υπερτροφές

Αν πας μια φορά, θα ξαναπάς. Και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη. Στοίχημα! Θα χορτάσουν τα μάτια σου χρώμα. Θα γεμίσουν τα ρουθούνια σου μυρωδιές και αρώματα. Θα κλείσεις στις χούφτες σου λεβάντα, μέντα και χαμομήλι. Θα γευτείς ξηρούς καρπούς πρώτης ποιότητας, καθώς και αποξηραμένα φρούτα κάθε λογής. Θα ακούσεις λέξεις παράξενες, προϊόντα των οποίων αγνοούσες την ύπαρξη. Ο Στέφανος κι ο Μάριος -οι πελάτες τους αποκαλούν με τα μικρά ονόματα- θα σου εξηγήσουν τα πάντα.

Στο κέντρο της Αθήνας, μια ανάσα από την οδό Αθηνάς, στον αριθμό 37 της Ευρυπίδου, λειτουργεί από το 1937 ένα τόσο δα μαγαζάκι. Μη σε ξεγελάσουν τα λίγα τετραγωνικά του… Είναι μικρό και μεγάλο συνάμα! Δυο αδέλφια, που κουβαλούν στις ζωές τους οικογενειακές θύμησες από τη Σμύρνη, συνεχίζουν την παράδοση, πάνε κόντρα στην κρίση και προσθέτουν σύγχρονες πινελιές που προσελκύουν τους πιο απαιτητικούς πελάτες. Και τι δεν έχει εκεί μέσα! Βότανα, μπαχαρικά, τσάι σε διάφορες γεύσεις, ξηροί καρποί, αποξηραμένα φρούτα, μείγματα για σαλάτες και σάλτσες, προϊόντα της φύσης, δημητριακά, ρύζια, σιρόπια, όλα στοιβαγμένα κι όμως τόσο αρμονικά τοποθετημένα στο κατάστημα των αδελφών Χατζηγεωργίου. Τσουβάλια, μικρά βαρέλια, σέσουλες, γυάλες, ράφια που χρονολογούνται από το ’30 -τότε που ο παππούς τους το λειτουργούσε ως παντοπωλείο- σε πάνε βόλτα στη Μικρασία. Ένα ταξίδι στο χρόνο, ένα μπέρδεμα γεύσεων, ένα παιχνίδι σχημάτων και χρωμάτων.

«Τι μου είπε τώρα;» αναρωτιέται ένας πελάτης και κοιτάζει το σημείωμα που του έδωσε η γυναίκα του. «Λοιπόν, θέλω κινόα, ηλιόσπορο, αλεύρι φαγόπυρου, γάλα καρύδας ή γάλα αμυγδάλου;». «Ποιο γάλα θέλετε από τα δύο;» ρωτάει ο Στέφανος και χαμογελάει. «Και τα δύο!» του απαντά ο άνδρας και συνεχίζει «Τα πάντα έχετε εδώ μέσα!»
«Τη ροβίτσα που μου έδωσες την περασμένη φορά, ξέρεις πώς την έκανα;» λέει στο Στέφανο μια κυρία. «Έβρασα σολομό με μάραθο, σελινόριζα ψιλοκομμένη, την προσέθεσα κι έγλειφαν τα δάχτυλα τους στο σπίτι» (σ.σ. Δεν ξέρω για σένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, αλλά εγώ που φημίζομαι για τις μαγειρικές γνώσεις μου, τη ροβίτσα πρώτη φορά την άκουσα. Εννοείται ότι πήρα για το σπίτι και θα δοκιμάσω συνταγές).

Στη διάρκεια της παραμονής μου, τηλεφωνούν δύο γνωστοί σεφ για παραγγελίες και μπαίνουν στο μαγαζί δεκάδες άνθρωποι. Αγοράζουν προϊόντα για να τα στείλουν στα παιδιά τους στην Αμερική, παίρνουν αγαθά για το σπίτι, προμηθεύονται άλευρα, όσπρια, δημητριακά, ζητούν γαϊδουράγκαθο, αλάτι Ιμαλαΐων, φύλλο Αιγύπτου (ούτε αυτό το είχα ξανακούσει), χαρουπάλευρο, λεμονοπίπερο (το πασπάλισα σε κρέας στη γάστρα και έψαχναν όλοι να βρουν το … μυστικό), κάρυ καπνιστό, βανίλιες, κανέλα Κεϋλάνης, αρμαθιές ντομάτας, πιπεριάς και εκατοντάδες άλλα καλούδια που δεν ξέρω πώς γίνεται να μη χωράνε στο κείμενο μου, αλλά να χωράνε σε δεκαπέντε-είκοσι τετραγωνικά μέτρα…

