Tag:

ένστικτο

Συνήθως λένε ότι το ένστικτο της μητέρας αναπτύσσεται καθώς μεγαλώνει το παιδί μέσα της, κάτι με το οποίο διαφωνώ καθώς υπάρχουν γυναίκες που “δεν το έχουν καθόλου”, παρά το γεγονός ότι έχουν γεννήσει, κι άλλες μαμάδες που έχουν υιοθετήσει είναι πιο “καλές” κι από τις βιολογικές! Το ίδιο ισχύει και για τους μπαμπάδες… καθώς οι περισσότεροι πλέον ασχολούνται συστηματικά με τα παιδιά τους, από πολύ μικρή ηλικία, όχι μόνο για να βοηθήσουν στο σπίτι, αλλά γιατί παίρνουν σοβαρά το ρόλο τους και θέλουν να συμμετέχουν εξίσου στο μεγάλωμά τους!

Έχω πολλούς μπαμπάδες στο μυαλό μου τους οποίους θα χαρακτήριζα πρότυπο μπαμπάδων (συμπεριλαμβανομένου και του δικού μου μπαμπά, βεβαίως) και από τους οποίους μπορούμε να μάθουμε πολλά! Για διαβάστε, λοιπόν!

Την απόλυτη τελειότητα

Οι μαμάδες θέλουν να βγάλουν την τέλεια φωτογραφία, να διοργανώσουν το τέλειο παιδικό πάρτι, να φτιάξουν την τέλεια τούρτα γενεθλίων! Αισθάνονται ότι – αν και όλα είναι στην τρίχα – όσα κάνουν δεν είναι αρκετά καλά.

Οι μπαμπάδες ωστόσο έχουν ένα πιο απλό σκεπτικό για αυτά τα πράγματα. Αν τα παιδιά βγουν με κλειστά τα μάτια στις φωτογραφίες, δεν συνέβη κάτι τραγικό – ίσα ίσα που είναι αστείο. Αν το θέμα του παιδικού πάρτι είναι η πριγκίπισσα αλλά η ηρωίδα μοιάζει με χορεύτρια, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Κι αν πάλι η τούρτα γενεθλίων βγήκε μέτρια, αυτό που έχει σημασία είναι η προσπάθεια! Έτσι είναι η ζωή κι έτσι είναι οι μπαμπάδες. Άλλωστε όταν κάτι δεν πάει καλά, ο μπαμπάς δεν είναι εκείνος που λέει πάντα «Ω, καλά. Δεν έγινε κάτι…Μην ανησυχείτε.» Απολαύστε λοιπόν τη στιγμή, παρά τις όποιες «αναποδιές»…

Το χιούμορ

Ομολογουμένως οι μαμάδες είναι πιο αυστηρές από τους μπαμπάδες. Ειδικά αν εργάζεστε και είστε απασχολημένη όλη μέρα, στο τέλος αυτής αισθάνεστε εξαντλημένη και θέλετε να τηρείται ένα χρονοδιάγραμμα. Μη τυχόν και γίνει κάτι που δεν υπάρχει στην λίστα με τα πρέπει. Και ό,τι πρέπει να γίνει πρέπει να γίνει τώρα! Καμιά φορά όμως το πρόγραμμα είναι λογικό να ξεφεύγει. Όταν λοιπόν γίνεται αυτό μην ξεχνάτε το χιούμορ σας. Χαρίστε στα παιδιά σας στιγμές γέλιου και παραδειγματιστείτε από εκείνα τα «καραγκιοζιλίκια» – όπως συχνά αποκαλείται – του μπαμπά. Αν είναι κάτι να γίνει θα γίνει, κι ας είναι και αργότερα κι αν πάλι χάσετε μια «υποχρέωση» από την λίστα σας, δεν πειράζει. Η ζωή συνεχίζεται!

Την τέχνη της τεμπελιάς

Οι γυναίκες είμαστε από τη φύση μας δραστήριες και ενεργητικές. Αγαπάμε τις δραστηριότητες, τις εξορμήσεις και συχνά γεμίζουμε και το πρόγραμμα των παιδιών μας. Στην προσπάθειά μας να γίνουμε η καλύτερη μαμά του κόσμου και να προσφέρουμε τα πάντα στα παιδιά μας φορτώνουμε το πρόγραμμα τους με εξωσχολικές δραστηριότητες που ουσιαστικά δεν αρέσουν σε εκείνα αλλά σε ‘μας. Έτσι όμως και πιέζουμε τα παιδιά μας και χάνουμε σημαντικές στιγμές μαζί τους. Ας παραδειγματιστούμε λίγο από τους μπαμπάδες που ξέρουν απλά να κάνουν και να απολαμβάνουν μια βόλτα με τα παιδιά και σκεφτείτε πόσο σημαντικό και διασκεδαστικό είναι αυτό για εκείνα. Φροντίστε λοιπόν το 2015 να κάνετε πολλές βόλτες με τα παιδιά και βεβαιωθείτε ότι ξεκουράζεστε και ξεκουράζονται πολύ. Η τεμπελιά κάνει καλό!

