Casey Affleck

Φίλες και φίλοι του The K-Magazine, νά’μαι πάλι μαζί σας εδώ για να γνωρίσουμε άλλη μία από τις πιο αξιόλογες ταινίες που έφτασαν στα Oscars. Για σήμερα σας έχω μία ταινία την οποία ομολογώ μέχρι τώρα φοβόμουν να τη δω μην τυχόν και με απογοητεύσει… Πόσο λάθος ήμουν!

Ο Will Hunting (Matt Damon) δουλεύει ως επιστάτης στο Πανεπιστήμιο MIT και στον ελεύθερο χρόνο του περνά το χρόνο του πίνοντας παρέα με τους τρεις φίλους του, τον Chuck (Ben Affleck), το Morgan (Casey Affleck) και τον Billy (Cole Hauser). Αυτό όμως που τον κάνει πραγματικά ξεχωριστό – διόλου τυχαία η ελληνική απόδοση του τίτλου – είναι πως ο Will είναι μία μαθηματική ιδιοφυΐα με φωτογραφική μνήμη, ο οποίος μάλιστα λύνει κρυφά εξισώσεις που ακόμη και τα μεγαλύτερα μυαλά του MIT δυσκολεύονται να καταφέρουν. Όταν ο Will θα συλληφθεί επειδή χτύπησε έναν παλιό του συμμαθητή κι έναν αστυνομικό που κλήθηκε στο συμβάν, ο καθηγητής Gerald Lambeau (Stellan Skarsgård) θα τον βγάλει με αναστολή με δύο όρους: ο ένας είναι ο Will να σπουδάσει μαθηματικά υπό την εποπτεία του κι ο δεύτερος να δει ψυχολόγο. Έπειτα από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες ο Will καταλήγει στο γραφείο του παλιού συμφοιτητή του Lambeau, Sean Maguire (Robin Williams), ο οποίος διδάσκει ψυχολογία στο κοινοτικό κολλέγιο. Μέσα από τις συνεδρίες με τον Sean, αλλά και τη σχέση του με μία Βρετανίδα φοιτήτρια του Harvard, τη Skylar (Minnie Driver), ο Will θα αρχίσει να επαναξιολογεί όχι μόνο τις σχέσεις του με τους ανθρώπους γύρω του, αλλά θα κληθεί να πάρει κι αποφάσεις για τη ζωή του και το μέλλον του.

Η ταινία του Gus Van Sant («Milk», «Promise Land») βασίζεται στο σενάριο των Matt Damon και Ben Affleck. Αν και μόλις 27 κι 25 ετών αντίστοιχα τότε, οι δύο νεαροί ηθοποιοί έστησαν μία ανθρώπινη και γεμάτη συναίσθημα ιστορία. Κι ενώ στην αρχή ο θεατής αντιμετωπίζει το Will και τους φίλους του ως ένα τσούρμο επιπόλαιων και «τραμπούκων» πιτσιρικάδων, στη συνέχεια βγαίνουν στην επιφάνεια οι πολύπλοκοι χαρακτήρες τους, κυρίως του Will. Το να πείσεις πως ένας χαρακτήρας έχει ένα τέτοιο χάρισμά και το «πετάει στα σκουπίδια» επειδή έχει την τάση να βλέπει παντού το κακό γύρω του είναι από μόνο του μία συναρπαστική ιστορία. Φανταστείτε λοιπόν τη δυναμική της εξέλιξης όταν όσο κυλάει η ταινία, ο Will αντιλαμβάνεται πως ίσως τελικά να αξίζει περισσότερα απ’ όσα νομίζει. Και μπορεί η εξέλιξη της ταινίας να είναι κάπως προβλεπόμενη, αλλά το θεατή δεν τον ενδιαφέρει πού θα καταλήξει ο Will. Τον ενδιαφέρει και τον ιντριγκάρει το πώς θα καταλήξει όπου είναι να καταλήξει. Δεν είναι παράλογο, λοιπόν, που η ταινία απέσπασε τις καλύτερες των κριτικών, με αποτέλεσμα να φτάσει στα Oscar με εννέα υποψηφιότητες, μεταξύ άλλων ως Καλύτερη Ταινία. Και δεν είναι έκπληξη το γεγονός πως ο Matt Damon κι ο Ben Affleck έφυγαν εκείνη τη βραδιά από το Kodak Theatre κρατώντας ο καθένας από ένα αγαλματάκι για το Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο.

Για το cast:
Λέω να ξεκινήσω με τον Ben Affleck. Έχω πει αρκετές φορές πως σαν ηθοποιός πολλές φορές με έχει μπερδέψει. Σε κάποιες ταινίες τον απήλαυσα και σε άλλες έλεγα «τι το ήθελε;». Ε, λοιπόν, την ερμηνεία του ως Chuck στον «Ξεχωριστό Will Hunting» την κατατάσσω στην πρώτη κατηγορία. Αν κι 25 χρονών τότε, αντιμετωπίζει το ρόλο του με ωριμότητα, κι ας παίζει τον «εξυπνάκια» φίλο του Will. Γιατί για να το κάνεις αυτό, θεωρώ πως θέλει κάποια μαεστρία. Κι όταν σε κάποια σκηνή φανερώνει τι πραγματικά θέλει για το φίλο του, ξεδιπλώνοντας μία άλλη πλευρά του Chuck, παρουσιάζει τέτοια σοβαρότητα κι ειλικρίνεια που πραγματικά εμένα με άφησε άφωνη. Σε σημείο να μην είμαι σίγουρη πως βλέπω όντως το Ben Affleck. Και ναι, ήταν ο ίδιος ηθοποιός που με σύγχυζε όταν αναλωνόταν σε κομεντί με τη Jennifer Lopez!

