Tag:

έφυγε

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

«Έφυγε» ο «καθηγητής» του Harry Potter, Alan Rickman

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

177e471982544c071989423b14aad14bΠριν ακόμη καλά καλά αποδεχθούμε το γεγονός του θανάτου του David Bowie, έρχεται άλλος ένας να συγκλονίσει τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Σε ηλικία 69 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο Βρετανός ηθοποιός Alan Rickman έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, σύμφωνα με τις δηλώσεις της οικογένειάς του.
Ο δημοφιλής ηθοποιός εμφανίστηκε σε ένα ευρύ φάσμα κινηματογραφικών επιτυχιών, όπως το franchise «Die Hard», στο «Robin Hood: Prince of Thieves», στο «Love Actually», «The Butler» και «Sense And Sensibility». Για το ρόλο του στη μίνι σειρά «Rasputin» βραβεύτηκε το 1997 με Χρυσή Σφαίρα και Emmy, καθώς κι ένα βραβείο BAFTA για το ρόλο του ως Σερίφης του Νότινγκαμ στο «Robin Hood».
Φυσικά ερμήνευσε και τη χαρακτηριστική περσόνα του καθηγητή Severus Snape στο franchise του «Harry Potter», ενώ μόλις πρόσφατα είχε ολοκληρώσει τη δουλειά του στο sequel του «Alice In Wonderland» (2010) με τίτλο «Alice Through The Looking Glass» το οποίο αναμένεται να προβληθεί μέσα στο 2016.

Rest In Peace, λοιπόν, Alan Rickman. Θα σε θυμόμαστε. Όπως είπες και στην τελευταία ταινία του Harry Potter: «Πάντα».

Πηγή: www.variety.com Photos: www.pinterest.com

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

“Έφυγε” η Άννα Συνοδινού

written by The K-magazine

anna-synodinouΦτωχότερο το θέατρο. Έφυγε σε ηλικία 88 ετών η σπουδαία ηθοποιός, Άννα Συνοδινού, η οποία νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα σε κλινική στην Κυψέλη. Υπηρέτησε για περισσότερα από 60 χρόνια τη θεατρική σκηνή και ήταν μία από τις κορυφαίες πρωταγωνίστριες στο θέατρο της Επιδαύρου, έχοντας ενσαρκώσει τις περισσότερες ηρωίδες της ελληνικής τραγωδίας. Η Άννα Συνοδινού υπηρέτησε και τα κοινά, ως βουλευτής και υφυπουργός.
Η κηδεία της θα γίνει τη Δευτέρα από το Πρώτο Κοιμητήριο Αθηνών.
Σπουδαία ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, που διακρίθηκε για τις ερμηνείες της, κυρίως σε ρόλους της αρχαίας τραγωδίας.

Η Άννα Συνοδινού γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας στις 21 Νοεμβρίου 1927. Ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειά της, που καταγόταν από την Αμοργό. Τελείωσε το Γυμνάσιο στην Αθήνα και στη συνέχεια φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1947-1949). Στη σκηνή πρωτοεμφανίστηκε το 1948 στο έργο του Εντμόν Ροστάν «Σιρανό ντε Μπερζεράκ», που σκηνοθέτησε για το Εθνικό Θέατρο ο Δημήτρης Ροντήρης. Κατόπιν συνεργάστηκε με τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Μίμη Φωτόπουλο και τον Νίκο Χατζίσκο στο ελεύθερο θέατρο.

Έπειτα από μερικές σποραδικές εμφανίσεις με το Εθνικό Θέατρο, υπήρξε μόνιμο στέλεχός του από το 1956 έως το 1964 και διέπρεψε για τις ερμηνείες της πλάι στην Κατίνα Παξινού, τον Αλέξη Μινωτή και τον Θάνο Κωτσόπουλο σε πρωταγωνιστικούς ρόλους της αρχαίας τραγωδίας, αλλά και του νεώτερου κλασικού ρεπερτορίου. Το 1955 και το 1957 τιμήθηκε με το έπαθλο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ενδιάμεσα παντρεύτηκε τον πρωταθλητή του τριπλούν και έμπορο Γιώργο Μαρινάκη (1921-2009).

