυναίκα του υπέκρυψε ότι δε θα βοηθήσει μία κοπέλα που χρειάζεται βοήθεια. Απέκρυψε ο γαμπρός τη ερωμένη του, ε, δεν είναι ο πρώτος. Κι απέκρυψε κι ο γιος μια σχέση παράνομη, που υπήρχε και μία εμπλοκή του λίγο περίεργη, και με κάποια λεφτά που φύγανε περίεργα. Δηλαδή αποκρύψανε δύο άτομα κάποια πράγματα που δεν τους συνέφεραν. Οι άλλοι δεν τα’ αποκρύψανε καθόλου. Άρα δεν είναι ότι κάποιος έκρυψε την αλήθεια. Είναι στην ουσία η αναζήτηση της συνείδησης αυτού που έχει κάνει κάποιος. Όχι αν το κρύβει ή δεν το κρύβει, αλλά να καταλάβει ότι αυτό στ’ αλήθεια επηρεάζει τη ζωή του άλλου. Και δεν είναι απλώς μια λεπτομέρεια που για σένα μπορεί να είναι κι ασήμαντη. «Ε, τι είπαμε, μωρέ; Εντάξει, απολύστε την, γιατί δε μου φέρθηκε καλά η υπάλληλος. Εντάξει, δεν τη σκότωσα κιόλας.» Αυτό έρχεται να «φωτίσει» ο Επιθεωρητής. Έρχεται να δώσει μία πιο σημαντική διάσταση σε κάποια πράγματα που φαντάζουν πιο ασήμαντα. Κι αν δεν το κάνει αυτό θα έχει χαθεί μία ζωή χωρίς λόγο. Έρχεται να δώσει λόγο στ’ αυτήν την απώλεια, να πει ότι «μισό λεπτό, υπάρχει λόγος που συνέβη. Αλλά καλό θα ήταν να σκεφτείς ότι τα έκανες. Κι αν αυτό το καταλάβεις ίσως αλλάξουν κάπως τα πράγματα.».

Α.Α.: Κι έρχονται οι ήρωες του έργου, βασικά, αντιμέτωποι με άλλες «δυνάμεις», με κάποιες αρχές, τις οποίες ίσως αγνοούσαν. Ή για να το θέσω καλύτερα, έκαναν πως δεν τις έβλεπαν.
Ο.Π.: Δεν ξέρω αν τις αγνοούσαν στ’ αλήθεια. Δε νομίζω πως κανένας από εμάς αγνοεί τι είναι το σωστό και τι το λάθος. Απλώς κάνει πως δεν το ξέρει. Ή λέει «εντάξει, μωρέ, δεν έχει τόση σημασία.». Αλλά όλοι το ξέρουμε πάνω κάτω. Και δεν το λέω χριστιανικά ή θρησκευτικά. Κοινωνικά τι είναι το σωστό και τι το λάθος.

Α.Α.: Θέατρο, κινηματογράφος, τηλεόραση. Έχεις δουλέψει και στα τρία μέσα. Πού αισθάνεσαι πιο οικεία;
Ο.Π.: Νομίζω παντού αισθάνομαι οικεία. Και καθόλου οικεία. Αισθάνομαι οικεία όταν λειτουργώ και πολύ ανοίκεια όταν δε λειτουργώ,  όταν κάτι δεν πάει καλά. Δεν έχει σχέση το μέσον. Αισθάνομαι πολύ οικεία μέσα σ’ έναν ρόλο που τον καταλαβαίνω και που ξέρω τι κάνω και που μ’ αρέσει και πολύ ανοίκεια όταν αυτά δεν υπάρχουν. Το ίδιο και για το θέατρο, το ίδιο και για την τηλεόραση. Μ’ αρέσουν πολύ και τα τρία. Τα κάνω με πολύ αγάπη και τα τρία και νομίζω τα κάνω και τίμια. Αλλά οικειότητα αισθάνομαι ανάλογα με τη συνθήκη κι όχι ανάλογα με το είδος.