Πηγή: baby.gr, κείμενο: Αθανασιάδου Βιολέττα

10/03/2015 0 comment

SEX

Γυναικείος Οργασμός: αυτό το μυστήριο

written by The K-magazine

Έπειτα από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης και χιλιάδες έρευνες γύρω από το σεξ, ο γυναικείος οργασμός παραμένει σε ένα μεγάλο του κομμάτι μυστήριο. Η ανδρική εκδοχή του έχει εύκολη εξήγηση. Τα γιατί και τα πώς του γυναικείου οργασμού, ωστόσο, ή της έλλειψής του, δεν είναι εξίσου σαφή.

* Σύμφωνα με τον Τζόναθαν Μάργκολις, συγγραφέα του βιβλίου «Η Μύχια Ιστορία του Οργασμού», τα πράγματα άρχισαν να στραβώνουν όταν οι άνδρες έχασαν τα πρωτόγονα ένστικτά τους. Οι Νεάντερταλ, άνδρες και γυναίκες, φαίνεται πως δεν είχαν κανένα πρόβλημα με το σεξ, δεν του έδιναν και μεγάλες διαστάσεις, απλώς το διασκέδαζαν.

* Έπειτα όμως ήρθε ο Νεολιθικός άνθρωπος: πολύ πιο περίπλοκος καθώς ήταν, έκανε τη σύνδεση μεταξύ σεξ και γέννησης, και έτσι άρχισαν τα προβλήματα. Εμφανίστηκαν έθιμα που περιόριζαν το σεξ και ενίσχυαν την ανδρική κυριαρχία.

*Στη βικτωριανή εποχή ο γυναικείος οργασμός έφτασε στο σημείο να χαρακτηριστεί «υστερικός παροξυσμός».
*Τη δεκαετία του 1980, η ανακάλυψη του «σημείου G», μιας ιδιαίτερα ευαίσθητης γυναικείας ζώνης που παίζει ρόλο-κλειδί στον οργασμό, έκανε τους άνδρες να ψάχνουν… και να ψάχνουν… Πέρυσι, ένα ιταλικό πανεπιστήμιο υποστήριξε πως το σημείο G πράγματι υπάρχει- αλλά δεν το έχουν όλες οι γυναίκες. Πολύ χρήσιμο.

*Παρ’ όλες τις δοκιμασίες, πάντως, η δύναμη του σεξ παραμένει αναλλοίωτη. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Υπηρεσία Υγείας, καθημερινά λαμβάνουν χώρα 100.000.000 ερωτικές συνευρέσεις.

*Το ανέκδοτο είναι γνωστό… Αγοράκι: «Μαμά, μαμά, μαμά, τι είναι οργασμός;». Μητέρα: «Δεν ξέρω, αγόρι μου, άντε να ρωτήσεις τον μπαμπά σου».

Και σύμφωνα με μία τελευταία έρευνα των Sunday Times, τα πλούτη δεν έχουν μόνο αγοραστική αλλά και αφροδισιακή δύναμη. Με άλλα λόγια, όσο πιο παχύ το πορτοφόλι του αρσενικού τόσο πιο συχνοί οι οργασμοί της γυναίκας.

Χρόνια ολόκληρα μελετούν το μυστήριο του γυναικείου οργασμού ο Τόμας Πολέτ και ο Ντάνιελ Νετλ, εξελικτικοί ψυχολόγοι στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ. Η επιστήμη τους, άλλωστε, τούς εμπνέει την πεποίθηση πως ο τρόπος που φλερτάρουμε, κάνουμε σεξ, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, όλα επηρεάζονται από τη γενετική μας ιστορία.

Πιστεύουν, επίσης, πως ο γυναικείος οργασμός είναι μια «εξελικτική προσαρμογή» που οδηγεί τις γυναίκες να επιλέγουν και να κρατάνε «συντρόφους υψηλής ποιότητας», αυτούς δηλαδή που έχουν τα «καλύτερα» γονίδια και τις περισσότερες πιθανότητες να διασφαλίσουν την επιβίωση των παιδιών τους.

