Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine!
Μας χωρίζουν λίγες ώρες από τη μεγάλη βραδιά Απονομής των Oscars, πράγμα που σημαίνει πως “πέφτει” κι επίσημα η αυλαία του καθιερωμένου μας αφιερώματος. Για απόψε η πρότασή μας αφορά το βραβείο Καλύτερης Ταινίας και νομίζω πως μετά την περσινή…γκάφα (προσωπικά θεωρώ πως ήταν προσχεδιασμένη, αλλά τέλος πάντων!)αξίζει απόψε να γνωρίσουμε την ταινία που κέρδισε τελικά το πολυπόθητο αγαλματίδιο αντί του “La La Land”!
Το “Moonlight” παρακολουθεί τη ζωή του Chiron (Alex Hibbert/Ashton Sanders/Trevante Rhodes), ο οποίος προσπαθεί να επιβιώσει στο Liberty City του Miami υπό το φόβο των νταήδων που τον εκφοβίζουν σε κάθε ευκαιρία και με την τοξικομανή
μητέρα του Paula (Naomie Harris). Μόνη του παρηγοριά ο φίλος του Kevin (Jaden Piner/Jharrel Jerome/André Holland), ο έμπορος ναρκωτικών Juan (Mahershala Ali) που προσπαθεί να τον προστατεύσει και να τον συμβουλεύσει και η κοπέλα του Juan, η Teresa (Janelle Monáe). Το μονοπάτι είναι δύσβατο, όμως, πόσο μάλλον για έναν έγχρωμο νεαρό άνθρωπο και τόσο εσωστρεφή στην προσπάθεια να εξερευνήσει τη σεξουαλικότητά του και (στην πραγματικότητα) το ποιος πραγματικά είναι σε έναν κοινωνικό ιστό που θα τον κατακρίνει με μία οδυνηρή ευκολία. Αρκεί να προκαλεί κανείς το φόβο προκειμένου να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής κρυμμένος πίσω από ένα προσωπείο; Ή μήπως πρέπει να αναγνωρίζει και να εκτιμά αυτό που πραγματικά είναι και να το υπερασπίζεται;
Η ταινία “Moonlight” βασίζεται στο ημι-αυτοβιογραφικό θεατρικό που έγραψε το 2003 ο Tarell Alvin McCraney “In Moonlight Black Boys Look Blue”. Το έργο του McCraney δε δημοσιεύθηκε ούτε παρουσιάστηκε ποτέ στο θέατρο, αλλά το 2013 η παραγωγός Adele Romanski κι ο σκηνοθέτης Barry Jenkins (“Medicine For Melancholy”, 2008) τον πλησίασαν για να του προτείνουν να συνεργαστούν με τον McCraney για να φέρουν το “Moonlight” στη μεγάλη οθόνη. Και κάπως έτσι ο Jenkins κι ο McCraney επεξεργάστηκαν το σενάριο, ενώ ο Jenkins ανέλαβε στη συνέχεια τη σκηνοθεσία της ταινίας.
Αυτό που κάνει το “Moonlight” όχι απλά ενδιαφέρον αλλά ελκυστικό είναι ο ανθρώπινος χαρακτήρας του. Τα πρόσωπα που αποτελούν την ιστορία είναι άνθρωποι εκτων προτέρων περιθωριοποιημένοι – όσο κι αν θέλουν κάποιοι να φορούν παρωπίδες. Ο δε
Chiron (σημ. προφέρεται “Σαϊρόν”!), λόγω της αδυναμίας του να διεκδικήσει όσα αξίζει(ιδίως το σεβασμό από τους γύρω του) αρχίζει και δημιουργεί τέτοιες άμυνες ώστε νααπωθεί όσους αντιμετωπίζει. Αυτές οι άμυνες, όμως, έχουν επιπτώσεις, μειώνοντας τις
ευκαιρίες να διεκδικήσει μία καλύτερη ζωή, με ανθρώπους που θα τον σέβονται όχι επειδή τον φοβούνται αλλά επειδή το αξίζει. Κάθε στάδιο της ζωής του Chiron (παιδική ηλικία –εφηβεία – ενηλικίωση) δε διαχωρίζεται μόνο από τους τίτλους που ανταποκρίνονται σε
αυτά, αλλά και από τα βιώματα που θα τον έχουν καθορίσει ως το τέλος της ταινίας.
Σκηνοθετικά αυτή η δομή εξυπηρετεί στο να επικεντρωθούμε σε όλες τις καταστάσεις που βιώνει ο χαρακτήρας, δίνοντάς μας την ευκαιρία να τον κατανοήσουμε. Κι όχι μόνο να τον κατανοήσουμε αλλά να τον συμπαθήσουμε, ακόμη κι όταν παρουσιάζει αντιδράσεις που δε συνάδουν με τα δέοντα ήθη. Γιατί δε μπορεί κανείς να τον αντιμετωπίσει ως έναν “κακό” χαρακτήρα, κι αυτό είναι ίσως το πιο δραματικό στοιχείο…
Τι είναι αυτό που κάνει ακόμη πιο συγκινητικό το “Moonlight”, πέρα από το λυρισμό με τον οποίο ο Jenkins αποδίδει την ιστορία του;
Το cast που στελεχώνει την ταινία και που ενσαρκώνει κάθε χαρακτήρα. Όχι μόνο επειδή ο καθένας τους διακατέχεται από υποκριτική δεινότητα, όπως η Naomie Harris, αλλά επειδή κάποιοι από αυτούς είχαν παρεμφερή βιώματα με εκείνα των προσώπων που
συναντούμε στην ιστορία (σημ.: όπως κι ο ίδιος ο Jenkins, αλλά και ο McCraney, των οποίων οι μητέρες ήταν κι οι ίδιες τοξικομανείς). Πράγμα που σημαίνει πως είτε έζησαν οι ίδιοι παρόμοιες επώδυνες καταστάσεις είτε είχαν ένα κοντινό τους άνθρωπο που τις βίωσε.
Όπως ο Mahershala Ali, που απέσπασε και το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου πέρυσι για τηνερμηνεία του, είχε ως οδηγό τις εμπειρίες του ενόσω μεγάλωνε κι εκείνος “με έναν Juan”.
Εδώ να πω πως δίκαια βραβεύτηκε, καθώς ο χαρακτήρας του Juan αντικειμενικά… είναι κακός. Κι όμως, ο τρόπος που αντιπροσωπεύει μία πατρική φιγούρα για τον Chiron είναι αξιοθαύμαστος. Όσο για τον μικρό Alex Hibbert και τους Ashton Sanders και Trevante Rhodes; Αφομοιώνουν το χαρακτήρα τους και προσκαλούν το θεατή σε ένα μελαγχολικό αλλά ρεαλιστικό και καθηλωτικό ταξίδι ενηλικίωσης.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!
Πρωταγωνιστούν: Alex Hibbert, Naomie Harris, Mahershala Ali, Janelle Monáe, Jaden Piner, Ashton Sanders, Jharrel Jerome, Trevante Rhodes, André Holland κ.α.
Φέτος, το Oscar Καλύτερης Ταινίας διεκδικούν οι εξής παραγωγές:
“Three Billboards Outside Ebbing, Missouri”
“Call Me By Your Name”
“Dunkirk”
“The Post”
“The Shape Of Water”