Α.Α.: Υπάρχει κάποιος ρόλος με τον οποίο πιστεύεις πως το κοινό σ’ έχει ταυτίσει περισσότερο;
Ο.Π.: Κατά καιρούς με ταυτίζει με αυτό που είναι πιο πρόσφατο, όπως συμβαίνει με όλους τους ηθοποιούς. Και κυρίως στις τηλεοπτικές εμφανίσεις είναι πιο έντονο, στο θέατρο σπάνια σε ταυτίζει κάποιος με κάτι. Στην τηλεόραση όταν σε βλέπει, είσαι αυτός που βλέπει εκείνη τη στιγμή. Υπάρχει μία μερίδα του κόσμου που σε ταυτίζει με αυτό, μετά σε βλέπει σε κάτι άλλο, σε ταυτίζει μ’ εκείνο. Δε νομίζω πως μ’ έχει ταυτίσει κάποιος με κάτι συγκεκριμένο.

Α.Α.: Το ρωτάω γιατί τυχαίνει με κάποιους συναδέλφους σου. Να τον δει κάποιος στο δρόμο κα να πει «α, είναι ο τάδε» και να πει το όνομα του χαρακτήρα που υποδύεται, αντί για το πραγματικό του όνομα.
Ο.Π.: Και για μένα θα συμβεί αυτό. Αναλόγως τι θυμάται κάποιος, τι του έκανε περισσότερο εντύπωση, τι του άρεσε περισσότερο ή τι του είναι πιο πρόσφατο, ξαναλέω. Παίζει κι αυτό ρόλο.

Α.Α.: Είσαι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, τη στιγμή που άλλοι συνάδελφοί σου στο χώρο απασχολούν κανάλια κι έντυπα για την παραμικρή τους κίνηση. Είναι σημαντικό για σένα να προστατεύσεις την προσωπική σου ζωή; Πόσο εύκολο είναι να τη διατηρήσεις μακριά από τις κάμερες;
Ο.Π.: Είναι αυτονόητο. Είναι πολύ εύκολο. Δεν τέθηκε ποτέ ζήτημα να μην τη διατηρήσω, ούτε απειλήθηκε ποτέ από κανέναν, ούτε με περιμένουν δημοσιογράφοι ενοχλητικοί να μου κλέψουν τις ιδιωτικές μου στιγμές. Δεν τους είδα, δεν τους ξέρω, ούτε ποτέ μου τους συνάντησα. Φαντάζομαι κι αυτοί με τη σειρά τους επίσης δεν έχουν καμιά διάθεση να το κάνουν. Κανείς στ’ αλήθεια δεν έχει διάθεση να ενοχλήσει κάποιον, αν κι εκείνος δε θέλει λίγο να ενοχληθεί. Σαφώς μπορεί να σου το πω αυτό τώρα και μεθαύριο να συμβεί κάτι και να μ’ ενοχλήσει. Θα το θεωρήσω εξαίρεση. Δε λέω ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί τίποτα  που να μ’ ενοχλήσει, προς Θεού.

Άλλο τώρα αν είσαι ο Brad Pitt που μπορεί όντως να σε κυνηγάνε, γιατί είναι πολλά τα λεφτά που παίζονται στην πλάτη σου! Μια φωτογραφία μπορεί να αξίζει πολλά λεφτά, άρα υπάρχει όντως μια αληθινή ανάγκη να κλέψει κάποιος στιγμές σου, ή να αξίζει αυτό, να μεταφράζεται σε χρήμα. Κι ο, τιδήποτε μεταφράζεται σε χρήμα έχει λόγο ύπαρξης. Τώρα το να κλέψει κάποιος δικές μου προσωπικές φωτογραφίες και να τις περάσει σε μια εφημερίδα δε μεταφράζεται σε χρήμα. Δε νομίζω ότι απασχολεί κανέναν κι ούτε θα πληρώσει για να μάθει την κοινότυπη κι απολύτως αδιάφορη για όλους τους άλλους προσωπική μου ζωή, γιατί τέτοια είναι. Είμαι ένας άνθρωπος που ζει όπως όλοι οι υπόλοιποι γύρω του

Θέλω να πω, είναι πολύ αυτονόητο για μένα ότι δε θα αφορά τους άλλους η προσωπική μου ζωή, όπως δε με αφορά και η δική τους και νομίζω πως αυτό που υπάρχει και δημιουργείται είναι μία συνεννόηση ανάμεσα σε όλους όσους συμμετέχουν σ’ αυτό το παιχνίδι και ξέρουν ποιος γουστάρει λίγο να τον ενοχλήσεις και ποιος όχι.

Α.Α.: Είσαι ένας νέος άνθρωπος και πατέρας. Αν το παιδί σου αποφασίσει κάποια στιγμή να ακολουθήσει το δικό σου επαγγελματικό δρόμο, τι συμβουλές θα του έδινες; Τι θα του έλεγες να προσέξει περισσότερο;
Ο.Π.: Δε μπορεί να προσέξει τίποτα, όπως ούτε εγώ μπορώ να προσέξω, όπως ούτε κανένας μπορεί να προσέξει τίποτα. Το μόνο που πιστεύω πως μπορεί να κάνει κάποιος στη ζωή είναι να κάνει αυτό που θέλει. Κι όσο πιο πολύ καταλάβει τι θέλει και μ’ όσο πιο πολύ πάθος κάνει αυτό που θέλει, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει για να το κάνει καλά κι άρα αφού θα το κάνει καλά. Δ`εν έχω να το συμβουλεύσω τίποτα, ούτε ξέρω κάτι παραπάνω να πω. Το μόνο που θα μ’ ένοιαζε θα ήταν αυτό. Να είναι όντως μία αληθινή επιθυμία και να υπάρχει, βεβαίως και το ταλέντο. Στη δική μου δουλειά, δυστυχώς δε φτάνει μόνο η επιθυμία, χρειάζεται και το ταλέντο. Δεν πιστεύω στις ασφαλείς δουλειές, ούτε θεωρώ ότι η δική μου είναι μία ανασφαλής δουλειά ενώ κάποιες άλλες είναι πολύ πιο ασφαλείς από τη δική μας. Αν έχει κλίση, να το κάνει! Με όλη μου τη χαρά! Και με όλη μου την καρδιά!

Α.Α.: Τι πιστεύεις πως πρέπει να διατηρήσουμε άθικτο σε μία εποχή όπως αυτή που ζούμε;
Ο.Π.: Τη αξιοπρέπειά μας. Αυτό μόνο. Την αξιοπρέπειά μας. Αυτή διαφυλάσσει και μία σειρά από άλλα πράγματα που συνεπάγονται της αξιοπρέπειας και είναι και προαπαιτούμενα για να μπορέσει κάποιος να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του, αλλά είναι και αποτέλεσμα της διατήρησης της αξιοπρέπειας. Την αξιοπρέπειά μας και τη μνήμη μας. Με ό, τι μπορεί να συμπεριλαμβάνει η λέξη «μνήμη». Είτε αυτό λέγεται γνώση της ιστορίας είτε αυτό είναι τι είδαμε και τι ακούσαμε πιο πριν, τι καταλάβαμε λίγο πριν που δεν πρέπει να το ξεχάσουμε αμέσως μόλις περάσει η μπόρα. Νομίζω ότι αν κανείς διαφυλάξει αυτά τα δύο έχει σοβαρές ελπίδες να σταθεί στα πόδια του μετά τη μπόρα.

Α.Α.: Μετά τον «Επιθεωρητή» υπάρχουν κάποια σχέδια;
Ο.Π.: Υπάρχουν, ναι, απλώς ακόμα είναι λίγο πριν να μπορέσουν ακόμη να ανακοινωθούν. Ίσως σε κανένα δεκαήμερο να είναι και πιο ξεκάθαρο το τοπίο. Είναι πιο πολύ θολή περίοδος αυτή για όλους και σ’ αυτήν την περίοδο το μόνο που δεν έχει νόημα είναι να μιλάει κάποιος για πράγματα που δεν έχουν απολύτως «κλειδώσει».

Η παράσταση «Ο Επιθεωρητής έρχεται» φιλοξενείται στο θέατρο Αριστοτέλειο (Εθνικής Αμύνης 2, τηλ. 2310-262051) κάθε Παρασκευή Σάββατο και Κυριακή και θα διαρκέσει έως και τις 28 Απριλίου. Επίσης η τιμή των του εισιτηρίου των 12€ που ισχύει για τις παραστάσεις της Πέμπτης μεταφέρεται στις παραστάσεις της Παρασκευής.

