Denzel Washington

Φίλες και φίλοι, οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν. Και τρέχουν με απίστευτες ταχύτητες. Ευκαιρία, λοιπόν, να θυμηθούμε μία ταινία η οποία θίγει τα παιχνίδια στα πολιτικά παρασκήνια – για προσκήνια ούτε λόγος!

Έπειτα από μία ομιλία του, ο Συνταγματάρχης Bennett Marco (Denzel Washington) θα συναντήσει απροσδόκητα έναν παλιό του σύντροφο στον Πόλεμου του Κόλπου. Ο Al Melvin (Jeffrey Wright) προσπαθεί να βρει τις δικές του απαντήσεις, καθώς – λόγω κάποιων περίεργων ονείρων που βλέπει – είναι σίγουρος πως κάτι σαθρό υπάρχει πίσω από τη μυστηριώδη εξαφάνιση της διμοιρίας του, ενώ ακόμη έχει αμφιβολίες για το κατά πόσο ο συμπολεμιστής τους, τότε Λοχίας Raymond Shaw (Liev Schreiber), όντως τους έσωσε στο Κουβέιτ.
Αυτό πυροδοτεί τις ήδη υπάρχουσες αμφιβολίες του Marco – καθώς κι ο ίδιος βασανίζεται από τα ίδια όνειρα -, ο οποίος ξεκινά να ερευνά τα πάντα γύρω από τη μυστηριώδη εξαφάνιση της ομάδας του τότε. Σιγά σιγά βγαίνουν στην επιφάνεια φήμες για απόρρητα επιστημονικά πειράματα μέσω των οποίων ήταν δυνατή η μετατροπή των αναμνήσεων ενός ατόμου – για να το πω πιο «λαϊκά», πλύση εγκεφάλου. Οι εικασίες γίνονται ισχυρές ενδείξεις, ο χρόνος, όμως τρέχει κι ο βουλευτής πλέον Raymond Shaw ετοιμάζεται για τις προεδρικές εκλογές ως υποψήφιος αντιπρόεδρος. Άραγε θα καταφέρει ο Marco να βγάλει άκρη; Κι ακόμη πιο σοβαρό είναι το ερώτημα: υπάρχει ποτέ τέλος σε τέτοιες σκοτεινές υποθέσεις όπου θίγονται μεγάλα συμφέροντα ή μήπως πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο;

Η ταινία του Jonathan Demme («Φιλαδέλφεια», «Η Σιωπή των Αμνών») είναι στην ουσία remake της ομότιτλης ταινίας του 1962 με πρωταγωνιστές τότε τους Frank Sinatra, Laurence Harvey και Janet Leigh. Φυσικά κι οι δύο ταινίες βασίζονται στο βιβλίο του Richard Condon, συγγραφέα της «Τιμής των Prizzi». Σκηνοθετικά ο Demme μας προσέφερε μία κινηματογραφική εμπειρία ισάξια με τις προηγούμενες δουλειές του, καταφέρνοντας μέσα σε έναν κυκεώνα εξελίξεων και δολοπλοκιών να δημιουργήσει μία αίσθηση αγωνίας και προβληματισμού.

Και μια που είπα για προβληματισμούς… Το μόνο διαφορετικό είναι πως η ταινία του 2004 αναφέρεται στον Πόλεμο του Κόλπου, ενώ το βιβλίο του Condon κι η ταινία του 1962 αναφέρονται στον πόλεμο της Κορέας. Πέρα από αυτό, ο «Άνθρωπος της Μαντζουρίας» εξακολουθεί να θίγει τους ίδιους ακριβώς προβληματισμούς αναφορικά με την πολιτική και τα «παιχνίδια» που λαμβάνουν χώρα παρασκηνιακά, όπως είπα και στον πρόλογό μου. Μυστικά επιστημονικά πειράματα, συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι», φιλοδοξίες που επιθυμούν κάποια να πραγματοποιήσουν ανεξαρτήτως του κόστους, και πολιτικοί που στα παιχνίδια αυτά δύο είναι οι πιθανοί τους ρόλοι: είτε κυρίαρχοι είτε μαριονέτες.
Και μπορεί η δική μας πολιτική σκηνή να μην ανακατεύει πειράματα κι ιστορίες από τον πόλεμο – ή μήπως δε μπορούμε πια να είμαστε σίγουροι για κάτι από όλα αυτά; – αλλά σίγουρα είμαστε όλοι σε ένα σημείο όπου πλέον αμφισβητούμε ποιος είναι τελικά ο πραγματικός ρόλων των «επαγγελματιών» πολιτικών, ειδικά στην παρούσα περίοδο. Κι από τη στιγμή που ξεκινάμε να αμφισβητούμε, έπειτα αναρωτιόμαστε αν τελικά όλες οι υποθέσεις που κάνουμε είναι το ζενίθ των πολιτικών μηχανορραφιών ή αν έχει και συνέχεια. Κι αν έχει και συνέχεια… αντέχουμε ακόμη και να τις υποψιαστούμε; Αυτά είναι τα ερωτήματα που γεννήθηκαν σε μένα…
Για το cast:
Ο Liev Schreiber επιστρατεύει το γοητευτικό του παρουσιαστικό ερμηνεύοντας το «μοναχικό λύκο» της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ και τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του. Μέχρι τελευταία στιγμή κάνει το θεατή να αναρωτιέται ποιος είναι τελικά ο ρόλος του σε όλην αυτήν την ιστορία με την πλύση εγκεφάλου. Σε σημείο που σε τρελαίνει!