Το 1965, η Άννα Συνοδινού ίδρυσε τον θίασο «Ελληνική Σκηνή» και αναζητώντας θεατρική στέγη εκμίσθωσε το παλαιό λατομείο του Λυκαβηττού και δημιούργησε το πασίγνωστο Θέατρο σε σχέδια του αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτου.

Με την επιβολή της δικτατορίας το 1967, διέκοψε τη θεατρική της δραστηριότητα. Η Χούντα ανακάλεσε την άδεια χρήσης του Θεάτρου του Λυκαβηττού και της αφαίρεσε το διαβατήριό της, ματαιώνοντας έτσι περιοδεία της στο εξωτερικό. Το διάστημα αυτό εργάστηκε ως δακτυλογράφος στην εμπορική εταιρεία του συζύγου της.

791afffc49111a237c6e8ae07bf9c258_LΤο 1972 επανήλθε στο θέατρο. Εμφανίστηκε στο ρόλο της Ηλέκτρας στο Ηρώδειο και λίγο αργότερα ανασυγκρότησε την «Ελληνική Σκηνή», στην οποία συνεργάστηκε με τον Θάνο Κωτσόπουλο. Από το 1973 έως το 1975 πραγματοποίησε εμφανίσεις με το Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Μετά την πτώση της δικτατορίας αφοσιώθηκε στην πολιτική. Εξελέγη βουλευτής Αθηνών με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (1974, 1977, 1981, 1985, 1989) και διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1977-1980). Κατά τη διάρκεια της πολιτικής της σταδιοδρομίας εισηγήθηκε νομοθετικές προτάσεις για την προστασία των γερόντων, της μητρότητας, των παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Στον καλλιτεχνικό τομέα εισήγαγε τα μαθήματα καλλιτεχνικής παιδείας στη Μέση Εκπαίδευση, πρότεινε την ένταξη των ηθοποιών στο ΙΚΑ και την ίδρυση της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Το 1986 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με τον συνδυασμό του Μιλτιάδη Έβερτ.

Τον Μάρτιο του 1990 παραιτήθηκε του βουλευτικού της αξιώματος κατά τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Σε μία από τις ψηφοφορίες, η βουλευτής των Οικολόγων Εναλλακτικών Μαρίνα Δίζη, όταν κλήθηκε να ψηφίσει, άνοιξε ένα πανό, το οποίο έγραφε «Φτάνει το θέατρο για το +1, τον Πρόεδρο και το νέφος». Η ενέργεια αυτή εξόργισε την Άννα Συνοδινού, που σε ένδειξη διαμαρτυρίας υπέβαλε την παραίτησή της, τόσο από το βουλευτικό της αξίωμα, όσο και από το κόμμα της. Έκτοτε, δεν ξανασχολήθηκε με την πολιτική.

Τον ίδιο χρόνο επανήλθε στη θεατρική δραστηριότητα, ερμηνεύοντας, εκτός από αρχαίο δραματολόγιο, ρόλους του νεώτερου ελληνικού θεάτρου με το Εθνικό Θέατρο («Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας» του Γρηγορίου Ξενόπουλου, «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας» του Δημήτρη Κορομηλά). Εκτός από το θέατρο, εμφανίσθηκε σε ξένες και ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σε θεατρικές παραγωγές για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Αξιοσημείωτο είναι και το εκπαιδευτικό της έργο. Δίδαξε στις θεατρικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του Πέλου Κατσέλη, της Καλλιτεχνικής Εταιρείας Αθηνών και του Ωδείου Αθηνών. Έχει τιμηθεί με τα παράσημα Ευποιίας και τον Ταξιάρχη του Φοίνικος της Ελληνικής Πολιτείας, καθώς και με το μετάλλιο της πόλεως των Αθηνών. Τιμές τής έχουν αποδοθεί και από ξένα κράτη για την καλλιτεχνική της προσφορά (Δανία, Γαλλία, Λίβανος, Ιταλία).