Περισσότερες πληροφορίες, εδώ

Συνάντησα το Μιχάλη Κοντό, ένα νεαρό αλλά πολλά υποσχόμενο ηθοποιό. Μέσα από την απολαυστική συνέντευξη, ξεδιπλώνεται το ταλέντο του…. Ο Μιχάλης είναι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, με ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ και θέληση να προσφέρει πολλά στην υποκριτική τέχνη. Οι ικανότητές του και το χιούμορ του έχουν εκτιμηθεί από αρκετούς σκηνοθέτες μέχρι σήμερα, οι οποίοι τον «ονειρεύτηκαν» σε κωμικούς ρόλους, τους οποίους κλήθηκε να ντύσει με το ιδιαίτερο υποκριτικό του ταλέντο. Φέτος πρωταγωνιστεί στην κωμική θεατρική παράσταση Ο Πειρασμός,  στο Θέατρο Ελυζέ από τη θεατρική ομάδα Πενίας Τέχνης. Απολαύστε τον!

Ιωάννα Βλάσση: Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση «Ο Πειρασμός» στην οποία πρωταγωνιστείς.

Μιχάλης Κοντός : Ο «Πειρασμός» του Γρηγορίου Ξενόπουλου είναι μια κωμωδία η οποία σατιρίζει την εποχή που οι υπηρέτριες έρχονταν στην Αθήνα από το χωριό τους και δημιουργούσαν προβλήματα στο σπίτι που υπηρετούσαν. Αναφέρεται στον «διαβολάκο» που μπαίνει στο κεφάλι μας και μας ωθεί να αποκτήσουμε  απαγορευμένα πράγματα. Παρόλο που ξέρουμε ότι είναι λάθος και προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους, αλλά και τον εαυτό μας ότι δεν πρέπει να κάνουμε κάτι τέτοιο στη διαδρομή βλέπουμε ότι δεν είναι εύκολο να τον νικήσουμε!

Ιωάννα Βλάσση: Τι σημαίνει πειρασμός για εσένα; Τι είναι αυτό στο οποίο δεν  μπορείς να αντισταθείς;

Μιχάλης Κοντός : Είναι οτιδήποτε θεωρούμε ότι δεν πρέπει να αποκτήσουμε ή να κάνουμε λόγω των συνθηκών. Δεν είναι τόσο το αντικείμενο ή η πράξη καθαυτή αλλά το πόσο μας επιτρέπεται να το αποκτήσουμε ή να την κάνουμε. Η σοκολάτα από μονή της π.χ. δεν είναι πειρασμός. Το ότι ήδη έχεις φάει 2 ενώ είσαι σε δίαιτα την κάνει. Ειδικά όταν προσπαθεί να μας το απαγορεύσει κάποιος άλλος… Εκεί κολάζεσαι…! Όποτε δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποιον συγκεκριμένο πειρασμό. Ίσως η ανάγκη να πειράζω συνεχώς τους γύρω μου. Και τις γύρω μου…

Ιωάννα Βλάσση: Αναφέρεστε στην απιστία ως «γλυκό έγκλημα». Πώς μπορεί να γίνει το γλυκό το έγκλημα της απιστίας; Ποια είναι τα όρια για μια «γλυκιά απιστία»;

Μιχάλης Κοντός : Υπάρχουν 2 ειδή απιστίας. Η ψυχική και η σωματική. Η μεγάλη και η μικρή. Έτσι λέει η Αγγέλα στο έργο. Κολοκυθιά! Η απιστία ξεκάνει από το μυαλό. Αν μπει η σκέψη το κακό έχει ήδη γίνει. Η πράξη είναι απλά η ολοκλήρωση της. Όταν σου περάσει μια φορά από το μυαλό, λόγω συγκυριών ή κακής στιγμής, και φύγει μετά, τότε δεν είναι. Αλλά αν αυτό καλλιεργείται μέσα σου όσο και να το πολεμάς δεν έχει νόημα. Κάνε το να δεις αν αξίζει, γιατί αλλιώς κοροϊδεύεις και εσένα και το ταίρι σου.

Ιωάννα Βλάσση: Εσύ; Ενδίδεις στους πειρασμούς;

Μιχάλης Κοντός : Προσωπικά, μου αρέσει να οριοθετώ τον εαυτό μου και να προσπαθώ να ελέγχω τις επιθυμίες μου, ιδιαίτερα όταν τα αποτελέσματα των πράξεων μου έχουν αρνητικό αντίκτυπο στους άλλους. Καλά, ποιον κοροϊδεύω??? Προφανώς και ενδίδω. Αρκετές φόρες, όχι πάντα. Αλλά μετά από ποληηηηηηηηή κουβέντα με τον διαβολάκο.

