Βράδυ Κυριακής έφτασε και η λαμπερή βραδιά των Oscars πλησιάζει…Ακόμη και με τα μέτρα που αναμένονται να ληφθούν για την αποφυγή διασποράς του κορωνοϊού. Μας χωρίζει μία βδομάδα από τη μεγάλη βραδιά της απονομής, έτσι απόψε εξερευνούμε την κατηγορία του Α’ Γυναικείου Ρόλου με μία ταινία που όλοι μας πρέπει να δούμε έστω μία φορά στη ζωή μας.
1963. Ο Randall McMurphy (Jack Nicholson) μεταφέρεται από τις φυλακές του Oregon σε μία ψυχιατρική κλινική προκειμένου να αποφύγει τα καταναγκαστικά έργα. Εκεί επικεφαλής είναι η Mildred Ratched (Louise Fletcher). Είναι μία ψυχρή προϊσταμένη νοσηλευτών που με τη στάση της προκαλεί το φόβο των ασθενών. Η διαμονή του McMurphy στην κλινική είναι αν μη τι άλλο ταραχώδης… Είτε αναστατώνοντας το πρόγραμμα του ιδρύματος είτε ξεσηκώνοντας τους ασθενείς της πτέρυγάς του σε “ανταρσία”. Νομίζοντας πως κάνει την επανάστασή του και πως σύντομα θα φύγει από εκεί δε γνωρίζει πως έχει κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στη Ratched.
Η ταινία “Στη Φωλιά του Κούκου” βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Ken Kesey που σημείωσε επιτυχία τη στιγμή που εκδόθηκε. Η διασκευή του σεναρίου φέρει την υπογραφή των Lawrence Hauben και Bo Goldman (“Scent Of A Woman”, 1992 και “Meet Joe Black”, 1998). Τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Milos Forman (“Amadeus”, 1984 και “Goya’s Ghosts”, 2006).
My thoughts…
Η “Φωλιά του Κούκου” είναι ένα ιδιαίτερο κινηματογραφικό επίτευγμα που μοιάζει με ένα συναρπαστικό γαϊτανάκι. Θέματα όπως η κατάχρηση εξουσίας, η καταπίεση, η ψυχική ασθένεια και η ηθική παρελαύνουν στην οθόνη μας σε ένα δίωρο γεμάτο χιούμορ αλλά κι αγωνία. Ο Forman μας δίνει μία ματιά στο σαθρό σύστημα υγείας στο επίπεδο της ψυχικής ασθένειας τη δεκαετία του ’60. Και τι καλύτερο υλικό για αυτό από το βιβλίο του Kesey; Δεν είναι, λοιπόν, παράδοξο πως η ταινία, για αυτήν την κοινωνική “γροθιά” βραβεύτηκε με τα Oscars Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου.
Το Battle υποκριτικής των δύο πρωταγωνιστών
Εντούτοις, είναι τέτοια η φύση της ταινίας που το βάρος πέφτει εκ των πραγμάτων στις ερμηνείες. Ιδίως όταν πρόκειται για ένα ξεχωριστό battle υποκριτικής ανάμεσα στο Jack Nicholson και τη Louise Fletcher. Ο Nicholson μας έχει συνηθίσει έτσι κι αλλιώς σε μη συμβατικούς χαρακτήρες. Η προσέγγισή του για το χαρακτήρα του McMurphy είναι εκείνη που ανέβασε κατά πολύ τον πήχη των προσδοκιών του κοινού από τη δεκαετία του ’70. Από τη μία, λοιπόν, έχουμε ένα Nicholson που προσπαθεί να δώσει μία νότα ελπίδας μέσα από έναν χαρακτήρα που, αντικειμενικά, δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθής… Αλλωστε είναι ένας κατάδικος. Εμφανιζόμενος ως εκπρόσωπος της μερίδας του πληθυσμού που πάλευε άμεσα με την εκάστοτε ψυχική νόσο είναι που ανέδειξε το Nicholson νικητή στην κατηγορία του Α’ Ανδρικού Ρόλου.
Από την άλλη, έχουμε μία Louise Fletcher που στο πρόσωπό της αποτυπώνεται άριστα η προβληματική φύση του τότε συστήματος ψυχικής υγείας. Η Mildred Ratched της Fletcher εξωτερικεύει την αίσθηση εξουσίας των θεραπόντων πάνω στους ανθρώπους που οδηγούνται σε εκείνους για βοήθεια. Έδωσε με την ερμηνεία της μία εντελώς διαφορετική σκοπιά στην έννοια του κινηματογραφικού “villain” κι αυτή η αντιπαλότητά της με το χαρακτήρα του Mc Murphy είναι που της χάρισε το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!
Πρωταγωνιστούν: Jack Nicholson, Louise Fletcher, Danny DeVito, Sydney Lassick, Christopher Lloyd, William Redfield, Will Sampson, Brad Dourif κ.α.
Φέτος για το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου υποψήφιες είναι οι:
Viola Davis, “Ma Rainey’s Black Bottom”
Andra Day, “The United States vs. Billie Holiday”
Vanessa Kirby, “Pieces Of A Woman”
Frances McDormand, “Nomadland”
Carey Mulligan, “Promising Young Woman”
Photo credits: IMDb
