από τη Μαρία Μάρκου–Ψυχολόγο*
Όχι μόνο πέρασε η ώρα αλλά δεν σε έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο… άσε που – μεταξύ μας τώρα – θα μπορούσε να είχε προσκαλέσει κι εσένα… αλλά αντροπαρέα σου λέει, τι να κάνεις μόνη σου μαζί τους; Και δεν φτάνει αυτό αλλά έμεινες και κλεισμένη μέσα να τον περιμένεις να γυρίσει ενώ εκείνος διασκεδάζει κάπου εκεί έξω! Η ώρα να περνά λοιπόν, εσύ να ξεφυσάς, τα σενάρια στο μυαλό σου να οργιάζουν, εσύ ακόμη ξεφυσάς, κάποτε τελικά επιστρέφει, εσύ τώρα πια ξεσπάς…
Κάπως έτσι όμως η σχέση τελικά φθείρεται καθώς εσύ πιέζεσαι και εκείνος καταπιέζεται. Οι καυγάδες πληθαίνουν, η χαρά μειώνεται και τελικά η αγάπη αναλώνεται.
Πάρε βαθιά ανάσα λοιπόν και πάμε για αποσυμπίεση:
Η ζήλια είναι πηγή ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Στην πραγματικότητα, δεν έχεις εμπιστοσύνη στον ίδιο σου τον εαυτό. Κι αν ισχύει κάτι τέτοιο, πώς να μπορέσεις να δείξεις εμπιστοσύνη σε ένα άλλο άτομο όταν δεν μπορείς να την νιώσεις ούτε για εσένα; Συνεπάγεται έτσι η καχυποψία. Κι αυτά τα δυο μαζί αρχίζουν να εγκλωβίζουν τον σύντροφό σου. Αντί λοιπόν να είναι η μεταξύ σας σχέση η απόδραση από την καθημερινότητα, καταλήγεις εσύ με ένα αυξανόμενο άγχος πως θα το σκάσει κι εκείνος είναι φυσικό κάποτε να στραφεί εν τέλει σε φυγή. Κι ο φόβος της απόρριψης πραγματώνεται ενώ η ζήλεια παραφυλά και με περισσότερη δυσπιστία προχωράς στην επόμενη σχέση. Κι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.
Για να κλείσει τούτος ο κύκλος και να ξεκινήσει μια ανοδική ευθεία πάμε πίσω στην αρχή. Δηλαδή σε εσένα. Ώρα να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να χαρείς με τις ικανότητές σου και να βασιστείς σε αυτές, να κατανοήσεις τα ελαττώματά σου και να τα επεξεργαστείς ώστε συνολικά να αποδεχθείς το ποια είσαι. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να νιώσεις κι έπειτα θα καταφέρεις να δείξεις εμπιστοσύνη. Όχι μόνο στον σύντροφό σου. Αλλά γενικά στη ζωή.
Την επόμενη φορά λοιπόν αντί να κλειστείς μέσα στο σπίτι φαντασιώνοντας όλα εκείνα τα ζηλότυπα σενάρια, φρόντισε να βγεις κι εσύ ή να κάνεις κάτι που θα σε κάνει να χαρείς και να περάσεις την ώρα σου ευχάριστα και όχι αναμένοντας.
Κι αν αυτό σου φαίνεται δύσκολο, προσπάθησε έστω για αρχή να μην κάνεις σκηνές χωρίς λόγο χρησιμοποιώντας τη λογική σου που θα σου υπενθυμίζει πως δεν έχεις κάποια βάσιμη υποψία για όσα του επισυνάπτεις κι έτσι άδικα τσακώνεστε.
Η ζήλεια συχνά συμπορεύεται με τον φθόνο, αν και δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν και τα δυο. Τούτος δεν περιορίζεται στον ερωτικό σύντροφο αλλά προορίζεται σε όποιον άνθρωπο εντοπίζουμε ως ομορφότερο, εξυπνότερο, εν γένει ικανότερο από εμάς. Μπορεί να αφορά επίσης όσα ορίζουμε ως αγαθά και ο φθόνος να προκαλείται από την δική μας έλλειψη αυτών και την ύπαρξη ή πλεονασμό τους σε κάποιον άλλον, π.χ. οικονομικοί πόροι, εργασία, οικογένεια.
Θυμήσου όσα λέχθηκαν προηγουμένως περί αυτοεκτίμησης. Ισχύουν κι εδώ με την διαφορά ότι δεν συνοδεύονται από την ανησυχία της καχυποψίας καθώς αυτή αντικαθίσταται από το αίσθημα αντιπάθειας ακόμη και μίσους ή εχθρήτητας ως προς τον “τυχερό” άλλο. Η λέξη κλειδί είναι και πάλι η αυτογνωσία και η δύναμη που αποφέρει τούτη η γνώση. Όταν ξέρεις ποιος είσαι, παράλληλα ξέρεις και ποιος θες να είσαι. Στο χώρο της ψυχολογίας αυτό το δεύτερο σκέλος ονομάζεται “ιδανικός εαυτός”. Αξιοποίησε τους ανθρώπους που μοιάζουν με τον “ιδανικό εαυτό” σου ως παραδείγματα δημιουργικής μίμησης, συναγωνισμού και θαυμασμού ώστε να γίνεις κι εσύ περισσότερο τούτος ο ιδανικός άνθρωπος που επιθυμείς.
Η ζήλεια, ο φθόνος και τα αρνητικά αισθήματα που προκαλούν είναι βάρη που εσένα φορτώνουν και σε αφήνουν πίσω. Γύρνα το νόμισμα από την άλλη πλευρά και μεταμόρφωσέ τα σε ζήλο. Σε διάθεση και μεράκι δηλαδή στο να γίνεις καλύτερη χωρίς να κουβαλάς φορτία που σε απομακρύνουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους απομονώνοντάς σε, σε πνιγηρά αδιέξοδα.
Για περισσότερες πληροφορίες για την Μαρία Μάρκου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ
