2014

Κάνοντας τον απολογισμό της χρονιάς που… «φεύγει», είναι δεδομένο το να συνειδητοποιήσουμε πως πολλά πράγματα δεν μας άφησαν και τόσο ευχαριστημένους.
Από την άλλη μεριά, δεν ήταν λίγα και τα περιστατικά τα οποία μας ευχαρίστησαν, μας γέμισαν με αισιοδοξία και μας χάρισαν υπέροχες αναμνήσεις!
Ωστόσο, όπως κάθε χρόνος, έτσι και ο φετινός έφτασε πια στο τέλος του…

Τι μπορούμε να προσδοκούμε λοιπόν από το νέο έτος και ποιες πρέπει να είναι τελικά οι στοχεύσεις μας;
Οι Αποφάσεις μου για το Νέο Έτος:
• Είναι δεδομένο πως η νέα χρονιά δεν θέλω να μοιάζει σε τίποτα με την προηγούμενη… Αποζητώ όμως ανατροπές, τόσο ευχάριστες όσο και δυσάρεστες, σε τέτοιο βαθμό και με τέτοια ένταση, όπως συνέβη και με τη χρονιά που φεύγει…
• Αυτή τη χρονιά, αποφάσισα πως θα σταματήσω να είμαι… drama queen! Τι είπα; Ναι, καλά ακούσατε. Όσο οι μέρες κυλούν και το 2013 οδεύει προς τη λήξη του, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ πόσο αφόρητα κλαψιάρα μπορώ να γίνω, χωρίς λόγο και αιτία. Γκρινιάζω ακόμα και για το ότι βρέχει ή για το ότι άργησε να έρθει το λεωφορείο… Από’δω και πέρα λοιπόν, θα δίνω βάση μόνο στα σημαντικά και θα… γκρινιάζω λιγότερο!
• Απόφαση 3η: Ήρθε η ώρα να γνωριστώ καλύτερα και να συμφιλιωθώ με την έννοια της υπομονής. Ως γνήσιο λιονταράκι βεβαίως βεβαίως είμαι από φύσει ανυπόμονη, ωστόσο, μάλλον ήρθε η στιγμή να σκύψω το κεφάλι και να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά. (Αγαθά κόποις κτώνται, όπως λέει κι ο σοφός λαός… και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.)
• Αποφάσισα ακόμα… να είμαι πιο αποφασιστική! Τουλάχιστον όσον αφορά το κομμάτι των διαπροσωπικών μου σχέσεων, θα είμαι αμείλικτη. Ή όλα ή τίποτα. Τέρμα οι συμβιβασμοί!
• Η απόφαση που θα πρέπει να πάρω και μάλλον θα είναι και η πιο δύσκολη είναι πως πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να δεχτώ, ότι ορισμένες καταστάσεις τελείωσαν οριστικά και πως δεν έχουν γυρισμό…
• Last but not least, πήρα την απόφαση πως πρέπει (αυτή τη φορά σοβαρά) να κάνω δίαιτα. Εντάξει, έστω δυο-τρια κιλάκια, θέλω να τα χάσω!
• Τέλος, η πιο σοβαρή και καθοριστική απόφαση που πήρα για το 2014 είναι πως θέλω και θα προσπαθήσω με κάθε τρόπο να είμαι ευτυχισμένη! Δεν θα ανακυκλώσω τα λάθη του παρελθόντος και με τον καιρό (εύχομαι) να κατορθώσω να στέκομαι στα πόδια μου, πιο καλά κι απ’ότι μπορώ η ίδια να φανταστώ.

Μαρκέλλα Χρυσοστόμου

Η Μαρκέλλα Χρυσοστόμου είναι σπουδάστρια Δημοσιογραφίας στο Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών του Αnt1 και έχει το δικό της blog

Μια ανάσα από το 2014. Δεν είναι μόνο ότι το 2013 πέρασε σαν το νεράκι που τρέχει. Είναι ότι ξαφνικά, πληκτρολογώντας «2014» συνειδητοποιώ ότι έχουν περάσει ήδη 14 ολόκληρα χρόνια από το ιστορικό millennium! Πόσα έχουν αλλάξει από τότε! Τέτοιες μέρες , παραμονές του 2000, όλα τα σπίτια ήταν στολισμένα κι όχι μόνο αυτά των πιο πωρωμένων με τα στολίδια, που ακόμη και μέσα στην ανέχεια και τη στενοχώρια επιμένουν να ξορκίζουν το… κακό με δυο λαμπιόνια. Ο κόσμος γλεντούσε μέχρι πρωίας, τα μαγαζιά, οι δρόμοι έσφυζαν από ζωή. Αληθινά ή επιφανειακά, αλήθεια; Είναι μεγάλη συζήτηση.

