βιβλιο

Η περίοδος των διακοπών ενδείκνυται για ανάγνωση των αγαπημένων μας λογοτεχνικών βιβλίων που μπορεί να έχουμε «σταμπάρει» από το χειμώνα αλλά λόγω φόρτου εργασίας και κούρασης να μην έχουμε καταφέρει ακόμα να τα απολαύσουμε! Γι’ αυτό σας προτείνουμε ένα ευχάριστο και ανατρεπτικό και ελαφρύ διήγημα για να αποτελέσει τη συντροφιά σας στις παραλίες!
Ο Πόε είναι ένας αστυνομικός συγγραφέας στον οποίο η αστυνομική λογοτεχνία οφείλει πολλά. Στο συγκεκριμένο διήγημα ορίζει σαν κεντρικό ήρωα ένα πρόσωπο επιφορτισμένο να διεξαγάγει μία έρευνα και να λύσει το μυστήριο ενός εγκλήματος που έγινε στην οδό Μοργκ.
Με αφετηρία ένα μυθιστόρημα με τις αναμνήσεις ενός αστυνομικού που είχε διαβάσει στο παρελθόν, ο Πόε έγραψε ένα από τα πρώτα αστυνομικά μυθιστορήματα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Ο κεντρικός ήρωας θέτει σε πρώτο πλάνο συλλογισμούς και αναλύσεις από έναν ερασιτέχνη ντετέκτιβ, ο οποίος διορθώνει τις ανεπάρκειες και τα λάθη της αστυνομίας αποκαλύπτοντας χρήσιμες λεπτομέρειες για την εξιχνίαση μιας περίεργης δολοφονίας που έγινε στην οδό Μοργκ, ολοκληρώνοντας την αφήγηση με τρόπο πραγματικά ανατρεπτικό.

Λίγα λόγια για το έργο: Οι μάρτυρες συμφώνησαν για τη βαριά φωνή, όλοι είχαν την ίδια γνώμη, αλλά όσον αφορά την οξεία φωνή, το παράξενο είναι, όχι το γεγονός ότι διαφωνήσανε, αλλά ότι ενώ ένας Ιταλός, ένας Άγγλος, ένας Ισπανός, ένας Ολλανδός και ένας Γάλλος προσπάθησαν να την περιγράψουν, ο καθένας τη θεώρησε για φωνή αλλοδαπού. Ο καθένας ήταν σίγουρος ότι δεν ήταν φωνή συμπατριώτη του. Αλλά ο καθένας την παρομοίαζε με τη φωνή ενός αλλοδαπού, οποιασδήποτε εθνικότητας, που δεν ξέρει τη γλώσσα του. Ο Γάλλος τη νόμιζε φωνή Ισπανού και αν γνώριζε ισπανικά θα ξεχώριζε και μερικές λέξεις. Ο Γερμανός επιμένει ότι ήταν Γάλλος, αλλά ειπώθηκε ότι «μη γνωρίζοντας γαλλικά, ο μάρτυρας εξετάσθηκε δια μέσω μεταφραστή». Ο Άγγλος τη θεωρεί φωνή Γερμανού, αλλά «δε γνωρίζει γερμανικά». Ο Ισπανός είναι βέβαιος ότι ήταν φωνή Άγγλου «αλλά κρίνει από τον ήχο μόνο, διότι δε γνωρίζει αγγλικά». Ο Ιταλός πιστεύει ότι ήταν Ρώσος «αλλά ποτέ δεν έχει μιλήσει με βέρο Ρώσο». Ένας δεύτερος Γάλλος διαφωνεί με τον πρώτο Γάλλο και είναι βέβαιος ότι ήταν φωνή Ιταλού, αλλά καταλαβαίνοντας τη γλώσσα, όπως κι ο Ισπανός, πείστηκε από τον τόνο.

Η Λεϋλά, ή αλλιώς η «Κυρά», έμενε για χρόνια στο παράσπιτο μιας έπαυλης στα παράλια του Βοσπόρου, το οποίο της ανήκει βάσει τίτλων ιδιοκτησίας. Όταν οι νέοι ιδιοκτήτες της έπαυλης προσπαθούν να την πετάξουν από το σπίτι, η Λεϋλά πεισματικά θα κάτσει στην αυλή πάνω στη βαλίτσα της κι η ιστορία της θα κυκλοφορήσει μέχρι και τα αυτιά του Γιουσούφ. Ο Γιουσούφ είναι ένας νεαρός δημοσιογράφος ο οποίος έχει ένα λόγο παραπάνω να αναλάβει την υπόθεση για την εφημερίδα όπου εργάζεται, μια που ο Γιουσούφ είναι ένα από τα πολλά παιδιά που μεγάλωσαν πλάι στην «Κυρά». Μέχρι, λοιπόν, να λυθεί το ζήτημα του σπιτιού της, η Λεϋλά θα μείνει με το Γιουσούφ και την κοπέλα του, τη Ρόξι, μία εκκεντρική και εσωστρεφή κοπέλα που γράφει μουσική ραπ. Οι δυο γυναίκες ανήκουν σε εντελώς διαφορετικές γενιές κι όπως αντιλαμβάνεστε η συγκατοίκηση δεν είναι εύκολη. Ή μήπως η εμπειρία της Λεϋλά θα αλλάξει στη Ρόξι τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τα πράγματα;