Ανοίγω ένα ένα τα γυάλινα βάζα με τα μείγματα μπαχαρικών. Οι εποχές που το πιάτο μας γινόταν πιο νόστιμο με μόνο όπλο το αλατοπίπερο έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τι μυρωδιές! Τι αρώματα! Ο Μάριος κι ο Στέφανος πειραματίζονται πολύ σε αυτό τον τομέα. Αλέθουν προϊόντα, ενώνουν γεύσεις, συνδυάζουν ποικιλίες και … ιντριγκάρουν τους απανταχού λάτρεις της μαγειρικής. Σκόνες που δίνουν νοστιμιά και ερεθίζουν τον ουρανίσκο υπόσχονται να απογειώσουν γευστικά ακόμη και το πιο άνοστο φαγητό.
«Τα εισάγουμε, τα αλέθουμε και τα συντηρούμε με τον καλύτερο τρόπο. Δοκιμάζουμε νέα μείγματα, τα βάζουμε στο σπίτι μας πρώτα, για να βεβαιωθούμε ότι θα αρέσουν και στον κόσμο» λέει ο Στέφανος και συνεχίζει «Ο καταναλωτής γίνεται σταθερός πελάτης μας, γιατί δεν προσπαθούμε να του πουλήσουμε ντε και καλά. Αν κάτι δεν του ταιριάζει, θα του πούμε να μη το αγοράσει. Θέλουμε και επιλέγουμε να πουλάμε τα καλύτερα προϊόντα στις καλύτερες τιμές. Δε θα βρεις σε εμάς β΄ποιότητα. Μας εμπιστεύονται. Έχω πελάτη που έρχεται με το μαξιλάρι του για να προσθέσουμε λεβάντα».

Την ώρα που οι περισσότεροι επιχειρηματίες διστάζουν να κάνουν το παραμικρό βήμα, σε αυτή την τόσο δύσκολη εποχή, ο Στέφανος κι ο Μάριος τολμούν. Δοκιμάζουν, ανοίγονται, ανανεώνονται διαρκώς, βάζουν στόχους, μελετούν, επενδύουν στην επιχείρηση τους. «Παλιότερα, οι πελάτες ήταν πιο διστακτικοί. Τώρα το e-shop αναπτύσσεται ραγδαία. Μέσα από την ιστοσελίδα μας ή το γκρουπ μας στο Facebook, παραγγέλνουν ό,τι θέλουν, σε όποια ποσότητα, από όλη την Ελλάδα. Η διαδικασία είναι πανεύκολη και η παράδοση άμεση» μου λέει ο Μάριος.
Παρατηρώ τον κόσμο που μπαινοβγαίνει. Ίσως και να μην έχω επισκεφθεί τόσο πολυσυλλεκτικό κατάστημα. Ένας νεαρός με σκισμένο τζιν, κράνος στο χέρι και σκουλαρίκι στο φρύδι πιάνει κουβέντα με μια ηλικιωμένη κυρία. Τους ενώνει η στέβια και το αν είναι 1:1 ή 2:1. Το αναλύουν. Είναι σα να ακούω κινέζικα. Εκείνοι όμως βρίσκουν κώδικα επικοινωνίας!

Η σπιρουλίνα, το ιπποφαές, το γκότζι μπέρι, ο λιναρόσπορος και όλες οι υπερτροφές τραβούν σα μαγνήτης τους πελάτες. Κάτι η μόδα, κάτι οι διαβεβαιώσεις επιστημόνων ότι αυτά τα είδη προσφέρουν ευεξία, ζωτικότητα και βελτίωση της υγείας και όσοι επενδύουν στο ευ ζην τα αναζητούν ανελλιπώς .

Φεύγοντας από το κατάστημα των αδελφών Χατζηγεωργίου έχω γεμίσει μια σακούλα με καλούδια, αλλά νιώθω ότι είναι λίγα. Όλα θέλω να τα δοκιμάσω! Ανανεώνω το ραντεβού με το Μάριο και το Στέφανο και προχωρώντας στην Αθηνάς προς το σταθμό του μετρό σκέφτομαι ότι την επόμενη επίσκεψη θα τη συνδυάσω με περίπατο στου Ψυρρή και το Μοναστηράκι.

Tip: Όταν πας στο κατάστημα των αδελφών Χατζηγεωργίου, κάνε μου μια χάρη. Πίσω από το τσουβάλι με τα καρύδια (τα κλασικά, όχι τα πεκάν- έχουν κι από αυτά), θα δεις ένα παράξενο μακρόστενο μωβ σκούρο προϊόν. Ζήτα να δοκιμάσεις, θα σε κεράσουν. Είναι αποξηραμένος ανανάς με κράνμπερι. Αλήθεια, δε θυμάμαι πόσα κομμάτια έφαγα… Αν δεν κολλήσεις, να μη με λένε The K-magazine!

Καταστήματα των αδελφών Χατζηγεωργίου, θα βρεις, εκτός από την Ευρυπίδου, στο Κολωνάκι (Αμερικής 17), αλλά και στην Κηφισιά (Αγίου Τρύφωνος 50). Κάνε μια βόλτα, θα εντοπίσεις σίγουρα κάτι γευστικό για την κουζίνα σου. Κι αν βαριέσαι να βγεις από το σπίτι ή μένεις μακριά, μπες στην ιστοσελίδα www.evripidou.gr. Με ένα κλικ θα έχεις τα προϊόντα στην πόρτα σου στο άψε σβήσε!
(Φωτο: Γιώργος Σταματίου)