Ο Gilles Bourdos “δημιούργει” έναν “Renoir” αλλά ίσως διαφορετικό από ότι θα περιμέναμε. Μία ταινία με βασικό θέμα τη γυναίκα που ήταν το τελευταίο μοντέλο του ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Pierre-Auguste Renoir, αλλά και σύζυγος του μεσαίου γιου του Jean, και εκείνη που τον καθόρισε ως σκηνοθέτη. Χωρίς την 17χρονη Andrée Heuschling (Christa Theret), η ταινία υποστηρίζει, ότι ο Pierre-Auguste Renoir (Michel Bouquet) δεν θα είχε καταφέρει να βγει από το πένθος του σαν χήρος ποτέ, και να βρει την έμπνευση που χρειαζόταν για να δημιουργήσει τα αριστουργήματα των τελευταίων δύο χρόνων, ενώ ο Jean (Vincent Rottiers ) δεν θα είχε ποτέ ξεκινήσει σκηνοθετική του καριέρα.
Η πλούσια και γήινη ομορφιά της με το φλογερό κόκκινο χρώμα στα μαλλιά και η στάση της απέναντι στη ζωή «να ζει το σήμερα» ήταν αυτά που έκαναν την Andrée Heuschling μοναδική. Την βλέπουμε για πρώτη φορά ντυμένη με πορτοκαλί φούστα και σε έναν δρόμο και κοντά της, το ομοίωμα ενός Γερμανού στρατιώτη να κρέμεται από ένα δέντρο, υπενθυμίζοντάς της ότι ο πόλεμος και η ίδια έχουν «φύγει» από τα βελγικά σύνορα, αλλά εξακολουθεί να μαίνεται, το 1917.
Η ταινία του Gilles Bourdos δεν είναι μία «ντροπαλή» ταινία, αλλά μία ταινία που σκοπό έχει να αγκαλιάσει τον ιμπρεσιονισμό.
Ούτε είναι ο “Renoir” ο συντηρητικός ζωγράφος που φανταζόμασταν, αντίθετα βρίσκεται να βυθίζει τον εαυτό του στην αισθησιακή δημιουργία που του εμπνέει το νέο του μοντέλο. Γρήγορα θα γίνει μέρος της οικογένειά του, και η Andrée είναι χαλαρά γυμνή στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, καθώς ο ίδιος την ζωγραφίζει με βούρτσες που με το ζόρι που μπορεί να κρατήσει, πριν παραλύσουν τα χέρια του. Η Andrée έγινε το αντικείμενο των εν λόγω έργων ζωγραφικής ως η “Blonde With a Rose,” “Andree in Blue,” και “Andree in Yellow Turban and Blue Skirt,” “The Bathers,” τα ονόματα με τα οποία οι πίνακες- με εκείνη μοντέλο- έγιναν γνωστοί.
Όταν η Andrée βλέπει τον Jean, κατά την επιστροφή του από το Δυτικό Μέτωπο αποφασίζει ότι είναι δικός της. Κάπως έτσι αγαπιούνται με την πρώτη ματιά και σε μια σκηνή την οποία ο Bourdos την τοποθετεί μεταξύ πατέρα και γιου, και προοιωνίζει τη μετάβασής της ως μούσα του πατέρα προς τον γιο. Μόνο που με τον γιο θα γίνουν σύντομα εραστές. Ακόμα πιο πρακτικά, η Andrée σύντομα θα προτείνει στον Jean να πουλήσουν τους πίνακες του πατέρα του για να χρηματοδοτήσουν τις ταινίες του.
Η Andrée λειτουργεί ως” συναισθηματικός συντηρητής” τόσο για τους Renoir όσο και για την ταινία. Στην πραγματική ζωή, η Andrée προέτρεψε τον Jean να κατευθύνει τις ταινίες του ως βιτρίνα για την ευχάριστη παρουσία της.
Σημασία έχει ότι η ταινία μας δίνει και μία εικόνα της ζωής των δύο δημιουργών που δεν είχαμε δει ξανά. Παράλληλα βλέπουμε και την ιδιαιτερότητα της σχέσης πατέρα –υιου και πως μία γυναίκα τους επηρέασε και τους «διαμόρφωσε» καλλιτεχνικά τον έναν στο τέλος και τον άλλον στην αρχή της «καρριέρας» τους…
Tag: