La vie en rose

H Εντίθ Πιάφ (Édith Piaf) γεννήθηκε στο Παρίσι στις 19 Δεκεμβρίου 1915 και έφυγε στις 11 Οκτωβρίου 1963. Γαλλίδα τραγουδίστρια, που το πραγματικό της όνομα ήταν Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν (Édith Giovanna Gassion). Εγραψε και ερμήνευσε άπειρα τραγούδια, αλλά το La vie en rose (1946) και το Non, je ne regrette rien (1960), εκτόξευσαν τη φήμη της παγκοσμίως, ενώ την κατέστησαν την πιο δημοφιλή τραγουδίστρια της Γαλλίας.

Ο πατέρας της, Λουί Αλφόνς Γκασσιόν, ήταν ακροβάτης του δρόμου και η μητέρα της, Ανιτά Μεγιάρ (Anita Maillard), ήταν λυρική τραγουδίστρια, γνωστή με το ψευδώνυμο Line Marsa.

Στα εφτά της, πηγαίνοντας με τον πατέρα της στις περιοδείες που έκανε με το τσίρκο, γυρνά μαζί του όλη τη Γαλλία, ενώ στα δέκα της η Εντίθ άρχισε να τραγουδάει στους δρόμους.
Στα 17, συναντά τον Λουί Ντυπόν (Louis Dupont), ζουν μαζί και φέρνουν στη ζωή ένα κοριτσάκι, για να το χάσουν δυο χρόνια αργότερα από από μηνιγγίτιδα.
Εκείνη συνεχίζει να τραγουδά στους δρόμους της Πιγκάλ, όπου και γνωρίζει τον Λουί Λεπλέ (Louis Leplée), διευθυντή ενός κομψού παρισινού καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία. Μαγεμένος από τη φωνή της υπογράφει συμβόλαιο μαζί της και τη βαφτίζει «Môme Piaf» (μικρό σπουργίτι).
Το 1935 κυκλοφορεί ο πρώτος της δίσκος, αλλά λίγο αργότερα ο μέντοράς της Λεπλέ δολοφονείται και η ίδια κατηγορείται πως γνωρίζει τον δολοφόνο αλλά δεν τον καταδίδει.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου πολέμου και τη γερμανική κατοχή, δίνει συναυλίες για αιχμάλωτους πολέμου.

Γύρω στα 23 της είναι πια μια μεγάλη προσωπικότητα και γυρνάει την πρώτη της ταινία η οποία θριαμβεύει. Από τότε συνεχίζει μια πετυχημένη καριέρα και κάνει μια έντονη ζωή, δίπλα σε αρκετούς συντρόφους.
Στα 30 της ερωτεύεται τον Υβ Μοντάν και αναλαμβάνει να στήσει την καριέρα του. Στα τέλη του 1945, γράφει μόνη της την τεράστια επιτυχία της La vie en rose, ενώ στη συνέχεια και καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της γράφει περίπου 80 τραγούδια.
http://www.youtube.com/watch?v=0g4NiHef4Ks

Στη Νέα Υόρκη, ερωτεύεται τον βασιλιά του μποξ, Μερσέλ Σερντάν, ζουν έναν μεγάλο έρωτα μέχρι τον ξαφνικό θάνατο του Σερντάν σε αεροπορικό δυστύχημα, το 1949, που βυθίζει την Πιάφ σε κατάθλιψη.
Το 1951 έχει δύο σοβαρά τροχαία, ενώ μετά το δεύτερο οι γιατροί της δίνουν για καιρό μορφίνη, στην οποία εθίζεται, καθώς την ανακατεύει μαζί με αλκοόλ, χειροτερεύοντας έτσι την ήδη κακή κατάσταση της υγείας της.

Το 1952, παντρεμένη με τον τραγουδιστή Ζακ Πιλ, στην πεντηκοστή τουρνέ της στην Αμερική, σε κάποια ρεσιτάλ της συνοδεύεται στο πιάνο από τον νεαρό τότε Ζιλμπέρ Μπεκό. Εκείνη την εποχή ακολουθεί πολλές θεραπείες αποτοξίνωσης, μα οι ουσίες την έχουν καταβάλει. Παρ’ όλα αυτά κάνει εξαιρετικές ηχογραφήσεις.

Τα επόμενα 2 χρόνια μένει κλεισμένη σπίτι της σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, μέχρι το 1955, που μαθαίνει πως θα τραγουδήσει στο θέατρο Ολυμπιά και με αφάνταστη ενέργεια δίνει μια εξαιρετική παράσταση.

Το 1958 ζει μια ακόμα έντονη σχέση δίπλα στον νεότερο τραγουδιστή και συνθέτη Ζορζ Μουστακί, ο οποίος το 1959 συνθέτει γι αυτήν το τραγούδι Milord που κυκλοφόρησε το 1960 και λίγο αργότερα γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Άλλο ένα σοβαρό τροχαίο αποδυναμώνει περισσότερο την Πιάφ. Μετά από λίγους μήνες καταρρέει κατά τη διάρκεια κονσέρτου της σε κατάμεστη αίθουσα της Νέας Υόρκης.
http://www.youtube.com/watch?v=_Iwh0gUnfew

Σ’ ένα κονσέρτο στη Στοκχόλμη, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, καταρρέει επάνω στην πίστα και η διάγνωση των γιατρών είναι ανίατος καρκίνος. Η Πιάφ δεν πτοείται και συνεχίζει να εμφανίζεται κάνοντας περιοδείες όπως και πριν, συνοδευόμενη όμως από μια νοσοκόμα που της χορηγεί μορφίνη για τους πόνους.

Το 1960, τραγουδά με επιτυχία το «Non, Je Ne Regrette Rien» (Όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα) του Σαρλ Ντυμόν και συνεχίζει να θριαμβεύει τραγουδώντας. Το καλοκαίρι του 1961, γνωρίζει τον κατά πολύ νεότερό της, τελευταίο της έρωτα, τον Έλληνα Θεοφάνη Λαμπουκά, που τον βαπτίζει “Τεό Σαγαπό” και τον παντρεύεται τον Οκτώβριο του 1962 (στα 46 της εκείνη και 26 εκείνος). Εκείνο το καλοκαίρι παίρνει επίσης το πρώτο βραβείο της Ακαδημίας Charles Cros για το σύνολο της καριέρας της.

Η Εντίθ Πιάφ έφυγε την ίδια μέρα με τον φίλο της, Ζαν Κοκτώ, μόλις στα 48 της χρόνια.

Το 2006 ο Ολιβιέ Νταάν (Olivier Dahan) γυρίζει τη ζωή της Γαλλίδας τραγουδίστριας σε ταινία με τίτλο “La Môme” (το νεαρό κορίτσι), που στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο «Ζωή σαν Τριαντάφυλλο», με τη Γαλλίδα ηθοποιό Μαριόν Κοτιγιάρ, στον πρωταγωνιστικό ρόλο για τον οποίο βραβεύτηκε με Οσκαρ.

Πηγή: wikipedia