Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Σας είχα υποσχεθεί πως θα τα λέγαμε σύντομα με το Oscar-ικό μας αφιέρωμα! Λοιπόν, νά ‘μαι πάλι εδώ για να γνωρίσω μαζί σας (δεν ντρέπομαι να το πω, όπως βλέπετε!) μία από τις πιο διάσημες heist ταινίες όλων των εποχών! Όσοι την έχετε δει, φυσικά είστε ευπρόσδεκτοι κι εσείς στη συντροφιά μας!
Joliet, Illinois, 1936: ο Johnny Hooker (Robert Redford) είναι ένας μικροαπατεώνας που συνεργάζεται με τον “παλαίμαχο” Luther Coleman (Robert Earl Jones) την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης που ξεκίνησε το 1929. Όταν, όμως, το τελευταίο τους κόλπο ζημιώνει το μαφιόζο Doyle Lonnegan (Robert Shaw) , ο Luther καταλήγει νεκρός κι ο Johnny κυνηγημένος. Έτσι θα βρεθεί στο Σικάγο και θα αναζητήσει το Henry Gondorff (Paul Newman), έναν παλιό συνεργάτη του Luther (που σύμφωνα με τον εκλιπόντα, θα μάθαινε στον Johnny την “τέχνη” της μεγάλης απάτης) και το μόνο πρόσωπο εμπιστοσύνης. Οι δυο τους αποφασίζουν να εκδικηθούν τον Lonnegan για το Luther και ταυτόχρονα να κάνουν τη μεγάλη του “μπάζα”, την ίδια στιγμή που τον Johnny τον καταδιώκει ο διεφθαρμένος Αστυνόμος Snyder (Charles Durning).
Το “Κεντρί” είναι μία πρωτότυπη ιδέα του σεναριογράφου David S. Ward (“Sleepless In Seattle”, 1993) σε σκηνοθεσία του George Roy Hill (“Butch Cassidy and the Sundance Kid”, 1969). Fun fact: Όπως βλέπετε, χάρη στο “Κεντρί”, ο σκηνοθέτης συναντιέται και πάλι με τους Robert Redford και Paul Newman στα κινηματογραφικά πλατό τέσσερα χρόνια μετά!
Δε λέω, εξαιρετική η “Συμμορία των Έντεκα” του Soderbergh, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν πως ανήκει στη νέα γενιά της κατηγορίας των heist movies. Ας είμαστε ειλικρινείς όμως… Το “Κεντρί” θα μπορούσε να θεωρηθεί η ταινία – δάσκαλος για τις επόμενες που ακολούθησαν! Μία πολύπλοκη πλεκτάνη, η οποία ξεκαθαρίζεται σταδιακά χωρίς να σε κάνει να σκεφτείς ούτε για μία στιγμή “το είχα καταλάβει εδώ και ώρα”. Πράγμα που σημαίνει, φυσικά, πως παρακολουθείς με αμείωτο ενδιαφέρον! Επιπλέον, το γεγονός πως η ταινία χωρίζεται σε κεφάλαια συμβάλλει ιδιαίτερα στο να καταλάβεις την πλοκή χωρίς να νιώσεις πως κάνει “κοιλιά”. Πλούσια σε έξυπνους διαλόγους κι ευρηματικές σκηνές που έχουν έντονα στοιχειά θεατρικότητας, η ταινία είναι ένα χάρμα οφθαλμών για τον σινεφίλ – πιστέψτε με, δεν υπάρχει άνθρωπος που θα αρκεστεί να δει το “Κεντρί” μόνο μία φορά! Γι’ αυτό και το 1974 η ταινία κέρδισε επτά από τα δέκα Oscars για τα οποία ήταν υποψήφια. Σε αυτά συγκαταλέγονται εκείνα της Καλύτερης Ταινίας, της Σκηνοθεσίας και του Πρωτότυπου Σεναρίου (και μια που απόψε μελετάμε αυτήν την κατηγορία, άξιος ο David S. Ward, δε συμφωνείτε;).
Τέλος, αξίζει να αφιερώσουμε λίγες γραμμές στο πρωταγωνιστικό δίδυμο των Redford και Newman. Οι δύο ηθοποιοί επαναφέρουν στη μεγάλη οθόνη την εξαιρετική τους χημεία από το “Butch Cassidy And The Sundance Kid”. Η αλήθεια είναι πως σε αυτές τις περιπτώσεις συχνά υπάρχει ο φόβος ο ένας ηθοποιός να προσπαθεί να επισκιάσει τον άλλον. Αυτό, όμως, δεν ίσχυσε ποτέ με τους Paul Newman και Robert Redford κι αυτό αποδεικνύεται και στο “Sting”. Αυτή, λοιπόν, η χημεία βγαίνει έντονα στην οθόνη ενώ οι δύο ηθοποιοί ενσαρκώνουν τους συνεργούς και ξετυλίγουν τον ιδιαίτερο δεσμό που δημιουργείται αναπόφευκτα ανάμεσά τους ενόσω το σχέδιο της απάτης κυλάει. Επιπλέον, είναι πάντα απόλαυση αυτό το bromance (ακόμα καλύτερο κι από εκείνο των George Clooney και Brad Pitt!)!
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και να απολαύσετε την ταινία όως κι εγώ – το οποίο σας το εγγυώμαι!
https://www.youtube.com/watch?v=_nAIb_J9T5M
Πρωταγωνιστούν: Robert Redford, Paul Newman, Robert Shaw, Charles Durning, Harold Gould, Eileen Brennan, Robert Earl Jones κ.α.
Φέτος, οι υποψηφιότητες για το Oscar Πρωτότυπου Διασκευασμένου Σεναρίου έχουν ως εξής:
Mike Milles για το “20th Century Women”
Taylor Sheridan για το “Hell Or High Water”
Damien Chazelle για το “La La Land”
Γιώργος Λάνθιμος & Ευθύμης Φιλίππου για τον “Αστακό” (“The Lobster”)
Kenneth Lonergan για το “Manchester By The Sea”
