Αντώνης Λουδάρος

Τον είδα πρώτη φορά στους «Εντιμότατους Κερατάδες». Εβγαζε κάτι πολύ ανθρώπινο και γλυκό. Όταν τον συνάντησα μετά την παράσταση-υπερπαραγωγή «Θα σε πάρω να φύγουμε» για να κλείσουμε τη συνέντευξη είδα έναν gentleman. Κατά τη συζήτησή μας προσπαθούσα να επιβεβαιώσω αυτό που μου είχαν πει «Είναι πολύ καλός άνθρωπος». Η αίσθηση που μου έδωσε είναι ότι πρόκειται για έναν σεμνό άνθρωπο, προσγειωμένο, πειθαρχημένο. Δεν δίστασε να φωτογραφηθεί ενώ ξυριζόταν, ενώ βαφόταν –μόνος του σαν επαγγελματίας μακιγιέρ- ενώ ντυνόταν! Σίγουρα είναι ευαίσθητος –και ως καλλιτέχνης- και συγκλονιστικός στο ρόλο του ως «Κυρία Επιθεώρηση». Με βεβαιότητα όμως μπορώ να πω ότι με καθήλωσε σαν προσωπικότητα…

Τον παρακολουθούσα να βάφεται μόνος του και οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ρώτησα σχεδόν τίποτα από αυτά που είχα ετοιμάσει…

The K-magazine: Νόμιζα ότι θα σε έβαφε κάποιος άλλος…
Αντώνης Λουδαρος: Μπα..είναι τρόπος για να συγκεντρωθώ…Το μακιγιάζ είναι ένας τρόπος για να μπω στο ρόλο και στη διαδικασία της παράστασης. Δεν είναι λογικό να πατάς ξαφνικά ένα κουμπί και να μεταμορφώνεσαι σε «γυναίκα» και να παίζεις.

The K-magazine: Πάντα το κάνατε αυτό;
Αντώνης Λουδαρος: Ανακάλυψα ότι ήταν ένας τρόπος για να συγκεντρώνομαι…Για τον συγκεκριμένο ρόλο απαιτείται αρκετή ώρα δουλειάς. Αλλά αν μιλάμε γενικότερα για ένα ρόλο πολλές φορές, ξυπνάω και αρχίζω την προετοιμασία. Μερικές φορές δηλαδή, ξεκινάει από την ώρα που ξυπνάς και σκέπτεσαι ότι το βράδυ έχω παράσταση, και αρχίζεις σιγά- σιγά και τα κομμάτια σου τα πηγαίνεις όλα εκεί που χρειάζεται για να είσαι οκ στη παράσταση.

The K-magazine: Ποιά είναι μία τυπική μέρα για σένα; Τώρα με τις παραστάσεις…
Αντώνης Λουδάρος: Σηκώνομαι το πρωί, είμαι γεμάτος άγχος για το πώς θα πληρωθούν όλα αυτά που προκύπτουν σε όλους μας, όποτε η μέρα ξεκινάει μάλλον λίγο δυσοίωνα. Γιατί πρέπει συνέχεια να σκέπτεσαι τα πράγματα που μας φέρνουν όλους σε μια δύσκολη θέση. Σήμερα αμέσως μετά το ξύπνημα πήγα σε τράπεζες και μετά στο Θέατρο των Αλλαγών όπου διδάσκω και κατευθείαν μετά εδώ…

Παλαιότερα  που δεν ήταν η κρίση, μη φανταστείς και τίποτα φοβερό… Ίσως να έβλεπα κάποιους φίλους και να πίναμε ένα καφέ. Το πιο έξαλλο που μπορεί να είχε η καθημερινότητα μου είναι μία Πέμπτη ή μια Παρασκευή να βρισκόμασταν με φίλους και να πίναμε ένα ποτό. Δεν είμαστε για εξαλλοσύνες, να τρέχουμε απο εδώ κι από εκεί…

