Είναι από τους λίγους ποντικούς (αν όχι ο μοναδικός!) που χαιρόμαστε να βλέπουμε. Είναι μία φιγούρα η οποία αγγίζει ακόμη και σήμερα μικρούς και μεγάλους. Και τον επόμενο μήνα γιορτάζει τα ενενηκοστά του γενέθλια. Σωστά, ο λόγος είναι για το Mickey Mouse, το χαμογελαστό ποντίκι – σύμβολο του πρωτοπόρου του animation, Walt Disney, που τον γνωρίσαμε για πρώτη φορά το 1928 με τη ταινία μικρού μήκους “Steamboat Willie”.
Ωστόσο, ένας ακόμη διακεκριμένος ρόλος του Mickey Mouse είναι στη “Fantasia”, μία από τις πιο επιβλητικές ταινίας της Disney, καθώς ήταν κάτι πολύ πέρα από μία συνηθισμένη ταινία κινουμένων σχεδίων.
Θα μπορούσε να θυμίσει συναυλία ορχήστρας, όμως, στη “Fantasia”, η κλασσική μουσική συναντά την εικόνα, συγκεκριμένα αυτή του animation. Κι επειδή, όπως λέει ο σοφός λαός, “μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις”, ο Disney αποφάσισε να δώσει μία διαφορετική ερμηνεία στο πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας την κλασσική μουσική. Έτσι, με οπλοστάσιο μερικά αριστουργήματα όπως ο “Καρυοθραύστης” του Tchaikovsky και το “Πέρασμα της Άνοιξης” του Igor Stravinsky, ανέθεσε στους σχεδιαστές του αυτή τη φιλόδοξη παραγωγή. Αποτέλεσμα; Νεράιδες που προετοιμάζουν το δάσος για την αλλαγή των εποχών υπό τους ήχους του “Καρυοθραύστη”, Πήγασοι και Κένταυροι να χορεύουν με το “The Pastoral Symphony’’ του Beethoven, η ιστορία της εξέλιξης με αποκορύφωμα την κυριαρχία των δεινοσαύρων και πολλά ακόμη. Ένα από αυτά τα αποσπάσματα είναι κι ο “Μαθητευόμενος Μάγος” που βασίζεται στο ομότιτλο ποίημα του Γκαίτε κι όπου ο Mickey Mouse υποδύεται το βοηθό ενός πανίσχυρου μάγου που φιλοδοξεί να ξεπεράσει το δάσκαλο… με τις αναμενόμενες αναποδιές που το εγχείρημα κρύβει, ασφαλώς!
Ο πραγματικός λόγος που ο Disney εμπνεύστηκε τη “Fantasia” δεν ήταν μόνο να παρουσιάσει στο κοινό μία μεγαλεπήβολη παραγωγή που θα ανέβαζε τη Disney στην κορυφή του animation. Η αλήθεια είναι πως το κίνητρο ήταν εν μέρει εγωιστικό. Βλέπετε, η “Fantasia” θα λειτουργούσε ως το μέσο που θα ανέβαζε τη δημοφιλία του Mickey Mouse, καθώς είχαν αρχίσει να τον επισκιάζουν… οι πάπιες – ναι, ναι, ο Donald Duck, η Daisy και το τρίο των Huey, Dewey και Louie! Γι’αυτό και μέσα στα clips που αποτελούν τη “Fantasia” προστέθηκε και το απόσπασμα του “Μαθητευόμενου Μάγου”.
Ωστόσο, το όραμα του Disney παρέμενε: ήθελε να παρουσιάσει κάτι πέρα από μία απλή ιστορία. Ήθελε να αποδείξει πόσο σημαντικός είναι ο ήχος για την εικόνα. Και ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει αυτό ήταν να “παντρέψει” την κλασσική μουσική με τον εκσυγχρονισμό του animation. Και παντού υπάρχει συνοχή, ακόμη και στο απόσπασμα όπου η μουσική του Bach απεικονίζεται από αφηρημένα, καλειδοσκοπικά πλάνα. Η τέχνη, σε οποιαδήποτε μορφή της, μιλάει στον καθένα μας με διαφορετικό τρόπο, κι αυτό ακριβώς απέδειξε ο Disney χάρη σε αυτήν την παραγωγή όπου η μελωδία, η κίνηση και το χρώμα κυριαρχούν.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και ν’ απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!