Ο Ζουλφί Λιβανελί σε αυτό του το βιβλίο αναπτύσσει μία ανθρώπινη ιστορία ανάμεσα σε δύο πέρα για πέρα διαφορετικές γυναίκες με φόντο κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στην Κωνσταντινούπολη από την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων έως και σήμερα. Κύριο μέλημα του συγγραφέα, όμως, δεν είναι παρά η επιθυμία να τονίσει τη σημασία της ανθρωπιάς. Η Λεϋλά κι η Ρόξι καλούνται να αφήσουν πέρα όσα τους χωρίζουν, αλλά και να διδάξουν η μία την άλλη. Αποτέλεσμα μία τρυφερή ιστορία όπου το παρελθόν συναντά το παρόν για να χτίσουν μαζί το μέλλον.
Προτού βιαστείτε να πείτε «είχαμε τα τούρκικα σίριαλ, τώρα και τούρκικα βιβλία» να σας πω πως αν δεν πίστευα πως αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε. Το «σπίτι στο Βόσπορο» είναι ένα βιβλίο όπου ο συγγραφέας μεταφέρει υπέροχες περιγραφές της Κωνσταντινούπολης, ενώ ο λόγος του σε όλο το βιβλίου είναι μεστός και γλαφυρός, κάνοντας το διάβασμα πραγματική απόλαυση. Κι επειδή πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο «Σερενάτα», νομίζω πως το «Σπίτι στο Βόσπορο» είναι ιδανικό για μία πρώτη γνωριμία με το συγγραφέα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα:
Ο Ζουλφί Λιβανελί είναι Τούρκος συγγραφέας, συνθέτης, δημοσιογράφος, αλλά κι ανεξάρτητος βουλευτής του Τουρκικού Κοινοβουλίου. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες χώρες, ενώ μεταξύ άλλων βραβείων έχει λάβει ένα κι από την αμερικανική αλυσίδα βιβλιοπωλείων «Barnes & Noble».

Το κλασικό δημιούργημα του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε είναι η δική μας πρόταση για βιβλιοφάγους και όχι μόνο.
Ο Γκαίτε άρχισε να γράφει τον Πενηντάρη το 1807, λίγο πριν κλείσει τα 50. Πρόκειται για μία αινιγματική νουβέλα με ασαφές, αλλά περίτεχνο τέλος. Ωστόσο, στο μυθιστόρημά του «Τα χρόνια των περιπλανήσεων του Βίλχελμ Μάιστερ» ο συγγραφέας των μεγάλων αριστουργημάτων δίνει κάποιες περαιτέρω διευκρινίσεις σχετικά με την εξέλιξη του έργου ο Πενηντάρης.
Το εν λόγω έργο πραγματεύεται τη σύνθετη συναισθηματικά εμπειρία του γήρατος, τη ματαιοδοξία αλλά και τις αξίες του έρωτα, με κομψούς συμβολισμούς και περίτεχνη απλότητα έκφρασης.

Η νουβέλα αυτή καλύπτει την περίοδο του γήρατος του Γκαίτε, και αυτό εξηγεί και την τάση του αφηγητή να παρουσιάζεται πάντοτε ως βιαστικός και περιεκτικός στις περιγραφές του. Και είναι έκδηλη σε όλο το έργο αυτή η έλλειψη χρόνου.
Ο συγγραφέας θέτει βασικά ερωτήματα γύρω από τις συνέπειες, κοινωνιολογικές και ψυχολογικές, του γήρατος, αλλά και της ανθρώπινης ματαιοδοξίας που αναζητά διεξόδους στην τεχνολογία και στις προηγμένες κοινωνικές δομές.

Δύο γυναίκες, άγνωστες μεταξύ τους, χωρίς κανένα κοινό σημείο στη ζωή τους. Η μία, η Βασιλική, γόνος εύπορης οικογένειας από τη Δυτική Μακεδονία, αποφασίζει να πετάξει από πάνω της τα «πρέπει» της κοινωνίας και να ακολουθήσει το όνειρό της στην Αμερική. Η άλλη, η Ιλαρία, γνωρίζει τον ξεριζωμό από μικρή ηλικία, ακολουθώντας την οικογένειά της από τη Σμύρνη στην Πόλη κι από εκεί πάλι στη Μυτιλήνη. Δουλεύει ασταμάτητα προσπαθώντας να ενισχύσει την οικογένειά της στην προσπάθεια για επιβίωση, ενώ παράλληλα με τραγικό τρόπο θα χάσει τις ελπίδες της για αγάπη και για μία καλύτερη ζωή.

