Μία βδομάδα μας χωρίζει από τη λαμπερή βραδιά της απονομής των Oscars και το αφιέρωμά μας συνεχίζεται με θρησκευτική ευλάβεια! Κι απόψε εξερευνούμε την κατηγορία του Α’ Γυναικείου Ρόλου με μία ερμηνεία που ανατριχιάζει, επειδή ακριβώς είναι τόσο ανθρώπινη.
Στην αρχή είχε ξεκινήσει να ξεχνάει κάποιες λέξεις τις οποίες τις ένιωθε να κρέμονται από τη γλώσσα της. Έπειτα έχασε τον προσανατολισμό της ενώ έκανε jogging. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα συμπτώματα που οδήγησαν την Alice Howland (Julianne Moore) στην πόρτα ενός νευρολόγου. Για να μάθει στα 50 της πως πάσχει από Alzheimer πρώιμης έναρξης, μία σπάνια μορφή Alzheimer που πλήττει νεότερα άτομα. Καταξιωμένη ακαδημαϊκός, παντρεμένη με το John (Alec Baldwin) και τρία υπέροχα παιδιά, κι όμως, η Alice νιώθει πως θα τα χάσει όλα αυτά, ιδίως τον εαυτό της. Η ασθένεια της Alice, όμως, θα γίνει κι η αφορμή για να δοκιμαστούν οι σχέσεις ανάμεσα στην οικογένειά της, ακόμη κι όταν μιλάνε για αυτήν σα να μην είναι εκεί μαζί τους…
Η ταινία “Still Alice” βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Lisa Genova, μία νευροεπιστήμονα που με τη σειρά της εμπνεύστηκε από τη γιαγιά της που είχε διαγνωστεί με Alzheimer. Το σενάριο της ταινίας υπογράφουν οι Richard Glatzer και Wash Westmoreland, ενώ οι δυο τους αναλαμβάνουν και τη σκηνοθεσία.
“Κάθε στιγμή (της ταινίας) μετράει”
Από επαγγελματική εμπειρία θα σας πως η άνοια και το Alzheimer είναι “άτιμες” ασθένειες. Ναι, συμφωνώ 100% πως όλες οι σοβαρές ασθένειες μας προκαλούν ένα αίσθημα αδικίας για τον άνθρωπο που ταλαιπωρείται από οποιαδήποτε από αυτές. Εντούτοις, στην περίπτωση του Alzheimer, ο ασθενής χάνει λίγο λίγο αυτά που τον καθορίζουν. Δε μιλάμε απλά για την απώλεια προσανατολισμού, αλλά με την εξέλιξη της νόσου είναι σαν ο ασθενής να χάνει τον εαυτό του. Κι αυτό είναι σκληρό τόσο για τον ίδιο και για τους οικείους του. Αυτήν τη μάχη απεικονίζουν οι σκηνοθέτες, τη μάχη ενάντια στη νόσο αλλά και το χρόνο.
Η προσπάθεια της Alice να διεκδικήσει όσο χρόνο μπορεί με τους αγαπημένους της προτού καταλήξει να τους ξεχάσει εντελώς γεννά ένα συναίσθημα τρυφερότητας προς αυτή στο θεατή, πόσο μάλλον αν στο κοινό ανήκουν άτομα που έχουν ζήσει το Alzheimer και τις επιπτώσεις του “από πρώτο χέρι”. Η ιστορία ξεδιπλώνεται με έναν απίστευτό ρεαλισμό, παρά τη θεατρικότητα των σκηνών (εξίσου εντυπωσιακή), τόσο με την εξέλιξη του Alzheimer στην Alice όσο και στις σχέσεις της οικογένειας μετά τη διάγνωση, ενώ παράλληλα χειρίζεται με αξιοπρέπεια ένα τόσο ευαίσθητο πρόβλημα.
Έχουμε, όμως, κι ένα ensemble ηθοποιών που “δένει” υπέροχα το τελικό αποτέλεσμα, ωστόσο δικαίως την παράσταση κλέβει η Julianne Moore. Προσεγγίζοντας την Alice της με έναν εμφανή σεβασμό στη μάχη που δίνει ο χαρακτήρας της, η ηθοποιός καταφέρνει κι αποτυπώνει την αγωνία που έρχεται συνυφασμένη με τη διάγνωση αλλά και την προσπάθειά της να κρατηθεί στη ζωή όπως την ξέρει για όσο περισσότερο μπορεί. Η καθηλωτική αυτή ερμηνεία της χάρισε το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου το 2015, ενώ “σάρωσε” και τις Χρυσές Σφαίρες και τα βραβεία BAFTA, μεταξύ άλλων.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι! Α, κι ας έχετε μερικά χαρτομάντηλα κοντά καλού κακού….!
Πρωταγωνιστούν: Julianne Moore, Alec Baldwin, Kristen Stewart, Kate Bosworth, Shane McRae, Hunter Parrish, Seth Gillian, Stephen Kunken κ.α.
Υποψήφιες για το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου φέτος είναι οι:
Cynthia Erivo, “Wicked”
Karla Sofía Gascón, “Emilia Pérez”
Mikey Madison, “Anora”
Demi Moore, “The Substance”
Fernanda Torres, “I’m Still Here”
Photo credits: IMDb