The K-magazine:Ανέκαθεν ήταν έτσι «σπαρτιάτικη» η ζωή;
Αντώνης Λουδάρος: Δεν είναι «σπαρτιάτικη»… απλά δεν περνάω καλά στα μπαρ…

The K-magazine: Πώς περνάς καλά;
Αντώνης Λουδάρος: Καλά περνώ κάνοντας ταξίδια, που τώρα δεν μπορώ να κάνω γιατί δουλεύω, αλλά και γιατί πρέπει να είμαστε πιο φειδωλοί στα ταξίδια μας και στα οικονομικά μας. Αυτό μου έχει κοστίσει πιο πολύ από όλα. Γιατί δεν έχω οικογένεια, παιδιά για να σκέφτομαι το μέλλον τους,πόσο αβέβαιο είναι σεαυτη την χώρα που δεν μας θέλει… Έχω να σκεφτώ πιο πολύ τον εαυτό μου. Δεν πειράζει, άλλοι άνθρωποι δεν έχουν δουλειές, εγώ θα κόψω το ταξίδι. Εντάξει «κάτι τρέχει στα γύφτικα»… Απλά αυτό είναι που με ευχαριστεί… Εχω ανάγκη να βλέπω άλλους πολιτισμούς, άλλους λαούς… Να δω πώς είναι, πώς διαμορφώνονται! Αυτό κάνω όταν ταξιδεύω, πάω στα μουσεία!

The K-magazine: Το πιο συγκλονιστικό ταξίδι;
Αντώνης Λουδάρος: Νομίζω ήταν στη Νέα Υόρκη. Ένιωσα, ότι σε αυτή τη χώρα ο ανθρώπος είναι ένα  τίποτα. Με την έννοια του μεγέθους, δηλαδή ότι είμαστε αριθμοί. Αναλώσιμα πράγματα, αυτό με τρόμαξε, και αφού με τρόμαξε μετά με καθησύχασε. Ένιωσα ότι είμαστε περαστικοί. «Πέρνα απλώς καλά, τη ζωή σου!» Εγώ τουλάχιστον, αισθάνθηκα πολύ το έντονα αυτό. Επίσης, στο Παρίσι όταν πήγα κατά λάθος… Γιατί ήμασταν με το Εθνικό θέατρο και έπρεπε να πάμε Σαν Φρανσίσκο, αλλά έγινε ένα μπέρδεμα στις πτήσεις και κάναμε στάση στο Παρίσι. Εκείνο το βράδυ βρεθήκαμε με την Ελένη Καστάνη- κι εκείνη για πρώτη φορά στην πόλη- στη Παναγία των Παρισιών και κάποια στιγμή κοιταζόμασταν και κλαίγαμε από χαρά, γιατί δεν πιστεύαμε πού ήμασταν! Ήταν σαν μπόνους της ζωής….

The K-magazine: Και ποιο είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις;
Αντώνης Λουδάρος: Θέλω να πάω πάρα πολύ στην Ισλανδία και την Ιρλανδία. Φοβάμαι να πάω ας πούμε στην Ασία. Κάτι δεν με τραβάει εκεί. Ενώ όλοι μου λένε ότι πηγαίνοντας εκεί αλλάζει η κοσμοθεωρία μας… κάτι δεν με γοητεύει, δεν με συναρπάζει!

The K-magazine: Ποιά ήταν η προετοιμασία για το ρόλο σου ως «Κυρία Επιθεώρηση»; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να είσαι «γυναίκα»;
Αντώνης Λουδάρος: Με τον τρόπο που το κάνω, με μία μεταμφίεση, είναι εύκολο. Από την στιγμή που πήρα τον ρόλο, το έκανα με την ψυχραιμία του χειρούργου. Το έκανα με μία εσωτερική συγκέντρωση προς αυτό, χωρίς να δείξω κανένα πανικό. (Βέβαια  γιατί μερικές φορές είχα πανικό μέσα μου όταν το έφτιαχνα). Γιατί σε αυτό, δεν ξέρεις αν αυτό θα πετύχει και αν θα είναι αποτελεσματικό.