Οι Μοίρες – ο Θεός, ο Αλλάχ, το κισμέτ; Όπως θέλετε πείτε το – θα ενώσει τις ζωές των δύο γυναικών με τρόπους που ακόμη κι ο πιο ακραίος νους σεναριογράφου δε θα μπορούσε να σκαρφιστεί. Το ταξίδι της ζωής τους τις οδηγεί μέσα από τους Βαλκανικούς Πολέμους, τη Μικρασιατική Καταστροφή και την Κατοχή, ενώ θα βιώσουν καταστάσεις που τις μπλέκουν σ’ ένα περίεργο γαϊτανάκι αγάπης, πάθους, φιλίας αλλά και προδοσίας και θανάτου. Η Βασιλική κι η Ιλαρία μέσα από όλα αυτά καλούνται να σταθούν αντάξιες των περιστάσεων.

Με μία πλοκή η οποία πραγματικά εντυπωσιάζει και βάζει τον αναγνώστη να περνά τις σελίδες απνευστί, η Μαίρη Κόντζογλου αφήνει όλους τους ήρωες να λουστούν «στους Ήλιους του Έρωτα». Στη συνέχεια θα βγουν στην επιφάνεια μυστικά και πάνω τους θα χυθεί άπλετα το φως από «τα Φεγγάρια της Αλήθειας» ώστε να μπορέσουν να διεκδικήσουν από ένα κομμάτι «στη Γη της Αγάπης»*.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Μαίρη Κόντζογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη κι είναι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί σε πολλές εταιρείες σε θέση marketing, δημόσιες σχέσεις, επικοινωνία, εκδόσεις κλπ. Το πρώτο της βιβλίο είναι «Το μέλι το θαλασσινό», το οποίο επίσης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ

* Οι τίτλοι εντός εισαγωγικών αντιστοιχούν με την αναγραφόμενη σειρά στα βιβλία που αποτελούν την τριλογία. Η σειρά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ

Μετά την πρόσφατη τριήμερη απόδρασή μου γύρισα με μια πολύτιμη αποσκευή που μου χάρισε τη συντροφιά της καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού… τι άλλο θα μπορούσε να είναι αυτό, από ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το Γράμμα σε ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ της Οριάνα Φαλλάτσι.

Η διάσημη ιταλίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας γνωστή για την τόλμη και τις απελευθερωμένες ιδέες της μοιράζεται με το αναγνωστικό της κοινό μία συγκλονιστική ιστορία μιας γυναίκας που απευθύνεται στο αγέννητο παιδί της.

Από την αρχή ως το τέλος του βιβλίου “ακούγεται” μια γυναικεία φωνή που μιλά για τα προβλήματα, τις αντιφάσεις και τις σκέψεις μιας ανύπαντρης γυναίκας που βρίσκεται ξαφνικά με ένα παράνομο παιδί στα σπλάχνα της. Να το φέρει ή όχι στον κόσμο; Αξίζει να ζήσει μια ζωή γεμάτη άγχη, καταπίεση και απογοητεύσεις; Είναι σωστό; Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος; Τι είναι η αγάπη; Τι είναι η ζωή; Χιλιάδες είναι τα υπαρξιακά και μη ερωτήματα στα οποία επιχειρεί με υπερβάλλοντα ζήλο και περίτεχνη έκφραση να απαντήσει η ομολογουμένως ικανότατη συγγραφέας Οριάνα Φαλλάτσι.

Το κείμενο αυτό, το οποίο είναι καθ’ όλα διαχρονικό, αποτελεί μια γροθιά στην κοινωνία, στις «ταμπέλες» αλλά και στην τάση μας να προδιαγράφουμε το μέλλον ενός παιδιού πριν ακόμη αυτό γεννηθεί. Η γυναίκα που μιλάει δεν έχει όνομα, δεν έχει ταυτότητα, δεν έχει σαφή κοινωνική θέση. Μπορεί να είναι η ίδια η συγγραφέας, μπορεί να είστε εσείς, μπορεί να είναι οποιαδήποτε άλλη γυναίκα στον κόσμο, η οποία έχει υποστεί τη διαρκή κοινωνική καταπίεση και είναι αναγκασμένη να δρα εντός των πλαισίων που η ανδροκρατούμενη κοινωνία έχει θεσπίσει προς όφελός της.

Πρόκειται για ένα εκρηκτικό ντοκουμέντο που θα διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον σας καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσής του, και που συγκλονίζει με τον ωμό ρεαλισμό του τις συνειδήσεις τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών.
Είναι σίγουρα ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε!