Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Χριστός Ανέστη! Εύχομαι από καρδιάς το Άγιο Φως να σας φέρει Υγεία, Αρμονία, Τύχη και Χαρά στη ζωή σας. Ελπίζω να σας βρίσκω ευχαριστημένους από τις ημέρες των εορτών τώρα που πλησιάζουν στο τέλος τους. Για απόψε αποφάσισα να μείνω στο κλίμα των ημερών – αλλά κάθε άλλο παρά “κλασσική” είναι η πρόταση που σας έχω για ταινία στο σπίτι. Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά νομίζω πως οι τηλεοπτικοί σταθμοί σπάνια (για να μην πω καθόλου) προβάλλουν τη rock opera των Andrew Lloyd Webber και Tim Rice “Jesus Christ Superstar”!
Όλα ξεκινούν όταν ένα πούλμαν γεμάτο χορευτές και performers φτάνει στην έρημο. Ο κεντρικός άξονας της παραγωγής τους είναι εμφανής από το μεγάλο σταυρό που είναι δεμένος στη κορυφή του λεωφορείου. Σύντομα κάθε performer αναλαμβάνει το ρόλο του και ξεκινά μία ξεχωριστή αφήγηση των ημερών του Ιησού (Ted Neeley) λίγο πριν φτάσει στην Ιερουσαλήμ και μέχρι το μαρτυρικό Του θάνατο στο Σταυρό. Κι όλα αυτά από τη σκοπιά του Ιούδα (Carl Anderson) που είναι ήδη προβληματισμένος από τα κηρύγματα του Δασκάλου του.
Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του concept album, η δημιουργία των Webber (“The Phantom Of The Opera”) και Rice (γνωστός από τη συμμετοχή του στα soundtracks πολλών ταινιών της Disney, όπως το “The Lion King”) φτάνει στις μεγάλες οθόνες με την έρημο να παίζει το ρόλο μίας τεράστιας θεατρικής σκηνής.
Γιατί διάλεξα αυτήν την ταινία;
Γιατί είναι μία ταινία πέρα από τα δεδομένα που συνηθίζουμε να βλέπουμε κάθε χρόνο αυτήν την εποχή. Γιατί ο θεατής μπορεί να παρακολουθήσει τις τελευταίες στιγμές του Θεανθρώπου μέσα από μία ανατρεπτική ματιά χωρίς να νιώσει το βαρύ συναίσθημα που προσφέρουν παραγωγές όπως “Ο Ιησούς Από τη Ναζαρέτ” – ειλικρινά, μόνο εγώ βρίσκω καταθλιπτική την κατά τ’άλλα άρτια δημιουργία του Franco Zeffirelli; Παράλληλα, όμως, με τον τρόπο που προβάλλει ειδικά τους χαρακτήρες του Ιησού και του Ιούδα, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος (σε συνεργασία με τον Melvyn Bragg) Norman Jewison επιτρέπει στο θεατή να τους ψυχολογήσει ο ίδιος, όχι σύμφωνα με όσα επιβάλλονται από τους ιερείς, αλλά με τον τρόπο που ο ίδιος αντιλαμβάνεται τις διδαχές των Γραφών. Κι όλα αυτά μέσα από μία ματιά γεμάτη ρυθμό, χρώμα και μελωδία, ενώ τα όντως αναχρονιστικά χαρακτηριστικά όπως το μοντέρνο ντύσιμο δεν “ενοχλούν στο μάτι”.
Για να μην έχουμε, όμως, παρεξηγήσεις, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω στόχο να προσβάλλω τα θρησκευτικά συναισθήματά σας, φίλες και φίλοι αναγνώστες. Άλλωστε, η πίστη του καθενός δε μπορεί να κλονιστεί από μία ταινία, το έχω ξαναπεί και στο παρελθόν όταν σας παρουσίασα άλλες σχετικές παραγωγές, όπως τον (ομολογουμένως) διχαστικό “Τελευταίο Πειρασμό”. Και μπορεί οι μεγάλες παραγωγές που αναπαριστούν πιστά το Θείο Δράμα να είναι πιο συμβατές με όσα έχουμε διδαχθεί από την οικογένεια, την ενορία ή και την κοινωνία, αλλά παραγωγές όπως το “Jesus Christ Superstar” μπορούν να μας βοηθήσουν να μην είμαστε τυφλοί στις διδαχές του Χριστού. Και νομίζω πως, ειδικά αυτήν την εποχή που διανύουμε, αυτό είναι που πρέπει να μάθουμε.
Σας εύχομαι γι‘ άλλη μία φορά τα καλύτερα με την έλευση του Αγίου Φωτός, να χαλαρώσετε και να απολαύσετε τη rock opera των Webber και Rice όπως κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!
Πρωταγωνιστούν: Ted Neeley, Carl Anderson, Yvonne Elliman, Barry Dennen, Bob Bingham, Kurt Yaghjian, Philip Toubus κ.α.