Ιωάννα Βλάσση: Το θέατρο περνά κι αυτό τη δική του κρίση. Ωστόσο φέτος ήταν απροσδόκητα πολλές οι παραστάσεις και ο κόσμος τείνει να επιλέγει πιο συχνά το θέατρο.  Τι οδηγεί τον κόσμο στο θέατρο ;

Μιχάλης Κοντός : Στις δύσκολες εποχές η τέχνη μπορεί να μας δώσει λύσεις και εφόδια να αντέξουμε. Εύχομαι η τέχνη να στηρίξει τον κόσμο και ο κόσμος την τέχνη.

Ιωάννα Βλάσση: Θεωρείς ότι είσαι «κωμικός» ηθοποιός λόγω περιστάσεων ή λόγω ιδιοσυγκρασίας; 

Μιχάλης Κοντός : Η αλήθεια είναι ότι έχω λάβει μέρος σε κωμικές παραστάσεις κυρίως. Αν και λατρεύω την κωμωδία δεν θεωρώ ότι είναι επιλογή μου αυτό, απλά έγινε λόγω περιστάσεων. Μου αρέσει να δοκιμάζω νέα πράγματα, ειδικά όσον αφόρα το θέατρο. Αν το κείμενο είναι όμορφο και με παρασύρει τότε δεν έχει σημασία αν είναι κωμωδία ή δράμα ή όποιο άλλο είδος.

Ιωάννα Βλάσση: Πόσο σημαντικό είναι το γέλιο στη ζωή σου; Τι άνθρωπος είσαι;

Μιχάλης Κοντός : Χαζοχαρούμενος! Πάντα μου αρέσει να γελώ, ακόμα με ασήμαντα πράγματα. Πιο πολύ όμως μου αρέσει να βλέπω τους άλλους να γελούν. Και κάνω ό, τι μπορώ γι’ αυτό. Το γέλιο είναι ό, τι καλύτερο για την ψυχική υγεία. Γι’ αυτό γελάτε, γιατί χανόμαστε!

Ιωάννα Βλάσση: Παρά το γεγονός ότι το θέατρο «ανθεί»  υπάρχει μια δυστοκία στην τηλεόραση και τα ελληνικά σίριαλ. Βρίσκεις αναμενόμενη την «πτώση της ελληνικής μυθοπλασίας» προς χάριν της «τουρκικής τηλεοπτικής επέλασης»;

Μιχάλης Κοντός : Γενικά θεωρώ ότι η ελληνική τηλεόραση εδώ και χρόνια δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει. Οι ίδιοι και οι ίδιοι, στα ίδια και τα ίδια. Δεν υπάρχει έμπνευση και συνήθως οι παράγοντες αναλώνονται στο να αντιγράφουν παλιές επιτυχίες, επιτυχίες συναδέλφων στο εξωτερικό ή ακόμα και παλαιότερες δικές τους. Πολλές φορές υπάρχουν καλές ιδέες, αλλά θεωρώ ότι δεν αναπτύσσονται σωστά, κυρίως λόγω οκνηρίας. Υπάρχουν νέοι ηθοποιοί, συγγραφείς και σκηνοθέτες που δεν είναι «φίρμες» και μπορούν να προσφέρουν πολλά. Τα τουρκικά σήριαλ είναι μια φτηνή και προσωρινή λύση. Αν οι παράγοντες ανοίξουν λίγο τους ορίζοντές τους και αναζητήσουν κάτι διαφορετικό και καινούργιο, είμαι σίγουρος ότι με λίγα χρήματα, πολύ λιγότερα από αυτά που δαπανούν συνήθως, μπορεί να βρουν κάτι που θα έχει όμορφο αποτέλεσμα και θα κερδίσει το ενδιαφέρον του κόσμου.

Ιωάννα Βλάσση: Θέατρο ή κινηματογράφος; Κινηματογράφος ή θέατρο;

Μιχάλης Κοντός : Το κάθε ένα έχει τη δική του γλύκα. Δεν μπορώ να πω ότι απολαμβάνω κάτι περισσότερο. Το θέατρο είναι πιο άμεσο και ‘ζωντανό’,  αλλά από την άλλη ο κινηματογράφος βοηθάει πιο πολύ στο να μεταφέρεις αυτό που θέλεις όπως ακριβώς θέλεις λόγω των τεχνικών μέσων που διαθέτει. Αυτό μπορώ να πω ως θεατής. Δυστυχώς δεν έχω εμπειρία στον κινηματογράφο, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.