The K-magazine: Περίμενες μία τόσο μεγάλη επιτυχία για την παράστασή σας και ειδικά τέτοια ανταπόκριση από το κοινό;
Αντώνης Λουδάρος: Περίμενα ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα είναι μια επιτυχημένη παράσταση. Αλλά αυτό που συμβαίνει όχι, δεν είναι ότι «απλώς πάει καλά».Νομίζω ότι όλοι μαζί λέμε ότι»αυτό που παίρνουμε από τον κόσμο, δεν έχει ξανά τύχει» ίσως. Γιατί είναι η εκδήλωση του «μας αρέσει» , γιατί  είναι και πολύς ο κόσμος, νιώθεις λίγο σαν να είσαι μονομάχος στο Κολοσσαίο, ότι έχεις σκοτώσει το λιοντάρι Γιατί είναι πολύς ο κόσμος και είναι έντονη η αντίδραση τους είναι πάρα πολύ δυνατή, έτσι όπως τη νοώθουμε και πάνω στη σκηνή.

Αλλά είναι απόλυτα λογικό, καθώς αυτή τη περίοδο, χωρίς να φανώ «εθνικιστής», είμαστε όλοι τόσο ταραγμένοι, ξεφτυλισμένοι, μας έχουν τόσο ταλαιπωρήσει και μειώσει… προσπαθούν να μας πείσουν ότι φταίμε για όλα και μας το πλασάρουν έτσι. Και μπορεί να φταίμε, αλλά εν μέρει.. Μπορεί και γι’ αυτό να νιώθουμε κάποια ντροπή κι ενοχές.

Κι έρχεται μια παράσταση και σου λέει «οκ οι ενοχές, αλλά αυτή η χώρα έχει περάσει τα πάντα, αλλα΄στάθηκε στα πόδια της…» σου δίνει μία ελπίδα ότι μπορεί και να τα καταφέρουμε. Είναι κάποιες ατάκες που εκφράζουν την εικόνα που έχει στο στόμα του όλος ο κόσμος…ειδικά αυτές οι ηλικίες.

The K-magazine: Πώς βιώνεις αυτή την επιτυχία;  
Αντώνης Λουδάρος: Την επιτυχία τη ζω, τη νιώθω εδώ στο θέατρο… αλλά δεν την «παιρνω» στο σπίτι μου. Τη ζω με μια ωραία χαρά, ότι είμαι σε μία ωραία παράσταση που πέτυχε, κάνω και το σταυρό μου. Βλέπω και τι συμβαίνει γύρω μου και λεέω «οκ».Είναι εύκολο να «ψηλώσει ο νους» και να πάθεις τρέλλα με αυτά, δεν είναι εύκολο…  Τις πρώτες μέρες, όταν ξεκινήσαμε, και νιώσαμε αυτή την αποδοχή, σηκωνόμουν το πρωί, από το κρεβάτι και χωρίς λόγο, έκλαιγα… Γιατί ήταν τόση η πίεση η δικιά μας, τόση η αγωνία και η κούραση … Αλλά όχι μόνο εγώ, και οι υπόλοιποι,  γιατί ήταν μεγάλο το στρες και η ευθύνη…

