Όπως έχετε όλοι σας παρατηρήσει, εδώ και δύο βδομάδες κατακλυζόμαστε από ειδήσεις και… «ειδήσεις» λόγω των πολιτικών εξελίξεων. Αν και θεωρώ «καθήκον» μου μέσα από αυτή τη στήλη να σας προτείνω ταινίες για να χαλαρώσετε και να ξαλαφρώσετε το μυαλό σας από την καθημερινή αγωνία του τι μέλλει γενέσθαι, απόψε αποφάσισα να αλλάξω λίγο τη «ρότα» μου. Γι’ απόψε σας προτείνω μία ταινία «τροφή για σκέψη», κι ίσως γι’ αυτό ήταν υποψήφια για έξι Oscar, συμπεριλαμβανομένου εκείνου της Καλύτερης Ταινίας. Μία ταινία που απεικονίζει πως θα μπορούσε να υπάρχει ηθική στα ΜΜΕ.
ΗΠΑ, 1953: Ο Edward Murrow (David Strathairn) είναι από τους πιο επιτυχημένους δημοσιογράφους του δικτύου του CBS, όταν η τηλεοπτική μετάδοση ειδήσεων ήταν ακόμη στα «σπάργανα». Όταν πέφτει στα χέρια της συντακτικής του ομάδας η υπόθεση του σερβικής καταγωγής υπολοχαγού της Αεροπορίας Milo Radulovich, ο οποίος αποπέμφθηκε ως ύποπτος για σχέση με Κομμουνιστές, ο Murrow αποφασίζει μέσω της εκπομπής του «See It Now» να εξαπολύσει τα βέλη του εναντίον του γερουσιαστή Joe McCarthy, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν στη «σταυροφορία» του εναντίον του Κομμουνισμού. Αφορμή για την εκπομπή ήταν το γεγονός πως ο υπολοχαγός κατηγορείτο με μη ατράνταχτες αποδείξεις. Τότε είναι που θα ξεκινήσει μαζί με την ομάδα του τη δική του «σταυροφορία» ενάντια στις τακτικές του McCarthy, με κίνδυνο να στιγματιστεί κι ο ίδιος ο Murrow με κατηγορίες πως ήταν φίλα προσκείμενος στις κομμουνιστικές πεποιθήσεις κι αντιλήψεις.
Η ταινία «Καληνύχτα, και Καλή Τύχη» βασίζεται στην πραγματική ιστορία του δημοσιογράφου Ed Murrow, ενώ κι η ιστορία του υπολοχαγού της Αμερικανικής Αεροπορίας είναι πραγματική. Το σενάριο υπογράφουν ο George Clooney κι ο Grant Heslov («The Ides of March»), ενώ ο Clooney ανέλαβε σκηνοθεσία και παραγωγή. Μάλιστα ήταν τόσο αποφασισμένος να κάνει την ταινία, καθώς για να τη χρηματοδοτήσει υποθήκευσε το σπίτι του στο Los Angeles.
Η υποθήκη αυτή, όμως, απέδωσε, καθώς στις οθόνες μας έφτασε ένα πραγματικά αξιόλογο πολιτικό δράμα, τοποθετημένο χρονικά σε μία εποχή όπου η ελευθερία του λόγου ήταν – ας το θέσω ευγενικά – υπό συζήτηση. Κι αυτό γιατί όποιος έπαιρνε θέση υπέρ ή κατά μίας θέσης, διακινδύνευε να χαρακτηριστεί είτε δημόσιος κίνδυνος είτε «πουλημένος». Καθώς, όμως, παρακολουθεί κανείς τον αγώνα του Murrow αλλά και των συνεργατών του ενάντια στο άδικο, χωρίς να σκέφτονται προσωπικά συμφέροντα ή να φοβούνται, απλά καταλήγει να αναρωτιέται πώς άλλαξε τώρα η φιλοσοφία. Πως η δημοσιογραφία κατέληξε να γίνεται προπαγάνδα και λησμονήθηκε ο αρχικός της σκοπός: να μεταδίδει τα γεγονότα και να αψηφά συμφέροντα, αλλά και «απειλές». Και για να μην παρεξηγηθώ, δε βάζω όλους τους δημοσιογράφους στο ίδιο καζάνι, αλλά η αλήθεια είναι πως – δυστυχώς – η πλειοψηφία ξέχασε ποιο είναι το πραγματικό της καθήκον.
Σε όλα αυτά προστίθεται κι ένα δυναμικό cast ηθοποιών, με τον καθένα να αντιμετωπίζει με σεβασμό και σοβαρότητα το ρόλο του, με αποκορύφωμα τον David Strathairn στο ρόλο του Murrow. Χωρίς επιτήδευση καταφέρνει να «μπει στο πετσί» του Murrow, κάνοντας έτσι πιο έντονα τα όποια συναισθήματα του θεατή.
Δε σας λέω να είστε με την ψυχή στο στόμα όταν θα βλέπετε αυτήν την ταινία. Απλά σας συμβουλεύω να έχετε τα μάτια – και το μυαλό σας – ανοιχτά. Από μένα; Καληνύχτα… και καλή τύχη.
Πρωταγωνιστούν: David Strathairn, George Clooney, Jeff Daniels, Robert Downey