Ο γέρος χρόνος φεύγει και κουβαλά θύμησες καλές και λιγότερο καλές για τον καθένα από εμάς. Πέρασαν μέρες όμορφες, χαρούμενες και ελπιδοφόρες, αλλά και μέρες που εμπεριείχαν την πρόκληση, τη στενοχώρια, τη δυσκολία. Αν με ρωτάτε προσωπικά, αυτός ο χρόνος ήταν ένας όμορφος χρόνος, πρωτίστως γιατί ήμουν καλά εγώ και τα πρόσωπα που αγαπώ. Ήταν καλά το παιδί μου, μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, ξεπεράσαμε τις δυσκολίες της βρεφικής ηλικίας. Είχαμε οικογενειακώς τα προς το ζην, πράγμα καθόλου αυτονόητο στις μέρες που ζούμε.

Όσο, όμως, ευγνώμων και να είμαι για όλα όσα έχω, κακίζω τον εαυτό μου κάθε φορά που η ρουτίνα και η γενικότερη αίσθηση μιζέριας που και μένα με έχει επηρεάσει, με κάνει πολλές φορές να μην εκτιμώ όλα όσα έχω, τουλάχιστον όσο θα έπρεπε. Έχω, λοιπόν, πολλά «συγγνώμη» να ζητήσω. Από το σύζυγό μου, τους γονείς μου, την αδελφούλα μου, για όλα όσα τους έχω πει και… «σύρει» τη χρονιά που πέρασε. Συγγνώμη για όλες τις φορές που ήμουν ανυπόφορη, αυστηρή με τους ανθρώπους γύρω μου, απαιτητική. Συγγνώμη από το παιδάκι μου για τις φορές που δεν του χαμογελούσα, που έχανα τη διάθεσή μου από την κούραση. Συγγνώμη και από τον εαυτό μου που τον ταλαιπώρησα πολλές φορές με διάφορες σκέψεις.

Αρκετά τα «συγγνώμη», ας κλείσουμε με ευχές. Εύχομαι ο νέος χρόνος που παίρνει σειρά να φέρει καλύτερες μέρες, με περισσότερη πίστη, όραμα και υγεία για όλο τον κόσμο. Εύχομαι αύριο να μην υπάρχουν άστεγοι, παιδάκια που πεινάνε, ηλικιωμένοι που τρώνε από τα σκουπίδια. Εύχομαι σε όλους, η εσωτερική μας ενδοσκόπηση να οδηγήσει εγγύτερα στην αυτογνωσία. Να χαιρόμαστε με αυτά που έχουμε, να μη θέλουμε αυτά που έχουν οι γύρω μας, τουλάχιστον όχι με άσχημο τρόπο. Να εστιάζουμε σε εμάς, όχι στους άλλους. Να ανοίξουμε τις καρδιές και τα σπίτια μας. Να μην είμαστε απομονωμένοι. Να δίνουμε σημασία στη φιλία και τη συντροφικότητα. Προσωπικά, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, εύχομαι να καταφέρω να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Γιατί η μιζέρια γύρω μας πολλές φορές βγάζει στην επιφάνεια τον κακό εαυτό μου. Πού θα πάει, θα τα καταφέρω!

Πολλά φιλιά σε όλους τους αναγνώστες του The K-magazine μέσα από την καρδιά μου! Υγεία, χαμόγελα και πολλά κλικς! Στέλνω την αγάπη μου σε όλους τους συνεργάτες του site μας και σε όλο τον κόσμο.
Το 2014 είναι στο κατώφλι μας. Ας ανοίξουμε διάπλατα την πόρτα και ας το κεράσουμε κάτι γλυκό για να μας γλυκάνει! Συμφωνείτε;

Δήμητρα