Η Άννα Συνοδινού είναι συγγραφέας του αυτοβιογραφικού «Πρόσωπα και Προσωπεία» (Εκδόσεις Βλάση,1998) και του βιβλίου θεατρικών αναμνήσεων «Αίνος στους άξιους» (Καστανιώτης, 1999).

Πηγή: Newsroom Αθήνα 9.84

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Omar Sharif, “έφυγε” ο πιο γοητευτικός ηθοποιός του 20ου αιώνα

written by Κατερίνα Μαντά

omar sharif1Λίγοι είναι οι ηθοποιοί που με συγκλόνισαν με την ερμηνεία τους αλλά και την ομορφιά τους. Ένας από αυτούς ήταν ο Ομάρ Σαρίφ, ο πιο διάσημος Αιγύπτιος ηθοποιός που έχει πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες ταινίες, έχει κερδίσει αμέτρητα βραβεία και έχει κάνει να καρδιοχτυπήσουν εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Είναι από τα νέα που με στεναχώρησαν…

Πιο συγκεκριμένα, σε ηλικία 83 ετών πέθανε Ομάρ Σαρίφ, ο οποίος  έδινε τα τελευταία χρόνια μάχη με τη νόσο του Αλτσχάιμερ και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες αιτία θανάτου του είναι η καρδιακή προσβολή.

Το πραγματικό όνομά οποίου ήταν Μισέλ Ντεμίτρι Χαλούμπ και  γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1932.

Παγκοσμίου φήμης καριέρα

omar shariff1Έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο μέσα από τις πολλές ταινίες του Χόλιγουντ στις οποίες συμμετείχε με πρωταγωνιστικούς ή μη ρόλους. Οι πιο γνωστοί ρόλοι του είναι στις ταινίες Ο Λώρενς της Αραβίας (1962), Δόκτωρ Ζιβάγκο (1965) και Ένα Αστείο Κορίτσι (1968). Έχει παίξει σε αραβικές, γαλλικές και αγγλόφωνες ταινίες, έχει τιμηθεί με Χρυσή Σφαίρα και έχει προταθεί για Όσκαρ. Επίσης έχει λάβει διάκριση από το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας.

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και ο πατέρας του ήταν έμπορος ξυλείας. Στην οικογένειά του ήταν καθολικοί στο θρήσκευμα. Ο Σαρίφ αποφοίτησε από το Κολλέγιο Βικτωρία της Αλεξάνδρειας και κατόπιν από το Πανεπιστήμιο του Καΐρου, όπου σπούδασε φυσική και μαθηματικά. Κατόπιν εργάστηκε με τον πατέρα του στην οικογενειακή επιχείρηση ξυλείας.

Το 1953, ο Σαρίφ ξεκίνησε την καριέρα του σε μία αιγυπτιακή ταινία, με τίτλο Σιρα’ Φι αλ-Γουαντι (Ο Φλογερός Ήλιος ή Μάχη στην Κοιλάδα). Ακολούθησαν πολυάριθμες αιγυπτιακές παραγωγές. Πρωταγωνίστησε στο πλάι της πρώην συζύγου του, Φατέν Χαμαμά, σε αρκετές ρομαντικές ταινίες. Ανάμεσα στις ταινίες της φιλμογραφίας του περιλαμβάνονται: Οι Καλύτερες μας Μέρες (1955), Δεν Κοιμάμαι (1958), Η Κυρία του Κάστρου (1959) και η διασκευή της Άννα Καρένινα με τίτλο Ο Ποταμός της Αγάπης (1961).

Το Νοέμβριο του 2005 τιμήθηκε με μετάλλιο από την UNESCO σαν αναγνώριση της αξιοπρόσεκτης προσφοράς του στην ποικιλότητα του παγκόσμιου κινηματογράφου και του πολιτισμού. Το μετάλλιο – το οποίο αποδίδεται πολύ σπάνια – φέρει το όνομα του Ρώσου σκηνοθέτη Σεργκέι Άιζενσταϊν και μπορεί να απονεμηθεί συνολικά 25 φορές από τη Mosfilm της Ρωσίας.

Προσωπική ζωή

omar shariffΟ Σαρίφ προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ ώστε να παντρευτεί τη διάσημη Αιγύπτια ηθοποιό Φατέν Χαμαμά το 1955, οπότε και πήρε το όνομα Ομάρ αλ-Σαρίφ. Ο γάμος τους κράτησε περίπου 20 χρόνια και έλαβε τέλος το 1974. Καρπός του ήταν ένα παιδί, ο Ταρέκ Σαρίφ (γεν. 1957), που εμφανίστηκε στο Δόκτωρ Ζιβάγκο σε ηλικία 8 ετών, στο ρόλο του μικρού Γιούρι. Φήμες που ήθελαν το Σαρίφ να παντρεύεται την ηθοποιό Σοχαΐρ Ραμζί το 1977, αποδείχτηκαν αναληθείς.

Μιλούσε με απόλυτη ευφράδεια πολλές γλώσσες: αραβικά, αγγλικά, ελληνικά και γαλλικά. Επίσης λίγα ιταλικά και τούρκικα.

Υπεβλήθη το 1992 σε εγχείρηση τριπλού by-pass και υπέφερε από ελαφρύ καρδιακό επεισόδιο το 1994. Μέχρι το μπαϊπάς, ο Σαρίφ κάπνιζε πενήντα τσιγάρα την ημέρα, αλλά έπειτα από την περιπέτειά του το έκοψε εύκολα.

Στις 5 Αυγούστου 2003, καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός μηνός με αναστολή επειδή χτύπησε αστυνομικό σε ένα καζίνο στα προάστια του Παρισιού τον Ιούλιο. Έλαβε επίσης πρόστιμο $1700 και διατάχθηκε να πληρώσει τον αστυνομικό $340 σαν αποζημίωση. Για την ακρίβεια πρόσβαλε και έριξε κουτουλιά στον αστυνομικό, όταν εκείνος προσπάθησε να επέμβει στη διαμάχη του ιδίου με έναν κρουπιέρη ρουλέτας. Στις 13 Φεβρουαρίου 2007, ο Σαρίφ κρίθηκε ένοχος για επίθεση σε έναν υπάλληλο πάρκινγκ στο Μπέβερλυ Χιλς και σπάσιμο της μύτης του.

omar shariff 2Μια λιγότερο γνωστή του ιδιότητα ήταν ότι υπήρξε ένας δεινός παίκτης του μπρίτζ!

Ενώ συνέγραφε μια στήλη αναφορικά με το παιχνίδι αυτό (το οποίο θεωρείται τηρουμένων των αναλογιών άθλημα) για την εφημερίδα Chicago Tribune για αρκετά χρόνια. Έχει επίσης γράψει αρκετά βιβλία για το μπριτζ και δώσει το όνομά του σε ένα σχετικό ηλεκτρονικό παιχνίδι. Αρχικά λανσαρισμένο σε έκδοση DOS το 1992, το Omar Sharif Bridge πωλείται ακόμη για Windows και σε εκδόσεις κινητής πλατφόρμας.

 

Πηγή: news.gr

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
NEWS

«Έφυγε» ο ηθοποιός Maximilian Schell

written by Κατερίνα Μαντά

MaximilianSchellΠρώτη φορά τον είδα και τον “ερωτεύτηκα” στο ρόλο του ως “Πέτρος ο Μέγας”, στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά…Είχα εντυπωσιαστεί… Αργότερα τον θαύμασα δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη στο “Topkapi” και νομίζω ότι είναι από τους λίγους Ευρωπαίους ηθοποιούς με τόσο λαμπρή καριέρα, που δεν “αναλώθηκαν” σε σκάνδαλα προκειμένου να βρίσκονται στη δημοσιότητα!

Ο βραβευμένος με Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου το 1961 για την ερμηνεία του στην ταινία «Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης» πέθανε σε κλινική του Ινσμπρουκ,ύστερα από επιπλοκές σοβαρής και ξαφνικής νόσου,σε ηλικία 83 ετών.

Ο Maximilian Schell γεννήθηκε στη Βιένη και έζησε εξόριστος με τους γονείς του στην Ελβετία μετά την προσάρτηση της Αυστρίας στη ναζιστική Γερμανία το 1930. Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στην Αυστρία. Ανήκε στους Ευρωπαίους ηθοποιούς που εργάστηκαν και διακρίθηκαν στο Hollywood.Το 1961 τιμήθηκε με το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου υποδυόμενος το δικηγόρο ενός ναζί εγκληματία πολέμου στην ταινία του Στάνλεϊ Κράμερ «Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης».

Επί μακρόν στη σκιά της μεγαλύτερης αδελφής του Μαρία Σελ η οποία έκανε καριέρα στο Χόλιγουντ, ο Μαξιμίλιαν έκανε το ντεμπούτο του στο θέατρο στη Βασιλεία, σε ηλικία 23 ετών. Έμεινε πιστός στο σανίδι παίζοντας -κυρίως τα τελευταία χρόνια- στη Νέα Υόρκη.

Topkapi1-copie-1Στον κινηματογράφο η καριέρα του στο Χόλιγουντ άρχισε το 1958, δίπλα στο Μάρλον Μπράντο, ενώ μετείχε και σε μεγάλες παραγωγές όπως το Τopkapi (1964).

Ο Σελ γοήτευσε και το κοινό της όπερας με τη σκηνοθεσία του, κυρίως στο Λος Άντζελες, ύστερα από πρόσκληση του Πλάθιντο Ντομίνγκο για τον «Λόενγκριν» του Ρίχαρντ Βάγκνερ (2001) και τον «Ιππότη με το Ρόδο» του Ρίχαρντ Στράους (2005).Ενώ οι τελευταίες του εμφανίσεις στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2008.

Πηγή: εδώ

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ART & CULTURE

“Εφυγε” ο Αλέξης Σολομός

written by George Portelli

Κανονικά το όνομά του γραφόταν με ωμέγα, όμως ο σκηνοθέτης, μεταφραστής και θεωρητικός του θεάτρου, Αλέξης Σολομός, είχε επιλέξει το όμικρον. Μ’ αυτή την υπογραφή έκανε μια σπουδαία διαδρομή στον θεατρικό 20ό αιώνα, ξεκινώντας από το 1937. Ο Αλέξης Σολομός έφυγε από τη ζωή προχθές, στο σπίτι του, στην Αθήνα, σε ηλικία 94 ετών. Τα τελευταία χρόνια έβγαινε σπάνια. Μόνο κάποιες βόλτες στη Δεξαμενή έκανε, και πού και πού του έκανε συντροφιά και η καλή του φίλη, ηθοποιός Ολγα Τουρνάκη. «Απέδιδε το “λάλον ύδωρ”. Ηταν μια μεγάλη προσωπικότητα. Τα κείμενά του είναι ποταμός έρευνας, γνώσης και σκέψης. Ο Αλέξης δεν έδινε ποτέ την εντύπωση του πολύ σοφιστικέ. Ηταν ανάλαφρος άνθρωπος. Αλλά στη δουλειά ήταν σκληρός, υπέροχα σκληρός, δίκαιος πολύ και τίμιος. Ενας αληθινά ευγενής άνθρωπος», δήλωσε χθες στην «Κ» η Ολγα Τουρνάκη.

Δεν πρωτομπήκε ως σκηνοθέτης στο θέατρο, αλλά ως ενδυματολόγος. Σχεδίασε τα κοστούμια για τον «Μάκβεθ» που ανέβασε η Μαρίκα Κοτοπούλη το έτος 1937. Και την ίδια περίοδο άρχισε να δημοσιεύει κείμενα στο περιοδικό «Νεοελληνικά Γράμματα» του Δημήτρη Φωτιάδη. Ετσι κι αλλιώς το γράψιμο ήταν μια δραστηριότητα την οποία μοίρασε ισότιμα ανάμεσα στις εκατοντάδες σκηνοθεσίες του -οι περισσότερες στο Εθνικό Θέατρο- αφήνοντας σπουδαίο δοκιμιακό και μεταφραστικό έργο, ενώ υπήρξε συνεργάτης και της «Κ». Η Κατοχή βρήκε τον Αλέξη Σολομό να σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ένα διάστημα που δούλεψε ως ηθοποιός, ενδυματολόγος, μεταφραστής και κριτικός κινηματογράφου. Ηταν εκείνη η εποχή που συνεργάστηκε με το Θέατρο Αθηνών του Κωστή Μπαστιά, που εμφανίστηκε στο Θέατρο Διονύσια με τον θίασο Παπαδάκη, Παππά, Κωτσόπουλου, που σχεδίασε τα κοστούμια για την «Αΐντα» του Βέρντι που ανέβηκε στο θέατρο «Ολύμπια». Και ήταν το 1943 που πρωτοσυνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης, αλλά και με τον θίασο Μανωλίδου – Βεάκη, Παππά, Δενδραμή. Λίγο πριν τελειώσει ο πόλεμος είχε τελειώσει και τα πρώτα του θεατρικά έργα. Το πρώτο, «Ο τελευταίος ασπροκόρακας», ανέβηκε από το Θέατρο Τέχνης το 1944 και το δεύτερο, «Το μονοπάτι της λευτεριάς», από τον θίασο Παππά – Μερκούρη το 1945.

Τα χρόνια της Αμερικής
Μετά τον πόλεμο, ο Αλέξης Σολομός συνέχισε τις σπουδές του στην Αμερική. Κι από εκεί ξεκίνησε επίσημα τη σκηνοθετική του πορεία, στο Cherry Lane Theatre της Νέας Υόρκης, το 1947, και δύο χρόνια αργότερα στο Λονδίνο, παρουσιάζοντας τον «Καλιγούλα» του Καμύ στο Embassy Theatre. Ξαναπήγε στην Αμερική, στο Actor Studio, στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1949 και κάνει την πρώτη του συνεργασία με το Θέατρο Μουσούρη και την Ελλη Λαμπέτη στην «Κληρονόμο» και δεν σταματά να σκηνοθετεί. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, αφού σκηνοθέτησε περίπου 102 παραστάσεις από το 1950 ώς το 1992. Και φυσικά τα περισσότερα κείμενα του αρχαίου δράματος επί σαράντα χρόνια. «Ο Αλέξης Σολομός μαζί με τον Κουν ήταν οι ανανεωτές του αρχαίου δράματος. Η παράδοσή του συνεχίζεται μέχρι σήμερα», λέει ο κριτικός θεάτρου Σπύρος Παγιατάκης.

Αν προσθέσει κανείς και τις περίπου 65 συνεργασίες του με διάφορους αθηναϊκούς θιάσους, το ΚΘΒΕ και την Εθνική Λυρική Σκηνή, ο Αλέξης Σολομός έχει να μετράει περίπου 170 σκηνοθεσίες, υπηρετώντας όλα τα είδη του θεάτρου. Εξίσου ευρύ και το συγγραφικό του έργο: θεατρικά έργα και ένδεκα τόμοι με δοκίμια και αναλύσεις, ένα θεατρικό λεξικό και σύνθετα μελετήματα για διάφορες περιόδους του θεάτρου.

Το 1997, όταν το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα, ο ακαδημαϊκός και σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος είχε τελειώσει εκείνη την ομιλία με τα λόγια: «… η σύντομη αυτή ομιλία μου είναι απλώς ένα εγκώμιον για τον Αλέξη Σολομό, τον μεγάλο Ελληνα καλλιτέχνη που με το χιούμορ του -συνειδητά προτάσσω την αρετή του αυτή-, το βάθος της σκέψης του, την ευφάνταστη ευρηματικότητά του, την αγάπη του για τον άνθρωπο και την πνευματική σύλληψη της ζωής που πέτυχε να προβάλλει μέσα από το έργο του, καθίσταται ένας μεγάλος ποιητής του θεάτρου».

