Είναι προφανές πλέον πως με τα χρόνια, τα social media έχουν κυριεύσει ολοκληρωτικά τη ζωή, αλλά και τον τρόπο σκέψης μας. Ειδικότερα, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πως πια όλα έχουν τυποποιηθεί μέσα απ’αυτό το «παιχνίδι», αφού πλέον δεν αρκούν μια ματιά, ένα χαμόγελο ή ένα κοπλιμέντο για να μας κάνουν ευτυχισμένους. Τι είναι αυτό που ευθύνεται για αυτή μας την ανικανοποίητη πλευρά;
Κι εδώ φίλοι μου, κρύβεται η τόσο εύλογη απορία μου… Γιατί το facebook έχει «εισβάλλει» τόσο στη ζωή μας και δη στο συναισθηματικό μας κόσμο; Τι είναι αυτό που το κάνει τόσο πανίσχυρο, άραγε;
Μα είναι απλό…
1) Μέσω αυτού, εξασφαλίζουμε το ότι είμαστε αόρατοι…
Καθώς μπορούμε ανά πάσα ώρα και στιγμή να «τσεκάρουμε» τις πληροφορίες κάποιου (που μας ενδιαφέρει βεβαίως), χωρίς να εκτεθούμε ή να «αποκαλυφθούμε» στον ίδιο. Επιπλέον, μπορούμε κάλλιστα να μάθουμε τα πάντα για κάποιον, χωρίς να είναι αμφίδρομο και χωρίς να μπούμε στη διαδικασία να τον γνωρίσουμε ή να του μιλήσουμε. Ακόμη, μας είναι εύκολο, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ποια είναι τα χόμπι ή οι αγαπημένες ταινίες κάποιου, να τον προσεγγίσουμε πιο εύκολα ή ακόμη και να τον απορρίψουμε. Βλέπετε, έτσι είναι αυτά… Like με like, διαφέρει…
2) Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε κατά πρόσωπο και να φανεί πόσο ντροπαλοί είμαστε…
Αφού το πληκτρολόγιο είναι αυτό που θα «μιλήσει» για εμάς. Θα μας βγάλει απ’τη δύσκολη θέση, θα μας «ξεκουράσει» και θα προλάβει τις «βαρετές συστάσεις», αφού οι λέξεις θα κυλήσουν πιο εύκολα απ’το στόμα μας και με τη σειρά τους, θα γίνουν μήνυμα. Έτσι απλά. Αν προσθέσουμε δε και emoticons ή θελκτικά αυτοκόλλητα, έχουμε σίγουρα επιτύχει τον σκοπό μας.
3) Μπορούμε να δούμε τις φωτογραφίες του Μάκη, του Τάκη και του Σάκη…
Χωρίς να χρειαστεί να απολογηθούμε γιατί κοιτάμε τους κοιλιακούς τους με τις ώρες. Έτσι κι αλλιώς από κοντά δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε, απλώς γιατί θα μας «έπιαναν στα πράσα» και θα ρεζιλευόμασταν. Καλά δεν τα λέω;
4) Μέσα απ’αυτό, προβάλλουμε έναν άλλο εαυτό…
Ξέρετε, κομματάκι πιο επιτυχημένο, πιο όμορφο, πιο αισιόδοξο, πιο θετικό… Πιο ευτυχισμένο. Με ελάχιστα ελατώμματα και πληθώρα αρετών. Πτυχία, διπλώματα, αγαπημένες φράσεις… Όλα «στο πιάτο» κι όλα για την <<σωστά τοποθετημένη>> μας εικόνα. Ότι βλέπουμε άλλωστε, είναι κι αυτό που έχει σημασία στις μέρες μας, σωστά;
Όμως φίλοι μου, όσο χρήσιμο, απαραίτητο και ουσιαστικό κι αν είναι ένα τέτοιο μέσο, κάποια πράγματα στη ζωή δεν αλλάζουν. Κι αν αλλάξουν, δεν θα αλλάξουν τόσο επιτυχημένα, καθώς τα κλασικά παραμένουν πάντα αγαπημένα και διαχρονικά, σχεδόν για όλο τον κόσμο. Έτσι, όσο κι αν «παίζει» το ενδεχόμενο του διαδικτυακού φλέρτ, όσες κατακτήσεις κι αν προσμετρούνται στις λίστες με τα «ποζερο-προφίλ», όσες λέξεις κι αν γραφτούν κι όσα μηνύματα κι αν συνταχθούν, τίποτα και ποτέ δε θα μπορέσει να υποκαταστήσει το γνήσιο, face to face, φλέρτ. Κι αυτό, απλώς γιατί, όσα χρόνια κι αν περάσουν κι όσο και αν αλλάξουν οι κοινωνίες και τα πρότυπα, τα «κλασικά» θα παραμένουν πάντοτε διαχρονικά.
Κι όσο και αν δεν θέλετε να το πιστεύετε, πάντα, με κάποιο μαγικό τρόπο, θα γυρίζουμε σε αυτά.
Κλείστε τα smartphones σας και πηγαίνετε για ένα ποτάκι…
Φλερτάρετε γιατί χανόμαστε (!)
Φιλιά,
Μαρκέλλα
Για να μάθετε περισσότερα για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, πατήστε εδώ
