Ο Παναγιώτης Παπανικολόπουλος, ή κατά κόσμον «Γαστροναύτης» είναι ο τελευταίος άντρας foodblogger της σειράς συνεντεύξεων AstromeetsGastro, ένας Καρκίνος με πολλά ταλέντα και ευαισθησίες,που αγαπάει το φαγητό, τη μαγειρική, το ταξίδι στις γεύσεις και τον τόπο καταγωγής του, την Καλαμάτα. Με ωροσκόπο Ταύρο και σελήνη στον Τοξότη, ο “τροφογράφος” Παναγιώτης όπως ο ίδιος αυτό-αποκαλείται δεν σταματάει ποτέ την αναζήτηση-γαστρονομική ή μη-ενώ δεν διστάζει να ανακαλύπτει και να αναδεικνύει νέα πρόσωπα στο χώρο, νέα προϊόντα και νέους, συναρπαστικούς τρόπους αξιοποίησης της ελληνικής γαστρονομικής κουλτούρας και παράδοσης.
Χριστίνα Θεοχάρη: Η γεύση είναι άρρηκτα δεμένη με τη μνήμη: ποιες είναι οι πρώτες σου μνήμες που συνδέονται με το φαγητό και τη γεύση;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Δεν νομίζω πως θα πρωτοτυπήσω λέγοντας πως η μοσχοβολιά από τα μαγειρέματα της μητέρας μου με τράβηξε στην κουζίνα και πολύ απλά δεν έφυγα ποτέ από εκεί.
Χριστίνα Θεοχάρη: Ποιο είναι το πρώτο φαγητό ή γλυκό που μαγείρεψες και σε τι ηλικία;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Απο τις πρώτες μαγειρικές αναμνήσεις που μπορώ να ανακαλέσω είναι ο χαλβάς με σιμιγδάλι, καρύδια και σταφίδες. Με θυμάμαι 6 -7 χρόνων, να ανακατεύω αγόγγυστα με μια ξύλινη κουτάλα το σιμιγδάλι για να το σιγοκαβουρδισω ομοιόμορφα, να προσπαθώ ανεπιτυχώς να ξεφλουδίσω ενα πορτοκάλι με μια συνεχόμενη κίνηση για το μυρωδάτο σιρόπι και δεν ξεχνώ πως παραχωρούσα στη μητέρα μου το εκρηκτικό πάντρεμα του με το σιμιγδάλι, συνεχίζοντας μετά το ανακάτεμα της πιο λαχταριστής κοχλαζουσας “λάβας”
Χριστίνα Θεοχάρη: Ποια είναι η πιο «ένοχη» σου απόλαυση;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Αντιλαμβάνομαι κάθε καλομαγειρεμενο φαγητό σαν την υπέρτατη απόλαυση και πασχίζω να το απενοχοποιήσω, ξορκίζοντας τις επιταγές των διαιτολόγων. Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν που θα υποκύψω στην “αναγκαιότητα” μιας δίαιτας θα απολαμβάνω με ηδονική τελετουργία την τραγανή πέτσα της ψητής γουρουνοπούλας, μια καυτή πίτσα με ροκφόρ και μανιτάρια, ένα ζουμερό burger με ένα μελάτο αυγό η μια ανυπέρβλητη πουτανεσκα με άφθονες αντζούγιες, κάπαρη και ελιές Καλαμάτας.
Χριστίνα Θεοχάρη: Τι δεν λείπει ποτέ από το ψυγείο σου;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Κάθε λογής τυριά βρίσκονται πάντα διαθέσιμα στα ράφια του ψυγείου μου. Από την εκρηκτικά αλμυρή σφελα Ταΰγετου μέχρι τη βουτυράτη ξερή μυζήθρα, που μόνο σε μικρά τυροκομεία βρίσκεις πια ,και που είναι μακράν ιδανικότερη για να συνοδεύσει τα ζυμαρικά από την επίσης λατρεμένη παρμεζάνα.
Χριστίνα Θεοχάρη:Τι πρέπει να σου μαγειρέψει μια γυναίκα για να σε γοητεύσει;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Μια γυναίκα θα με γοήτευε αν μου επέτρεπε να την “πολιορκήσω” εγώ μαγειρεύοντας για αυτήν, σε μια προσπάθεια να τη σαγηνεύσω με τα γαστρονομικά μου θέλγητρα. Καθείς εφ’ ω ετάχθει!
Χριστίνα Θεοχάρη: Τι θα μαγείρευες εσύ στη γυναίκα που θες να γοητεύσεις;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Μεγάλο ρίσκο που αξίζει να πάρεις, χωρίς να μπεις στον πειρασμό να ρωτήσεις τις διατροφικές της προτιμήσεις! Άλλωστε εκεί θα διαγνώσεις τις όποιες πιθανότητες να ταιριάξετε σα ζευγάρι. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα φαγητό μάλλον θα ήταν μια θεϊκή γαριδομακαροναδα, που όλο της το μυστικό κρύβεται σε έναν χρονοβόρο ζωμό γαρίδας με παμπολα υλικά μέσα στα οποία θα βράσουν τα σπαγγέτι πριν ενωθούν στο τέλος με τη σάλτσα τομάτας.
Χριστίνα Θεοχάρη: Σε τι είσαι εθισμένος;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Στο καλομαγειρεμένο φαγητό που συνήθως σου προσφέρεται και δε σου “πουλιέται”. Τα πιο νόστιμα φαγητά έχουν σα βασικό τους συστατικό την αγάπη του τροφοδοτη μάγειρα προς τον συνδαιτυμόνα του. Γι’ αυτό και δηλώνω “εθισμένος” σε μικρά οικογενειακά ταβερνάκια και σε πολλά δε μάλλον σε φιλικά τραπεζώματα σε ασβεστωμένες αυλές, ασχέτως του περιεχομένου της κατσαρόλας!
Χριστίνα Θεοχάρη: Το φαγητό,όπως και το σεξ εκτός από βασικές βιολογικές ανάγκες είναι και μια απόλαυση στην οποία συμμετέχουν και οι 5 αισθήσεις: γεύση, όραση, όσφρηση, αφή, ακοή..Θεωρώ λοιπόν ότι όση απόλαυση βρίσκουμε στο φαγητό, άλλη τόση βρίσκουμε και στο σεξ΄-και το αντίθετο. Συμφωνείς ή διαφωνείς;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Συμφωνώ απολύτως, μιας κι η πρώτη ηδονή που βιώνουμε στη ζωη μας είναι το μητρικό μας γάλα! Βέβαια, η απόλαυση ως έννοια δεν είναι εύκολα μετρήσιμη κι ως εκ τούτου συγκρίσιμη. Το σίγουρο είναι πως και τα δυο, φαγητό και σεξ, είναι εγγενή στην ανθρώπινη φύση, με αποτέλεσμα να έχουν γράψει Ιστορία. Φανταστείτε αν μπορούσαν να μιλήσουν, τι θα μας έλεγαν, το διάσημο τραπέζι του Λούκουλλου και το διαβόητο κρεβάτι του Καλιγούλα.
Χριστίνα Θεοχάρη: Ποιο είναι το καλύτερο αφροδισιακό για σένα;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Μια γεμάτη εγκεφαλικές προκλήσεις συζήτηση κατα τη διάρκεια ενός γευστικά αλησμόνητου δείπνου! Κι έτσι αρχίζουν όλα…
Χριστίνα Θεοχάρη: Το φαγητό είναι: ανάγκη, αγάπη, απόλαυση,προσφορά ή θανάσιμη αμαρτία;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Θα ήταν ίσως θανάσιμη αμαρτία να δηλώσει κανείς πως το φαγητό είναι αποκλειστικά η ανάγκη για προσφορά αφού πρωτίστως αποτελεί την αγάπη για την απόλαυση!
Χριστίνα Θεοχάρη: Ποιά είναι τα σχέδια και τα όνειρα για το μέλλον και για το blog σου;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Φύσει σκεπτικός (για να μη δηλώσω απαισιόδοξος), προσπαθώ να ξεπεράσω την παρούσα δύσκολη κατάσταση με ονειροπόλα σχέδια για ένα βιβλίο μαγειρικής Ο καιρός γαρ εγγύς, θέλω να πιστεύω!
Χριστίνα Θεοχάρη: Αγαπημένο μπαχαρικό και μυρωδικό;;;
Παναγιώτης Παπανικολόπουλος : Ξαναγυρνώντας και πάλι στα παιδικά μου χρόνια, δεν μπορώ να ξεχάσω τη συνήθεια να αναζητώ το γυάλινο βαζάκι με τα ξυλάκια της κανέλας και να μασάω ένα με τις ώρες, σαν ταμπάκο! Αυτή η έκρηξη γεύσης κι εναλλαγή από τη γλυκιά θαλπωρή στη φλογερή ανάσα είναι αλησμόνητη!
Μην ξεχάσετε να μπείτε στο blog του Παναγιώτη Παπανικολόπουλου «Γαστροναύτης» και να διαβάσετε στις 17.30 τη συνταγή που μας προτείνει….
Περισσότερα για την Χριστίνα Θεοχάρη, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