Αποχαιρετισμός
Σαν τελευταίο αποχαιρετισμό, κρατάμε από τον Αλέξη Σολομό ένα απόσπασμα από την ομιλία του σ’ εκείνη την εκδήλωση, όπου έδωσε το «παρών» όλο το ελληνικό θέατρο: «… διαστρεβλώνοντας τα αριστοφανικά έργα με δικές μας προσθήκες και φαντασιώσεις, άσχετες με την πρόθεση του κωμωδιογράφου, εξαφανίζουμε τον λυρικό ποιητή, τον σατιρικό αγωνιστή, τον πολιτικό φιλόσοφο και τον υπέροχο θεατρικό οραματιστή (…). Είμαι σίγουρος πως οι νεότερες γενιές των θεατρικών δημιουργών θα φροντίσουν να μη συμβεί ποτέ αυτό. Κι αν αντιληφθούν πως έχει αρχίσει κιόλας να συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα καταπολεμήσουν τον Αδικο Λόγο και θα βοηθήσουν τον Δίκαιο Λόγο να επικρατήσει».

* Η κηδεία του Αλέξη Σολομού θα γίνει αύριο το πρωί, στις 11.30 το πρωί, από τον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην Ανοιξη. Ηταν μια περιοχή που άρεσε πολύ στον Αλέξη Σολομό και την επέλεξε για τελευταία του κατοικία.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Έφυγε από την ζωή ο ηθοποιός Michael Clarke Duncan

written by Κατερίνα Μαντά

Ύστερα από νοσηλεία δυο μηνών σε νοσοκομείο του Los Angeles, o ηθοποιός Michael Clarke Duncan απεβίωσε στα 54 του χρόνια.
Ο συμπαθέστατος “γίγαντας” του Hollywood, που θυμόμαστε όλοι από την θρυλική του ερμηνεία στην ταινία “Green Mile”, τον Ιούλιο της φετινής χρονιάς είχε πάθει καρδιακή προσβολή και είχε διακομιστεί εσπευσμένα από την μνηστή του στο νοσοκομείο. Σύμφωνα με την Omarosa Manigault, σταρ της αμερικανικής reality τηλεόρασης, “δυστυχώς ποτέ δεν κατάφερε να αναρρώσει πλήρως”.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ….
Μεγαλωμένος σε μονογονεϊκή οικογένεια στο νότιο Chicago, ο Michael Clarke Duncan προσπαθούσε να αποφεύγει τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, αντί να επικεντρωθεί στο σχολείο. Λάτρευε το ποδόσφαιρο, αλλά η μητέρα του, του απαγόρευε να παίζει για να μην χτυπήσει. Τελειώνοντας το κοινοτικό κολλέγιο, εργάστηκε σε εταιρία φυσικού αερίου στο Σικάγο. Το όνειρο του, ωστόσο, ήταν πάντα να γίνει ηθοποιός. Έτσι, εγκατέλειψε τη δουλειά του και κατευθύνθηκε προς το Hollywood, όπου αρχικά δούλεψε ως σωματοφύλακας γνωστών αστέρων.

Ύστερα από μια σειρά μικρών ρόλων, η καταξίωση ήρθε μέσα από την ταινία «The Green Mile» του 1999, με πρωταγωνιστή τον Tom Hanks. Ο χαρακτήρας του θανατοποινίτη με το ιδιαίτερο, μεταφυσικό χάρισμα και την αστείρευτη καλοσύνη ήταν αυτός που τον οδήγησε μέχρι τα Oscar και την υποψηφιότητα για Καλύτερο Β’ Ανδρικό Ρόλο. O Michael Clarke Duncan εμφανίστηκε, επίσης μεταξύ άλλων, στα «Armageddon» (μάλιστα ο πρωταγωνιστής Bruce Willis ήταν αυτός που είχε προτείνει για το ρόλο στο «The Green Mile» στο σκηνοθέτη Frank Darabont) και «Planet Of The Apes», ενώ είχε δανείσει τη φωνή του στα animated «Kung Fu Panda» και «Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore».

Δείτε το βίντεο με την είδηση του θανάτου του….

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail