Catherine Zeta – Jones

Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Ο βροχερός καιρός σίγουρα μπορεί να αλλάζει τα όποια σχέδια, αλλά ελπίζω να μη σας εμπόδισε να απολαύσετε το σαββατοκύριακό σας!

Το αφιέρωμά μας στις ταινίες που ξεχώρισαν στα βραβεία των Oscars συνεχίζεται και γι’ απόψε εξερευνούμε την ταινία που χάρισε στον Benicio Del Toro το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Μεξικό: Ο αστυνόμος Javier Rodriquez (Benicio Del Toro), έπειτα από μία επιτυχημένη σύλληψη δύο μεταφορέων ναρκωτικών, δέχεται μία πρόταση από έναν υψηλόβαθμο αξιωματικό προκειμένου να κατατροπώσουν ένα από τα πιο δυνατά καρτέλ ναρκωτικών του Μεξικού. Στην αρχή νιώθει πως ο αγώνας του φέρει καρπούς… μέχρι να μάθει πως ο Στρατηγός Salazar (Tomas Milian) έχει άλλα κίνητρα.

Ohio: Ο Robert Wakefield (Michael Douglas) είναι ένας συντηρητικός δικαστής τον οποίο ο Πρόεδρος τον Ηνωμένων Πολιτειών διορίζει ως επικεφαλής του Κέντρου Ελέγχου Ναρκωτικών της χώρας. Με δεδομένο πως ο πόλεμος εναντίον των ναρκωτικών είναι δύσκολος από μόνος του, ο κόσμος του γυρίζει ανάποδα όταν ανακαλύπτει πως η ίδια του η κόρη (Erika Christensen) είναι τοξικομανής.

San Diego: Ο Montel Gordon (Don Cheadle) κι ο Ray Castro (Luis Guzmán), πράκτορες της Δίωξης Ναρκωτικών, συλλαμβάνουν τον Eduardo Ruiz (Miguel Ferrer), με τον τελευταίο να απαιτεί να μπει υπό καθεστώς προστασίας αν καταθέσει εναντίον του Karl Ayala (Steven Bauer), ενός από τους μεγαλύτερους διακινητές ναρκωτικών στις ΗΠΑ. Οι πληροφορίες του Ruiz οδηγούν στη σύλληψη του Ayala, με την έγκυο σύζυγό του Helena (Catherine Zeta – Jones) να παρακολουθεί εμβρόντητη. Όταν μαθαίνει την αλήθεια πίσω από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του συζύγου της και με το φόβο των απειλών κατά της ζωής της και του γιου της, η Helena αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.

Η ταινία “Traffic” βασίζεται στη βρετανική mini σειρά “Traffik” του Channel 4, που αποτελείτο από έξι επεισόδια. Το σενάριο της ταινίας υπογράφει ο Stephen Gaghan (“Syriana”, 2005) ενώ η σκηνοθεσία είναι του Steven Soderbergh (“Erin Brockovich”, 2000 και “Ocean’s Eleven”, 2001).

Τρεις ιστορίες που στην αρχή μοιάζουν διαφορετικές. Ακόμη κι κάθε τεχνική που χρησιμοποίησε ο Sonderbergh για να κινηματογραφίσει κάθε μία από αυτές είναι διαφορετική η μία με την άλλη – ευφυέστατο, φυσικά, ώστε ο θεατής να μη μπερδεύεται για το ποια ιστορία παρακολουθεί κάθε φορά. Μικρές λεπτομέρειες, όμως, αρχίζουν σταδιακά και τις ενώνουν ώστε ο θεατής να δει καλύτερα το ευρύτερο πλάνο: πως ο κόσμος των ναρκωτικών είναι σκληρός από όποια πλευρά κι αν τον ζει κανείς. Κι είναι πολυεπίπεδος. Ο χρήστης, ο διακινητής, ο αστυνόμος, ο δικαστής, ο πολιτικός και φυσικά όσοι τους πλαισιώνουν. Το “κακό” ταξίδι των ναρκωτικών έχει πολλές στάσεις και ο Soderbergh τις παρουσιάζει όλες με μία σκληρή, αλλά ειλικρινή σκοπιά. Τίποτα το ωραίο δεν έχει ο κόσμος αυτός, ούτε καν η πλουσιοπάροχη ζωή των εμπόρων και των διακινητών (βλ. ιστορία των Ayala). Ναι, αρκετές από τις σκηνές είναι σκληρές – πιστέψτε με, όμως σε σύγκριση με μία σκηνή του “Pulp Fiction”, αυτά που βλέπουμε στο “Traffic” είναι πταίσματα. Αλλά κι η πραγματικότητα του κόσμου αυτού είναι σκληρή. Γιατί αυτή η ταινία απεικονίζει τον πόνο, το φόβο, τη διαφθορά, αλλά και την ελπίδα που παλεύει να επιζήσει. Γι’ αυτό κι ο σκηνοθέτης δε διστάζει να μας τα παρουσιάσει με ρεαλισμό αλλά και σεβασμό, ειδικά προς όσους πλήττονται, που δεν είναι άλλοι από τους χρήστες και τις οικογένειές τους. Με μία ταινία – γροθιά στο στομάχι, λοιπόν, το “Traffic” αποχώρησε το 2001 από το Kodak Theatre με τέσσερα Oscars< συμπεριλαμβανομένων εκείνου της Καλύτερης Σκηνοθεσίας για τον Soderbergh και εκείνου του Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου για τον Stephen Gaghan.

Φυσικά η δυναμική του “Traffic” οφείλεται και στο λαμπρό καστ που επέλεξε ο Soderbergh για την ταινία. Και γνωρίζετε πως δυσκολεύομαι σε τέτοιες περιπτώσεις να ξεχωρίσω μόνο λίγα ονόματα. Φανταστείτε, λοιπόν, πόσο δύσκολο είναι για μένα να γράψω για την ερμηνεία του Douglas στο ρόλου του απελπισμένου πατέρα που το είναι του αντικρούεται με το καθήκον που του ανατίθεται. Ή ακόμη και για την Catherine Zeta – Jones ως μία γυναίκα που, αν και γνωρίζει για την προέλευση του πλούτου της οικογένειάς της, επιλέγει να ακολουθήσει σκοτεινά μονοπάτια.

Καθώς, όμως, τιμώμενο πρόσωπο για απόψε είναι ο νικητής του Oscar Β΄Ανδρικού Ρόλου, θα μιλήσω για τον Benicio Del Toro. Ο Πουερτορικανός ηθοποιός υποδύεται έναν χαρακτήρα που φαινομενικά είναι αδύναμος μπροστά σε αυτόν τον κοινωνικό κυκεώνα. Είναι, όμως κι ένας φάρος ελπίδας, καθώς ο ήρωάς του αντικρούεται με τον πειρασμό της διαφθοράς. Στην ουσία ενσαρκώνει έναν πυλώνα ηθικής κι είναι ο δικός του χαρακτήρας που, ως επί το πλείστον, δεν αφήνει στο θεατή την αίσθηση της πίκρας για μία μάχη χαμένη. Είναι ο Rodriguez του Benicio Del Toro που υπάρχει και στον κόσμο πίσω από τις κάμερες που γεννά στο θεατή τη δικαίωση μετά από τις μικρές μάχες σε έναν πόλεμο αδυσώπητο. Χαλάλι του, λοιπόν, το χρυσό αγαλματίδιο… ο Benicio Del Toro το κέρδισε με το σπαθί του!

Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!

Πρωταγωνιστούν: Michael Douglas, Benicio Del Toro, Don Cheadle, Catherine Zeta – Jones, Amy Irving, Erika Christensen, Topher Grace, Albert Finney, Dennis Quaid, Benjamin Bratt, Luis Guzmán κ.α.

Φέτος υποψήφιοι για το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου είναι οι:

Willem Dafoe, “The Florida Project”
Woody Harrelson, “Three Billboards Outside Ebbing, Missouri”
Richard Jenkins, “The Shape Of Water”
Christopher Plummer, “All The Money In The World”
Sam Rockwell, “Three Billboards Outside Ebbing, Missouri”