Βράδυ Κυριακής έφτασε, της πρώτης του Απρίλη κι έχουμε ήδη επιστρέψει στο σπίτι από τη βόλτα μας… Εστω και με τις παρούσες συνθήκες. Και μία καλή ταινία μπορεί να δώσει το ιδανικό φινάλε στην εβδομάδα. Το αφιέρωμά μας στα βραβεία της Ακαδημίας συνεχίζεται. Κατά το ταξίδι στο χρόνο κάνουμε μία στάση στο 1968 και την ταινία που, μεταξύ άλλων, διακρίθηκε για το Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι… θα πάμε λίγο πιο πίσω στο χρόνο…!
Αγγλία, 12ος αιώνας, παραμονές Χριστουγέννων. Ο Βασιλιάς Ερρίκος ΙΙ (Peter O’Toole) ετοιμάζεται για τις γιορτές και, χάρην αυτών, ελευθερώνει προσωρινά τη σύζυγό του Βασίλισσα Eleanor (Katharine Hepburn). Το φλέγον ζήτημα είναι ένα: ποιος θα διαδεχθεί τον Ερρίκο. Ο Ριχάρδος (Anthony Hopkins), ο μεγαλύτερος εν ζωή γιος του ή ο νεότερος και καθόλα ανέτοιμος Ιωάννης (Nigel Terry); Ο Ερρίκος προτιμά το δεύτερο, ενώ η Eleanor τον πρώτο και δε διστάζουν να το δείξουν. Μία σειρά από διπλωματικές κινήσεις αλλά και συνωμοσίες θα κινήσουν τα γρανάζια μίας μεγάλης αναταραχής που μπορεί να διακυβεύσει ακόμη και το μέλλον της Αγγλίας.
Το “Λιοντάρι Του Χειμώνα” βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό έργο του James Goldman, με τον ίδιο να αναλαμβάνει και το κινηματογραφικό σενάριο. Η σκηνοθεσία είναι του Anthony Harvey (“They Might Be Giants”, 1971).
Τι με έκανε να επιλέξω το “Λιοντάρι του Χειμώνα” απόψε;
Ακόμη κι αν παρατηρούμε δημιουργικές ελευθερίες στην ιστορία του Goldman, το “Λιοντάρι Του Χειμώνα” παραμένει ένα καθηλωτικό ιστορικό δράμα. Καταφέρνει να κάνει πιο ανθρώπινους χαρακτήρες απλησίαστους – εν προκειμένω μία βασιλική οικογένεια. Με έναν κυκεώνα αντιπαραθέσεων με κεντρικό άξονα τα ιδανικά, ο Harvey μένει πιστός στη θεατρικότητα του έργου. Πράγμα που προσωπικά εκτιμώ ιδιαίτερα ειδικά αυτήν την περίοδο! Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως εστιάζει περισσότερο στις σχέσεις ανάμεσα στον Ερρίκο, τους γιους του και την αποξενωμένη σύζυγό του, κάνοντας το ένα ανθρώπινο δράμα κι αποδεικνύοντας πως ναι, κι οι βασιλείς έχουν αδυναμίες.
Η δυναμική της ταινίας είναι ένα παιχνίδι στρατηγικών ερμηνειών με τον Anthony Hopkins να αφομοιώνει το ρόλο του μετέπειτα βασιλιά Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου κι ο John Castle να μεταμορφώνεται στο δολοπλόκο Geoffrey που μένει εκτός της “κούρσας” για το θρόνο. Εντούτοις, ο Peter O’Toole κι η Katharine Hepburn φαίνεται να σηκώνουν το βάρος της παραγωγής, καθώς μεταφέρουν μία εκρηκτική υποκριτική χημεία υποδυόμενοι το βασιλικό ζεύγος. Ενσωματώνοντας στις ερμηνείες τους όλες τις πίκρες και τα κρυφά συναισθήματα που κατακλύζουν τους χαρακτήρες τους, αυτά τα δύο “ιερά τέρατα” του σινεμά κάνουν το “Λιοντάρι Του Χειμώνα” μία ταινία που κάποιος πρέπει να δει έστω μία φορά στη ζωή του.
Η ταινία διεκδίκησε το 1968 επτά βραβεία Oscar, αποχωρώντας τελικά με εκείνα της Καλύτερης Μουσικής για τον John Barry, του Καλύτερου Α΄ Γυναικείου Ρόλου χαρίζοντας στη Hepburn την τρίτη της βράβευση (ερχόμενη σε ισοπαλία εκείνη τη χρονιά με τη Barbra Streisand για το “Funny Girl”) και εκείνο του Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου για τον Goldman.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!
Πρωταγωνιστούν: Peter O’Toole, Katharine Hepburn, Anthony Hopkins, John Castle, Timothy Dalton, Jane Merrow, Nigel Terry, Nigel Stock κ.α.
Photo credits: IMDb
Φέτος το Oscar Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου διεκδικούν:
“Borat Subsequent Moviefilm”
“The Father”
“Nomad land”
“One Night In Miami…”
“The White Tiger”