Ιωάννα Βλάσση: Οι παραστάσεις στο Θέατρο Ελυζέ ξεκίνησαν…Μελλοντικά σχέδια;

Μιχάλης Κοντός : Οι παραστάσεις ξεκίνησαν πριν από μία εβδομάδα. Το έργο θα παίζεται στο θέατρο «Ελυζέ» κάθε Παρασκευή στις 9.30 και Σάββατο στις 6.30 μέχρι και  27/4. Όσον αφορά στα μελλοντικά μου σχέδια δεν κάνω και πολλά, γιατί δεν ξέρεις πως τα φέρνει ο χρόνος και όλο χρειάζεται να τα προσαρμόσεις στις εκάστοτε συνθήκες. Σε γενικές γραμμές πάντως θα προσπαθήσω να αποκτήσω όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες και παραστάσεις στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου, αλλά και γενικότερα της τέχνης. Και βέβαια να μάθω να διαχειρίζομαι καλύτερα τους… πειρασμούς!

Μην ξεχνάτε το διαγωνισμό μας για 3 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση…. Στείλτε μας τα στοιχεία σας στην ειδική  φόρμα και ίσως να είστε ένας από τουςτρεις τυχερούς….

Η γνωριμία μας , μετράει σχεδόν 13 χρόνια…. Η δύναμη της προσωπικότητάς της με την γλυκύτητα που αποπνέει αποτελούν τον συνδιασμό της πετυχημένης γυναίκας, που θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο. Σήμερα, ως Ημέρα της Γυναίκας, δεν θα μπορούσαμε να «φιλοξενήσουμε» κάποιο άλλο πιο ιδανικό πρόσωπο, πέρα από τη Ράνια Θρασκιά.

The K–magazine: Πολύ πρόσφατα δημοσιεύτηκε το βιβλίο σου «Κοιτάω Μπροστά». Πόσο αυτοβιογραφικό είναι;
Ράνια Θρασκιά: Δεν γίνεται να γράφω για όλα αυτά τα θέματα που αγγίζουν τις ζωές όλων μας, χωρίς – ηθελημένα ή άθελά μου-  να  βάζω κομμάτια από την ψυχή μου και από τις εμπειρίες της δικής μου ζωής.

The K–magazine: Ήταν μέσα στα όνειρα σου να γράψεις ένα βιβλίο;
Ράνια Θρασκιά:   Μου αρέσει πολύ να εκφράζομαι μέσα από το γραπτό λόγο και  η συγγραφή ενός βιβλίου με συναρπάζει τόσο που ήταν πάντα όνειρό μου να έχω το δικό μου βιβλίο! Λίγους ανθρώπους θαυμάζω τόσο βαθιά όσο τους σημαντικούς συγγραφείς που στολίζουν τον κόσμο μας με τα βιβλία τους.

The K–magazine:  Έχεις σπουδάσει ψυχολογία και παιδαγωγικά. Πόσο σε βοηθούν ώστε να αντιμετωπίζεις με αισιοδοξία τη ζωή, μιας και είσαι ένας άνθρωπος με θετική αύρα και μόνιμο χαμόγελο!
Ράνια Θρασκιά: Θεωρώ ότι η γνώση είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας. Παρόλα αυτά από μόνη της δεν εξασφαλίζει την ευτυχία ή την εσωτερική μας γαλήνη. Οι άνθρωποι που επιλέγουμε για να μοιραζόμαστε τη ζωή μας μαζί τους και το να γνωρίζουμε καλά ποιοι είμαστε, είναι επίσης απαραίτητα συστατικά για να είμαστε χαρούμενοι και αισιόδοξοι, ειδικά στην Ελλάδα του σήμερα…