Η γλυκιά Minnie Driver με ενθουσίασε στο ρόλο της Skylar. Και να σκεφτείτε πως ο παραγωγός της ταινίας, Harvey Weinstein στην αρχή δεν ήθελε τη Driver επειδή «δεν ήταν πολύ σέξι. Ο λόγος που η Driver πήρε το ρόλο της Skylar είναι επειδή την ήθελαν πολύ ο Affleck κι ο Damon. Συμπέρασμα; Το να είσαι σούπερ σέξι ηθοποιός δε σημαίνει απαραίτητα πως είσαι και καλή ηθοποιός. Κι η Driver το αποδεικνύει περίτρανα αυτό. Λογικό, λοιπόν, που ήταν υποψήφια για το Oscar Β΄ Γυναικείου ρόλου εκείνη τη χρονιά.

Ο χαρακτήρας του Will ήταν ο πιο πολύπλοκος. Πώς αλλιώς να περιγράψεις ένα νέο, όμορφο κι έξυπνο παιδί που γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του το γεγονός πως του αξίζουν περισσότερα; Ο Matt Damon κατάφερε κι έγινε ένα με τον χαρακτήρα του Will κι έφερε στην επιφάνεια ένα πρόσωπο το οποίο – όπως είπα – ο θεατής στην αρχή το κοιτάζει με κάποια λύπηση, ίσως, ενώ στη συνέχεια τον επαινεί για το θάρρος να πατήσει πόδι και να διεκδικήσει αυτό το καλύτερο που το αξίζει. Να παλέψει χωρίς να φοβάται πια εκ των προτέρων πως θα αποτύχει. Και που αναγνωρίζει πως, ακόμη κι αν γίνει αυτό, τουλάχιστον δε θα «έπεφτε» αμαχητί. Την επιπολαιότητα, την αμυντική-επιθετική στάση του Will απέναντι στον κόσμο αλλά και τους φόβους του που τον οδήγησαν εκεί που τον οδήγησαν, όλα αυτά ο Matt Damon καταφέρνει να τα κάνει πραγματικότητα. Γιατί ο χαρακτήρας του Will είναι υπαρκτός, ακόμη κι αν δε είναι κάποιος μαθηματική ιδιοφυΐα ή κάτι τέτοιο. Γιατί σχεδόν όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί έστω μία φορά για το μέχρι που είμαστε ικανοί να φτάσουμε και για το αν δικαιούμαστε αυτό το «κάτι καλύτερο» για τη ζωή μου. Κι ο Damon κατάφερε να κάνει τους θεατές έστω και μέχρι ενός σημείου να ταυτιστούν με τον Will. Πράγμα που τον έθεσε κι υποψήφιο για το Oscar A’ Ανδρικού Ρόλου.

Τελευταίο, αλλά ίσως σαν «κερασάκι στην τούρτα», έχουμε τον Robin Williams. Ο αγαπημένος ηθοποιός που έδωσε τέλος στη ζωή του πριν από περίπου έξι μήνες, ερμηνεύει τον ψυχολόγο που δοκιμάζει να προσεγγίσει το Will με διαφορετικό τρόπο. Μόνο που κι ο Williams προσέγγισε εντελώς διαφορετικά το ρόλο του. Δεν ήταν απλά ο ψυχολόγος που κάθεται απέναντι από τον ασθενή του και τον ακούει να μιλάει. Έγινε ο άνθρωπος στον οποίο ο Will μπορούσε να κάνει την αρχή και να βρει έναν αληθινό φίλο, κάποιον στον οποίο μπορούσε να εκμυστηρευτεί ό,τι τον απασχολούσε. Βάζοντας μάλιστα δικές του πινελιές – σε μία δύο σκηνές, ο Williams αυτοσχεδίαζε! – ο εκλιπών ηθοποιός κατάφερε να μας κάνει να χαμογελάσουμε – αυτό επεδίωκε πάντα, άλλωστε! – , να μας συγκινήσει αλλά και να μας προβληματίσει παράλληλα. Ήταν τόσο ανθρώπινος και «ζεστός», με αποτέλεσμα να μας φαίνεται δύσκολο να σκεφτούμε κάποιον καταλληλότερο από το Williams για το ρόλο του Sean. Και γι’ αυτήν του την ερμηνευτική προσέγγιση, ο Williams απέσπασε το Oscar Β΄Ανδρικού Ρόλου, προσθέτοντας άλλον ένα λόγο για να τον θυμόμαστε με αγάπη.
Μην κάνετε το ίδιο λάθος που έκανα εγώ μέχρι τώρα. Δείτε την ταινία, αν δεν το έχετε ήδη κάνει, δε θα σας απογοητεύσει, είναι το μόνο σίγουρο!

Πρωταγωνιστούν: Matt Damon, Robin Williams, Ben Affleck, Minnie Driver, Stellan Skarsgård, Casey Affleck κ.α.

Φέτος υποψήφιοι για το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου είναι οι:
Robert Duvall, «The Judge»
Ethan Hawke, «Boyhood»
Edward Norton, «Birdman or (the Unexpected Virtue of Ignorance»)
Mark Ruffalo, «Foxcatcher»
J. K. Simmons, «Whiplash»