Ο Denzel Washington παίρνει στα σοβαρά το ρόλο του Bennett Marco – τον οποίο το 1962 ερμήνευσε ο Frank Sinatra –, γίνεται σχεδόν ένα με το χαρακτήρα του και μας θυμίζει υπέροχες εποχές, όπως την «Ημέρα Εκπαίδευσης» του 2001.
Εκείνη, όμως, που με εντυπωσίασε και κατά τη γνώμη μου ήταν η «κυρία του παιχνιδιού» ήταν η Meryl Streep. Ο ρόλος της αυταρχικής και φιλόδοξης γερουσιαστή και μητέρας του Shaw, Eleanor Prentiss Shaw, είναι η πιο δυνατή περσόνα της ταινίας, μαγεύοντας το θεατή με την άνεση που τη διακατέχει όσο υποδύεται το χαρακτήρα της. Επιβλητική, υπνωτίζοντας το θεατή ως άλλη Ντάμα Καρό – για αυτή τη λεπτομέρεια, μάλλον όλοι μας πρέπει να ανατρέξουμε στο βιβλίο του Condon! – η Meryl Streep δίκαια ήταν υποψήφια το 2005 για Χρυσή Σφαίρα Β’ Γυναικείου Ρόλου.
Αν επιθυμείτε να μείνετε σε κλίμα πολιτικού προβληματισμού. Τότε σας συστήνω να αφήσετε δημοσκόπους και… τρομοσκόπους και να δείτε τον «Άνθρωπο της Μαντζουρίας»!

Πρωταγωνιστούν: Denzel Washington, Live Schreiber, Meryl Streep, Kimberly Elise, Jon Voight, Vera Farmiga, Jeffrey Wright, Bruno Ganz κ.α.

Καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Τι κάνετε; Ασκήσατε το εκλογικό σας δικαίωμα και τώρα αναρωτιέστε τι να κάνετε προκειμένου να αποφύγετε το βομβαρδισμό από εκτιμήσεις, exit polls, δηλώσεις κλπ.; Το να σας πρότεινα για απόψε μία sci-fi περιπέτεια ή μία κωμωδία θα ήταν «εκτός θέματος», οπότε με αφορμή τις σημερινές εθνικές εκλογές στη χώρα μας, σκέφτηκα πως θα ήταν καλό να θυμηθούμε – εφόσον δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιοι θα τη δουν – μία ταινία που επικεντρώνεται στην πολιτική – και κυρίως στα παρασκήνια αυτής.

Έπειτα από μία ομιλία του, ο Συνταγματάρχης Bennett Marco (Denzel Washington) θα συναντήσει απροσδόκητα έναν παλιό του σύντροφο στον Πόλεμου του Κόλπου. Ο Al Melvin (Jeffrey Wright) προσπαθεί να βρει τις δικές του απαντήσεις, καθώς – λόγω κάποιων περίεργων ονείρων που βλέπει – είναι σίγουρος πως κάτι σαθρό υπάρχει πίσω από τη μυστηριώδη εξαφάνιση της διμοιρίας του, ενώ ακόμη έχει αμφιβολίες για το κατά πόσο ο συμπολεμιστής τους, τότε Λοχίας Raymond Shaw (Liev Schreiber), όντως τους έσωσε στο Κουβέιτ.
Αυτό πυροδοτεί τις ήδη υπάρχουσες αμφιβολίες του Marco – καθώς κι ο ίδιος βασανίζεται από τα ίδια όνειρα -, ο οποίος ξεκινά να ερευνά τα πάντα γύρω από τη μυστηριώδη εξαφάνιση της ομάδας του τότε. Σιγά σιγά βγαίνουν στην επιφάνεια φήμες για απόρρητα επιστημονικά πειράματα μέσω των οποίων ήταν δυνατή η μετατροπή των αναμνήσεων ενός ατόμου – για να το πω πιο «λαϊκά», πλύση εγκεφάλου. Οι εικασίες γίνονται ισχυρές ενδείξεις, ο χρόνος, όμως τρέχει κι ο βουλευτής πλέον Raymond Shaw ετοιμάζεται για τις προεδρικές εκλογές ως υποψήφιος αντιπρόεδρος. Άραγε θα καταφέρει ο Marco να βγάλει άκρη; Κι ακόμη πιο σοβαρό είναι το ερώτημα: υπάρχει ποτέ τέλος σε τέτοιες σκοτεινές υποθέσεις όπου θίγονται μεγάλα συμφέροντα ή μήπως πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο;