The K–magazine: Μαμά, σύζυγος, συγγραφέας, παρουσιάστρια/ δημοσιογράφος. Τετράπτυχο της επιτυχίας… Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να είσαι όσο το δυνατό καλύτερη; Πώς τα καταφέρνεις;
Ράνια Θρασκιά: Είναι πολύ νωρίς για μένα, για  να δω τη συγγραφή ως επάγγελμα. Αυτό που μπορώ να πω για αυτό το βιβλίο, είναι ότι προσπάθησα πολύ και για μεγάλο χρονικό διάστημα, για να είναι κάτι που θα αξίζει το χρόνο που θα του αφιερώσουν οι αναγνώστες. Και είμαι εξαιρετικά ευγνώμων γιατί το έχουν ήδη αγκαλιάσει με αγάπη και μου μιλούν με πολύ όμορφα και τρυφερά  λόγια για το «ΚΟΙΤΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ» μου! Η επιτυχία τώρα, είναι μια σχετική έννοια στο μυαλό μου που συνήθως την αντιλαμβανόμαστε ο καθένας διαφορετικά… Για μένα πετυχημένος είναι ο χαρούμενος άνθρωπος.

The K–magazine: Μητέρα δύο αγοριών… η απόλυτη ευτυχία! Ίσως μια κόρη, είναι ένας κρυφός «πόθος»;
Ράνια Θρασκιά: Είναι πολύ νωρίς ακόμα στη ζωή μας για να φανταζόμαστε και ένα ακόμη μέλος και δεν ήταν ποτέ στα αλήθεια ζητούμενο, για μένα, το φύλο ενός παιδιού.

The K–magazine: Σε μερικές εβδομάδες θα ξεκινήσει να προβάλλεται η νέα σου τηλεοπτική προσπάθεια, σε συνεργασία με τον Λευτέρη Λαζάρου. Ένας πανέξυπνος και πολύ ζεστός άνθρωπος. Πώς πάνε οι προετοιμασίες;
Ράνια Θρασκιά: Ο Λευτέρης Λαζάρου είναι πέρα από αυτό που ξέρουμε όλοι για εκείνον και ένας εξαιρετικός δάσκαλος. Από τον πλούτο των γνώσεων του θα μαθαίνουμε όλοι στην εκπομπή μας και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό!

The K–magazine: Θα ήθελες να μας μιλήσεις για την εκπομπή;
Ράνια Θρασκιά: Η εκπομπή θα ξεκινήσει περί τα τέλη Μάρτη και θα προβάλλεται από την ΕΤ1. Αυτήν την στιγμή βρισκόμαστε στο στάδιο της προετοιμασίας και είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι αν και λίγο αγχωμένοι. Σκοπός της εκπομπής είναι να ενημερώνει  και να βρίσκει πρακτικές και ρεαλιστικές λύσεις στα καθημερινά προβλήματα, προτείνοντας έξυπνες ιδέες και αποτελεσματικούς τρόπους για να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Θέματα επικαιρότητας και υγείας, προτάσεις ομορφιάς και διακόσμησης, συμβουλές για να αγαπήσουμε τον εαυτό μας αλλά και να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα αφορά στις πιο σημαντικές σχέσεις της ζωής μας.

Μαζί μας-εκτός από τον διακεκριμένο σεφ Λευτέρη Λαζάρου- θα είναι και ο αρχιτέκτονας Γιωργής Λαμπαθάκης, με προτάσεις και οικονομικές λύσεις  για να αλλάξουμε το χώρο μας. Φυσικά όλο αυτό στηρίζεται από μια ομάδα εξαιρετικών δημοσιογράφων.

The K–magazine: Συνηθίζουμε να ρωτάμε για τις αρχές και τις αξίες των ανθρώπων που συναντούμε. Ποιο είναι το δικό σου μότο στη ζωή, που θέλεις να μεταφέρεις στους γιους σου;

Ράνια Θρασκιά: Το να «ΚΟΙΤΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ» είναι το σύνθημα μου και μια ξεκάθαρη στάση ζωής για μένα. Αν και δεν είναι πάντα εύκολο να αφήνεις πίσω σου ότι σε πληγώνει και οδηγεί τη ζωή σου σε αδιέξοδο, ωστόσο είναι πάντα ο πιο σύντομος δρόμος προς τον εαυτό μας και τα όνειρά μας…

TheK–magazine: Να περιμένουμε στο μέλλον κι άλλο βιβλίο;
Ράνια Θρασκιά:Θα το ήθελα πολύ και η ανταπόκριση του κόσμου απέναντι στο βιβλίο μου, είναι η πιο δυνατή κινητήριος δύναμη!

Το βιβλίο της Ράνιας Θρασκιά “ΚΟΙΤΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