The K-magazine: Πόσο εύκολο είναι να κρατήσει κανείς τις ισορροπίες και να παραμείνει προσγειωμένος κι αυθεντικός;
Αντώνης Λουδάρος: Δεν έχω «πάθει» τέτοια επιτυχία όπως περάσαν τα παιδιά από το «Παρά 5», ευχή και κατάρα ταυτόχρονα. Γιατί μπορούσαν να σαλέψουν, αλλά το διαχειριστήκαν μια χαρά. Εμένα δεν μου έχει τύχει κάποια τόσο μεγάλη επιτυχία που να σαλέψει ο νους μου, και στο θέατρο, έχω παίξει σε πολύ -πολύ πετυχημένες παραστάσεις. Και είμαι άνθρωπος του θεάτρου, αν σκεφτείς ότι έχω κάνει 3 μόνο σίριαλ, ενώ στο θέατρο είμαι 25 χρόνια…Οι πιο αγαπημένες μου παραστάσεις είναι αυτές που δεν πήγαν καλά, γιατί αυτές με προχωρήσαν. Γιατί τα πράγματα τα λάθος, οι αποτυχίες είναι που σε μαθαίνουν κάτι παραπάνω, και σε κάνουν να προχωρήσεις.

The K-magazine: Ποιό θα μπορούσε να είναι το soundtrack της ζωής σου;
Αντώνης Λουδάρος: Το soundtrack θα είναι πολυσυλλεκτικό, θα έχει μέσα από τραγούδια που συνήθως εμπεριέχονται σε ταινίες του Αλμοδόβαρ μέχρι «το Πιάνο», η μουσική της «Αμελί». Θα ήταν ένα multi-culti soundtrack. Νομίζω πως  και η ζωή μου είναι και οι ζωές των περισσότερων καλλιτεχνών, ηθοποιών,  είναι λίγο έτσι. Είμαστε λίγο τσιγγάνοι στη ψυχή και σε κάθε συνεργασία μαθαίνουμε νέους ανθρώπους, νέα μυαλά… Είναι πολύ ωραία η δουλειά μας!

The K-magazine: Φιλίες υπάρχουν;
Αντώνης Λουδάρος: Ναι, δεν έχω πολλές φιλίες… πολύ εκλεκτικές. Είναι και από τα δύο φύλα, έχω δύο κολλητούς άντρες και μία κολλητή σαν αδερφή μου, γυναίκα.

The K-magazine: Υπάρχει κάποιος με τον οποίο θα ήθελες να συνεργαστείς και δεν το έχεις κάνει ακόμα; Στη σκηνή εννοώ, να «παίξετε» μαζί…
Αντώνης Λουδάρος: Πάνω στη σκηνή θα ήθελα πολύ να δουλέψω με τον Σταμάτη Φασουλή, με τον Γιώργο Κιμούλη και θεωρώ ότι είναι πολύ σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης… θα ήθελα να συνεργαστώ με όποιον δεν έχω δουλέψει.  Αλλά με Ελληνες…

The K-magazine: Τι να περιμένουμε στο μέλλον;
Αντώνης Λουδάρος: Να περιμένετε ότι θα προσπαθώ να μην προδώσω τις αρχές μου.  Οι οποίες είναι να δίνω το 100% του εαυτού μου και, οι επιλογές μου να είναι, όσο και αν ακούγεται βαρύγδουπο «να βοηθούν τον θεατή».  Αυτός που έρχεται, πρέπει να έρχεται και κάτι να του δίνεις στη τσέπη του, στο τσεπάκι της ψυχής του,  να πάρει κάτι μαζί του και να μείνει στο ντουλαπάκι του μυαλού του.

The K-magazine: Όλη την ώρα πάντως αλλάζεις κουστούμια, όπως και οι υπόλοιποι συντελεστές. Θυμάσαι τον αριθμό;
Αντώνης Λουδάρος: Αν δεν κάνω λάθος, αλλάζω 14-15 φορέματα και 3 περούκες.

The K-magazine: Ποιά είναι η απαράβατη αρχή σου;
Αντώνης Λουδάρος: Μη κάνεις αυτό που δεν θα θελες να σου κάνουν.

Απομαγνητοφώνηση: Λίνα Γριβογιάννη

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Θα σε πάρωνα φύγουμε”, στο θέατρο Badminton, εδώ, η οποία πήρε παράταση μέχρι τις 21 Απριλίου