Βράδυ Κυριακής, αύριο ξημερώνει και τριήμερο, άλλη μία ευκαιρία να αναπληρώσουμε την ενέργειά μας ευχάριστα! Ας προσθέσουμε, λοιπόν, στο “πρόγραμμα” και μία καλή ταινία και γι’ απόψε σας προσκαλώ να ολοκληρώσουμε ένα παζλ, ξεκινώντας… με μία Polaroid.
Όλα ξεκινούν με μία σκηνή σε αντιστροφή ενώ λίγο αργότερα ο Leonard (Guy Pearce) βρίσκεται σ’ ένα δωμάτιο motel και μιλάει σε κάποιον, άγνωστο προς το παρόν για μας. Το τελευταίο που θυμάται είναι τη γυναίκα του, την Catherine (Jorja Fox), να πεθαίνει, ενώ ο ίδιος μετά το περιστατικό πάσχει από προδρομική αμνησία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργήσει νέες μνήμες κι άρα να ξεχνά ό,τι είδε, άκουσε, βίωσε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Παρ’ όλα αυτά, έχει αφοσιωθεί σ’ ένα ανθρωποκυνηγητό του δολοφόνου της γυναίκας του, δημιουργώντας τατουάζ – στοιχεία, κρατώντας σημειώσεις και με τη βοήθεια φωτογραφιών Polaroid. Στην προσπάθειά του φαίνεται να συμβάλλει ο Teddy (Joe Pantoliano) κι η Natalie (Carrie-Anne Moss). Όμως, πόση εμπιστοσύνη μπορεί να δείξει κάποιος που αδυνατεί να θυμηθεί τι έκανε πριν λίγα λεπτά, όχι μόνο στους άλλους, αλλά ακόμη και στον ίδιο του τον εαυτό;
Το σενάριο του “Memento” εμπνέεται από ένα διήγημα του Jonathan Nolan (“Interstellar”, 2014, “Westworld” tv show) – κι όχι, δεν πρόκειται για συνωνυμία. Είναι αδερφός του γνωστού κι αγαπητού μας Christopher Nolan, ο οποίος ανέλαβε το σενάριο αλλά και τη σκηνοθεσία της ταινίας.
Πρόκειται για την ταινία που έφερε επίσημα πια στο φως τον υποψήφιο για Oscar σκηνοθέτη – αν κι εδώ πρέπει να θυμίσω πως από πιο νωρίς ο Nolan είχε αποφασίσει πως θα μας εντυπωσιάσει. Αρχικά η εναλλαγή της αφήγησης (η δομή σπάει σε δύο είδη αφηγήσεων τα οποία αποτυπώνονται διαφορετικά μέχρι την κορύφωση) μπορεί να κάνει το θεατή να πιστέψει πως θα δυσκολευτεί να παρακολουθήσει την ιστορία, ειδικά αν δοκιμάζει για πρώτη φορά το είδος του noir ή του neo-noir). Όμως αυτός ο δισταγμός διαλύεται αρκετά γρήγορα, καθώς ακριβώς αυτή η εναλλαγή είναι που αποπνέει την απαραίτητη αύρα μυστηρίου. Στην πραγματικότητα ο Nolan επιστρατεύει μία ευφάνταστη τεχνική προκειμένου να ακολουθήσουμε το Leonard στην αναζήτησή του και να διαπιστώσουμε μαζί του τι είναι αυτό που (όπως λέγεται) “δεν κολλάει” με τα δεδομένα που συγκεντρώνονται – και να θυμάστε, πάντα μας παρουσιάζεται αυτό το “κάτι”, ακόμη και στο κλάσμα του δευτερολέπτου. Αν, λοιπόν, σας αρέσει η ταινία που βλέπετε να σας βάζει να περιεργάζεστε κάθε λεπτομέρειά της, το “Memento” είναι ό,τι πρέπει – αξίζει επίσης να αναφέρω πως η πρωτοτυπία της ιστορίας αλλά κι η ακρίβειά της στις λεπτομέρειες και κυρίως στην πάθηση του Leonard οδήγησε τους αδερφούς Nolan στις υποψηφιότητες για το Oscar Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου.
Αν και ο Pearce πλαισιώνεται από ηθοποιούς που εξυπηρετούν ιδανικά τους απαραίτητους για κάθε film noir/neo-noir ανθρώπους-κλειδιά, η αλήθεια είναι πως η ταινία είναι ένα είδος one man show. Ο Pearce εμβαθύνει στην αγωνία του χαρακτήρα του να θυμηθεί έστω και το παραμικρό που θα τον οδηγήσει στο δολοφόνο της γυναίκας του, προσδίδοντας στον Leonard όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την πρωταγωνιστικη φιγούρα του noir – τον άνθρωπο που στοιχειώνεται από τα βιώματά του, τον οποίο δεν αποκαλείς ακριβώς ήρωα αλλά, παρ’ όλα αυτά, οι καταστάσεις θα μπορούσαν να δικαιώσουν το χαρακτηρισμό.
Με λίγα λόγια; Δεν έχετε παρά να απολαύσετε την ταινία… πράγμα που σας το εγγυώμαι – αρκεί να έχετε ανοιχτά τα μάτια σας!
Πρωταγωνιστούν: Guy Pearce, Carrie-Anne Moss, Joe Pantoliano, Jorja Fox, Stephen Tobolowsky, Harriet Sansom Harris κ.α.