Οι δύο επιστήμονες δοκίμασαν αυτήν τους την ιδέα χρησιμοποιώντας δεδομένα από μία μεγάλη έρευνα. Στην Κινεζική Έρευνα για την Υγεία και την Οικογενειακή Ζωή, 5.000 άνθρωποι «ανακρίθηκαν» όσον αφορά την προσωπική τους ζωή. Ανάμεσά τους ήταν και 1.534 γυναίκες με άνδρες συντρόφους: οι 121 δήλωσαν πως έχουν πάντα οργασμό κατά το σεξ, οι 408 πως έχουν «συχνά», οι 762 πως έχουν «κάποιες φορές» και οι 243 πως έχουν σπάνια ή ποτέ.

Παρόμοιες στατιστικές καταγράφονται και στη Δύση. Ρόλο παίζουν, φυσικά, πολλαπλοί παράγοντες, σύμφωνα ωστόσο με τους επιστήμονες ένας από τους κυριότερους είναι το χρήμα: «Η συχνότητα των γυναικείων οργασμών αυξάνεται με το εισόδημα του συντρόφου. Όσο πιο επιθυμητός ο σύντροφος τόσο μεγαλύτερη η απόλαυση».

Πηγή: εδώ

16/04/2014 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Ερευνα : Γιατί εμπιστευόμαστε τα καστανά μάτια και όχι τα γαλανά

written by George Portelli

Οι άνθρωποι βλέπουν τους καστανομάτηδες ως πρόσωπα μεγαλύτερης εμπιστοσύνης σε σχέση με τους γαλανομάτηδες, εκτός και αν οι τελευταίοι έχουν φαρδύ πρόσωπο, σύμφωνα με μια νέα τσεχική επιστημονική έρευνα, που για πρώτη φορά συσχετίζει το χρώμα των ματιών και το σχήμα του προσώπου ενός ανθρώπου, με το πόσο αξιόπιστος φαίνεται στους γύρω του.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Καρόλου της Πράγας, με επικεφαλής τον Γιάροσλαβ Φλεγκρ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “PLoS ONE”, ζήτησαν από μια ομάδα 238 εθελοντών να αξιολογήσουν τις φωτογραφίες 40 ανδρών και 40 γυναικών. Οι άνδρες με γαλανά μάτια και λεπτό μακρύ πρόσωπο βαθμολογήθηκαν ως λιγότερο αξιόπιστοι, αν και το ίδιο δεν φάνηκε να συμβαίνει με τα γυναικεία πρόσωπα.

Γενικότερα, το σχήμα του προσώπου μιας γυναίκας -πέρα από τα μάτια- δεν φαίνεται να επηρεάζει την εντύπωση, που σχηματίζουν οι άλλοι για το βαθμό αξιοπιστίας της. Από την άλλη, τα γυναικεία πρόσωπα κρίνονται γενικά ως πιο αξιόπιστα σε σχέση με τα ανδρικά. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες με καστανά μάτια θεωρήθηκαν πρόσωπα άξια μεγαλύτερης εμπιστοσύνης. Τα πιο στρογγυλά ανδρικά πρόσωπα, με μεγαλύτερο στόμα και σαγόνι, έγιναν αντιληπτά ως πιο αξιόπιστα σε σχέση με τα πιο στενόμακρα πρόσωπα. Η προκατάληψη» αυτή ισχύει άσχετα από το αν αυτός που κρίνει κάποιον άλλο, είναι άνδρας ή γυναίκα, γαλανομάτης ή καστανομάτης.

Είναι όμως αξιοσημείωτο ότι αυτό καθεαυτό το χρώμα των ματιών δεν είναι εκείνο που καθορίζει την αξιοπιστία του ατόμου. Αν φαίνονται μόνο τα μάτια του, δεν διαπιστώνεται κάποια σημαντική διαφορά μεταξύ καστανομάτηδων και γαλανομάτηδων, όσον αφορά το αίσθημα εμπιστοσύνης που γεννούν. Σύμφωνα με τους Τσέχους ερευνητές, είναι το χρώμα των ματιών σε συνδυασμό με το σχήμα του προσώπου που μετρά και κάνει τη διαφορά.

Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι γενικότερα οι γαλανομάτηδες έχουν πιο γωνιώδη πρόσωπα, πιο μακρύ σαγόνι, πιο στενό στόμα, πιο μικρά μάτια και πιο απομακρυσμένα φρύδια. Αντίθετα, οι καστανομάτηδες τείνουν να έχουν πιο μεγάλο στόμα, πιο πλατύ σαγόνι, μεγαλύτερη μύτη και πιο σμιχτά φρύδια. Είναι αυτός ο δεύτερος συνδυασμός ματιών-προσώπου που δημιουργεί μεγαλύτερο αίσθημα εμπιστοσύνης στους άλλους, σε σχέση με τον πρώτο συνδυασμό. Οι λόγοι όμως γι’ αυτή την ενδόμυχη προτίμηση παραμένουν άγνωστοι.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

13/01/2013 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Γιατί δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το κλάμα του μωρού;

written by George Portelli

Εχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί είναι τόσο δύσκολο να αγνοήσουμε τον ήχο ενός μωρού που κλαίει ακόμη και αν δεν είναι το δικό μας; Η επιστήμη έρχεται να σας δώσει την απάντηση: Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι έτσι «καλωδιωμένος» ώστε να αποκρίνεται στον ήχο ενός βρέφους που κλαίει με τη λογική ότι πιθανώς χρειάζεται βοήθεια. Ετσι ο «φιλεύσπλαχνος» εγκέφαλος … σπρώχνει το σώμα ώστε να προστρέξει για να βοηθήσει το μικρό και αβοήθητο πλάσμα.

Ηχος που δεν αγνοείται….

«Ο ήχος του κλάματος ενός μωρού τραβάει την προσοχή όσο ελάχιστοι άλλοι ήχοι στο περιβάλλον» αναφέρει ηΚάτι Γιανγκ από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, επικεφαλής της νέας μελέτης σχετικά με το πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται το βρεφικό κλάμα.

Προκειμένου να καταλήξει στα συμπεράσματά της η δρ Γιανγκ «σάρωσε» τον εγκέφαλο 28 εθελοντών ενόσω εκείνοι άκουγαν τον ήχο του κλάματος μωρών και ενηλίκων καθώς και τους ήχους ζώων που κλαψούριζαν συμπεριλαμβανομένων γατών και σκύλων.

Με χρήση μιας ταχύτατης απεικονιστικής τεχνικής του εγκεφάλου που ονομάζεται μαγνητοεγκεφαλογραφία η ερευνήτρια εντόπισε μια πρώιμη «έκρηξη» δραστηριότητας στον εγκέφαλο ως απόκριση στο βρεφικό κλάμα. Η δραστηριότητα αυτή ακολουθείτο από μια έντονη αντίδραση μετά από περίπου 100 millisecond. Την ίδια στιγμή όμως η αντίδραση σε άλλους ήχους δεν ήταν τόσο έντονη. «Η δραστηριότητα αυξανόταν σε δύο περιοχές του εγκεφάλου – η μία ήταν η μεσο-κροταφική έλικα η οποία είναι γνωστό ότι εμπλέκεται στην επεξεργασία των συναισθημάτων και στον λόγο ενώ η δεύτερη ήταν ο κογχομετωπιαίος φλοιός, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο στην επιβράβευση και στην επεξεργασία συναισθημάτων» εξηγεί η δρ Γιανγκ η οποία παρουσίασε τα ευρήματά της μαζί με τη συνάδελφό της Κριστίν Πάρσονς κατά τη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου της Εταιρείας Νευροεπιστημών οι εργασίες του οποίου ολοκληρώθηκαν χθες στη Νέα Ορλεάνη.

Τα πρωτόγονα ένστικτα αντιδρούν…

Σύμφωνα με τη δρα Γιανγκ, τα νέα ευρήματα μαρτυρούν ότι κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει στον τρόπο με τον οποίον ο ανθρώπινος εγκέφαλος επεξεργάζεται το βρεφικό κλάμα. Όπως λέει, το γεγονός ότι από τη μελέτη εμφανίστηκε δραστηριότητα σε περιοχές που αφορούν το συναίσθημα μαρτυρεί ότι ο ήχος του κλάματος των μωρών θεωρείται από τον εγκέφαλο σημαντικός προτού καν να έχει την ευκαιρία να τον επεξεργαστεί πλήρως.

[quote_right]Σημειώνεται ότι κανένας από τους συμμετέχοντες στη μελέτη δεν ήταν γονιός ούτε είχε κάποια ιδιαίτερη εμπειρία στη φροντίδα βρεφών – ωστόσο στο σύνολό τους οι εθελοντές αποκρίθηκαν στο κλάμα μέσα στο ίδιο διάστημα των 100 millisecond.[/quote_right] «Πρόκειται, όπως όλα δείχνουν, για μια θεμελιώδη απόκριση που είναι παρούσα σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως του αν είναι γονείς ή όχι» ανέφερε η δρ Πάρσονς.

Οι δύο ερευνήτριες εξέτασαν επίσης πώς το κλάμα ενός μωρού μπορεί υποσυνείδητα να επιδράσει στη συμπεριφορά ενός ατόμου ως αποτέλεσμα της ενεργοποίησης των υποφλοιωδών περιοχών του εγκεφάλου. Οι περιοχές αυτές είναι από τις πιο πρωτόγονες και είναι σημαντικές για τον έλεγχο συμπεριφορών που έχουν να κάνουν με τα ένστικτα επιβίωσής μας.

Υποσυνείδητος συναγερμός

Συγκεκριμένα οι ειδικοί θέλησαν να ανακαλύψουν εάν το βρεφικό κλάμα προκαλεί τέτοιου είδους αποκρίσεις που σχετίζονται με την επιβίωση στους εθελοντές. Τους υπέβαλαν και πάλι στο άκουσμα ήχων όπως το κλάμα μωρών και ζώων και είδαν ότι και οι πρωτόγονες περιοχές του εγκεφάλου τους αποκρίνονταν ταχύτερα στο άκουσμα του βρεφικού κλάματος.

Όπως τόνισε η δρ Πάρσονς, αυτός ο υποσυνείδητος συναγερμός στον οποίο τίθεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να δώσει την εξήγηση στο γατί το έντονο κλάμα ενός μωρού σε χώρους όπως το αεροπλάνο μπορεί να είναι άκρως προβληματικό για όσους βρίσκονται σε αυτό και δεν είναι οι γονείς του. «Όταν ακούμε ένα μωρό να κλαίει στο αεροπλάνο, μπαίνουμε υποσυνείδητα αμέσως σε θέση εγρήγορσης, ακόμη και αν δεν θέλουμε να ακούμε το κλάμα. Πρόκειται σίγουρα για έναν ήχο που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε».

Πηγή:tovima.gr

24/10/2012 0 comment

ΣΧΕΣΕΙΣ

Ο έρωτας μετατρέπει τους άνδρες σε “ασθενές” φύλο

written by Κατερίνα Μαντά

Έντονη δραστηριότητα στις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με γονεϊκούς δεσμούς εμφανίζουν οι ερωτευμένοι και κυρίως οι άνδρες όταν βλέπουν μωρά, υποστηρίζουν ισραηλινοί επιστήμονες.
Όπως εξηγούν οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μπαρ-Ιλάν, το γεγονός αυτό ενδεχομένως να υποδεικνύει ότι οι άνδρες έχουν τα μωρά στο μυαλό τους περισσότερο από όσο θα ήθελαν να παραδεχθούν ή ότι προβληματίζονται με την επιθυμία της συντρόφου τους να αποκτήσει παιδί.

Άνδρες με πατρικό ένστικτο
Η ερευνητική ομάδα της δρος Φέλντμαν χρησιμοποίησε την τεχνική του εγκεφαλογραφήματος για την παρακολούθηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας 65 εθελοντών – νέοι γονείς, ερωτευμένα ζευγάρια και άτομα εκτός σχέσης – ενόσω έβλεπαν διάφορες φωτογραφίες, ανάμεσα στις οποίες βρίσκονταν και φωτογραφίες των δικών τους ή άλλων μωρών.
Στην όψη άγνωστων μωρών, οι γονείς και οι «φρεσκοερωτευμένοι» εμφάνιζαν εντονότερη εγκεφαλική δραστηριότητα σε περιοχές που σχετίζονταν με τους γονεϊκούς δεσμούς – όπως τον επικλινή πυρήνα, τον πρόσθιο φλοιό του προσαγωγίου και την αμυγδαλή – συγκριτικά με τους ελεύθερους συμμετέχοντες. Η εγκεφαλική αντίδραση μάλιστα ήταν μεγαλύτερη στην περίπτωση των γονιών που έβλεπαν φωτογραφίες των παιδιών τους.
Κοιτώντας τα αποτελέσματα αυτά αναλυτικά, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι μητέρες και οι άνδρες που βρίσκονταν σε σχέση ήταν εκείνοι που εμφάνιζαν την εντονότερη δραστηριότητα στις συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, συγκριτικά με τους πατέρες και τις γυναίκες που βρίσκονταν σε σχέση.
«Κάτι τέτοιο δείχνει ότι ακόμα και αν δεν το γνωρίζουν, το σώμα των ερωτευμένων προετοιμάζεται ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στο ενδεχόμενο απόκτησης παιδιών» σχολιάζει η ερευνήτρια Χέλεν Φίσερ από το Πανεπιστήμιο Ράτζερς, στη Νέα Υόρκη.