Η ταινία του Jonathan Demme («Φιλαδέλφεια», «Η Σιωπή των Αμνών») είναι στην ουσία remake της ομότιτλης ταινίας του 1962 με πρωταγωνιστές τότε τους Frank Sinatra, Laurence Harvey και Janet Leigh. Φυσικά κι οι δύο ταινίες βασίζονται στο βιβλίο του Richard Condon, συγγραφέα της «Τιμής των Prizzi». Σκηνοθετικά ο Demme μας προσέφερε μία κινηματογραφική εμπειρία ισάξια με τις προηγούμενες δουλειές του, καταφέρνοντας μέσα σε έναν κυκεώνα εξελίξεων και δολοπλοκιών να δημιουργήσει μία αίσθηση αγωνίας και προβληματισμού.

Και μια που είπα για προβληματισμούς… Το μόνο διαφορετικό είναι πως η ταινία του 2004 αναφέρεται στον Πόλεμο του Κόλπου, ενώ το βιβλίο του Condon κι η ταινία του 1962 αναφέρονται στον πόλεμο της Κορέας. Πέρα από αυτό, ο «Άνθρωπος της Μαντζουρίας» εξακολουθεί να θίγει τους ίδιους ακριβώς προβληματισμούς αναφορικά με την πολιτική και τα «παιχνίδια» που λαμβάνουν χώρα παρασκηνιακά, όπως είπα και στον πρόλογό μου. Μυστικά επιστημονικά πειράματα, συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι», φιλοδοξίες που επιθυμούν κάποια να πραγματοποιήσουν ανεξαρτήτως του κόστους, και πολιτικοί που στα παιχνίδια αυτά δύο είναι οι πιθανοί τους ρόλοι: είτε κυρίαρχοι είτε μαριονέτες.
Και μπορεί η δική μας πολιτική σκηνή να μην ανακατεύει πειράματα κι ιστορίες από τον πόλεμο – ή μήπως δε μπορούμε πια να είμαστε σίγουροι για κάτι από όλα αυτά; – αλλά σίγουρα είμαστε όλοι σε ένα σημείο όπου πλέον αμφισβητούμε ποιος είναι τελικά ο πραγματικός ρόλων των «επαγγελματιών» πολιτικών, ειδικά στην παρούσα περίοδο. Κι από τη στιγμή που ξεκινάμε να αμφισβητούμε, έπειτα αναρωτιόμαστε αν τελικά όλες οι υποθέσεις που κάνουμε είναι το ζενίθ των πολιτικών μηχανορραφιών ή αν έχει και συνέχεια. Κι αν έχει και συνέχεια… αντέχουμε ακόμη και να τις υποψιαστούμε; Αυτά είναι τα ερωτήματα που γεννήθηκαν σε μένα…
Για το cast:
Ο Liev Schreiber επιστρατεύει το γοητευτικό του παρουσιαστικό ερμηνεύοντας το «μοναχικό λύκο» της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ και τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του. Μέχρι τελευταία στιγμή κάνει το θεατή να αναρωτιέται ποιος είναι τελικά ο ρόλος του σε όλην αυτήν την ιστορία με την πλύση εγκεφάλου. Σε σημείο που σε τρελαίνει!

Ο Denzel Washington παίρνει στα σοβαρά το ρόλο του Bennett Marco – τον οποίο το 1962 ερμήνευσε ο Frank Sinatra –, γίνεται σχεδόν ένα με το χαρακτήρα του και μας θυμίζει υπέροχες εποχές, όπως την «Ημέρα Εκπαίδευσης» του 2001.
Εκείνη, όμως, που με εντυπωσίασε και κατά τη γνώμη μου ήταν η «κυρία του παιχνιδιού» ήταν η Meryl Streep. Ο ρόλος της αυταρχικής και φιλόδοξης γερουσιαστή και μητέρας του Shaw, Eleanor Prentiss Shaw, είναι η πιο δυνατή περσόνα της ταινίας, μαγεύοντας το θεατή με την άνεση που τη διακατέχει όσο υποδύεται το χαρακτήρα της. Επιβλητική, υπνωτίζοντας το θεατή ως άλλη Ντάμα Καρό – για αυτή τη λεπτομέρεια, μάλλον όλοι μας πρέπει να ανατρέξουμε στο βιβλίο του Condon! – η Meryl Streep δίκαια ήταν υποψήφια το 2005 για Χρυσή Σφαίρα Β’ Γυναικείου Ρόλου.
Αν επιθυμείτε να μείνετε σε κλίμα πολιτικού προβληματισμού. Τότε σας συστήνω να αφήσετε δημοσκόπους και… τρομοσκόπους και να δείτε τον «Άνθρωπο της Μαντζουρίας»!

Πρωταγωνιστούν: Denzel Washington, Live Schreiber, Meryl Streep, Kimberly Elise, Jon Voight, Vera Farmiga, Jeffrey Wright, Bruno Ganz κ.α.