Ευαισθησίες γένους αρσενικού
Τα ευρήματα της μελέτης, κατά την Φίσερ, καταρρίπτουν την αντίληψη ότι οι άνδρες ενδιαφέρονται λιγότερο για τα παιδιά σε σχέση με τις γυναίκες. «Δείχνει ότι πραγματικά δεν καταλαβαίνουμε τους άνδρες» καταλήγει.
Πρόσφατα μάλιστα, μελέτη της δρος Φίσερ στην οποία είχαν λάβει μέρος 6.000 άνδρες και γυναίκες από τις ΗΠΑ είχε δείξει ότι οι άνδρες έχουν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να παραμείνουν σε μια μακροχρόνια σχέση με μια γυναίκα που μπορεί να μην τους έλκει σεξουαλικά, αλλά διαθέτει όλα τα υπόλοιπα προτερήματα που αναζητούσαν σε μια σύντροφο.
«Οι άνδρες ερωτεύονται ταχύτερα από ότι οι γυναίκες, αλλά το ίδιο συχνά με αυτές» υποστηρίζει η δρ Φίσερ. «Έχουν περισσότερες πιθανότητες να θέλουν να συζήσουν με το έτερο τους ήμισυ και να δώσουν στη σχέση τους έναν κοινωνικό χαρακτήρα μέσα στον πρώτο κιόλας χρόνο, συγκριτικά με τις γυναίκες, ενώ στο τέλος μιας σχέσης αντιμετωπίζουν 2,5 φορές υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας σε σχέση με τις γυναίκες» προσθέτει.

Η προστατευτική «ομπρελίτσα» του έρωτα
Σε μια άλλη μέλετη, η δρ Φέλντμαν και η ομάδα της ανακάλυψαν ότι ο έρωτας λειτουργεί σαν μια προστατευτική ροζ «ομπρελίτσα» η οποία προστατεύει τους ερωτευμένους από τα αρνητικά συναισθήματα.
Συγκεκριμένα, έδειξαν σε 55 «φρεσκοερωτευμένους» και 57 ελεύθερους έξι βιντεάκια, από τα οποία τα δύο ήταν φτιαγμένα με τρόπο ώστε να πυροδοτήσουν θετικά συναισθήματα και άλλα δύο αρνητικά. Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, οι συμμετέχοντες ήταν καλωδιωμένοι προκειμένου να καταγράφονται τα επίπεδα του στρες που βίωναν κάθε φορά.
Ενώ λοιπόν οι ελεύθεροι εμφάνιζαν σημάδια στρες κατά την παρακολούθηση των αρνητικών βίντεο, οι ερωτευμένοι έδειχναν να μένουν ανεπηρέαστοι.

Tα ευρήματα παρουσιάστηκαν μέσα από το επιστημονικό έντυπο «Emotion».
[quote_right]«Χρειάζεται να είμαστε σε μια ήρεμη κατάσταση για να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ερωτευτεί, αλλιώς δεν υπάρχει αίσθηση ασφάλειας» επισημαίνει η δρ Φέλντμαν.[/quote_right]εξηγεί η δρ Φέλντμαν.
Εξελικτικό «όπλο» για την απόκτηση απογόνων
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε, κατά τους ειδικούς, να έχει εξελικτική σημασία: καταστέλλοντας τα αρνητικά συναισθήματα, τα νέα ζευγάρια δημιουργούν ευκολότερα έναν δεσμό εμπιστοσύνης μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να έρχονται πιο κοντά.

«Κάτι τέτοιο δείχνει ότι ο έρωτας είναι σημαντικός και ικανός να περιορίσει τα επίπεδα του στρες» σχολιάζει ο Πολ Ζακ από το Πανεπιστήμιο του Κλερμόντ, στην Καλιφόρνια. Ο ίδιος μάλιστα υποστηρίζει ότι τα υψηλά επίπεδα της ορμόνης οξυτοκίνης, η οποία έχει ηρεμιστικές ιδιότητες, πιθανότατα ευθύνονται για κάτι τέτοιο.

Πηγή:www.tovima.gr

12/05/2012 0 comment